أزمة التاريخ اليهودي

 

 

 

 

أزمة التاريخ اليهودي

 

 

 

 

علي الابراهيمي

 

 

 

العراق

 

 

 

1445ه – 2024م

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

الاهداء

 

الى المقاومة في فلسطين وما حولها

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

مقدمة:

 

 

الديانة اليهودية ديانة سماوية توحيدية إبراهيمية , وهي احدى الديانات الثلاث الكبرى في تاريخ الإنسانية . عانت كغيرها من آثار الانحراف المعزز بالرغبات المادية الشخصية والأوهام , ففقدت بالتدريج قدرتها على إدارة المجتمعات التوحيدية , فضلاً عن باقي الحركة الفكرية العالمية . لكنها أدّت وظيفتها في كونها مقدمة لديانتين أوسع هما المسيحية ثم الإسلام .

وقد كانت الأنانية ثم العبودية وتأثيرات المادية الفرعونية ثم التشرد والتشظي أبرز عوامل انكسار المجتمع اليهودي العميقة التي ظلت مستوطنة فيها على مر السنين حتى انفجرت وتسببت بانحسار تلك الديانة , ثم استبدالها بديانة أخرى أكثر إنسانية , وبمجتمع بديل أكثر أخلاقية .

وكانت عوامل التشرد والاندكاك بالمجتمعات الوثنية والتوحيدية المختلفة وانفلات المجتمع اليهودي عن قرارات الأنبياء امتزجت لتنتج مجتمعاً مشوهاً منغلقاً على نفسه بما فيه من الأمراض الاجتماعية والفكرية , التي تسربت الى العالم بمجرد سيطرة اليهود على مقدرات المال والنفوذ في العالم .

وهنا يستعرض الكتاب في خمسة فصول انطلاقة ذلك المجتمع الأولى والسلبيات الكامنة في تلك الانطلاقة والتي ظلت تتفاعل حتى خرجت الى التأثير , والمجتمع البديل بما له من خصائص وصفات أخلاقية جعلته صالحاً لحمل الراية الايمانية رغم وثنيته الأولى , ومرحلة فرز أوراق المجتمعات ووضوح رؤاها ومن ثم انقسامها , والآثار الفكرية والعملية الباقية من المجتمعات اليهودية والمؤثرة في العالم الحديث , ونموذج لعدم قدرة اليهود في الغالب على حفظ العهود او الانتماء الى امة او وطن معين حتى تلك الأمم والاوطان التي أحسنت اليهم .

ومن ثم سيكون الكتاب دليلاً للقارئ في سيره لفهم الازمات التي يصنعها المجتمع اليهودي في أي امة ووطن يكون فيه , بلا موجب لتلك الازمات ظاهراً .

 

 

علي الابراهيمي

1445 ه – 2024 م

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

الفصل الأول : بداية المجتمع اليهودي

 

 

 

أول المرسلين (آدم) , وآخرهم (محمد) , كما ورد في الروايات الإسلامية , وأن الانبياء مائة وأربعة وعشرين ألف نبي , وأن الرسل ثلاث مائة , واولو العزم خمسة (نوح , إبراهيم , موسى , عيسى , محمد) , وأن العرب منهم خمسة (هود , صالح , شعيب , إسماعيل , محمد) , وأن خمسة منهم سريانيون (آدم , شيث , ادريس , نوح , إبراهيم) , وأن أول أنبياء بني اسرائيل (موسى) , وآخرهم (عيسى) , وكتب الانبياء مائة وأربعة , ل(آدم) خمسون صحيفة , ول(ادريس) ثلاثون , ولإبراهيم عشرون , ول(موسى) التوراة , ول(داود) الزبور , ول(عيسى) الانجيل , ول(محمد) (الفرقان = القرآن)[1] .

وورد ان ابني (آدم) قرّبا قرباناً , نقّاه (هابيل) من غنمه , ولم ينقّه (قابيل) من زرعه , فقبلت النار قربان (هابيل) فقط , فقرر (قابيل) بناء بيت لها حتى تقبل قربانه , وكان اول من اتخذ للنار بيتا . وحدّثت نفس (قابيل) – بمعونة (ابليس) – صاحبها بأن الفخر سيكون لذرية (هابيل) على ذريته , فقتل اخاه , ورجع الى ابيه وهو ينكر معرفة مكان (هابيل) , حتى وجد (آدم) ولده مقتولاً , فبكى أربعين ليلة , ثم دعا الله فرزقه ولداً آخر سمّاه (هبة الله) , فأحبَّه , فوّرثه مواريث النبوة بعده , وأوصاه بالوصية ب(نوح) , الذي يظهر في زمانه الطوفان , والذي لن ينجو منه الا من يتبع (نوح) .

وكان بين (آدم) و(نوح) عشرة أبناء كلهم انبياء . فتوفي (آدم) وصلّى عليه (هبة الله) إماماً ل(جبرائيل) والملائكة بصلاة خاصة , حتى جاءه (قابيل) يهدده اذا اظهر العلم الذي من اجله قتل (قابيل) اخاه (هابيل) , فظل العلم مخفياً في أبناء (هبة الله) , حتى اظهره (نوح) , حيث كان أبناء (آدم) الصالحون يتعاهدون وصية أبيهم ب(نوح) , فلما ظهر آمنوا به ونصروه .

وكانت مواريث الأنبياء والعلم والوصية بالرسل العظام تتوارث في بيوتات أبناء الأنبياء بعد ذلك منذ أبناء (نوح) , في (سام) ثم (هود) ثم إبراهيم , وبين كل نبي منهم عشرة آباء او تسعة او ثمانية , كلّهم انبياء معلنين او مستخفين بحسب الظروف , وكان الناس يتناقلون الوصية من النبي السابق المعلن الى النبي اللاحق فيؤمنون به .

وقد كان بعض الأنبياء يتم قتلهم وتعذيب اصحابهم , فقد كان منحرفو بني اسرائيل يقتلون في بعض الازمان في اليوم الواحد من اثنين الى سبعين نبيا … .

وإبراهيم فكانت نبوته ب(كوثى ربا) , وهي قرية من قرى (السواد = العراق) فيها بداية أمره , ثم هاجر منها , ولم تكن هجرة قتال , وذلك قوله تعالى (( وقال إني مهاجر إلى ربي انه هو العزيز الحكيم ))^[2] , فكانت هجرة إبراهيم بغير قتال . وأما إسحاق فكانت نبوته بعد إبراهيم , وأما يعقوب فكانت نبوته في أرض كنعان ثم هبط إلى أرض مصر فتوفي فيها , ثم حمل بعد ذلك جسده حتى دفن بأرض كنعان , والرؤيا التي رأى (يوسف) من الاحد عشر كوكباً والشمس والقمر له ساجدين , فكانت نبوته في أرض مصر بدؤها , ثم كانت الاسباط اثني عشر بعد (يوسف) , ثم (موسى) و(هارون) إلى فرعون وملائه إلى مصر وحدها , ثم إن الله تعالى أرسل (يوشع بن نون) إلى بني اسرائيل من بعد (موسى) , نبوته بدؤها في البرية التي تاه فيها بنو إسرائيل .

ثم كانت أنبياء كثيرون , ثم إن الله عز وجل أرسل (عيسى بن مريم) إلى بني اسرائيل خاصة فكانت نبوته ب(بيت المقدس) , وكان من بعده الحواريون اثني عشر , فلم يزل الايمان يستسر في بقية أهله منذ رفع الله (عيسى) , وأرسل الله تبارك وتعالى (محمداً) إلى الجنّ والانس عامة , وكان خاتم الانبياء , وكان من بعده الاثني عشر الاوصياء[3] .

 

 

ان هجرة النبي إبراهيم لم تكن بمعنى ترك ارض الآباء الى بلاد اخرى , بل هي تلك الهجرة المنتجة بالمعنى الذي تناوله المفكّر (علي شريعتي) , انها هجرة التغيير والبناء , كالتي قام بها نبي الاسلام (محمد) .

لذلك كان ما بعد الهجرة الإبراهيمية غير الذي كان قبلها (( فآمنَ لَهُ لوط و قالَ إنّي مهاجر إلى ربّي ))^[4] . ففي الفترة التي اعقبت مجيء إبراهيم الى شمال العراق ظهرت في (فارس) الديانة الزرادشتية , القريبة جداً من الديانات التوحيدية . واصبحت الارض الآشورية ملامسة لكل الديانات التوحيدية اللاحقة , وبصورة مثيرة للتساؤل , حتى انها كانت احدى الاسباب الرئيسة لانهيار خط الانحراف الاساسي الذي طرأ على الديانة الإبراهيمية من خلال انحراف بني اسرائيل , والذي مهّد لظهور المسيح .

كذلك تغيرت ملامح الفكر في ارض كنعان , لتصبح مستقبلاً الحاضنة للمجتمع الايماني الاسرائيلي -الذي خلف إبراهيم – قبل أن ينحرف . حيث آمن (ابيمالك) ملك (جرار)[5] , وبارك إبراهيم (ملكي صادق) ملك (شاليم)[6] , وعقد عهداً مع الاموريين[7] . وقد ايّد الكتاب المقدس هذا المعنى (( وَقَامَ إبراهيم مِنْ أَمَامِ مَيِّتِهِ وَكَلَّمَ بَنِي حِثَّ قَائِلاً “أَنَا غَرِيبٌ وَنَزِيلٌ عِنْدَكُمْ. أَعْطُونِي مُلْكَ قَبْرٍ مَعَكُمْ لأَدْفِنَ مَيْتِي مِنْ أَمَامِي“ . فَأَجَابَ بَنُو حِثَّ إبراهيمَ قَائِلِينَ لَهُ “اِسْمَعْنَا يَا سَيِّدِي. أَنْتَ رَئِيسٌ مِنَ اللهِ بَيْنَنَا. فِي أَفْضَلِ قُبُورِنَا ادْفِنْ مَيْتَكَ, لاَ يَمْنَعُ أَحَدٌ مِنَّا قَبْرَهُ عَنْكَ حَتَّى لاَ تَدْفِنَ مَيْتَكَ” )) [8].

وتعرفت ارض مصر لأول مرة بعد زمن طويل على دين التوحيد النقي[9] , عبر ايمان ملك الهكسوس وزوجته . لتتقبل مصر بعد قرنين تقريباً دين التوحيد بصورة مباشرة , على يد حفيد النبي إبراهيم وهو النبي (يوسف) [10] . ولولا ضعف ملوك الهكسوس المتأخرين لكانت مصر تغيرت لتصبح احدى ركائز المجتمعات الايمانية الجديدة [11].

وتغيرت ملامح شبه الجزيرة العربية , عبر بقاء الشعوب الاسماعيلية فيها بما تحمل من ارتكاز فكري وعقائدي , رغم ما طرأ عليها بعد ذلك من انحرافات متفاوتة , في تمهيد مهم لعملية انتقال المجتمع الايماني .

إنّ هجرة نبي الله إبراهيم إلى مكة مع زوجته (هاجر) وابنه إسماعيل وردت في القرآن الكريم على لسان إبراهيم بقوله (( ربنا إني أسكنتُ من ذريتي بوادٍ غيرِ ذي زرعٍ عندَ بيتِكَ المحرَّمِ ربَّنا ليقيموا الصلاةَ فاجعلْ أفئدةً من الناسِ تهوي إليهم وارزقهم من الثمراتِ لعلَّهم يشكرون ))^[12] . فإن الآية الكريمة تدل على الأهداف التي كانت وراء هذه الهجرة , ومنها تكوين مجتمع إيماني حول الكعبة المشرّفة , وعمارة الأرض التي كانت صحراء قاحلة قبل هذا التاريخ , وهنا لا بدّ من الإشارة إلى أن هذه الهجرة قد خطّت منهجاً جديداً في حياة البشر , لأنها خرجت عن الأسباب التي يهاجر من اجلها مَنْ سبقه من الأنبياء , مثل طلب الأمان والاستقرار المؤقت في مهاجرهم , لأن الإقامة في مكة هنا كانت دائمة كما أشار القرآن الكريم لذلك على لسان إبراهيم [13]. كذلك دخلت عقيدة التوحيد الإبراهيمية خلال تلك الفترة الى الاراضي الاردنية عبر (لوط) النبي أحد أقارب النبي إبراهيم .

لقد ساعدت حركة الهجرة الإبراهيمية على توفير عدد اكبر من افراد المجموعة المؤمنة , وتوسيع رقعة الوسط الايماني , من خلال تنقية الشوائب التي اصابت الوسط السابق الذي توسّع تلقائيا . وخلقت هذه الحركة وسطاً جديداً اكبر , ودفعت الهالة الايمانية لأعماق ابعد . كما مهّدت لنشوء الديانات التوحيدية الكبرى لاحقا , وقلب المعادلة لإنتاج مجتمع ايماني يفوق المجتمع غير الايماني عددا . كما ساهمت في تحقيق نظرية المجتمع الايماني البديل , عبر ولده اسماعيل الذي استوطن الجزيرة العربية , لتأمين حركة الرسالة في حال انحراف المجتمع الايماني القادم بعد مجتمع ابراهيم وهو مجتمع بني إسرائيل .

اذن فإبراهيم ترك مجتمعاً ايمانياً مهماً وواسعاً كان حاضنة لمجتمع فرعي , تمثّل في بني إسرائيل لاحقا , وهم ابناء إسحاق النبي , بالإضافة الى ذرية من رافق النبي إبراهيم من المؤمنين , وزرع نواةً ايمانية في شبه الجزيرة العربية , تمثّلت في ولده اسماعيل وزوجة إبراهيم المؤمنة (هاجر) , تساندان جذورهما من المجتمع الارتكازي العراقي في بلاد ما بين النهرين .

وينقل القرآن الكريم أن إبراهيم دعا ربَّه أن يحقق الأمن لبلاد محددة من البلدان , وأن يجنّب ذريته عبادة الأصنام , وأن يجعل الأرض المقدسة التي يقيمون عليها غنية , وأشار بوضوح الى أن ذريته المقصودة بدعائه هي ذرية ولديه إسماعيل وإسحاق^[14] .

ولم تكن حينئذ من دولة اسمها (المملكة العربية السعودية) قائمة في شبه الجزيرة العربية , ولم يكن من شعب واحد الأصل او ثقافة مشتركة , فهناك السبئيون القحطانيون والآراميون وشعوب أخرى , وبالتالي لم يكن قصد إبراهيم في دعوة الامن تلك سوى (مكة) بذاتها , بدلالة الآيات الرديفة (( إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هَذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِي حَرَّمَهَا وَلَهُ كُلُّ شَيْءٍ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ ))^[15] , وآية (( وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ ))^[16] , التي تحدثت الى رسول الله (محمد) .

او انّ إبراهيم قصد بدعائه كل البلد الذي كانت تعود اليه مكة , او الشعب الذي ينتمي اليه أهلها عموما , من خلال الكناية , كما في الآية الشريفة (( وَاسْأَلِ الْقَرْيَةَ الَّتِي كُنَّا فِيهَا وَالْعِيرَ الَّتِي أَقْبَلْنَا فِيهَا وَإِنَّا لَصَادِقُونَ ))^[17] , بدلالة ذكر (إسحاق) في الآيات اللاحقة وهو لم يسكن (مكة) مطلقا , ومن ثم يكون العراق التاريخي , بما يشتمل عليه سابقاً من أراضي ارمينية وتركية وايرانية وشامية وخليجية معاصرة , هو المقصود بدعوة إبراهيم تلك . ووفقاً لمعطيات الإيمان والغنى الذاتية القائمة الى اليوم يكون هذا التفسير قريباً جداً من الواقع .

ولفهم هذا المعنى بوضوح فقد أوردت التوراة , وهي أقدم نص مقدس معروف , مصطلح “جنة عدن” للتعبير عن الأرض التي نزل فيها أبو البشر الآدميين , وأول الأنبياء (آدم) , وصرّح الرب أنها تقع الى الشرق من مكان بني إسرائيل حين نزلت التوراة^[18] , وجعل لتلك الجنة الأرضية صفات , منها انها غنية بالأشجار الجميلة والأشجار المثمرة , وفيها شجرة المعرفة^[19] , ولهذه الجنة أبعاد جغرافية , يحددها الماء , الذي ينبع منها في الأساس , حيث يخرج منها نهر الجنة الرئيس , ثم يتفرع الى أربعة رؤوس ( فيشون , جيحون , حِدَّاقِل , الفرات )^[20] . وعند معرفة مواقع هذه الأنهار يمكن تحديد جغرافيا تلك الجنة ومركزها .

واذا كانت المراكز البحثية الشرقية والغربية متفقة على كون نهر الفرات المقصود هو نهر الفرات المعاصر , وأن نهر (حِدَّاقِل) هو نهر دجلة , فهم مختلفون كثيراً حول ما هو المقصود بأسماء أنهار (فيشون) و (جيحون) . فمنهم باحثون عراقيون يجعلون مواقع تلك الأنهار في داخل حدود العراق المعاصر , ومنهم باحثون غربيون وعرب مسيحيون او يهود او حتى مسلمين يجعلون مواقع تلك الأنهار في أماكن أخرى بعيدة عن العراق المعاصر , مثل جنوب مصر التاريخية .

لكن في طريقة تأمّل اكثر عمقاً يمكن الجمع بين الرأيين , والخروج عنهما في ذات الوقت , وذلك بالقول أن جغرافيا العراق التاريخي اكبر من جغرافيا العراق المعاصر , وأن الكتاب المقدس نفسه حدد مواقع تلك الأنهار بشيء من التفكر . فيما صرّح الكتاب المقدس ايضاً الى أن (الكروبيم) او “الملائكة” أقامت شرق جنة عدن نفسها , بعد اخراج (آدم) منها , وجعل الله السيفَ حامياً لشجرة المعرفة في ذلك الشرق^[21] . وبالتالي يكون المكان الشرقي من تلك الجنة هو الذي احتفظ بالقداسة الخاصة منذ زمان (آدم) ووجود الجنة , والذي سيتبين أنه العراق المعاصر حصراً وفقاً لآيات الكتاب المقدس نفسها .

فيما يشير الكتاب المقدس الى أن قابيل بعد قتله أخيه هابيل تم طرده الى أرض المنفى (نود) , الى الشرق من جنة عدن , ومن ذريته كان صانعوا الموسيقى والأعراب^[22] , وهما من عناصر الانحراف والشرور الفكرية الرئيسة في المجتمع الإنساني لا شك .

ان الإشكال الأول بين الباحثين كان حول نهر (فيشون) , وبحسب التوراة هو النهر المحيط بأرض (الْحَوِيلَة) , وهي أرض الذهب وأرض صمغ (المقل) وحجر (الجزع)^[23] , وهو نهر غزير , به يُضرب مَثَل غزارة الحكمة^[24] .

و (حويلة) جاءت في عدة آيات من الكتاب المقدس . فهناك (حويلة بن كوش بن حام بن نوح) , وهو اخو (سبا) و (نمرود) , وابن اخ (مصرايم) و (فوط) و (كنعان) , وابن عم لشعب (ددان) والفلسطينيين والحثّيين واليبوسيين والعموريين . كذلك هناك (حويلة بن يقطان بن عابر بن شالح بن أَرْفَكْشَاد بن سام بن نوح) , ومن الواضح أنه من الساميين , واخو (حضرموت)^[25] .

وبغض النظر عن الحقيقة التاريخية لنصوص الكتاب المقدس الحالي في ترتيب القبائل والآباء , الا ان المهم كون (حويلة) شخص , ثم شعب , من الشرق الأوسط ومن اصل عراقي صريح .

فيما تذكر التوراة أن أبناء إسماعيل بن إبراهيم -بما فيهم النبط- سكنوا من أرض (حويلة) الى (شور) قبالة أرض مصر^[26] . كما أن (العماليق) او العموريين كانوا يسكنون ابتداءً من بلاد (حويلة) حتى (شور) , وهم الذين انتقم منهم الملك (شاؤول) لأنهم كانوا في طريق بني إسرائيل حين عادوا من مصر^[27] , وهذا يعني أنهم حصراً كانوا في المنطقة بين فلسطين والحجاز , حيث أن النبي إبراهيم استعان بالعماليق العموريين الذين كانوا في مكة .

فتكون أرض (الحويلة) هي البلاد الممتدة بين الحجاز وفلسطين على أقل تقدير , اذا لم تكن ممتدة الى جميع شبه الجزيرة العربية , لتشمل كل شعوب القحطانيين والعدنانيين , أي بلاد العرب . لاسيما أن استخراج الذهب كان واضحاً ومشهوراً في بلاد اليمن المعاصرة حينها , حتى أنه كان يظهر للعيان بمجرد سقوط الأمطار^[28] , وكذلك الصمغ وحجر (الجزع) , بل في عموم شبه الجزيرة العربية .

اما الإشكال الثاني فحول نهر (جيحون) , وهو المحيط بأرض (كوش)^[29] , وهو النهر الذي مسح عنده الكاهن (صادوق) النبي (سليمان) ملكاً على بني إسرائيل بأمر الملك (داود) , بحضور جزء من الشعب , وقد نزل اليه على بغلة^[30] , مما يكشف عن قربه من عاصمة (داود) , والا لم يستطع هذا الكم من الناس الوصول اليه بسهولة .

و (جيحون) كذلك هو النهر الذي سدّه (حزقيّا) عندما حاول (سنحاريب) ملك (اشور) غزو مدينة (داود)^[31] , وهو النهر الذي جعله (حزقيّا) يجري الى باطن الأرض بدل ظاهرها^[32] , ويدخل الى مدينة (داود) عبر أرض صخرية^[33] . وهو النهر الذي بنى (منسّى بن حزقيّا) عند واديه سوراً الى الغرب من مدينة (داود)^[34] . وتحيط به الأشجار الصالحة للقطاف , أي الغابات المثمرة , لا الحقول فقط^[35] .

وهذا يعني أن هذا النهر مردَّد بين مدينتين , (تدمر) و (القدس) , حيث يختلف الباحثون في تحديد عاصمة مملكة (داود) , فيكون النهر أما في سوريا وأما في فلسطين , وكلاهما تمتد فيهما الشعوب العراقية الأصل حينها .

فيما أن اسم (كوش) ورد في العديد من آيات الكتاب المقدس . ف(كوش بن حام بن نوح)^[36] , وهو اخو (مصرايم) و (كنعان) و (فوط) , وأبو (سبا) و (حويلة) , وجد (شبا) و (ددان) , وعم الكنعانيين والحثّيين , وابن عم الآراميين والقحطانيين , واليه يرجع (نمرود) احد ملوك العراق^[37] , وهؤلاء جميعاً كانوا يسكنون محيط العراق , في بلاد الشام وشبه الجزيرة العربية . ومن شعب (كوش) تزوج النبي موسى امرأة عند منطقة (حضيروت) , و (حضيروت) تعني الحظائر أو القرى^[38] , وهي مجاورة لبلاد (فاران) التي هي مكة وجبال الحجاز^[39] , وفي القرآن الكريم أن زواج موسى كان من امرأة من أرض (مدين) العربية^[40] . بل يصرح الكتاب المقدس أن العرب كانوا يقيمون الى جوار الكوشيين^[41] . ولهذا كان غزو (زارح الكوشي) لمملكة (يهوذا) انطلق من مدينة (مريشة) وانتهى عند مدينة (جرار)^[42] , وكلاهما في وسط جنوب فلسطين^[43] . بينما كان اسم احد ملوك (أرام) في العراق يدعى (كوشان)^[44] , حيث تُستخدم خاتمة (ان) عادة للإطلاق اللغوي . وكان (ترهاقة) ملك (كوش) أحد الذين خرجوا لحرب ملك (اشور)^[45] , مما يعني أنه كان في إقليم قريب نسبياً الى أرض (اشور) . اما الكوشيون الذين جاءوا لحرب مملكة (رَحُبْعَامَ) الاسرائيلي مع الملك الليبي (شِيشَق) من بلاد مصر التي يحكمها^[46] فهم بقايا دولة الهكسوس التي كان يشكّلها العموريون والكنعانيون . كذلك كان مُلك الملك الفارسي (أَحَشْوِيرُوشَ) يمتد من الهند الى (كوش)^[47] .

وبلاد (كوش) منتجة للياقوت الأصفر^[48] , ورغم أن بلاد شبه الجزيرة العربية الصخرية منتجة للعديد من الأحجار الكريمة اليوم , الا أن التأكد من انتاجها سابقاً للياقوت الأصفر يحتاج الى بحث , غير أن كتبة الكتاب المقدس ربما عنوا به العقيق الأصفر ذاته الذي تنتجه جزيرة العرب بكثرة .

و (كوش) هي البلاد التي تنبأت المزامير بعودة يديها الى الله سريعا^[49] , وقد كان ذلك بظهور النبي محمد بعد عيسى بنحو خمسمائة سنة . فيما جمعها نفس السِفر ببلاد فلسطين و (صور)^[50] اللتين تمتدان على خط واحد وتشتركان إقليميا .

بينما فصل سِفر (اشعياء) بلاد (كوش) عن بلاد مصر^[51] , التي يريد أغلب الباحثين نسبتها الى جنوبها , اذ كانت بلدان النوبة والسودان محسوبة دائماً على بلاد مصر حتى ظهر الاستعمار الأوروبي الحديث لتلك البلاد . فيما أن سِفر (إشعياء) يستشف من تعبيره المترجم باللغة العربية الى أن مصر (وكوش) يقعان على ساحل مشترك , قريب الى أرض فلسطين^[52] . فيما يقرن ذلك السِفر بلاد (سبا) الى بلاد (كوش) بمعزل عن مصر^[53] . فيما جعل تجارة (سبا) و (كوش) واحدة , لا تشترك مع تعب مصر^[54] .

وكان الكوشيون شعب متميز عن شعب اليهود في مملكة الملك اليهودي (صدقيا) حين أسقطها البابليون^[55] . فيما يتم ذكر (كوش) الى جانب (لود) و (فوط) في الهجوم الكبير من قبل ملك بابل على مصر الفرعونية^[56] . فيما أن (كوش) كانت تحد بلاد مصر من أحد جوانبها بحدود غير مباشرة او غير واضحة الاتصال^[57] .

و (كوش) من البلدان التي سقطت في يد ملك بابل في حملته لإسقاط مصر الفرعونية نهائياً الى جانب بلاد (لود) و (فوط)^[58] , مما يدل على أنها او جزءاً منها في طريق حملته , بل ان (لود) و (فوط) كانوا حلفاء مشتركين قريبين على نينوى عاصمة (اشور)^[59] , او أنها كانت واقعة تحت نفوذ الفراعنة , فتكون تلك البلدان موزعة بين الشام والحجاز كما هو السياق التاريخي للسيطرة الفرعونية .

بينما يأتي شعب (كوش) متحالفاً مع قوات الأمم الشمالية لقوم (مأجوج) الى جانب (فارس) و (فوط) لدخول أرض إسرائيل^[60] . وفي احدى المواجهات بين (اشور) ومصر كانت قوة (كوش) متحالفة مع مصر^[61] . فيما كانت بعض جماعات (كوش) تسكن الخيام كالبدو , وردت في الكتاب المقدس باسم (كوشان) الى جانب حضارة (مديان) العربية^[62] . وحين يعدد سفر (صفنيا) الأمم المعاقَبة القريبة والمحيطة ب(يهوذا) يتحدث عن (غَزَّةَ , أَشْقَلُونَ , أَشْدُود , عَقْرُون , سَاحِلِ الْبَحْرِ أُمَّةِ الْكِرِيتِيِّينَ , كَنْعَان أَرْض الْفِلِسْطِينِيِّينَ , سَاحِل الْبَحْرِ , مُوآبَ , بَنِي عَمُّونَ) , ثم ينتقل الى منطقة تقابل الشمال , بمعنى أنها في جنوب كل تلك الأقاليم المحيطة ب(يهوذا) وهي (كوش) , بعدها مباشرة يشير الى الشمال (اشور) صراحة بما يوضح هذا التقابل^[63] . و (كوش) هي الامة التي تنبأ سفر (صفنيا) بكونها منطلق الرجوع الى الله بعد إسرائيل^[64] . وكل ذلك يعني أن إقليم (كوش) جزء من الجزيرة العربية المقابلة او القريبة الى بلاد مصر وبلاد فلسطين .

من هنا تكون شبه الجزيرة العربية , بتمامها , هي الاحتمال الأقرب والاوضح لتتمة جنة عدن العراقية , وتكون تلك الأقاليم جزءاً اساسياً من العراق التاريخي بفروعه التي تشعبت عنه , وبما اختلط بهم من أمم أخرى .

 

وبنو اسرائيل الاسباط من ذرية (يعقوب بن اسحاق بن إبراهيم) . وهم اثنا عشرة سبط (يوسف = منسى – ابنه – , بنيامين , لاوي , روبين , يهودا , شمعون , زبولون , ياساكر , دان , نفتالي , جاد , عشير)[65] . وقد شكّلوا مع الملتحقين بالمجتمع الإبراهيمي الايماني قوم بني اسرائيل , الذين غلبت تسميتهم على جميع من كان معهم من المؤمنين لانهم احفاد القادة العظام , ولكثرة نسلهم , ولان النبوة لازالت فيهم . وهذا ما لم يشر له الكثير من الباحثين الذين اقتصروا في تعريف بني اسرائيل على ابناء يعقوب . فقد كان (اليعازر الدمشقي[66]) اليد اليمنى للنبي (إبراهيم) , وهو بصورة جلية ليس من ابناء (إبراهيم) , ولكن كان فيهم .

ومجتمع بني اسرائيل كان موحداً لله , خاضعاً لتعاليم دين (إبراهيم) الخليل . لكنّ القرآن الكريم يكشف ضعف النفس في ذلك المجتمع , رغم ايمانها , لذلك كان الداء الاول الذي تسبب في انهيار هذا المجتمع لاحقا هو الأنانية . حيث تنافس ابناء النبي يعقوب في التقرب الى ابيهم والحظوة عنده , فسوّلت لهم أنفسهم قتل اخيهم النبي (يوسف) الصدّيق^[67] .

وهذا الامر يدفع الى التساؤل عن كيفية تعاملهم مع الاخرين من بني اسرائيل الذين لم يكونوا من ذرية النبي (يعقوب) ؟. وكما هو واضح لم تكن نفوسهم خالية من الايمان ابداً , بل خلف الآيات القرآنية الكريمة يمكن رؤيتهم قوماً مؤمنين يدغدغهم حب الذات .

ان الأنانية التي توّلدت في ذلك اليوم جعلت من بني اسرائيل مجتمعا مغلقاً في الغالب , وهذا ما يتعارض مع مبدأ الهجرة من أجل هداية الناس , وهي الإبراهيمية .

لكن رغم ذلك كان لوجود إسحاق ومن بعده يعقوب دوراً هاماً في التأثير الاخلاقي والسلوكي على المجتمعات المحيطة , التي رأت في المجتمع الاسرائيلي الاول مجتمعاً صالحا , يختلف عمّا رأته من مهاجرين سابقين .

ان مساهمة إسحاق في حفر الكثير من الآبار -كما فعل أبوه (إبراهيم) من قبل- في الارض الكنعانية , وفتحها امام كل الاقوام الأخرى [68] اوجد تصوراً آخر لدى الاقوام المحيطة بالمجتمع الإبراهيمي , يقوم على اساس المقارنة بين الصالحين والطالحين من قادة الاقوام المتجاورة , وشكّل سهماً مهماً في نظرية تولية الصالحين للقيادة السياسية .

 

 

لقد حكم الهكسوس (العموريون والكنعانيون) بلاد مصر قروناً عديدة , وخلالها استقبلوا موجات من المهاجرين الساميين العراقيين والسوريين , ومن أولئك المهاجرين كان بنو اسرائيل احفاد نبي الله (إبراهيم) , حيث أكرمهم الهكسوس -لاعتبارات دينية واجتماعية- ومنحوهم بعض الاراضي الخصبة . وقد وصل (يوسف) حفيد (إبراهيم) الى منصب نائب ملك الهكسوس .

ان المجتمع الفرعوني السابق على الهكسوس –أي من المصريين الفراعنة– كان يؤمن بزواج المحارم , لذلك هو لم يكن ليتأثر بعفة النبي (يوسف) , وكذلك كان المجتمع المصري الفرعوني يعتمد كلياً على نبوءات السحرة عبر شريعة (كبّالاه) , فهو لن يقتنع بتأويلات النبي (يوسف) , وهو ايضا مجتمع هرمي عائلي لا يسمح بدخول عناصر غريبة الى السلطة , ولم يكن النبي (يوسف) حينها سيستطيع ان يكون “عزيز مصر” . لكنّ الله مهّد لبني اسرائيل دخول مصر عبر غزو الهكسوس لها , فقد آمن احد ملوكهم السابقين ب(إبراهيم) , وأهداه المرأة الصالحة (هاجر) , لتكون امّاً لابنه النبي (اسماعيل) , ومن ثم آمن احد آخر ملوكهم بالنبي (يوسف) ونبي الله (يعقوب) . وقد كان ملوك الهكسوس -بين الملكينِ- في صراع طويل مع كهنة الديانة الفرعونية المصرية (كبّالاه) , ومع معتنقيها من عامة الشعب المصري , وكذلك كانوا في حرب دائمة مع السلالات الفرعونية في الجنوب . وقد تحالف الهكسوس مع ملوك (النوبة) , ضد الفراعنة .

وقد اعتقد المؤرخ المصري (مانيتون) ان الانبياء إبراهيم و (يعقوب) و (يوسف) كانوا من نفس عنصر الهكسوس , وهو الصحيح لانهم جميعا عراقيون ساميّون في الاصل .

ثمّ بعد ذلك انهار الهكسوس امام الفرعون المصري (احمس) مؤسس السلالة الثامنة عشر , والذي طاردهم حتى بلاد الشام , حيث قضى عليهم في معركة (مجدّو) الفاصلة في حدود عام ١٤٧٩ ق م [69].

وبدأ الفراعنة حينها مرحلة استبداد واستعباد للعنصر الساميّ , الذي كان ممثّلاً ببني اسرائيل في الغالب , حيث هم من ذرية الأنبياء ومن ذراري أصحابهم , والتي تكون مناسبة جداً للمرحلة الاولى في إبادة الأديان التوحيدية الإبراهيمية المخالفة للديانة المشفّرة الباطنية الفرعونية . فصاروا يذبّحون ابناءهم ويستحيون نساءهم , واستخدموهم في الاعمال الشاقّة , واتخذوا منهم لأعمال السخرة ونظام العبودية , في مرحلة ثانية لكسر النفس التوحيدية الساميّة , ومن ثمّ إبهارها بالمادية الفرعونية .

لذلك استخدم القران الكريم في هذه المرحلة -التي ترافق قصة النبي (موسى)- لفظ (فرعون) للتعبير عن حكّام مصر , (( فَمَا آَمَنَ لِمُوسَى إِلَّا ذُرِّيَّةٌ مِنْ قَوْمِهِ عَلَى خَوْفٍ مِنْ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِمْ أَنْ يَفْتِنَهُمْ وَإِنَّ فِرْعَوْنَ لَعَالٍ فِي الْأَرْضِ وَإِنَّهُ لَمِنَ الْمُسْرِفِينَ ))^[70] . بينما استخدم القرآن الكريم تعبير (الملك) عن الحاكم في فترة النبي (يوسف) للتمييز بين الحكمين والفترتين والعقيدتين والمجتمعين , (( وَقَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ أَسْتَخْلِصْهُ لِنَفْسِي فَلَمَّا كَلَّمَهُ قَالَ إِنَّكَ الْيَوْمَ لَدَيْنَا مَكِينٌ أَمِينٌ ))[71] . وهو أول من أشار الى هذه الحقيقة .

ان المجتمع الفرعوني كان بحاجة الى الهجرة الايمانية , التي تزيل عنه الدنس وغبار الاوثان , وتوقظه من غفلة الجهل بالربّ الحقيقي , لذلك كان على بني اسرائيل ان يهاجروا , وسُنة الهجرة البلاء , فحدث القحط في أرض كنعان , وتوجه اخوة النبي (يوسف) الى ارض مصر كباقي الاقوام المحيطة , فعرفهم النبي (يوسف) , وخطط لتنفيذ مهمة الرب , ونجح -عبر استغلال دِين ملك الهكسوس- ان يثبت حقوقه التي صادرها القريب قبل البعيد , وتاب اخوته , فطلب من ملك الهكسوس ان يستقدم بني اسرائيل الى مصر , فرحّب الملك بأولياء الله من آل نبي الله (يعقوب) , واسكنهم احسن ارضه , واكرم مثواهم .

وقد كان الأنبياء إبراهيم و (يعقوب) يستشرفون المستقبل ويدركون القادم , ويعلمون مقدار تأثير سحر المعتقدات الفرعونية في حال انهار الهكسوس وعاد الفراعنة الى الحكم , لذلك جمعوا أبناءهم , وأوصوهم , وبيّنوا لهم حقيقة الرب الخالق , في خطوة قلّما فعلها احد الأنبياء قبلهم , ذلك انهم ادركوا مقدار الشبهة التي سيوجدها مفهوم الربّ الفرعوني على العقل الاسرائيلي^[72] .

وصار الفراعنة بعد الهكسوس -في مرحلة استعباد بني إسرائيل- اقوى , لسببين , لأنهم عرفوا العربة الحربية عن طريق الهكسوس , ولأنهم اسقطوا اهم القوى المنافسة في المنطقة[73] , فكان على بني اسرائيل (يعقوب) ان يدفعوا ثمن علاقتهم بالهكسوس , فاستعبدهم الفراعنة واذلوهم .

ثم سرت في بني اسرائيل صفتان مهمتان يحبهما الشيطان ,الأنانية وأمراض الاستعباد النفسية , فتأثروا كثيرا بشريعة (كبّالاه) المصرية , ووجدوا فيها ضالتهم , وكذلك وجد الشيطان جنوداً ورجالاً كان يبحث عن مثلهم .

 

وادرك الشيطان اللعبة , وتنبّه الى اخطر تحالف من الممكن ان يغير مسار البشرية لصالح ارادته , فقرر بناء العالم الجديد . ان العالم الجديد الذي يخدم رغبات الشياطين هو القائم على تحالف (فرعون) و(هامان) و(قارون) , وهو ثلاثي كان فيه فرعون يمثّل السلطة المتواصلة مع العالم الآخر , و(هامان) يمثّل الاداة التنفيذية والعلمية , و(قارون) يمثّل الكيان المادي الشره للمال والثروة واللذات , لاسيما من داخل المجتمع المتكفل برسالة الله .

ولقد تم اختيار (قارون) لهذه المهمة لأسباب ذاتية وموضوعية , فهو يحمل خصائص الأنانية التي انحدرت بالمجتمع الاسرائيلي , كما انه عنصر داخل المجتمع الايماني الإسرائيلي المعادي للمجتمع الفرعوني , وهو ايضاً قريب من العائلة الابرز والاهم في مجتمع بني اسرائيل الموحِّد , فهو اذاً ابن المجتمع الديني والمرجعية الدينية لمجتمع بني اسرائيل^[74] .

فكان (قارون) احد اهم الاسباب لاختراق المجتمع الايماني الاسرائيلي , وكان تملّكه من قبل الشيطان يمثّل الباب الذي خرج منه المئات , بل آلاف الذين يحملون صفة (قارون) في المجتمع اليهودي المعاصر , والذين يؤدون ذات الدور , حيث يمهدون لقدوم (الدجّال) .

ومن لطيف الروايات التي تربط اساليب القارونيين قديماً بأساليبهم حديثاً : أن (قارون) أثار بني إسرائيل ضد النبي (موسى) , حتى لا يدفعوا له الزكاة , واتفق معهم أن يتهموا النبي (موسى) في شرفه اذا أصر على أخذ الزكاة منهم , وذلك عبر ارسال إحدى بائعات الهوى اليه لتتهمه أنه اعتدى على شرفها , لكنّ النبي (موسى) دعا عليهم فأخذهم العذاب[75] .

ان القارونيين اليهود اليوم لا يمثّلون اعلى سلطة على الارض , فالسلطة لازالت تحت ايدي الفراعنة المعاصرين , مدعومين بمؤسسات (هامان) الضخمة , وهي مؤسسات علمية وصناعية وعسكرية[76] .

 

 

…

 

 

 

إنّ الصراعات الايدلوجية بين معتنقي الاديان وكذلك بين معتنقي الافكار جعلت تزوير الحقائق التأريخية امراً مألوفاً وخطيراً وشائعا , لا سيما ان معظم تأريخ بعثات التنقيب عن الآثار ادارته الماكنة اليهودية منذ القرن الثاني عشر , كما في العراق على يد احد الحاخامات (بنيامين بن يونس[77]) وحتى القرن العشرين على يد (صموئيل نوح كريمر) , لذلك كان من اللازم على الباحث ان يتحلى بذوق وحس خاصّينِ لتمييز الحقيقي عن غيره , او على الاقل لرسم ملامح عامة للحقيقة . ولعلّ تبنّي اليهود منذ قرون دراسة الآثار شكّل تهديداً واقعياً لتأريخ وحضارة هذا العالم .

ان المؤسسات والمراكز التي أشرفت على بعثات التنقيب في العراق ومصر أخفت الكثير من المكتشفات الآثارية , وربما غيّبت المهم من الحقائق . فيما الآثاريون الغربيون ترجموا النصوص السومرية والمصرية بشكل متأثر باعتقاداتهم وتصوراتهم الشخصية وبيئتهم المحيطة , يهودية او مسيحية , في أحسن الأحوال . وربما ان هؤلاء العلماء لم يكشفوا الا اقل القليل مما وجدوا . لذلك هم قاموا بتشويه الحقيقة , التي لا يمكن إدراك الا بعض ملامحها .

لذا يجد باحث كبير كالأستاذ (طه باقر) صعوبة بالغة في تحديد ماهية الديانة التي كانت عليها شعوب وادي الرافدين القديمة , ومن هنا لم يخفِ عجزه عن الإشارة لديانة بعينها تخص سكّان وادي الرافدين القدماء في كتابه “تاريخ العراق القديم”[78] , رغم انه جزم في كونهم لم يشاركوا او يشابهوا الشعوب البدائية الهمجية في ديانات بدائية مثل (الطوطمية).

 

 

وليس متوقعاً من الخلفية الثقافية للعلّامة (كريمر) -الناشئة على أساسين عقيديين هما الانتماء اليهودي^[79] , والتنشئة الغربية ذات الجذور الوثنية والحسّ المادي- ان تستوعب الرؤية الدينية السومرية للنظام الكوني وانسجامه , التي عبّر عنها (كريمر) بنظرية الآلهة المتعددة^[80] , وهي لم تكن سوى رؤية سومرية لأثر “الملائكة”. لذلك كان من الطبيعي ان يرى (كريمر) هذه العقيدة السومرية بنحو اخر , غير الذي تراه العين العراقية التي ورثت الفكر السومري , فيقول بكونهم اقتسوا رؤيتهم لتنظيم الكون من رؤيتهم للتنظيم المدني البشري^[81] . وهذه القراءة (الكريمرية) شأن شخصي , خاص به وحده , وليست مرتبطة بحقيقة الوثائق الآثارية السومرية , لأن فهم النصوص الآثارية ظنِّي , مبني على التصور الخاص بالباحث , في إجادته لقراءة النص , وفي ألمعيته التي تمكّنه من جمع أطراف النص الواحد , ومن ثم أطراف العقيدة المبثوثة في نصوص متفرقة زمانياً ومكانياً , وفي خلفيته الثقافية التي تساعده في ادراك المعنى الحقيقي الذي اراده كاتب او مدون الوثيقة الآثارية .

ولم تكن الرؤى العقائدية السومرية ليست الّا نسخة متقدمة في التاريخ لعقيدة (الولاية التكوينية) الاسلامية , التي يؤمن بها المسلمون الشيعة في العالم وفي العراق خاصة , كما انّ هذه المخلوقات القائمة على كل مظهر مادي في الكون ليست سوى “الملائكة” في المعتقدات الخاصة بالديانات الإبراهيمية .

 

…

 

 

(( وَجَبَلَ الرَّبُّ الإِلهُ آدَمَ تُرَابًا مِنَ الأَرْضِ, وَنَفَخَ فِي أَنْفِهِ نَسَمَةَ حَيَاةٍ. فَصَارَ آدَمُ نَفْسًا حَيَّةً * وَغَرَسَ الرَّبُّ الإِلهُ جَنَّةً فِي عَدْنٍ شَرْقًا, وَوَضَعَ هُنَاكَ آدَمَ الَّذِي جَبَلَهُ * وَأَنْبَتَ الرَّبُّ الإِلهُ مِنَ الأَرْضِ كُلَّ شَجَرَةٍ شَهِيَّةٍ لِلنَّظَرِ وَجَيِّدَةٍ لِلأَكْلِ, وَشَجَرَةَ الْحَيَاةِ فِي وَسَطِ الْجَنَّةِ, وَشَجَرَةَ مَعْرِفَةِ الْخَيْرِ وَالشَّرِّ * وَكَانَ نَهْرٌ يَخْرُجُ مِنْ عَدْنٍ لِيَسْقِيَ الْجَنَّةَ, وَمِنْ هُنَاكَ يَنْقَسِمُ فَيَصِيرُ أَرْبَعَةَ رُؤُوسٍ * اِسْمُ الْوَاحِدِ فِيشُونُ, وَهُوَ الْمُحِيطُ بِجَمِيعِ أَرْضِ الْحَوِيلَةِ حَيْثُ الذَّهَبُ * وَذَهَبُ تِلْكَ الأَرْضِ جَيِّدٌ. هُنَاكَ الْمُقْلُ وَحَجَرُ الْجَزْعِ * وَاسْمُ النَّهْرِ الثَّانِي جِيحُونُ, وَهُوَ الْمُحِيطُ بِجَمِيعِ أَرْضِ كُوشٍ * وَاسْمُ النَّهْرِ الثَّالِثِ حِدَّاقِلُ, وَهُوَ الْجَارِي شَرْقِيَّ أَشُّورَ. وَالنَّهْرُ الرَّابعُ الْفُرَاتُ * َأَخَذَ الرَّبُّ الإِلهُ آدَمَ وَوَضَعَهُ فِي جَنَّةِ عَدْنٍ لِيَعْمَلَهَا وَيَحْفَظَهَا ))^[82] .

فيما جاء عن أهل بيت النبي محمد على لسان الإمام (جعفر بن محمد الصادق) أن جنة (آدم) كانت من جنان الدنيا , على الأرض , بدليل أنها يطلع عليها الشمس والقمر^[83] .

أوردت التوراة , وهي أقدم نص مقدس معروف , مصطلح “جنة عدن” للتعبير عن الأرض التي نزل فيها أبو البشر الآدميين , وأول الأنبياء (آدم) . وصرّح الرب أنها تقع الى الشرق من مكان بني إسرائيل حين نزلت التوراة^[84] . وجعل لتلك الجنة الأرضية صفات , منها انها غنية بالأشجار الجميلة والأشجار المثمرة , وفيها شجرة المعرفة^[85] . ولهذه الجنة أبعاد جغرافية , يحددها الماء , الذي ينبع منها في الأساس , حيث يخرج منها نهر الجنة الرئيس , ثم يتفرع الى أربعة رؤوس ( فيشون , جيحون , حِدَّاقِل , الفرات )^[86] . وعند معرفة مواقع هذه الأنهار يمكن تحديد جغرافيا تلك الجنة ومركزها .

واذا كانت المراكز البحثية الشرقية والغربية متفقة على كون نهر الفرات المقصود هو نهر الفرات المعاصر , وأن نهر (حِدَّاقِل) هو نهر دجلة , فهم مختلفون كثيراً حول ما هو المقصود بأسماء أنهار (فيشون) و (جيحون) . فمنهم باحثون عراقيون يجعلون مواقع تلك الأنهار في داخل حدود العراق المعاصر , ومنهم باحثون غربيون وعرب مسيحيون او يهود او حتى مسلمين يجعلون مواقع تلك الأنهار في أماكن أخرى بعيدة عن العراق المعاصر , مثل جنوب مصر التاريخية .

لكن في طريقة تأمّل اكثر عمقاً يمكن الجمع بين الرأيين , والخروج عنهما في ذات الوقت , وذلك بالقول أن جغرافيا العراق التاريخي اكبر من جغرافيا العراق المعاصر , وأن الكتاب المقدس نفسه حدد مواقع تلك الأنهار بشيء من التفكر . فيما صرّح الكتاب المقدس ايضاً الى أن (الكروبيم) او “الملائكة” أقامت شرق جنة عدن نفسها , بعد اخراج (آدم) منها , وجعل الله السيفَ حامياً لشجرة المعرفة في ذلك الشرق^[87] . وبالتالي يكون المكان الشرقي من تلك الجنة هو الذي احتفظ بالقداسة الخاصة منذ زمان (آدم) ووجود الجنة , والذي سيتبين أنه العراق المعاصر حصراً وفقاً لآيات الكتاب المقدس نفسها .

فيما يشير الكتاب المقدس الى أن قابيل بعد قتله أخيه هابيل تم طرده الى أرض المنفى (نود) , الى الشرق من جنة عدن , ومن ذريته كان صانعوا الموسيقى والأعراب^[88] , وهما من عناصر الانحراف والشرور الفكرية الرئيسة في المجتمع الإنساني لا شك .

ان الإشكال الأول بين الباحثين كان حول نهر (فيشون) . وبحسب التوراة هو النهر المحيط بأرض (الْحَوِيلَة) , وهي أرض الذهب وأرض صمغ (المقل) وحجر (الجزع)^[89] , وهو نهر غزير , به يُضرب مَثَل غزارة الحكمة^[90] .

و (حويلة) جاءت في عدة آيات من الكتاب المقدس . فهناك (حويلة بن كوش بن حام بن نوح) , وهو اخو (سبا) و (نمرود) , وابن اخ (مصرايم) و (فوط) و (كنعان) , وابن عم لشعب (ددان) والفلسطينيين والحثّيين واليبوسيين والعموريين . كذلك هناك (حويلة بن يقطان بن عابر بن شالح بن أَرْفَكْشَاد بن سام بن نوح) , ومن الواضح أنه من الساميين , واخو (حضرموت)^[91] . وبغض النظر عن الحقيقة التاريخية لنصوص الكتاب المقدس الحالي في ترتيب القبائل والآباء , الا ان المهم كون (حويلة) شخص , ثم شعب , من الشرق الأوسط ومن اصل عراقي صريح . فيما تذكر التوراة أن أبناء إسماعيل بن إبراهيم -بما فيهم النبط- سكنوا من أرض (حويلة) الى (شور) قبالة أرض مصر^[92] . كما أن (العماليق) او العموريين كانوا يسكنون ابتداءً من بلاد (حويلة) حتى (شور) , وهم الذين انتقم منهم الملك (شاؤول) لأنهم كانوا في طريق بني إسرائيل حين عادوا من مصر^[93] , وهذا يعني أنهم حصراً كانوا في المنطقة بين فلسطين والحجاز , حيث أن النبي إبراهيم استعان بالعماليق العموريين الذين كانوا في مكة . فتكون أرض (الحويلة) هي البلاد الممتدة بين الحجاز وفلسطين على أقل تقدير , اذا لم تكن ممتدة الى جميع شبه الجزيرة العربية , لتشمل كل شعوب القحطانيين والعدنانيين , أي بلاد العرب . لاسيما أن استخراج الذهب كان واضحاً ومشهوراً في بلاد اليمن المعاصرة حينها , حتى أنه كان يظهر للعيان بمجرد سقوط الأمطار^[94] , وكذلك الصمغ وحجر (الجزع) , بل في عموم شبه الجزيرة العربية .

اما الإشكال الثاني فحول نهر (جيحون) , وهو المحيط بأرض (كوش)^[95] . وهو النهر الذي مسح عنده الكاهن (صادوق) النبي (سليمان) ملكاً على بني إسرائيل بأمر الملك (داود) , بحضور جزء من الشعب , وقد نزل اليه على بغلة^[96] , مما يكشف عن قربه من عاصمة (داود) , والا لم يستطع هذا الكم من الناس الوصول اليه بسهولة . وهو النهر الذي سدّه (حزقيّا) عندما حاول (سنحاريب) ملك (اشور) غزو مدينة (داود)^[97] , وهو النهر الذي جعله (حزقيّا) يجري الى باطن الأرض بدل ظاهرها^[98] , ويدخل الى مدينة (داود) عبر أرض صخرية^[99] . وهو النهر الذي بنى (منسّى بن حزقيّا) عند واديه سوراً الى الغرب من مدينة (داود)^[100] . وتحيط به الأشجار الصالحة للقطاف , أي الغابات المثمرة , لا الحقول فقط^[101] . وهذا يعني أن هذا النهر مردَّد بين مدينتين , (تدمر) و (القدس) , حيث يختلف الباحثون في تحديد عاصمة مملكة (داود) , فيكون النهر أما في سوريا وأما في فلسطين , وكلاهما تمتد فيهما الشعوب العراقية الأصل حينها .

فيما أن اسم (كوش) ورد في العديد من آيات الكتاب المقدس . ف(كوش بن حام بن نوح)^[102] , وهو اخو (مصرايم) و (كنعان) و (فوط) , وأبو (سبا) و (حويلة) , وجد (شبا) و (ددان) , وعم الكنعانيين والحثّيين , وابن عم الآراميين والقحطانيين , واليه يرجع (نمرود) احد ملوك العراق^[103] , وهؤلاء جميعاً كانوا يسكنون محيط العراق , في بلاد الشام وشبه الجزيرة العربية . ومن شعب (كوش) تزوج النبي النبي (موسى) امرأة عند منطقة (حضيروت) , و (حضيروت) تعني الحظائر أو القرى^[104] , وهي مجاورة لبلاد (فاران) التي هي مكة وجبال الحجاز^[105] , وفي القرآن الكريم أن زواج النبي (موسى) كان من امرأة من أرض (مدين) العربية^[106] . بل يصرح الكتاب المقدس أن العرب كانوا يقيمون الى جوار الكوشيين^[107] . ولهذا كان غزو (زارح الكوشي) لمملكة (يهوذا) انطلق من مدينة (مريشة) وانتهى عند مدينة (جرار)^[108] , وكلاهما في وسط جنوب فلسطين^[109] . بينما كان اسم احد ملوك (أرام) في العراق يدعى (كوشان)^[110] , حيث تُستخدم خاتمة (ان) عادة للإطلاق اللغوي . وكان (ترهاقة) ملك (كوش) أحد الذين خرجوا لحرب ملك (اشور)^[111] , مما يعني أنه كان في إقليم قريب نسبياً الى أرض (اشور) . اما الكوشيون الذين جاءوا لحرب مملكة (رَحُبْعَامَ) الاسرائيلي مع الملك الليبي (شِيشَق) من بلاد مصر التي يحكمها^[112] فهم بقايا دولة الهكسوس التي كان يشكّلها العموريون والكنعانيون . كذلك كان مُلك الملك الفارسي (أَحَشْوِيرُوشَ) يمتد من الهند الى (كوش)^[113] . وبلاد (كوش) منتجة للياقوت الأصفر^[114] , ورغم أن بلاد شبه الجزيرة العربية الصخرية منتجة للعديد من الأحجار الكريمة اليوم , الا أن التأكد من انتاجها سابقاً للياقوت الأصفر يحتاج الى بحث , غير أن كتبة الكتاب المقدس ربما عنوا به العقيق الأصفر ذاته الذي تنتجه جزيرة العرب بكثرة . و (كوش) هي البلاد التي تنبأت المزامير بعودة يديها الى الله سريعا^[115] , وقد كان ذلك بظهور النبي محمد بعد عيسى بنحو خمسمائة سنة . فيما جمعها نفس السِفر ببلاد فلسطين و (صور)^[116] اللتين تمتدان على خط واحد وتشتركان إقليميا . بينما فصلها سِفر (اشعياء) عن بلاد مصر^[117] التي يريد أغلب الباحثين نسبتها الى جنوبها , اذ كانت بلدان النوبة والسودان محسوبة دائماً على بلاد مصر حتى ظهر الاستعمار الأوروبي الحديث لتلك البلاد . فيما أن سِفر (إشعياء) يستشف من تعبيره المترجم باللغة العربية الى أن مصر (وكوش) يقعان على ساحل مشترك , قريب الى أرض فلسطين^[118] . فيما يقرن ذلك السِفر بلاد (سبا) الى بلاد (كوش) بمعزل عن مصر^[119] . فيما جعل تجارة (سبا) و (كوش) واحدة , لا تشترك مع تعب مصر^[120] . وكان الكوشيون شعب متميز عن شعب اليهود في مملكة الملك اليهودي (صدقيا) حين أسقطها البابليون^[121] . فيما يتم ذكر (كوش) الى جانب (لود) و (فوط) في الهجوم الكبير من قبل ملك بابل على مصر الفرعونية^[122] . فيما أن (كوش) كانت تحد مصر من أحد جوانبها بحدود غير مباشرة او غير واضحة الاتصال^[123] . و (كوش) من البلدان التي سقطت في يد ملك بابل في حملته لإسقاط مصر الفرعونية نهائياً الى جانب بلاد (لود) و (فوط)^[124] , مما يدل على أنها او جزءاً منها في طريق حملته , بل ان (لود) و (فوط) كانوا حلفاء مشتركين قريبين على نينوى عاصمة (اشور)^[125] , او أنها كانت واقعة تحت نفوذ الفراعنة , فتكون تلك البلدان موزعة بين الشام والحجاز كما هو السياق التاريخي للسيطرة الفرعونية . بينما يأتي شعب (كوش) متحالفاً مع قوات الأمم الشمالية لقوم (مأجوج) الى جانب (فارس) و (فوط) لدخول أرض إسرائيل^[126] . وفي احدى المواجهات بين (اشور) ومصر كانت قوة (كوش) متحالفة مع مصر^[127] . فيما كانت بعض جماعات (كوش) تسكن الخيام كالبدو , وردت في الكتاب المقدس باسم (كوشان) الى جانب حضارة (مديان) العربية^[128] . وحين يعدد سفر (صفنيا) الأمم المعاقَبة القريبة والمحيطة ب(يهوذا) يتحدث عن (غَزَّةَ , أَشْقَلُونَ , أَشْدُود , عَقْرُون , سَاحِلِ الْبَحْرِ أُمَّةِ الْكِرِيتِيِّينَ , كَنْعَان أَرْض الْفِلِسْطِينِيِّينَ , سَاحِل الْبَحْرِ , مُوآبَ , بَنِي عَمُّونَ) , ثم ينتقل الى منطقة تقابل الشمال , بمعنى أنها في جنوب كل تلك الأقاليم المحيطة ب(يهوذا) وهي (كوش) , بعدها مباشرة يشير الى الشمال (اشور) صراحة بما يوضح هذا التقابل^[129] . و (كوش) هي الامة التي تنبأ سفر (صفنيا) بكونها منطلق الرجوع الى الله بعد إسرائيل^[130] .

من هنا تكون شبه الجزيرة العربية , بتمامها , هي الاحتمال الأقرب والاوضح لتتمة جنة عدن العراقية , وتكون تلك الأقاليم جزءاً اساسياً من العراق التاريخي بفروعه التي تشعبت عنه , وبما اختلط بهم من أمم أخرى .

يظل الاشكال الوحيد مرتبطاً بوجود أنهار وجنات في شبه الجزيرة العربية , وهو غير منظور اليوم بالتأكيد , رغم وجود العديد من عيون الماء وغابات الأشجار في جميع جهات شبه الجزيرة العربية . الا أن هذا الإشكال يرتفع بسهولة بعد إقرار العلماء اليوم وإجماعهم أن شبه الجزيرة العربية كانت غابات مطيرة خضراء على مراحل زمنية مختلفة , تمتد من 1000 – 135000 سنة قبل الميلاد^[131] , وهي فترة تتناسب مع تقديرات ظهور آدم في جنة عدن كثيراً وقريبة من كل الاحتمالات , بغض النظر عن العمر الذي يعطيه الكتاب المقدس المحرف للبشر , ولذلك لم يشر نبي الإسلام محمد في نبوءته المستقبلية الى ظهور المروج الخضراء والأنهار في شبه الجزيرة العربية فجأة , بل قال “حتى تعود أرض العرب مروجاً وأنهارا”^[132] , أي أنها كانت كذلك ثم تغيرت ثم تعود وفقاً لنظام اللغة العربي .

ان الاحتمال الأكبر لنهر (جيحون) هو وادي (الرمة) العملاق في السعودية المعاصرة , الذي يمتد من بلاد الحجاز قرب خيبر والمدينة المنورة غربا , حتى يصل الى الكويت ويصب في (شط العرب) شرقا , فيكون طوله ما يقارب الالف كيلومترا , وبذلك هو يعادل أكثر من ثلث طول نهر الفرات وأكثر من نصف طول نهر دجلة , وبعرض واسع , تجري فيه السيول الضخمة كل عدة من السنين المعاصرة . وبهذا هو يغطي كل أرض وسط وجنوب شبه الجزيرة العربية عن شمالها , ويتصل بالنهرين الآخرين الفرات ودجلة عن طريق (شط العرب) . كما توجد عدة وديان أخرى ضخمة تشقق شبه الجزيرة العربية , ترتبط بها العشرات من الوديان الأصغر التي تكون كالروافد لها , وتشير الى أنها كانت جنة خضراء بالفعل حين كانت تلك الوديان أنهاراً دائمة , وهو الأرجح في ضوء الاكتشافات الطينية والصلصالية والحيوانية والنباتية والمدنية فيها , مثل وادي (حنيفة) من منتصف شمال (نجد) الى الخليج , ووادي (الدواسر) من مرتفعات (عسير) جنوب صحراء (نجد) حتى يصل الى صحراء الربع الخالي , كذلك وادي (الحمض) على طول منطقة الحجاز حتى البحر الأحمر . كما أن هناك وادي (السرحان) الذي يبدأ من (جبل العرب) في سوريا حتى يصل منطقة (الجوف) في شمال صحراء (نجد) في السعودية المعاصرة مروراً بالأردن , وبذلك هو الأقرب الى أرض مملكة (داود) اذا كانت عاصمتها مدينة (تدمر) , ويكون هو النهر الذي سده ربما (حزقيال) وادخل ماءه الى المدينة . وهناك أنهار دائمة سابقة في شبه الجزيرة العربية ذكرها (هيرودوتس) مثل نهر (كورس) الذي كان يصب في البحر الأحمر , والذي ذكره (بطليموس) باسم (لار) ينبع من وسط الجزيرة العربية ويصب في الخليج^[133] . لا سيما اذا تم الاخذ في الاعتبار أن اللغات الآرامية والعبرية التي كُتبت بها التوراة تشترك في أصل واحد مع اللغة العربية , وألفاظ (جيح) و (جوح) و (جاح) في اللغة العربية تعني “الهلاك” , ومنها اُخذ لفظ (جائحة)^[134] , أما الإضافة (ون) فهي كالإضافة (ان) في اللغة العربية تفيد أما الاطلاق او القِدم او الكثرة , كما في لفظة (عجنان) التي تتكون من مقطع (عدن) وهو “الإقامة في المكان” ومقطع (ان) . فتكون نصوص الكتاب المقدس تتحدث عن نهر مندثر .

ومن ثم يتضح أن أرض (الحويلة) وأرض (كوش) متداخلة , ثم تكون مملكة داود داخلها , ويكون نهرا (فيشون) و (جيحون) متقاربين , وتكون جميعاً قريبة من نهري الفرات ودجلة . وهو إقليم العراق التاريخي , الممتد من أرمينيا والاناضول شمالاً الى بحر العرب جنوبا , ومن الخليج وبلاد فارس شرقاً الى البحر الأحمر وصحراء سيناء والبحر المتوسط غربا . واليوم يلفت النظر أن الملائكة ظلت في الجزء الشرقي من جنة عدن , وهو الجزء الذي تسكنه كثافة إسلامية شيعية إمامية عالية , في العراق والبحرين والأحساء والقطيف حتى عُمان . بل تتوزع الكتل الإسلامية الشيعية عموماً بما يحيط بهذه الجنة , في العراق وساحل الخليج شرقا , واليمن جنوبا , والحجاز ولبنان غربا , والاناضول شمالا .

يعضد كل ذلك ما اشتهر من الروايات الإسلامية عند الشيعة عن أئمتهم من آل بيت النبي محمد أن (آدم) و (حواء) عاشا فترة في شبه الجزيرة العربية في منطقة الحجاز على أرض مكة^[135] .

وقد اختلفت الآراء حول بلاد (كوش) لأسباب مذهبية وقومية , الامر الذي جرّ المعنى الواقعي بعيدا . فبعض الباحثين العراقيين يرى أنها تقع في العراق لأنها كانت فيه مدينة (كيش) السومرية , وحروف العلة (الياء , الواو , الالف) من الممكن والوارد كثيراً تبدلها بن اللهجات المختلفة . وكذلك كانت تقع بالقرب من العراق وفي امتداده الجغرافي دولة الكيشيين التي تمتد من بلاد (عيلام) الى الاهواز في ايران المعاصرة .

وهذا الرأي غير منطقي , لأن الكتاب المقدس حين عن (آدم) لابد أن يستخدم اما الاسم الذي كان في زمانه , أي زمان المتحدَث عنه , أو الاسم الذي كان في زمان المتحدِث وهو زمان نزول التوراة او ترجمتها , و (كيش) ظهرت بعد زمان (آدم) بآلاف السنين , وقبل زمان النبي (موسى) وترجمة التوراة بعدة قرون . اما الكيشيون فلم يرد له ذكر في الكتاب المقدس الا باعتبارهم بابليين , وهم في الأصل من الجبال بين العراق وايران .

فيما حاول معظم الباحثين الغربيين جرّ أرض (كوش) الى بلاد السودان والحبشة , تماشياً وتوافقاً مع رغبة معظم الكنائس المسيحية في جعل الافارقة من أولاد (حام بن نوح) صاحب الخطيئة بحق ابيه في زعمهم . وهي نظرة عنصرية , لا سيما أن الشعوب التي ذكرها من نسل (حام) لا تشترك في الجنس .

وبالتأكيد أن التوراة المترجمة خلطت بين الكثير من الشعوب ونسبتها الى غير اصلها , فالكنعانيون والسبئيون الذين نسبتهم التوراة الى (حام بن نوح) , وجعلتهم تفاسير الكتاب المقدس شركاء للأفارقة السودان في الاب , لا يشتركون فيسيولوجياً في شيء مع الافارقة . بل أنهم لا ينتمون الى جنس بشري واحد , لا على التصنيف القديم , الذي يقسم العالم الى ثلاثة اجناس , حيث ينتمي الكنعانيون والسبئيون الى فرع البحر المتوسط من العرق الأبيض القوقازي , وينتمي الافارقة الى العرق الأسود الزنجي . ولا يشتركون معاً في تصانيف الأعراق الحديثة , كما في نظرية الأعراق الجغرافية التسعة .

أما ادعاء بعض مفسري الكتاب المقدس أن شكل الكوشيين كان أسود اللون فليس مستنداً الى نص صريح , بل هو مأخوذ من نص ((هَلْ يُغَيِّرُ الْكُوشِيُّ جِلْدَهُ أَوِ النَّمِرُ رُقَطَهُ؟ فَأَنْتُمْ أَيْضًا تَقْدِرُونَ أَنْ تَصْنَعُوا خَيْرًا أَيُّهَا الْمُتَعَلِّمُونَ الشَّرَّ))^[136] الذي ليس فيه أية دلالة على اللون الأسود للبشرة . كما استدلوا على طول قامة الكوشيين من النص ((هكَذَا قَالَ الرَّبُّ: تَعَبُ مِصْرَ وَتِجَارَةُ كُوشٍ وَالسَّبَئِيُّونَ ذَوُو الْقَامَةِ إِلَيْكِ يَعْبُرُونَ وَلَكِ يَكُونُونَ. خَلْفَكِ يَمْشُونَ. بِالْقُيُودِ يَمُرُّونَ وَلَكِ يَسْجُدُونَ. إِلَيْكِ يَتَضَرَّعُونَ قَائِلِينَ: فِيكِ وَحْدَكِ اللهُ وَلَيْسَ آخَرُ. لَيْسَ إِلهٌ))^[137] الذي تأتي (كوش) فيه مضافة لغوياً , يجب كسر آخرها في اللغة العربية للترجمة , فيما أتت صفة “ذوو القامة” مرفوعة لأنها تشير الى السبئيين الذين تبتدأ بهم جملة حالية جديدة .

كما أن المؤرخين تباينوا في البلاد التي يُقصد بها مصطلح (كوش) , بين بلاد (النوبة) و (السودان) و (اثيوبيا) , او انها جميعا . فيما أن المصريين القدماء -وهم سابقون على عصر نزول التوراة- استخدموا تعبير (تاستيى) بمعنى “الجنوب” للإشارة الى تلك البلاد الافريقية التي تقع الى الجنوب من مصر . بينما ظهر مصطلح (كوش) في عصر الدولة المصرية الوسطى , التي شهدت تنامي قوة الهكسوس العموريين حتى سيطروا على مصر وأسقطوا تلك الدولة , مما يعني إمكانية مجيء هذا المصطلح نفسه مع العموريين وثقافتهم للإشارة به الى المنطقة الجنوبية من مصر . وكان الى جانبه هناك مصطلح (واوات) يُطلق على بلاد (النوبة) , كما أن مملكتهم كانت (مروي) . بينما كان يطلق قدماء المصريين على الزنوج مصطلح (نحسيو) . واسم (اثوبيس) او (اثيوبيا) بمعنى “بلاد الوجوه المحروقة” هو الذي اطلقه اليونانيون على تلك البلاد . بينما اطلقت السجلات الاشورية على تلك الأرض اسم (ملوخا) , رغم أن الدولة الاشورية معاصرة لسجلات الكتاب المقدس الأولى . فيما أطلق عليهم العرب اسم “بلاد الحبشة والسودان” , يقصدون به كل افريقيا . ولا يستقيم قول (ديودورس) بأن “الكوشيين أول الخلق على وجه البسيطة , وأنهم أول من عبد الالهة وقدّم لها القرابين , وأنهم من علّم الكتابة للمصريين” مع حقيقة أنهم جنس زنجي لا يشترك فيسيولوجياً مع جنس (آدم) المعروف من خلال شكل ذريته من الأنبياء , فهم من العرق الأبيض المتوسطي , كما لا يستقيم مع الحقيقة التاريخية التي تقول أن الكتابة ظهرت في بلاد الرافدين . بل ان الكتابة الهيروغليفية المصرية كانت هي المستخدمة في اول المراكز الحضارية للبلاد الافريقية , لا سيما (النوبة) و (السودان) , بل ان الكلمات المصرية هي التي كانت غالبة على الثقافة (المروية النوبية السودانية)^[138] . فنص (ديودورس) يشير بوضوح الى كون الكوشيين هم أهل العراق التاريخي لا سيما الساميين .

بقيت الإشارة الى استخدام القرآن الكريم لتعبير “الجنة” . فمصطلح ” جَنّة” في اللغة العربية يعني “حديقةُ ذاتُ النَّخْلِ والشَّجرِ” و “بستان” , وتصغيرها ” جُنَينة” التي تعني “بستان صغير”^[139] . واذا أضاف العرب او القرآن الكريم اليه أداة التعريف “ال” فهم يشيرون الى “بستان” محدد معلوم حين نزول النص , يتفق عليه كل الناطقين بالعربية , او الذين نزل فيهم القرآن الكريم . ولم تكن من بلاد حينها معروفة بالخيرات المائية والزراعية الكثيرة في مجمل العالم اكثر من العراق ومصر . لكنّ البلد الذي عُرف بغاباته الكثيفة وأنهاره المتشابكة الغزيرة كان العراق وحده , حيث اُطلق عليه “ارض السواد” لذلك السبب , حيث كان الرائي من بعيد يرى سواداً عظيماً لكثرة بساتين العراق^[140] , حتى قال بنو أمية “السواد بستان قريش”^[141] , مما يعني رسوخ كونه “البستان” أو الجَنة في ذهن العرب . فيكون العراق مراد القرآن الكريم من تعبير “الجَنة” , وهو ما ينسجم تماماً مع السياق أعلاه .

 

 

 

وبنو اسرائيل هم الاسباط من ذرية نبي الله (يعقوب بن اسحاق بن إبراهيم) . وهم اثنا عشرة سبط (يوسف = منسى – ابنه – , بنيامين , لاوي , روبين , يهودا , شمعون , زبولون , ياساكر , دان , نفتالي , جاد , عشير)[142] . وقد شكّلوا مع الملتحقين بالمجتمع الإبراهيمي الايماني قوم (بني إسرائيل) , وغلبت تسمية أبناء النبي (يعقوب) على جميع من كان معهم من المؤمنين لانهم احفاد القادة العظام , ولكثرة نسلهم , ولان النبوة لازالت فيهم . وهذا ما لم يشر له الكثير من الباحثين الذين اقتصروا في تعريف بني اسرائيل على ابناء نبي الله (يعقوب) , رغم أن (اليعازر الدمشقي[143]) كان اليد اليمنى للنبي (إبراهيم) حين هاجر , وهو بصورة جلية ليس من ابناء (إبراهيم) , ولكن كان فيهم .

ان مجتمع بني اسرائيل كان موحداً لله , خاضعاً لتعاليم دين (إبراهيم) الخليل . لكنّ القرآن الكريم يكشف ضعف النفس في ذلك المجتمع , رغم ايمانها , لذلك كان الداء الاول الذي تسبب في انهيار هذا المجتمع لاحقا هو الأنانية , حيث تنافس ابناء النبي نبي الله (يعقوب) في التقرب الى ابيهم والحظوة عنده , فسوّلت لهم نفسهم قتل اخيهم النبي (يوسف) الصدّيق^[144] .

وهذا يدفع الى التساؤل عن كيفية تعاملهم مع الاخرين من بني اسرائيل الذين لم يكونوا من ذرية النبي (نبي الله (يعقوب)) ؟.  لكن وكما هو واضح لم تكن نفوسهم خالية من الايمان ابداً , بل خلف سطور الآيات القرآنية الكريمة يمكن رؤيتهم قوماً مؤمنين يدغدغهم حب الذات .

ان الأنانية التي توّلدت في ذلك اليوم جعلت من بني اسرائيل مجتمعا مغلقاً في الغالب , وهذا ما يتعارض مع مبدأ الهجرة الإبراهيمية التي كانت تدور حول هداية الناس . لكن رغم ذلك كان لوجود النبي (إسحاق) ومن بعده نبي الله (يعقوب) دوراً هاماً في التأثير الاخلاقي والسلوكي على المجتمعات المحيطة , التي رأت في المجتمع الاسرائيلي الاول مجتمعاً صالحا , يختلف عمّا رأته من مهاجرين سابقين .

ان مساهمة النبي (إسحاق) في حفر الكثير من الآبار -كما فعل أباه (إبراهيم) من قبل- في الارض الكنعانية , وفتحها امام كل الاقوام الأخرى [145] اوجد تصوراً آخر لدى الاقوام المحيطة بالمجتمع الإبراهيمي , يقوم على اساس المقارنة بين الصالحين والطالحين من قادة الاقوام المتجاورة , وشكّل سهماً مهماً في نظرية تولية الصالحين للقيادة السياسية .

 

 

 

وأدرك الشيطان المناطق الضعيفة والهشة في المجتمع الرسالي الوحيد حينذاك (بني إسرائيل) , وتنبّه الى اخطر تحالف من الممكن ان يغير مسار البشرية لصالح ارادته , فقرر بناء العالم الجديد الذي يخدم رغبات الشياطين , عبر تحالف الفرعون و(هامان) و(قارون) , وهو ثلاثي كان فيه فرعون يمثّل السلطة المتواصلة مع العالم الآخر , و(هامان) يمثّل الاداة التنفيذية والعلمية , و(قارون) يمثّل الكيان المادي الشره للمال والثروة واللذات .

لقد تم اختيار (قارون) لهذه المهمة لأسباب ذاتية وموضوعية , فهو يحمل خصائص الأنانية التي انحدرت بالمجتمع الاسرائيلي , كما انه عنصر داخل المجتمع الايماني الإسرائيلي المعادي للمجتمع الفرعوني , وهو ايضاً قريب من العائلة الابرز والاهم في مجتمع بني اسرائيل الموحِّد , فهو اذاً ابن المجتمع الديني والمرجعية الدينية لمجتمع بني اسرائيل^[146] .

فكان (قارون) احد اهم الاسباب لاختراق المجتمع الايماني الاسرائيلي , وكان تملّكه من قبل الشيطان يمثّل الباب الذي خرج منه المئات , بل الآلاف , الذين يحملون صفة (قارون) في المجتمع اليهودي المعاصر , والذين يؤدون ذات الدور , حيث يمهدون لقدوم أنانية (الدجّال) وحكمها العالم . ومن لطيف الروايات التي تربط اساليب القارونيين قديماً بأساليبهم حديثاً أن (قارون) أثار بني إسرائيل ضد النبي (موسى) حتى لا يدفعوا له الزكاة واتفق معهم أن يتهموا النبي (موسى) في شرفه اذا أصر على أخذ الزكاة منهم وذلك عبر ارسال إحدى بائعات الهوى اليه لتتهمه أنه اعتدى على شرفها , لكنّ النبي (موسى) دعا عليهم فأخذهم العذاب[147] .

ان القارونيين اليهود اليوم لا يمثّلون اعلى سلطة على الارض , فالسلطة لازالت تحت ايدي الفراعنة المعاصرين , مدعومين بمؤسسات (هامان) الضخمة , وهي مؤسسات علمية وصناعية وعسكرية[148] .

وكانت الفترة بين نزول (إبراهيم) الى مصر وبين ظهور النبي (موسى) بحدود الثلاثة قرون , تغيّر خلالها المجتمع الاسرائيلي بصورة كبيرة , حيث انحرف ذلك المجتمع , الا انهم لازال فيهم الكثير من المؤمنين , ولازال مجتمعهم المجتمع الايماني الاكبر في العالم , فكان من الضروري ان يستنقذهم الله من براثن فرعون و(هامان) وجنودهما , ويريهما ويُري بني اسرائيل من آياته , فبعث فيهم النبي (موسى) علاجا , الا ان مهمة النبي (موسى) كانت صعبة ومضاعفة , لأنه سيواجه فرعون ومِنْ خلفه الشياطين , وكذلك عليه ان يبين لبني اسرائيل حقيقة ما يجري .

وتأثّر مجتمع مؤمن بشريعة شيطانية , وما كان على النبي (موسى) بيانه كانت مسائل معقدة فلسفيا , فالشريعة الفرعونية تدّعي ان الانسان كان متوحداً مع الإله في البدء ثم انفصل عنه في مرحلة لاحقة , ولو اراد الانسان ان يعود ليندمج مع الإله فعليه ان يمارس طقوسهم (كبّالاه) [149].

ان الشياطين وضعت للسالك في هذا الطريق المزيف مجموعة من الهدايا , القائمة على اساس لعب فيزيائية , يمكن تسميتها باختصار “السِحْر” , لكنه ليس سحراً بالمعنى العرفي , بل هو خليط من الفيزياء ودمج العوالم . وقد وردت الإشارة الى ذلك في القرآن الكريم (( سحروا اعين الناس واسترهبوهم وجاءوا بسحر عظيم ))^[150] .

كما يمكن ل”نظرية الاوتار الفائقة” في الفيزياء و “نظرية الاكوان المتوازية” تفسير الفكرة الاساسية للكلمات المقتضبة أعلاه , حول الاسس العلمية للاعتقادات (الكبّالية) [151].

ان العقيدة الفرعونية [152]والنظريات العلمية في الفيزياء النظرية المعاصرة جميعاً تفترض وجود عدة عوالم في الكون غير هذا العالم , وبقوانين غير قوانينه , والمسلمون يقرون بوجودها منذ البداية , ومنها عالم الجن بقوانينه .

وفي الفكر الشيعي الإمامي هناك تصوير لعوالم الطاقة في الخلق بشكل هرمي , فالله قد اوجد عدة مستويات للطاقة , يساوي عدد العوالم التكاملية التي اوجدها , بمعنى ان هناك مجموعة عوالم , الاعلى منها يكون حاكماً على الادنى , وهكذا , فهناك عالم الجبروت , وهو اعلاها , وهناك العالم الاوسط , وفيه مستوى الجن للطاقة , وتحكمه علوم السيمياء والهيمياء وما شابهها , وهناك عالم الدنيا , وهو عالم الانس , وتحكمه قوانين الفيزياء والكيمياء وما شابهها , ويقال ان هناك عالم ادنى من الدنيا يسمى عالم الظلام , له فلسفته الخاصة ويسكنه مستوى متدني من الجن او المخلوقات المتشابهة معهم .

والذي يهم من ذلك هي فلسفة الطاقة , فعالم الجبروت فيه اعلى مستوى للطاقة , لكنّ الوصول اليه يتطلب اخلاصاً عالياً ايضاً ودرجة كبيرة من الرياضات الروحية , لذلك يجده البعيدون عن الله طريقاً صعبا , فيحاولون التواصل مع العالمين الاخرين , الاوسط والظلام[153] لكي يحصلوا على مستوى اعلى من الطاقة , يمكّنهم من التسلط على البشر , ولكي يحققوا مآرب دنيوية واضحة للجميع , ومن هؤلاء البشر (الكبّاليون) , اصحاب شريعة (كبّالاه = قبّالاه) امثال الفراعنة . بينما يحاول المؤمنون المخلصون ان يصلوا الى اعلى مستوى من الطاقة النقية في عالم الجبروت , والذي هو عالم الملائكة , وهنا يكمن الاختلاف بين اصحاب الكرامات من العارفين والعابدين وبين اهل السِحر , لكن يختلط الامر غالباً على البسطاء والحشوية , كما اختلط على بني اسرائيل [154].

كذلك يمكن استشفاف دليل قرآني على هذه المدعيات التاريخية , فعندما ارى النبيُ (موسى) سحرةَ فرعون حقيقة القدرات الشيطانية للفرعون وجنوده , ادرك السحرةُ انفصال عالم الآخرة عن مجريات الاحداث الدنيوية , وهذا الامر يعني ان مفاهيمهم السابقة كانت تتصور عالم الآخرة بأنه ذلك العالم الذي تنقلهم اليه قدرات الشياطين , وهو عالم دنيوي , لكنه ليس ارضيا , لكنّ النبي (موسى) جعلهم يدركون وجود عالمين منفصلين من ناحية القوانين والعمل , فتبيّن لهم حقيقة الخديعة الشيطانية , والتي صوّرت لهم الآخرة من خلال صور عوالمية موهومة , (( قَالَ آَمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آَذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ فِي جُذُوعِ النَّخْلِ وَلَتَعْلَمُنَّ أَيُّنَا أَشَدُّ عَذَابًا وَأَبْقَى . قَالُوا لَنْ نُؤْثِرَكَ عَلَى مَا جَاءَنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالَّذِي فَطَرَنَا فَاقْضِ مَا أَنْتَ قَاضٍ إِنَّمَا تَقْضِي هَذِهِ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ))^[155] .

وبصورة عامة يمكن موافقة ما كتبه الباحث (محمد حسن المبارك) من أن بني إسرائيل -بعد اقامتهم لعدة قرون في مصر- تأثروا بالثقافة المحلية الفرعونية المصرية , وحين خروجهم من مصر نقلوا الكثير من تلك الثقافة وخلطوها بمعتقداتهم اليهودية , لا سيما التعاليم السحرية التي نقلوها من جيل الى جيل بصورة شفوية والتي عُرفت باسم تعاليم (كبّالاه) , فتم تحريف التوراة تدريجيا , بإضافة صفات إنسانية ضعيفة الى الرب , وجعلوه إلهاً لهم فقط , حتى تصوروه إلهاً مادياً وطلبوا أن يروه , ثم بالغوا في تلك المادية واتخذوا “العِجل” إلهاً كما كان يفعل الفراعنة , ثم تسربت اليهم عبادة الشيطان الفرعونية شيئاً فشيئاً بصورة مباشرة او غير مباشرة , لاسيما ادخال الإله الشيطاني (ست) في تعاليم (كبّالاه)[156].

فكانت وظيفة النبي (موسى) مضاعفة , اذ كان عليه ان يأتي بآيات تفوق ما عليه مستوى السِحر الحاكم في ذلك الزمان , فتحويل العصا الى ثعبان امر طبيعي حينها , لكن من غير الطبيعي اختفاء ما ابتلعته الافعى الموسوية كلياً عن عالم الخلق , وهذا ما ادهش السحرة الذين جاء بهم فرعون , فقد كانوا يظنون –عقائدياً- انهم في الطريق الى الاندماج بالإله –وفق علوم (كبّالاه) – حتى ايقظهم النبي (موسى) , ولولا شهادتهم لكان من الصعب على النبي (موسى) اقناع بني اسرائيل , فضلاً عن المصريين وفرعون^[157] .

فامكانيات النبي (موسى) وامكانيات سحرة الفراعنة مختلفة , فالسِحر في مصر الفرعونية بلغ شأناً عظيما , وصار التواصل مع الشياطين فلسفة حضارتهم , لكنّ قدرتهم لم تتجاوز الحد الذي بإمكان النبي (موسى) ابطال تأثيره . في حين كان للفراعنة القدرة على ايهام الناظر بخلاف واقع الاشياء , اعطى الله للنبي (موسى) سر الحياة في عصاه , رغم ان النبي (موسى) ربما خلط بين الظاهرتين , فأوجس خيفة في كثير من الاحيان , والله العالم . فقد أشار القرآن الكريم الى تحوّل العصا بكل كيانها وكينونتها الى حية تسعى , فلم تعد عصا , بل هي حية , بمعنى ان حقيقتها الجديدة اصبحت كذلك^[158]. وفي آيات قرآنية أخرى تحولت حقيقة العصا الى ثعبان , واقعاً لا تمويها , فيما كانت اليد بيضاء للناظرين , لا في الواقع .

لكنّ الملأ من قوم فرعون –وهمْ النخبة– اصروا على ان ما جاء به النبي (موسى) كان سحرا , رغم انهم ادركوا انه ناتج عن علم جديد يفوق ما لديهم من علوم^[159], وأن النبي (موسى) اوضح انه سيأتي بما هو جلي من القدرة^[160]. فما لدى سحرة الفراعنة من علم لم يكن يستطيع ان يغيّر من الواقع , كما كان باستطاعة النبي (موسى)^[161], فقدرة زعماء السحر الفرعوني –والتي كانت قوية وكبيرة لدرجة ان يتخيل نبي ان الحبال تسعى كالحية– لم تتجاوز التأثير خارج الواقع , لذلك اوحى الله الى النبي (موسى) ان ما لديه اسمى واعلى , فهو علم تغيير الواقع . ولأن السحرة كانوا زعماء المعرفة الفرعونية واهل الاختصاص فقد ادركوا الفرق بين العِلمين , علمهم وعلم النبي (موسى) , بخلاف القيادة الفرعونية السياسية والعسكرية^[162].

لكنّ المهمة المضاعفة يحتاج صاحبها الى وزير , فكان (هارون) . والقرآن الكريم يذكر (هارون) أكثر من عشرين مرة , كوزير للنبي (موسى)^[163], او المتحدث نيابة عنه^{[164] [165]}. و (هارون بن عمران) نبي من انبياء الله الذين يؤمن بهم أتباع العقائد اليهودية والمسيحية والإسلامية . وقد عاش النبي (هارون) مع اخيه النبي (موسى) في مصر في عصر الفراعنة بحسب العهد القديم والقرآن الكريم . وفي الوقت الذي تنسب بعض الكتابات اليهودية المحرفة في الكتاب المقدس صناعة صنم “العِجل” الى (هارون)^[166] يُلاحظ ان القرآن الكريم يعطي (هارون) مكانة كبيرة ودوراً مهماً في صحبة اخيه , فينفي عنه صناعة صنم “العِجل” الذي عبده اليهود في غيبة النبي (موسى) , وينسبه إلى شخص اسمه (السامري)^[167], كما يورد اعتراض (هارون) على هذا العمل^[168]. والظاهر ان (هارون) كان الاداة التنفيذية للنبي (موسى) , وعلى يديه جرت الآيات الكبرى , فقد اورد الكتاب المقدس عدة آيات تذكر ذلك[169] .

ويُلاحظ ان النبي (موسى) طلب من الله ان يكون أخوه (هارون) وزيراً له , وأن يشد عضده به , وهذا يعني ان النبي (موسى) كان يعتقد ان المهمة الملقاة على عاتقه كبيرة جدا , تحتاج الى وجود نبيينِ , مما يدل على مستوى عالٍ من التعقيد الاعتقادي والاجتماعي والانحراف , كما ان جهة الانحراف كانت على الارجح ضخمة جدا , ليست من الناحية الكمية فقط , لأن الانبياء عادة لا ينظرون الى الكم , ولكنها كانت ضخمة من ناحية القوة الفكرية ومتغلغلة في النفوس والاذهان , ومن هنا يُلاحظ في آيات القرآن الكريم ان النبي (موسى) –وهو تلك الشخصية الضخمة والمفصلية– يمر بلحظات من الخوف , ليس الخوف العادي , لا , حاشاه بل هو أكرم وأرفع من ذلك , لكنه الخوف الناتج من التعقيد الموضوعي للمجتمع الفرعوني , كذلك معرفة النبي (موسى) ان ما يواجهه ليس انحرافاً في الفكر الانساني , بل هو الانحراف الناتج من اول تحالف مباشر بين الانسان والشياطين , لذلك سيكون خداع المجتمع المؤمن من قبل الفراعنة ممكنا , لأنهم سيُظهرون من الآيات ما يشابه آيات النبي (موسى) , لولا اللطف والمعونة الالهية للنبي (موسى) .

والهارونيون -ذرية النبي (هارون) – شكّلوا نخبة خاصة داخل قبيلة (لاوي) , ولذا فقد كان منهم كبير الكهنة في بني إسرائيل , في حين كان يتبع صغار الكهنة قبيلة (لاوي) , وأنها هي التي نشرت الدين الجديد بسبب مكانتها , وبسبب وجود النص الإلهي والوصية بهم لهذه الوظيفة الدينية[170] .

إنّ الفوائد القرآنية تشير الى أن (موسى) كان ثائراً على عبادة الشيطان في البلاد الفرعونية  , فمن من اهم الاستدلالات المستفادة من القرآن الكريم , والتي تنتج المفاهيم المهمة في هذا الموضوع , الآية (( وَدَخَلَ الْمَدِينَةَ على حِينِ غَفْلَةٍ مِنْ أَهْلِهَا فَوَجَدَ فِيهَا رَجُلَيْنِ يَقْتَتِلَانِ هذا مِنْ شِيعَتِهِ وهذا مِنْ عَدُوِّهِ فَاسْتَغَاثَهُ الَّذِي مِنْ شِيعَتِهِ عَلَى الَّذِي مِنْ عَدُوِّهِ فَوَكَزَهُ النبي موسى فقضى عَلَيْهِ قَالَ هذا مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ عَدُوٌّ مُضِلٌّ مُبِينٌ ))^[171], والتي تظهر منها فائدتان , اولهما انه كان ل(موسى) قبل النبوة شيعة , بمعنى الانصار لا القوم , مما يدل على توجّه ثوري حمله (موسى) ودعا اليه سرا , (( وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَاسْتَوَى آتَيْنَاهُ حُكْماً وَعِلْماً وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ))^[172], وثانيهما ان (موسى) انتصر لأحد انصار فكره , بقتل عدوهما , والقتل لا يجوز الا في مواضع نادرة , وبالتالي فإن سبب القتل كان مهماً وخطيراً , بحيث اجاز ل(موسى) قتل ذلك الرجل الفرعوني , وقد صرّح (موسى) بالسبب , حين قال لهم (( هذا مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ )) , والى هنا لا إشكال لدى الناس في عهد الفراعنة , لأن كل شيء كان مسخراً لعبادة الشيطان , (( فَلَوْلَا إِذْ جَاءَهُمْ بَأْسُنَا تَضَرَّعُوا وَلَكِنْ قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ))^[173], لكنّ الإشكال كان عندما اعلن (موسى) حقيقة الشيطان , بقوله (( إِنَّهُ عَدُوٌّ مُضِلٌّ مُبِينٌ )) , هنا كانت بداية الثورة الموسوية على قرون من عبادة الشيطان من خلال الديانة الفرعونية . ويعضد كل ذلك ما جاء في الآيات القرآنية من اتخاذ الكثير من البشر عبادة الشيطان عقيدة لهم^[174].

ان قتل (موسى) للرجل الفرعوني كان رفضاً لأعمال السخرة التي استعملها الفراعنة كآلية لإنشاء المعابد الشيطانية , اذ اراد ذلك الرجل تسخير احد المؤمنين بفكر (موسى) الثوري , فقتله (موسى) , لكنّ الملفت أن (موسى) لم يسكت , وقد كان سكوته هو الامر العقلائي وفق الحسابات البشرية العادية , لا سيما انه قتل فرداً من السلطة , وسبب هذه الناطقية من موسى ان فعلته لم تكن شخصية , بل ثورية , فبيّن للناس سبب الفعل , في اول اعلان للثورة , وهو اعلان كان لابد له ان يكون دراماتيكيا , فقال لهم ان ما تقومون به كان من اجل الشيطان , لا من اجل الخالق , حيث كانوا يظنون انهم يعبدون الخالق الحقيقي , عبر طقوس محافلهم الشيطانية , فشرح لهم (موسى) ان هذا المعبود يتعمد اضلالهم ويمكن كشف ذلك بوضوح . من هنا يمكن الاستيقان ان عبادة الفراعنة كانت كما جاء أعلاه , وأن (موسى) كان له من العقل والمنطق ما الهمه الصواب , وعرّفه استحالة ان يكون الخالق بمواصفات الشريعة الفرعونية .

لذلك شعر (موسى) بالاسى لكونه في الجانب المظلم , وهو قد تربّى في قصر فرعون , ولما لاحت له انوار المعرفة الإلهية (( قَالَ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ))^[175], وأخذ عهداً ثورياً (( قَالَ رَبِّ بِمَا أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ أَكُونَ ظَهِيراً لِّلْمُجْرِمِينَ ))^[176], لتبدأ رحلته النورانية الى الجانب الآخر .

وقد وردت عدة تفاسير لهذه الآيات , اراد كتّابها تبرئة ساحة النبي (موسى) , الا انهم لم يدركوا حقيقة ما جرى . ولكن مع ذلك وردت روايات وتفاسير قريبة من المعنى الاقرب للاحتمال الذي ذُكر , لكنها ليست هو , كما في تفسير (الميزان)[177].

وبعد اعلان الثورة تغيّر حال (موسى) (( فَأَصْبَحَ فِي الْمَدِينَةِ خَائِفاً يَتَرَقَّبُ ))^[178]. ثم ان (موسى) توقّع من انصاره الا يعودوا الى موارد الهلكة المادية والمعنوية , لكنه وجد صاحبه السابق (( فَإِذَا الَّذِي اسْتَنصَرَهُ بِالْأَمْسِ يَسْتَصْرِخُهُ قَالَ لَهُ موسى إِنَّكَ لَغَوِيٌّ مُّبِينٌ ))^[179], فأعاد (موسى) الكَرّة على عدوهما , وهذا دليل انه يعلم بمآل العدو , وانه يجوّز قتله , لاعتقاده بضرره على المجتمع , ولأن صاحبه كان يتأمل منه النفع في تلك الظروف والمرحلة الخطرة , لكن تفاجأ (موسى) بروح جديدة تدخل اعماق النفس الفرعونية (( فَلَمَّا أَنْ أَرَادَ أَن يَبْطِشَ بِالَّذِي هُوَ عَدُوٌّ لَّهُمَا قَالَ يَا موسى أَتُرِيدُ أَن تَقْتُلَنِي كَمَا قَتَلْتَ نَفْساً بِالْأَمْسِ إِن تُرِيدُ إِلَّا أَن تَكُونَ جَبَّاراً فِي الْأَرْضِ وَمَا تُرِيدُ أَن تَكُونَ مِنَ الْمُصْلِحِينَ ))^[180], هنا ادرك (موسى) انه زرع المصل المضاد لكل ما يجري من الظلم , وأن هؤلاء باتوا في ثنائية اعتقادية , تجمع بين ما ورثوه وبين ما جاء به (موسى) , ليبدأ مفهوم الشك التصحيحي يسري في المجتمع الفرعوني .

فبدأت مرحلة الخروج الموسوي من ظلام المجتمع الفرعوني الى عالم النور , حيث خرج (موسى) من ذلك العالم الفرعوني المظلم بعد ان (( جَاء رَجُلٌ مِّنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ يَسْعَى قَالَ يَا موسى إِنَّ الْمَلَأَ يَأْتَمِرُونَ بِكَ لِيَقْتُلُوكَ فَاخْرُجْ إِنِّي لَكَ مِنَ النَّاصِحِينَ ))^[181], لكنه لم يجد جوهر ما يبحث عنه عقله بعد , (( فَخَرَجَ مِنْهَا خَائِفاً يَتَرَقَّبُ قَالَ رَبِّ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ))^[182], فأخلص وجهه للخالق الحق والربّ الحقيقي (( وَلَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقَاء مدين قَالَ عَسَى رَبِّي أَن يَهْدِيَنِي سَوَاء السَّبِيلِ ))^[183], فكان عند هذه المرحلة بحاجة الى موجّه ناصح , من الارض التي لازالت تحت تأثير التوحيد الإبراهيمي , فكان في انتظاره في (مدين) شيخ من الأنبياء العرب , بقي (موسى) في داره عدة سنين^[184]. وبعد هذه المرحلة الاجتماعية الإبراهيمية اصبح (موسى) الثائر جاهزاً لدخول عالم النور (( فَلَمَّا قَضَى موسى الْأَجَلَ وَسَارَ بِأَهْلِهِ آنَسَ مِن جَانِبِ الطُّورِ نَاراً قَالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ نَاراً لَّعَلِّي آتِيكُم مِّنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ جَذْوَةٍ مِنَ النَّارِ لَعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ ))^[185], فنودي (( مِن شَاطِئِ الْوَادِي الْأَيْمَنِ فِي الْبُقْعَةِ الْمُبَارَكَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ أَن يَا موسى إِنِّي أَنَا اللَّهُ ))^[186], لكنّ النبي (موسى) كان بحاجة ليميز مفهوم (الله) , لِما رآه من تلاعب فرعوني في الآيات التكوينية , فجاءه النداء المعرّف (( رَبُّ الْعَالَمِينَ ))^[187].

لكن كان مشهد (( وألقِ عصاك فلمّا رآها تهتزّ كأنها جآنٌّ ولّى مدبراً ولم يعقّبْ ))^[188]مألوفاً عند النبي (موسى) , حيث يظهر الجن للفراعنة , من خلال طقوسهم . ان التعبير القرآني (( رآها تهتز كأنها جآنٌّ )) , كان دقيقاً جدا , ومتعمداً لتوصيف حقيقة الجن المعتمدة على ظاهرة الموجات وتردداتها الاهتزازية , فهي رسالة للإنسان , اي للمستقبل , وهنا جوهر لعبة الطاقة الشيطانية القائمة اليوم , وهي اساس وجود مستقبلات الطاقة كالأهرامات والمسلّات وغيرها في عدة حضارات وثنية .

وربما خشي النبي (موسى) في نفسه ان يكون داخل العالم الفرعوني حتى الآن , فكان بحاجة الى الطمأنينة الربانية (( يَا موسى أَقْبِلْ وَلَا تَخَفْ إِنَّكَ مِنَ الْآمِنِينَ ))^[189], و (( يا موسى لا تخف إني لا يخاف لدي المرسلون * إلا من ظلم ثم بدل حسناً بعد سوء فإني غفور رحيم  ))^[190].

وفي مرحلة لاحقة في طريق الهجرة سأل النبي (موسى) آخر اسئلته التنويرية الكبرى , فأتاه الجواب (( وَلَمَّا جَاء موسى لِمِيقَاتِنَا وَكَلَّمَهُ رَبُّهُ قَالَ رَبِّ أَرِنِي أَنظُرْ إِلَيْكَ قَالَ لَن تَرَانِي وَلَـكِنِ انظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَكَانَهُ فَسَوْفَ تَرَانِي فَلَمَّا تَجَلَّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكّاً وَخَرَّ موسى صَعِقاً فَلَمَّا أَفَاقَ قَالَ سُبْحَانَكَ تُبْتُ إِلَيْكَ وَأَنَاْ أَوَّلُ الْمُؤْمِنِينَ ))^[191], فأصبح جاهزاً لتلقّي شريعة الربّ , وأن يعلمها قومه في مرحلة لاحقة^[192].

ولأن الشك هو طريق البحث , بدأ فرعون -مثل أولئك السحرة- يشك بالربّ الخاص به , وصار يتأثر بصورة الله التي طرحها النبي (موسى) , لكنه اختار الطريق الخاطئ للتأكد من (الله) الحقيقي , حيث قال (( فأوقد لي يا هامان على الطين فاجعل لي صرحاً لعلّي اطّلع الى اله موسى ))^[193], (( يا هامان ابن لي صرحاً لعلّي ابلغ الأسباب ))^[194], اذ سلك نفس طرق (كبّالاه) الفيزيائية والكونية للوصول الى الخالق , والتي خدع الشيطان بها آباءه .

وفرعون لم يكن ذلك الساذج , كما تصوّره بعض الكتابات , بل كان يريد المعرفة , لكنه استكبر ان ينزل الى طريق النبي (موسى) الذي جاء من وسط العبيد , فأصرّ على سلوك طريق آبائه في المعرفة , وهو رغم كونه طريقاً علمياً ضخماً جدا , الا انه ببساطة هالة ضخمة من الخداع . ان مقدار المعرفة الذي يمتلكه فرعون كان كبيراً جداً بكل المقاييس البشرية حينذاك , فالله تعالى يقول (( وَلَقَدْ أَرَيْنَاهُ آَيَاتِنَا كُلَّهَا فَكَذَّبَ وَأَبَى ))^[195], ومن رأى الآيات كلها –وهي خارقة للطبيعة المنظورة– كان بالتأكيد يعرف الكثير , لكنّ العقلية التي نشأ عليها فرعون جعلته يظن ان ما يراه هو ذاته ما يمكن ان تحققه له الشياطين , والتي ارته سابقاً الكثير من الآيات الكونية , وراح يعتقد ان ما جاء به النبي (موسى) هو جزء من ذات العالم الذي يتواصل معه الفرعون , فتوجّه الى النبي (موسى) و (( قَالَ أَجِئْتَنَا لِتُخْرِجَنَا مِنْ أَرْضِنَا بِسِحْرِكَ يَا موسى . فَلَنَأْتِيَنَّكَ بِسِحْرٍ مِثْلِهِ فَاجْعَلْ بَيْنَنَا وَبَيْنَكَ مَوْعِدًا لَا نُخْلِفُهُ نَحْنُ وَلَا أَنْتَ مَكَانًا سُوًى ))^[196].

ولأن الآيات التي يجريها الله على يد اوليائه تكون بداعي الاحتجاج او اثبات الحق , فمنح الله تعالى نبيه (موسى) تلك القدرة على التحكم بالآيات الكونية . وكانت تلك الآيات على قسمين , آيات لفرعون وملئه , وآيات لبني إسرائيل . والقسم الاول كان للاحتجاج على فرعون وقومه , ولإثبات فساد معتقداته , واظهار قدرة الخالق الحقيقي , ولفرز الاوراق بين العوالم المخلوقة , واهلاك من يصر ويعاند تحت راية الباطل . اما القسم الثاني فكان لغسل الذهنية الاسرائيلية , وتنظيفها من رين ودنس الظلمات التي خلّفها تأثير تعاليم (كبّالاه) في عقولهم وثقافتهم .

وقد اختط الله الخالق الباري للبشرية درباً صالحاً موصلاً الى بر الأمان , لكنها ركنت الى السوء , واخلدت الى الأرض , ولم يجد لها عزما , فشرع الرب الخالق –وفق قاعدة الاختيار– منهجاً ثانياً للنجاة , من خلال دعوة الرسل والانبياء . لكن لمّا كانت البشرية في غالبها شهوانية اشترع الله لإنقاذها منهجاً باطنياً , يسير على يد افراد قادرين وكاملين , يصلحون ما تخرّبه اليد البشرية الخاطئة^[197], فكان العبد الصالح (الخضر) من أولئك الافذاذ .

وحين عبر النبي (موسى) خطوط الظلام البشرية واقترب من شجرة النور , ولمّا كان واجبه مواجهة شياطين الفراعنة , ولإزالة “الخوف” عن صدره الطاهر من جرّاء الكم الرهيب لشباك الظلموت حول رقاب البشر , كان لابد من لقائه برجل من اهل الباطن والمعرفة النورانية . فسافر النبي (موسى) على ظهر احدى سفن الفينيقيين هو وفتاه – وصيه (يوشع بن نون)[198] – والتقيا بالعبد الصالح (الخضر)^[199], عند “الصخرة” [200], على الساحل الاسباني عند مضيق (جبل طارق) , حيث كانت علامة الوصول رؤية الدلافين قرب الصخرة , بعد جهد ونَصَب . لكنّ الحقيقة التي سعى لها النبي (موسى) كانت تستحق ان يعود على ذات الطريق المنهك بحثاً عن ولي عالم الباطن , الذي اثبت للنبي (موسى) أنّ الله يرى[201].

وهذا العالم المعرفي كان ضرورياً للذهن الموسوي , لأجل المواجهة والخطة النورانية القادمة في مقتبل الأيام . يروي السيد (محمد الحسين الحسيني الطهراني) في كتابه “الروح المجرّد” ما نصه (( لقد سافر المرحوم آية الحقّ والعرفان آية الله الشيخ (محمد جواد الأنصاري الهمداني) أواخر عمره الى باكستان , بالرغم من توارد الضعف الشديد ووهن القلب , وكان ذلك أمراً شاقّاً وعسيراً لعدم توفّر وسائل النقل آنذاك كما هي عليه اليوم . ولم يذكر المرحوم علّة سفره لأحد , فجرى الحديث عن سبب سفره في محافل الأصدقاء ومجالسهم , فكان كلٌّ يتكلم بحدسه وظنّه , حتّى سألتُ عن ذلك يوماً من سماحة السيد (الحدّاد) بعد مرور سنين طويلة وبعد وفاة ذلك المرحوم فقال : إنّ سفر أمثال هؤلاء الأجلاء لا يخلو من احد أمرين : الأول : ان يكون هناك في تلك النواحي والديار عاشق والهٌ ومتحمس ومتحرر , فيكون علاج داء هجرانه في عالم التوحيد على يدي هذا الرجل , فيأمره الله تعالى بالذهاب الى ذلك العاشق للأخذ بيده ومساعدته ومعالجة دائه . والثاني : ان يكون الله قد قدّر , وفق المقدّرات العامة والكلية , إنزال عذاب على تلك النواحي , فيأمر الله عبده هذا بالعبور الى جميع تلك النواحي , ليرفع الله بأثر بركة ورحمة النفس الرحمانية لهذا العبد عذابَه عن أُولَئِك القوم ))[202] .

 

والآيات الربانية التسعة^[203]التي جرت على يد النبي (موسى) في مجتمع كالمجتمع الفرعوني السحري -القائم على عبادة الشيطان- كان لابد لها ان تكون مناسبة لما يجيده اهل ذلك المجتمع , وهذه سُنّة الله في الآيات الدالة على نبوة المرسلين . ان الآيات الموسوية كانت كلها تتعلق بالمعاجز التكوينية , لذلك يمكن استنتاج ان الفراعنة كانت لهم معرفة واسعة بأسرار الكون والحياة [204], من هنا كان يجب ان تكون تلك الآيات كبرى لها قدرة اختراق المعرفة الفرعونية المصرية لتكون حجة . ولقد جاء في الكتاب المقدس عن النبي (موسى) ما نصه (( فتهذّب موسى بكل حكمة المصريين ))[205] .

ومع ان آيات النبي (موسى) كانت كبرى , الا ان فرعون ظن انها نشاطات سحرية , من ذات العالم البُعدي الذي يتواصل معه , لكنه لم يعرفها , فرجّح ظنه , ولم يجزم , ففرعون كان مغيّباً في عالم الظلمات . وفرعون رأى -هو وملؤه- الكثير من العجائب الكونية والتكوينية سابقا بمعونة التعاليم السحرية , فقال فرعون (( إِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا موسى مَسْحُورًا ))^[206].

ولاختراق هذا العالم المعقد كان لابد ان يصاحب هذه الآيات سلطان مبين , او حجة إلهية واضحة^[207]. وكان على النبي (موسى) ان يوضح لهم الفرق وأن يزيل اللبس , فقال انه رسول ربّ العالمين الى الثَقَلينِ من الجن والانس , وهنا ازال النبي (موسى) الغطاء عن اقدم العقائد في الديانة الفرعونية , فعالم الجن كما ادعى النبي (موسى) الآن ليس الا جزءاً من عدة عوالم اوجدها الرب الخالق^[208]. الا ان الاستكبار والنظر الدونية -التي اعتمدها الفراعنة للمصلح- جعلتهم لا يتأملون تلك الآيات الكبرى بما تستحق لينقذوا انفسهم وعالمهم^[209].

وأول تلك الآيات كانت عند ساحة القدس الإلهية , حينما خاطب اللهُ (موسى) وكلّمه تكليما , فمنحه “العصا” , التي باستطاعتها ان تصل بتردداتها الاهتزازية الى مستوى اختراق عالم (الجنّ)^[210], وبذلك امتلك النبي (موسى) اولى مفاتيح حل الالغاز الفرعونية الشيطانية . لكنّ دخول ذلك العالم ليس سهلا , والحقيقة ان الانهزام فيه مبني على معادلات الخوف , ففي هذا العالم يشكّل الخوف -بتردداته- مصدراً للطاقة عند العدو , فأخبر اللهُ رسولَه (موسى) بحقيقة هذه المعادلة الفيزيائية الكونية^[211]. وكيف لا يخاف النبي (موسى) في بحر العجائب هذا وعالم اختلاط الاوراق , فاخبره الله ألا يخاف لكي يكون من الآمنين^[212]. وكانت تلك العصا الربانية تقنية كافية للقضاء على الكم السحري الضخم من العجائب الكونية والتكوينية التي امتلكها الفراعنة وسَحَرتهم قبله^[213].

ثم تلتها آية “اليد البيضاء”^[214]. ومن بعدها اتت آيات الإهلاك , كطمس الأموال والطوفان والجراد والقمّل والضفادع والدم ونقص الثمرات لسنين طويلة نسبيا^[215], لا سيما ان شعار المجتمع الفرعوني كان يشيع انهم المجتمع الاغنى بفضل الالهة التي عبدوها . وأراد النبي (موسى) نصحهم وأعادتهم الى الله كثيراً ببيان أن هذه الآيات لفتح بصيرتهم المغلقة قبل أن تهلك الحزب الفرعوني^[216], لكن (( فلما جاءتهم آياتنا مبصرة قالوا هذا سحر مبين وجحدوا بها واستيقنتها أنفسهم ظلماً وعلوّاً فانظر كيف كان عاقبة المفسدين ))^[217].

ان الآيات القرآنية^[218]تضمنت جملة اشارات حول عالم الجن , حيث ان لدى هذا النفر من الجن ذاكرة معينة , جعلتهم مستثارين عند سماعهم القرآن الكريم , الى درجة الانصات , وأن هؤلاء النفر تأثروا كثيرا بما استمعوا اليه من القرآن , بحيث اصبحوا دعاة لدين الاسلام المحمدي في قومهم عندما رجعوا اليهم , وقالوا لهم انهم سمعوا كتاباً اُنزل من بعد النبي (موسى) , فيما كان بين النبي (موسى) والنبي الخاتم (محمد) نبوة ورسالة المسيح (عيسى) , مما يشير ربما الى ان آخر تواصل مباشر لهم مع الارض كان في زمان النبي (موسى) , او أن للأنبياء (محمد) و (موسى) قدرة تواصل خاصة مع العوالم الأخرى , لم تكن معطاة للنبي (عيسى) , لا لنقص فيه , بل لاختلاف وظيفته عن النبيينِ (موسى) و (محمد) , وأن هؤلاء النفر ادركوا ان ما جاء في القرآن الكريم يوافق الطريق المستقيم , ويهدي الى الحق , مما يشير الى كونهم من العلماء في قومهم , وممن له معرفة بالأديان ورسالات السماء , او انهم من اصحاب العقول السامية في قومهم , وأنهم حددوا مفهوم “الله” لقومهم بنحو مباشر من الربوبية والخالقية والحاكمية .

من هذه النقاط الخمس , وبعد جمعها مع الآيات القرآنية الدالة على المعتقدات الدينية لعالم الجن^[219], يظهر جلياً ان النبي (موسى) هو من نقل الجن من الديانة التي خدعهم واغراهم بها “سفيههم” , حينما كان يقول على الله “شططا” , بزعمه انّ لله “صاحبة” و”ولدا” , الى معرفة الله وعبادته , وبالتالي ارسى المعرفة الاولية اللازمة لقبول الديانة المحمدية الاسلامية , ضمن عالم الجن .

وهنا يأتي دور القسم الثاني من الآيات الربانية , والتي تختص ببني اسرائيل , وهي لازمة لإخراجهم من عالم الظلمات الى عالم النور^[220]. حيث ان اخراج بني اسرائيل كان يحتاج الى آيات القدرة الربانية , لأنه لم يكن اخراجاً عسكرياً ديموغرافياً فقط , بل كان اخراجاً من عالم الظلمات الشيطانية الى عالم النور الإلهي , فكانوا يرون المعجزات الإلهية على يد الأنبياء , بأعينهم التي أضعفت بصيرتها تعاليم الفراعنة , وهي آيات عظيمة كانشقاق البحر ونجاتهم من الجيش العظيم لفرعون وغرق ذلك الجيش واتضاح ضلال فرعون ونزول المنّ والسلوى والطيبات , ثم توبة الله عليهم , الا انها التوبة التي تسبق اللعنة لو اصرّ بنو إسرائيل على الضلال بعد كل ذلك^[221]. وأورث الله الأرض لمؤمني بني إسرائيل^[222], وصارت لهم بداية دولة .

وقد استنقذ النبي (موسى) بني اسرائيل , وعددهم حينئذ اكثر من 600 الف انساناً [223] , وعبر بهم البحر بآية كبرى , شقّ بها البحر , ويُلاحظ ان كل آيات النبي (موسى) كونية كبرى , تدل على تصرف تكويني , لكن رغم كل ذلك , فالنبي (موسى) كان قد استنقذ مجتمعا تتغلغل (كبّالاه) في اوصال الكثير من افراده , لكنه ظل يحوي رجالاً مخلصين افذاذاً مثل (يوشع بن نون) وصي النبي (موسى) وخليفته . (( متى دخلتَ الأرض التي يعطيك الربُّ إلهك , لا تتعلّم أن تفعل مثل رجس أولئك الأمم . لا يوجد فيك من يُجيز ابنه أو ابنته في النار , ولا من يعرف عِرافة , ولا عائف , ولا متفائل , ولا ساحر , ولا من يرقي رقية , ولا من يسأل جانًاً , أو تابعة , ولا من يستشير الموتى ))[224] .

وقد دخل بنو إسرائيل في تيه فكري قبل التيه المادي , بل ان هذا التيه الفكري هو ما نقلهم الى التيه الفكري , فكانوا يحنّون الى انحرافهم السابق , وكذلك يعيشون الاهتزاز العقائدي , الذي خلّفه التأثير الفرعوني فيهم , فصاروا لا يهتمون للأوامر الالهية , لأنهم بدأوا يشكّون بمفهوم الربّ الموسوي كليّا , فكانوا في مرحلة تقلقل , اتاحت لهم التلاعب بالكلام مع النبي (موسى) , مع ما له من الهيبة , فادّعوا انهم يريدون استبدال الطعام الذي اهداهم الله , لكنهم غفلوا انهم انما اختاروا ما هو ادنى من الناحية المادية والمعنوية , فأجابهم النبي (موسى) –بعد ان انهار النظام الفرعوني تقريبا– اهبطوا الى مصر , وهو هنا اما يقصد بلاد مصر , أو انه يقصد بالمِصر المدن كما هو مستخدم في لغة العرب , ليكون في كلا الحالتين خاضعين لغيرهم , فاقدين لنعمة النقاء المعرفي , مما تسبب بغضب الله عليهم . وقد صاروا ربما يبحثون في بقايا الطقوس والمعتقدات الفرعونية .

ان سماح النبي (موسى) لهم بالهبوط الى مصر كان ممكناً بعد ان اراهم حقيقة الطريقين , الإلهي والشيطاني , وترك لهم الاختيار , فمهمته كانت تتلخص في ذلك^[225].

لقد كان بنو اسرائيل بحاجة الى مشاهد اعجازية ضخمة تثبت لهم ان قدرات النبي (موسى) تتفوق على سحر الفراعنة , فيؤمن الصالح منهم بنبوته , ويخشاه غير الصالح فيرتدع عن اتيان المنكر . وكانت من هذه المشاهد الضخمة -التي هالت المجتمع الاسرائيلي وأبهرته وجعلته مستعداً ومهيأً نفسياً- معجزة انشقاق البحر الكبير^[226], وانفجار اثنتي عشر عين ماء , بعدد أسباط بني اسرائيل^[227], والغمام وطعام المنّ والسلوى^[228], ورفع الطور او الجبل فوقهم^[229], والصاعقة التي أصابتهم بعد أن تسببت رواسبهم الفرعونية في أن يطلبوا رؤية الله^[230], ورغم تلك الصاعقة التي أرادت تربيتهم اتخذوا “العِجل” إلها^[231], وربما يكون هذا الإصرار على عبادة “العِجل” هو السبب في أن يطلب منهم الله “ذبح بقرة” , كي يثبت لهم بدرس عملي ضعف هذا المخلوق أمامهم وخضوعه لهم , لكنهم أثبتوا بعد أن طلب منهم النبي (موسى) ذبح البقرة أنهم في تيه منقطع النظير^[232].

لكنّ بني اسرائيل رغم ما شاهدوه من آيات كبرى , لم يكونوا على قدر المسؤولية , فعندما فارقهم النبي (موسى) ليالٍ معدودة عبدوا عجلاً مصنوعاً له خوار , بعد أن أضلهم احد المنحرفين عن الدين (السامري) , رغم وجود النبي(هارون) اخي النبي (موسى) بينهم , وهو ما يكشف مستوى الانحدار الذي أصابهم خلال فترة الاستعباد الفرعوني لهم , بحيث أن وجود نبي من العائلة الموسوية لم يكن يكفي لصدهم عن خزعبلات ضالٍّ من أصحاب الوجاهة الاجتماعية او الدينية سابقاً كما يكشف خطاب النبي (موسى) الرقيق له^[233]. وكما هو واضح من الطلبات التي ذكرها القرآن الكريم^[234] -على لسان اليهود للنبي (موسى) عند الخروج الكبير من مصر- انهم بدأوا حينها عصر الوثنية المركّبة المعقدة , تلك الممزوجة بعقائد توحيدية , في اضطراب فكري واضح , لذلك اتخذوا “العِجل” -الذي هو العجل (أبيس) الفرعوني- إلهاً بمجرّد عبورهم من مصر وغياب النبي (موسى) ليالٍ معدودة , رغم رؤيتهم لمعجزة شقّ البحر .

والعِجل ظلّ على الدوام الرابط بين الديانات الثلاث , الفرعونية واليهودية والرومانية , حيث يوجد في المتحف البريطاني نقشٌ يعود لعام ٢٩٥ م , في فترة حكم (ماكسميانوس) و (فاليريوس) , يمثّل الإمبراطور وهو يقدّم القرابين للعجل (بوخيس) . وفي حدود عام ٥١٥ ق م كان لليهود معبد في (الفنتين) , يتم فيه تقديس الآلهة (عنات) والآلهة (اشيما) , الى جانب المعبود (يهوه) .

والظاهر من هذا التسلسل في اضطراب التاريخ انّ اليهود وصلوا الى مرحلة ضبابية خطيرة , تغلغل فيه السِحر الى ساحة المعتقدات الدينية , فصار هناك خلط لدى نسبة معتد بها من الناس^[235]. وراح اليهود لا يميّزون بين ميتافيزيقيا فرعون و بين عالم الجبروت^[236], بل انّ الفكرة انتشرت على انحرافها^[237]. لكنّ بني اسرائيل مع ذلك لم يكونوا جميعاً كافرين , كما يظهر من السرد التاريخي , وهذا ما يكشفه الاضطراب في مواقفهم ايضا^[238].

ومن هنا كان من الطبيعي رؤية بني اسرائيل وهم يتهمون الأنبياء بأنّهم سحرة , حيث صار هؤلاء اليهود يفكّرون بالعقل الفرعوني , الذي يخلط بين التلاعب الفيزيائي الذي تُحدثه الكائنات الغير منظورة , وبين قدرة الخالق التي تجري على يد أنبيائه , كما اعتمد فرعون ذات الآليات الباطنية المقترنة بالهندسة للبحث في امر إله النبي (موسى) , بسبب الاختلاط الفكري لديه , غافلاً عن المعنى اللاماديّ للخالق^[239]. وهذه النظرة المادية للماورائيات , والتي يمكن تسميتها “الميتافيزيقيا الجديدة” , او “الميتافيزيقيا الفرعونية” , صارت هي خلاصة العقل الكهنوتي للمجتمع اليهودي , لا سيما بعد سرقة هذا الكهنوت من الباطنيين الفراعنة .

لقد كان من الضروري الإعجاز الالهي في إيجاد المسيح (عيسى بن مريم) , كما هي ضرورة نسبه الشريف في بني اسرائيل , وكذلك الآيات الكبرى على يديه , من حيث القدرة على الإحياء والمعرفة بإذن الله , بعد هذا الاضطراب الذي عاشه المجتمع الاسرائيلي^[240]. انّ هذه الآيات الواضحة الإعجاز على يد عيسى المسيح -فضلاً عن ولادته الإعجازية ايضا- تكشف عن العمق الذي تغلغل اليه السحر في مجتمع كهنوت بني اسرائيل , والمدى الذي اتقن معه اليهود علوم السحر , وكيف انهم طوَّروا المنظومة الفرعونية , فقرابينهم الوثنية كانت كبيرة معنويا^[241].

وهذا التخبُّط الفكري هو ما يفسّر عودة بعض بني اسرائيل لعبادة الأصنام عند وفاة (يوشع بن نُون) وصيّ النبي (موسى)[242], وكذلك هو ما يشرح إقامة مملكة اسرائيل الأصنام في هياكلها وعبادتها عند وفاة النبي (سليمان) , حيث انقسمت مملكته الى قسمين [243], شمالي (اسرائيل) , فيها عشرة أسباط , بقيادة (يربعام بن ناباط) , وجنوبي (يهودا) , فيها سبطا (يهوذا) و (بنيامين) , بقيادة (رحبعام بن سليمان) . ومملكة (اسرائيل) بقيادة (يربعام) هي من أصبحت وثنية وعبدت العجل مرة أخرى[244], حتى نشب القتال بين القسمين .

ومن خلال الفوائد القرآنية بخصوص ذكر (السامري) يُستشفّ عدة أمور , الامر الاول أن لفظة (السامري) لم ترد الا في سورة طه^[245], وهي سورة تتحدث في العلوم العرفانية والقدرات النفسية والآيات التكوينية , والامر الثاني ان الصيغ التي تحدثت بها الآيات القرآنية عن (السامري) –وفي كل الخطابات– تشير الى انه كان شخصية معروفة , ولا يُستبعد ان تكون موثوقة , والامر الثالث ان (السامري) بصر بما لم يبصر به القوم , واخذ قبضة من اثر الرسول الذي لا يشرح القرآن الكريم ماهيته , مما يشير الى أن قدرات (السامري) المعرفية والروحية كانت عالية , والامر الرابع ان خطاب النبي (موسى) مع (السامري) –الذي اضلّ بني اسرائيل– كان خطاباً مرناً وأرقّ من خطابه مع أخيه النبي (هارون)^[246], والامر الخامس ان عقوبة (السامري) كانت مشابهة لعقوبة (ابليس) , بالإمهال وأن يقول “لا مِساسَ” , كما تم تدمير إلهه “العِجل” أمام عينه , مما يعني أن النبي (موسى) أراد إزالة اللبس عن ذهنه بالإضافة الى أذهان بني إسرائيل^[247]. كل هذه الامور تدفع للاعتقاد بأن (السامري) كان احدى الشخصيات الدينية المهمة في المجتمع الاسرائيلي , وأنه كان متعبداً فيهم , وكان له فضل من نوع ما في انتشار الدعوة الموسوية التوحيدية , لكنه ضلّ , وكانت عاقبته الخسران المبين .

 

 

وطيلة الفترة الموسوية ظل بنو اسرائيل على تقلقلهم وتزعزع مفهوم الدين الإبراهيمي في اذهانهم , نتيجة التأثر بالفترة الفرعونية الشيطانية^[248], فعانى النبي (موسى) منهم كثيرا , لذلك كانوا بحاجة الى فترة زمنية لإعادة ترتيب اوراقهم الاعتقادية , واعادة الترتيب تصاحبها الصدمات والهزات التي توقظهم^[249]. ونتيجة الممانعة والعصيان الاسرائيليينِ كان بدء التيه هو العقاب الإلهي لبني إسرائيل , فظلّوا في التيه أربعين عاما , حتى يتغيّر جيل التمرد والرفض إلى جيل طاعة أوامر أولي الأمر من الصالحين .

إن التراث الديني لبني إسرائيل مشبع بالأدلّة التي لا تقبل الشك على أن الذين رافقوا النبي (موسى) في طريق الهجرة لم يكونوا –غالباً- أكفّاء لحمل عبء التوحيد وفلسفته التجريدية الرفيعة , ولم يجدوا فيما تقدّمه الديانة الجديدة ما يشبع احتياجاتهم إلى الاعتبارات المادية.

ان الله تعالى اوضح حقيقة ان هذا الجيل الاسرائيلي الفرعوني لا يمكن له ان يحمل رسالة الرب , فهم غير واثقين بالله^[250], لأنهم لا يزالون لا يعرفون الربّ الحقيقي ولازالوا يشكون في اله النبي (موسى) . لكن كان هناك استثناء , هو الذي ابقى رحمة الرب واختياره لهم , انهم المؤمنون من بني إسرائيل , مثل (كالب بن يفنة) و (يوشع بن نون)[251], وبالتالي فغضب الله لا يشمل الجيل اللاحق , الذي ستكون راية التوحيد معقودة بيده[252], وفعلاً بعد مرور قرون تالية كان عديدون من بني إسرائيل يبغضون (هيرودس الادومي) والي الرومان على فلسطين حتى عام 4 قبل الميلاد , لأنه عمل على نشر الاصنام والوثنية الرومانية[253], رغم انخراط آخرين من بني إسرائيل في السلك الوثني الروماني ومشاركتهم في محاكمة المسيح الظالمة .

انّ مهمة النبي (موسى) الاساسية كانت تتلخص في امرين , الأول استنقاذ المجتمع الايماني الاسرائيلي , باعتباره المجتمع الذي يحمل الراية الايمانية حتى تلك اللحظة , والثاني تبليغ الشريعة الالهية المفصلة , والتي تتناسب مع التطور البشري المعاصر لها , على خلاف شريعة إبراهيم التي ناسبت عصرها , (( وَابْتَدَأَ موسى فِي أَرْضِ مُوآبَ شَرْقِيَّ نَهْرِ الأُرْدُنِّ يَشْرَحُ الشَّرِيعَةَ ))[254]. وقد قضى النبي (موسى) فترة طويلة جداً من السنين يبيّن لبني إسرائيل مَن هو الربّ , وربما كانت هذه الفترة وهذا الحال الموسوي في البيان هما محور “سِفر التثنية” كله من الكتاب المقدس . وكانت وفاة النبي (هارون)[255]والنبي (موسى)[256]قبل دخول الارض المقدسة , في طريق الهجرة . (( وَمَاتَ موسى عَبْدُ الرَّبِّ فِي أَرْضِ مُوآبَ بِمُوْجِبِ قَوْلِ الرَّبِّ. وَدَفَنَهُ فِي الْوَادِي فِي أَرْضِ مُوآبَ, مُقَابِلَ بَيْتِ فَغُورَ. وَلَمْ يَعْرِفْ أَحَدٌ قَبْرَهُ إِلَى هَذَا الْيَوْمِ. وَكَانَ موسى قَدْ بَلَغَ مِنَ الْعُمْرِ مِئَةً وَعِشْرِينَ سَنَةً حِينَ مَاتَ, لَمْ يَكِلَّ بَصَرُهُ وَلاَ غَاضَتْ نَضَارَتُهُ. وَنَاحَ بَنُو إِسْرَائِيلَ عَلَى موسى فِي سُهُولِ مُوآبَ طَوَالَ ثَلاَثِينَ يَوْماً ))^[257].

 

 

وكان للنبي (موسى) وصي هو (يوشع بن نون) , اذ أورد (ابن العبري) أن (يوشع بن نون) كان وصي النبي (موسى) بأمر إلهي واضح , بعد أن امتلأ (يوشع) بالحكمة حين حظي برعاية خاصة من النبي (موسى) , لأن الله علم من بني اسرائيل الضلال والانحراف بعد وفاة النبي (موسى)[258].  وهو ما يحتج به المسلمون الشيعة في إثبات وجوب الوصية ل(علي بن ابي طالب) عن طريق الوحي الإلهي الى النبي (محمد) , او على الأقل رجحانها في سيرة الأنبياء .

وقد ترك النبي (موسى) وصيه (يوشع بن نون) في بني اسرائيل[259], او (يَشُوعُ بْنُ نُونٍ) عند المسيحيين , أو (يُوشَعُ بْنُ نُونٍ) عند المسلمين , فقادهم الى الارض المقدسة . اذ بعد وفاة النبي (موسى) تسلّم (يشوع) زمام قيادة الأُمة , وأصبح قائداً لبني إسرائيل طوال الحقبة التي تم فيها الاستيلاء على معظم أرض كنعان . فاستطاع (يشوع) وهو ما زال في سهل (موآب) أَن يجند قواته ويجهزها وينظمها لخوض المعارك التي اشتدت بعد أن اجتاز نهر الأُردن . فقد نشبت عدة معارك بقيادة (يوشع) , في الشمال والوسط والجنوب , أسفرت كلها عن انتصاره[260], وقد ورد وصف هذه المعارك بصورة إجمالية . وما لبث بعد هذه المعارك الأولية أن قسّم الأرض بين مختلف اَسباط بني إِسرائيل[261], و ألقى كلمة فيهم حثّهم فيها على المثابرة على طاعة الله[262].

ولأن بني اسرائيل كانوا يقضون فترة العقوبة الالهية لعصيانهم أوامر الرب ايام النبي (موسى) , كان (يوشع) هو الذي أخرج بني إسرائيل من التيه ودخل بهم الى بيت المقدس .

ومقتضى مفهوم “الوصاية” عند الله هو ذاته الذي يطرحه المسلمون الشيعة الإمامية اليوم , فالوصي عن احد الانبياء يجب ان يكون بالمستوى الديني والنفسي والجسدي اللائق , من هنا كان اختيار النبي (موسى) ل(يوشع) وصياً تنفيذاً لإرادة ربانية , لا رغبة شخصية للنبي (موسى) , ولم يترك الله هذا الامر الى الجمهور من بني اسرائيل , الذين اثبتوا انهم يحتاجون الى قيّم دائم على سلوكهم . لذلك خاطب الرب (يوشع) بأنه معه كما كان مع النبي (موسى) , وترك اليه قسمة الأرض , وتنفيذ الشريعة بشجاعة[263].

ان (يوشع) كان للنبي (موسى) كالظل يخدمه ويتعلم منه , فأخذ عنه علوم الشريعة وخبرة القيادة في ذلك المعترك الصعب من تاريخ التوحيد . وربما يكون هو من اشار اليه القرآن الكريم في قصة النبي (موسى) مع الحوت[264], كذلك ذكره الكتاب المقدس مرات عديدة , ومنها : ( فقال الرب لموسى اكتب هذا تذكارا في الكتاب وضعه في مسامع يشوع )[265], ( فقال الرب لموسى خذ يشوع بن نون رجلاً فيه روح وضع يدك عليه )[266], ( ففعل موسى كما امره الرب. اخذ يشوع واوقفه قدام العازار الكاهن وقدام كل الجماعة )[267], الخ من آيات عديدة ذكرت (يوشع) . والنص الأخير هو ذاته ما فعله رسول الله (محمد) مع (علي بن ابي طالب) يوم غدير (خم) .

لقد كان ل(يوشع بن نون) الاثر الكبير في انتقال بني اسرائيل من عصر التيه الى عصر معرفة الرب , ويبدو جلياً ان النبي (موسى) كان يدرك ان وظيفته تقتصر على نقل بني اسرائيل من عصر الاستعباد والانخداع الى عصر التيه , والتيه كان ضرورياً كفترة زمنية يتم خلالها سحق الصور المنحرفة التي جاء بها العقل الاسرائيلي من الممارسات الفرعونية . لذلك قام النبي (موسى) بأمر الله على تهيئة وصيه (يوشع بن نون) , الذي تمتع بالصفات المناسبة للقيادة , والتي تم صقلها , فادّى (يوشع) مهمته الربانية احسن الاداء , وهزم الاقوام الوثنية من العماليق والكنعانيين , وقسم الارض بين اسباط بني اسرائيل , ونظّم مجتمعهم ووضع اسس قيام الدولة التوحيدية الاولى^[268].

وهناك رأي آخر يقول بأن دخول الاسرائيليين الى ارض كنعان كان على فترات زمنية متباعدة نسبيا , وأن دور (يوشع) كان يقوم على اعادة هيكلة المجتمع الاسرائيلي فقط , وبالتالي كان سبب استيطان ارض كنعان هي الهجرة القبلية والازاحة السكانية [269].

 

وقضية النبي (موسى) وآياته وقصة بني اسرائيل تركت المجتمع الفرعوني منهاراً ومتزعزعا , لاسيما بعد غرق الفرعون , فكان على الشيطان ان يجد في بني اسرائيل من يفتح مشروعاً جديدا , لترميم المجتمع الشيطاني الفرعوني , ويضرب عصفورين بحجر واحد , يهدم المجتمع الايماني الاسرائيلي , أي استغلال الدِين لضرب الدِين , ويرمم المشروع الشيطاني . فكانت فرصة ذهبية للشياطين , وكذلك هي فرصة ذهبية للطامحين من منحرفي بني اسرائيل , بمعنى المنفعة المتبادلة بين عالمينِ ظلاميينِ , ساعد على ذلك رحيل الشخصيات القوية والمركزية مثل النبي (موسى) والنبي (هارون) والوصي (يوشع) .

 

 

 

 

وانتقلت قيادة بني اسرائيل بعد النبي (موسى) الى فترة القضاة والملوك , فبعد وفاة (يوشع بن نون) انقسم بنو إسرائيل إلى قبائل عدة , وكان حكّامهم يسمون القضاة . وقد انتشرت بينهم الحروب والنزاعات , كما حدثت هزائم كبيرة لليهود , وسُلب منهم التابوت[270], وفيه عصا النبي (موسى) والألواح الأصلية للتوراة[271], وملابس النبي (موسى) وآثار من النبي (هارون) . وينتهي هذا العصر بآخر القضاة وهو النبي (صموئيل) , الذي طلب منه بنو إسرائيل أن يختار لهم ملكاً يوحد صفوفهم ويقاتلون خلفه[272], فبعث الله لهم الملك (شاؤول)[273], وهو أول ملوك القبائل العبرانية.

ويستخدم اليهود مصطلح “شوفيط = قاضٍ” للإشارة الى معنيين^[274], العام الذي يحكم في قضايا الناس , كحال الأنبياء وأوصيائهم , والخاص الذي يشير الى زعماء العشائر اليهودية الذين بلغوا مرتبة عالية من السلطتين الدينية والدنيوية . وهذا ما نقلته بعض المصادر , لكنّ هناك معنى آخر اسمى لمصطلح “القضاة” في المجتمع الاسرائيلي , ملخصه الجمع بين النبوة والحكم والقضاء بين الناس , أي الفصل , وهي الحالة التي كانت ضرورية لإدارة مجتمع بهذا التعقيد الفكري والاجتماعي , كما انها كانت مهمة ايضا لاستنقاذ الاسرائيليين من سطوة الاحداث والمآسي والغزوات المحيطة بهم .

اما المملكة فأسسها (شاؤول = طالوت) , وسُمِّيت مملكة إسرائيل , لكنّ الفضل الحقيقي في تأسيس المملكة يعود إلى (داوود) [275]. و (طالوت) هو الذي اوصى اليه بالمُلك القاضي النبي (صموئيل)^[276]. لكنّ بني اسرائيل -كعادتهم المادية وتذمرهم- رفضوا ان يكون (طالوت) ملكاً عليهم^[277], فأوضح لهم النبيّ أن المُلك ليس بالعشيرة ولا بالمال , ووضع لهم القاعدة الكلية للحاكم الصحيح , بأن يتمتع بصفات وخصائص الاصطفاء الإلهي والعِلم والصحة النفسية والجسمية^[278]. كما ان مُلك (طالوت) كان مصحوباً بآية ربانية , كانت ضرورية لمثل الثقافة الاسرائيلية في فترة ما بعد الخروج من مصر , وكانت تلك الآية عودة التابوت والسكينة ومواريث آل النبي (موسى) وآل (هارون) , من خلال آلية كونية تنسجم مع قوانين الكون^[279].

وضمن جيش (طالوت) المؤمن استطاع (داوود) قتل الزعيم الوثني (جالوت = جليات) , وهو شاب[280], وصار ملكاً عليهم , وحكم فيهم بشرع الله في توراة النبي (موسى) , وظهرت على يديه المعجزات المتتاليات , منها تسبيح الجبال والطيور معه عندما كان يقرأ كتب المزامير التي أنزلت عليه^[281]. ودعم (داوود) اتحاد القبائل , وحوّلها إلى مملكة متحدة , ووسِّع حدود مملكته , وهزم المؤابيين والعمونيين والأدوميين , وقد خلفه ابنه (سليمان) في حكمها[282].

واستمر النظام القبلي هو السائد في مجتمع بني إسرائيل طيلة فترة حكم القضاة , ثم توحدت تلك القبائل في ظل نظام اكثر مدنية وتقارباً على يد الأنبياء (داوود) و(سليمان) , ثم انقسمت مملكتهم بعد رحيلهم , شمالية باسم (إسرائيل) تضم القبائل العشر , وجنوبية باسم مملكة (يهودا) تضم قبيلتي (يهودا , بنيامين) , وكان النزاع والتصارع وعدم التكاتف موجوداً بين جميع تلك القبائل , بل كانت حتى لهجاتهم مختلفة , واغلب حروبهم الداخلية على النفوذ^[283]. ويبدو ان هذه القبائل كانت تتأثر بالبيئة الخارجية المحيطة بها في طريقة الحياة[284]. بل ان اقوى تلك القبائل منفردة (افرايم) كانت تسكن الى جانب العموريين (العماليق) , وكانت باقي القبائل مشتتة في مساكنها^[285].

في هذه الفترة من تاريخ بني اسرائيل , ورغم ما أنعم الله عليهم من القيادات الصالحة ورغم الرعاية الخاصة لهم , الا ان اغلبهم اظهروا من المفاسد والمنكرات ما تناقلته الكتب المقدسة المختلفة , حتى اصبحوا مصدراً كبيراً للشرور على الارض , فكان من الضروري ان تتم تصفية هذا المجتمع المنحرف , مع ابقاء امكانية توبته , فكانت مهمة النبي (سليمان) المزدوجة هي ابقاء باب التوبة والاصلاح , وكذلك سلب الراية الايمانية التوحيدية من ايديهم وتحويلها الى المجتمع البديل الذي خطط النبي إبراهيم له من قبل .

 

 

فظهرت الثنائية الكهنوتية الإسرائيلية بعد خروج اليهود من فلسطين , وهي الثنائية الاعتقادية والاجتماعية , فقسم منهم التزم شريعة النبي (موسى) وآبائه , وآمن بالرب الذي وصفه النبي (موسى) لهم من خلال شريعته , والقسم الآخر ظلت ترتكز في ذهنه صورة الرب المصري المادي “الخفي” . من هنا نشب الصراع بين الكهنة والانبياء , وكلاهما كانت له شعبيته ونفوذه . وقد استمرت هذه الثنائية في المجتمع الاسرائيلي حتى توسع الانقسام وانفصل المجتمعان . واليوم مصطلح اليهود يشير الى المجتمع الاسرائيلي الذي اتّبع الكهنة , والذي يعتقد بالإله المصري . اما المجتمعات اليهودية التي احتفظت ببعض العقائد النقية فقد انعزلت في تجمعات خاصة في الشرق الاوسط .

وهذه الثنائية هي التي تفسّر ما عاناه الانبياء (ارميا[286], اشعيا , دانيال) داخل المجتمع الاسرائيلي , حيث تم نبذ هذا الشعب[287], فيما كان اليهود السبب الرئيس في قضية صلب المسيح (عيسى)^[288]. ولكن كان يهود السبي في (آشور)[289] من اول المؤمنين بالمسيح , في القرن الاول الميلادي[290], وساهموا في قيام المسيحية النسطورية , التي تعتبر احدى انقى الفرق المسيحية تاريخياً من ناحية الاعتقاد .

 

 

و (القبَّالاه = كبّالاه) [291] كانت مجموعة تعاليم باطنية , توارثها كهنة اليهود , ولها معنى لغوي يفيد التواتر والتقبّل المباشر عن الأسلاف , او التعليم الشفوي . ثم في نهاية القرن الثاني عشر اخذت شكلاً مستقلاً لدى قسم من الحاخامات , تحت عنوان (مقوباليم) أي العارفون بالأسرار الإلهية , وصار هناك مصطلح “أسرار التوراة” , حتى ظهر مصطلح أكثر تعقيداً وغنوصاً هو (يوردي مركافاه) بمعنى “النازلين من المركبة” , ثم مصطلح (بعلي هاسود) بمعنى “أمناء الاسم” , ثم مصطلح “أبناء قصر الملك” . وحينئذ اعتبر هؤلاء الحاخامات ان النصوص التوراتية رمزية , لا يمكن الاخذ بظاهرها ولا بتفسيرات الفلاسفة لها , فسمحوا لأنفسهم بإيجاد تأويلات خاصة بهم , كلها باطنية , وهذا ما اعطاهم فرصة كبيرة للتلاعب بالنصوص والأفكار الدينية , فجعلوا لكل حرف في التوراة رمزاً ومعنى ورقما , وصنعوا طرقاً خاصة لقراءتها , ومن ثم لتفسيرها , وبالتالي لا يمكن لغيرهم التحكم بمعاني النص الديني , ففقد النص قيمته الروحية والتربوية , وفقد الناس فرصة الاندماج مع النص الإلهي النقي , وظهرت مجاميع من الفرق الفكرية المتطرفة والغامضة , وبهذا اتجهت (كبّالاه) الى الاندماج بتعاليم السِحر والتنجيم والسيمياء وقراءة الطالع وتحضير الأرواح , بعد أن ابتعدت عن الرؤية الموسوية للدِين , كما صار لها رؤية خاصة عن الإله , تختلف عن رؤية المفسرين الفلسفيين اليهود , تزداد ضيقاً وتركيزاً داخل حلقة حاخامات (كبّالاه) , بعد أن كانت ضيقة أصلاً داخل الشعب اليهودي نفسه الذي يرى أنه “شعب الله المختار” .

 

 

فتم سلب الراية الايمانية من المجتمع الاسرائيلي المنحرف , ليبدأ انطلاق المجتمع البديل , عندما زاد الانحراف في بني اسرائيل , وعانى بينهم الانبياء , وصاروا باباً للفساد , بعد ان كانوا باباً للإيمان .

ولعل الاعتقادات التي نشأت في مجتمعهم بشكل مغلوط ناتجة عن الترسبات الفرعونية في العقلية الاسرائيلية , كما في ادعائهم أن “يد الله مغلولة”^[292], أي أنه لم يعد قادراً على التدخل في الكون بعد خلقه , ولا يمكن تصوّر ان تعاليم الأنبياء إبراهيم و (موسى) تضمنت هذه المغالطة في عزل القدرة الالهية عن التصرف في الخلق , لكن عند تأمّل المعتقدات الفرعونية وتعاليم (كبّالاه) يمكن ايجاد الأصل لمثل هذه المعتقدات , والتي تتجلى اليوم في الأفكار الماسونية , التي تشبه ما كان يجريه المصريون , وهي عين ما يعلّمه العبرانيون وما يجرونه[293], فكان من الضروري ان يبعث الله فيهم نبياً قوياً , يقوم بسلب الراية الايمانية من ايديهم قبل أن يمزقوها , ويسلمها الى مجتمع نقي , قادر على حملها , ولأن الله الرحيم الحكيم والرؤوف بخلقه فقد اعد مجتمعاً اخر في شبه الجزيرة العربية , بعيداً عن تأثير سموم بني اسرائيل الشيطانية المخلوطة والمغطاة بالدين , هو المجتمع السبئي , أو مملكة (سبأ) , ومنهم قبيلة (جرهم) احفاد نبي الله (هود) , وهو مجتمع يتضمن خصلة فريدة واساسية هي الاخلاق الرفيعة السامية والانسانية , والتي يأتي الدين ليتممها , كما عبر الرسول (محمد) .

ولأداء هذه الوظيفة كان لابد ان يكون هذا النبي حاكماً ملكيا , لأن بني اسرائيل لم يعودوا روحانيين , بل ماديين , كان معظم ما يبهرهم هو النفوذ والقوة . كما ان مهمة هذا النبي لن تكون سهلة , لان بني اسرائيل فتحو طرق الارض امام عبور الشياطين (( وَأَقْتَرِبُ إِلَيْكُمْ لِلْحُكْمِ, وَأَكُونُ شَاهِدًا سَرِيعًا عَلَى السَّحَرَةِ وَعَلَى الْفَاسِقِينَ وَعَلَى الْحَالِفِينَ زُورًا وَعَلَى السَّالِبِينَ أُجْرَةَ الأَجِيرِ : الأَرْمَلَةِ وَالْيَتِيمِ, وَمَنْ يَصُدُّ الْغَرِيبَ وَلاَ يَخْشَانِي, قَالَ رَبُّ الْجُنُود ))[294], حتى صار ظهورها امراً مألوفا , بعد ان كانت حكراً على طقوس مغلقة لدى الفراعنة .

من هنا كان لابد لهذا النبي الجديد من مُلك وسلطة لا تنبغي لأحد غيره , يغلق بها منافذ اختراق الارض , فكان النبي (سليمان) ضرورة المرحلة الإسرائيلية والتوحيدية تلك . وقد مهّد الله له الأمر , وذلك عندما ابهر ابوه (داوود) بني إسرائيل بقتل (جالوت) عملاق الجيش الفلسطيني المعادي لهم , والذي جبنوا عن مواجهته , فقتل (داوودُ) جالوتَ , واختاره بنو اسرائيل ملكا , (( وورث سليمانُ داوودَ ))^[295].

 

 

وكان من الضروري ظهور المجتمع الإيماني الوسيط , من خلال خطة (سليمان) الكبرى , حيث كان تولّي النبي (سليمان) الحكم في بني اسرائيل امراً ضروريا , لأن مجتمعهم لم يعد تنفع فيه روحانية الانبياء كثيرا , ولكن لمّا فتح بنو إسرائيل ممرات الارض امام الشياطين صار على (سليمان) ان يغلقها جميعا , وفي نفس الوقت ان يبهر هذه العين المادية لبني اسرائيل .

فتم ذلك بمُلك وقدرة لم تكن لأحد غيره , اذ أعطاه الله ذلك , فعمد (سليمان) الى طريقين , الابدال من البشر , والمؤمنين من الجن , فكانوا حماة مُلكه وادواته التنفيذية , وبهم اخضع المردة من الجن أيضا .

ان القدرات الفيزيائية التي منحها الله ل(سليمان) جعلته قادراً على معالجة الخلط بين الاكوان المتوازية للمخلوقات , وهو الخلط الذي اوجد الفوضى الوثنية والعملية في العالمين . وكان على (سليمان) ان يتحرك في خطين متوازيين , الاول يقضي بإغلاق المنافذ والابواب التي فتحها سحرة بني اسرائيل ومَن قبلهم لعبور الشياطين , عبر استخدام وسائل الملك العلمي الذي ل(سليمان) , والثاني يقضي بإيجاد مجتمع بديل عن بني اسرائيل لحمل الراية الايمانية , وكان المجتمع الاقوى ترشيحاً عند (سليمان) هو مجتمع (سبأ) من العرب القحطانيين , لأسباب كثيرة .

ولإغلاق الابواب بين العوالم لم يكن المُلك الذي وهبه الله ل(سليمان) بمعنى المُلك المادي المعروف , والذي يحيل الذهن الى الممالك والعساكر والقصور , بل هو مُلك علمي , يحتاجه (سليمان) في مهمته ووظيفته . فالقرآن الكريم يصرّح بأن هذه المنزلة التي حظي بها النبي (سليمان) جعلته يتحكم في حوادث العوالم البُعدية فيزيائيا^[296] . ويشير الكتاب المقدس بوضوح الى أن (سليمان) لم يطلب طول العمر والغنى ولا موت أعدائه , بل طلب الفهم والمعرفة , فأعطاه الله تمام العقل والحكمة[297] .

لقد فجّر (سليمان) ثورة معرفية , كانت لازمة لفتح اذهان الناس نحو الحقائق العلمية والطبيعة والخلق , تمهيداً لإقناع ذلك المجتمع المادي بأن السِحر ما هو الا تصرّف بقوانين الكون . اذ يشير الكتاب المقدس الى أن مجلس النبي (سليمان) صار جامعة عالمية للحديث في الحكمة والعلوم العقلية والطبيعية , تأتي اليه كل شعوب العالم[298] .

ان الطلب الذي اراد (سليمان) اجابته من ربه في تلك الظروف والعوالم المعقدة كان نصّه (( قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَهَبْ لِي مُلْكًا لَا يَنْبَغِي لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِي إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ )) , وتعبير “مُلكاً” و “لا ينبغي لأحد” بما يكون دليلاً على “الهبة الإلهية” , لابد انه كان شيئاً فريداً وعظيما , ومتناسباً مع طلب (سليمان) وظروف عالمه . فما هو ؟ ان العطاء الاهم يأتي كأول العطايا بالتأكيد , وكان ذلك العطاء الاول في جملة ((فَسَخَّرْنَا لَهُ الرِّيحَ)) , تجري بأمر (سليمان) حيث أصاب , ثم يأتي بعدها في الاهمية “تسخير الشياطين” , وهي تلك المخلوقات ذات القدرات الكبيرة .

فما هي حقيقة هذه “الريح” ؟ وما دورها واهميتها في وظيفة (سليمان) الكونية ؟ , انها بالتأكيد لم تكن من اجل تحريك “بساطه السحري” كما تصوّر الافلام والحكايات . ان القرآن الكريم حدد صفة ووظيفة هذه الريح بقوله (( وَلِسليمانَ الرِّيحَ عَاصِفَةً تَجْرِي بِأَمْرِهِ إِلَى الأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا وَكُنَّا بِكُلِّ شَيْءٍ عَالِمِينَ ))^[299], فهي ريح ذات قوة عنيفة , تسير منتظمة نحو “الارض المباركة” . فماذا تنقل هذه الريح الى تلك الارض المباركة ؟ وماذا يتم هناك عندما تصل بما تحمل ؟ وأي حدث هذا الذي اشار اليه الله بأنه من آيات علمه ؟.

ان السياق القرآني المستخدم مع هذه الريح وتسخيرها يتناسب مع عظمة واهمية تسخير الشمس والقمر , مما يشير الى وجود ترابط بين التسخيرين , يتعلق بإعجاز كوني (( اللَّهُ الَّذِي رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى يُدَبِّرُ الْأَمْرَ يُفَصِّلُ الْآَيَاتِ لَعَلَّكُمْ بِلِقَاءِ رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ ))^[300], و (( أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَيُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى وَأَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ ))^[301].

ان هذا التسخير كان ضمن منظومة العجائب الخاصة بالخلق (( وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ فَأَنَّى يُؤْفَكُونَ ))^[302]. وليس من الواضح حقيقة تلك الريح , او ماذا تحمل , لكن فيما يخص “الارض المباركة” فهناك مرويات عند فرق المسلمين مختلفة تشير اليها , كما في رأي الإمام (جعفر بن محمد الصادق) الذي ينقله (داود بن كثير الرقي) أنها الأرض التي يرثها شيعة آل (محمد)[303].

انّ ما يهم هو أن النبي (سليمان) كان يُدخل او يُخرج من وإلى هذه “الارض المباركة” ما ينفعه في تخليص عالم البشر من ظواهر التداخل بين العوالم او الأبعاد الكونية , تمهيداً لإبعاد الجن والشياطين عن بني البشر .

وفي الوقت الذ يصر اليهود المعاصرون على افتراض ان مقام (سليمان) كان في القدس في فلسطين , تقول المصادر التاريخية القديمة – ومنهم مسلمة اليهود – انّ مقامه كان في (تدمر) في سوريا , وقد أراد الله منه العمل على هداية مجتمع الملكة (بلقيس) , كما ورد عن (وهب بن منبه)^[304], وكما هو رأي (ابن بطوطة) في رحلته^[305].

 

 

 

 

 

لقد وصف الكتاب المقدس “ تابوت بني إسرائيل ” بأنه صندوق مصنوع من خشب السنط , بأبعاد معينة , مطلي بالذهب من الداخل والخارج , عليه ملاكان (كرّوبان) ناشرين الأجنحة^[306]. وكان التابوت محرما , يحتوي على ألواح الشريعة والعهد والتوراة , وعصا النبي (موسى) , والمن . واختفى المن وعصا (هارون) في أيام حكم (سليمان) . وكان رمزاً موسوياً يحمله شعب إسرائيل في ترحاله , وكان يختص بحمله سبط (لاوي) . وبقي التابوت في خيمة خاصة , حتى وقع في أيدي الفلسطينيين , فنُقل من (أشدود) , ثم الى (القدس) في فترة حكم (داوود) , أي بعد ثلاثة قرون تقريبا . واحتفظ النبي (سليمان) بالتابوت في مكان مقدس خاص . ويظهر أن بعض الأسباط وضع الأصنام الى جانب التابوت . ويبدو أن التابوت اختفت عناصره المقدسة لاحقاً كما يُنقل عن (يوسيفوس) , وأنه أصبح رمزاً لقبيلة (افرايم) القوية وهو فارغ , أي مجرد رمز فلكلوري , حتى اختفى كلياً حيث لم يجده البابليون حين أسقطوا الدول اليهودية . ويقال أن بني إسرائيل يعتقدون بعودته حين يعود المسيح المخلّص[307] .

 

 

 

وذكرت الكتب المقدسة (بناء الشياطين وغوصهم) لخدمة النبي (سليمان) , ((وَالشَّيَاطِينَ كُلَّ بَنَّاءٍ وَغَوَّاصٍ * وَآخَرِينَ مُقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفَادِ))^[308]. لكنّ الاكيد أن النبي (سليمان) لم يكن من المادية والطغيان او الفكر الاستعماري ما يجعله بحاجة الى تسخير البنّائين من عالم الجن , ولا كان من البذخ بحيث يستعين بغواصين من الجن ايضا .

وربما لا يمكن الإحاطة بذلك الغوص الذي يحتاج الى تقنيات عالية جداً لا يملكها الا الجآنّ , لكن لا يمكن اخراجه ايضاً عن نوع الغوص في ذات البحر الذي ذكرته الآية القرآنية (( وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ ))^[309].

فيما يمكن ادراج “بناء الجن” -الذي جاء بصيغة المبالغة في اللغة العربية- ضمن الآيات (( الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِرَاشًاً وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًاً لَكُمْ فَلَا تَجْعَلُوا لِلَّهِ أَنْدَادًاً وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ ))^[310], (( أَفَلَمْ يَنْظُرُوا إِلَى السَّمَاءِ فَوْقَهُمْ كَيْفَ بَنَيْنَاهَا وَزَيَّنَّاهَا وَمَا لَهَا مِنْ فُرُوجٍ ))^[311], (( وَالسَّمَاءَ بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ ))^[312], (( أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ))^[313], (( وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ))^[314].

وهو ما يتناسب مع نظريات الفيزياء الحديثة مثل “الاوتار الفائقة” و “الاكوان المتوازية” , حيث ان هذه النظريات قرّبت الكثير من معاني القرآن الكريم الى الناس , وفتحت الباب لفهم الكثير من الاسرار .

ان كل القضية مع عالم الجن ترتبط بعلم الطاقة وفن استخدامها , وكيفية استقبالها وارسالها , وبالتالي كان على (سليمان) -للتحكم بعالم الجن- السيطرة على مداخل ومخارج وحركة الطاقة بأنواعها , (( يَعْمَلُونَ لَهُ مَا يَشَاءُ مِنْ مَحَارِيبَ وَتَمَاثِيلَ وَجِفَانٍ كَالْجَوَابِ وَقُدُورٍ رَاسِيَاتٍ اعْمَلُوا آلَ داوود شُكْرًا وَقَلِيلٌ مِنْ عِبَادِيَ الشَّكُورُ ))^[315].

ان التفاسير التي تناولت الآيات اعلاه بعيدة جداً عن واقع حاجة نبي مثل (سليمان) , فهو من اجل محراب وتماثيل –على فرض حِلّيتها في ذلك الزمان– وبعض القدور الكبيرة ليس بحاجة الى تسخير الجن والسيطرة على عالمهم . لكن ربما ان تلك المحاريب لا تعدو ابنية لاستقبال وارسال الطاقة وفتح واغلاق الثغرات البوابية بين العوالم على الأرجح , بمعنى فكرة متطورة عن نظام الاهرامات , والتي تعد من الاشكال المهمة في استقبال الطاقة فيزيائيا , حيث ان “القباب , المثمنات , الاشكال الهرمية” من اهم الاشكال المعتمدة علمياً في ارسال واستقبال الطاقة على وجه الارض . اما الجفان والقدور الراسيات , فربما كانت مركبات ضخمة او انظمة تحكم في نظام الكون .

وما يؤكد وجهة النظر هذه ما جاء في كتاب “العلل” بإسناده عن (محمد بن علي الباقر) ما معناه أن (سليمان بن داود) صنع له الجن قبة من مادة شبيهة بالقوارير , و”القارورة” في اللغة العربية وعاء من الزجاج الصافي الشبيه بالفضة , وكذلك “حدقة العين”^[316], وهو معنى جامع , فدخل ملك الموت اليها معه ليقبض روحه , وكانت حاجبة له عن عيون الجن , بحيث لم يعلموا بموته فيها حتى سقطت عصاه التي هي سر آخر من[317].

 

 

 

 

والتقنيات والآلات التي اخفاها (سليمان) بعد الفراغ من استخدامها من الاسرار التي لازالت غامضة في تأريخ البشرية عموماً والاديان خصوصاً .

فظواهر وآلات مثل “تابوت العهد , عصا النبي (موسى) , خاتم (سليمان) , …” , جاء في توصيفها ومحاولة الوصول الى حقيقتها اقوال كثيرة , بعضها ديني والآخر علمي تقني , وهناك ما وراء الطبيعي , لكن ما يهم هنا هو الصفة المشتركة لهذه الظواهر , أي اختفاؤها في زمان واحد , هو زمان النبي (سليمان) . فهناك من قال انها اختفت في عهده , بعد ان فرغ من استخدامها , والبعض يقول انها اختفت بعده بفترة , لكن الجميع يتفق انها اختفت في عصره .

ان الربط بين وظيفة (سليمان) الكونية الفيزيائية وبين هذه الآلات يستدعي كونها ذات خصائص محددة , تُستخدم في التحكم بمجريات الطاقة والكون .

ويمكن الفهم من الاحتياطات التي كانت ترافق حمل “تابوت العهد” في بني إسرائيل , ومن الخصوصية الممنوحة له , ومن حملهم له في معاركهم التي ينتصرون فيها , أنه تضمّن تقنيات هندسية ترتبط بفيزياء الكون بنحو ما .

ان النبي (سليمان) بإخفائه لتلك الآلات -التي تتفوق على قدرات الجن التقنية- ختم مرحلة الفوضى والاختلاط بين العوالم الفيزيائية على الارض . لكنّ ذلك لا يمنع من ان تعود تلك الآلات للاستخدام في حال عادت الفوضى والاختلاط بين العوالم . لذلك بحسب الروايات الإسلامية انتقلت تلك الآلات من (آدم) الى (شعيب) ثم الى النبي (موسى بن عمران) ثم الى اهل بيت النبي (محمد) حتى تصل الى (القائم المهدي) , خضراء , ناطقة , تصنع كل شيء اذا اُمرت , لها شعبتانِ[318]. وهي مع “ألواح النبي (موسى)” عند أهل بيت النبي (محمد) , باعتبارها من مواريث الأنبياء خاصة[319]. وتكون تلك الوسائل والآلات أصلها من الجنة , ومرتبطة في بعض الروايات بمسجد الكوفة الذي هو مجمع الأنبياء , وتكون بيد (المهدي المنتظر) في يوم ظهوره , يستعين بها على قضاء حوائج الناس , حتى أنه يُخرج بها عيون الماء[320], وهو ما يوافق نص القرآن الكريم^[321].

وهناك مرويات عديدة تشير الى ان النبي (سليمان) حاول نقل “تابوت العهد” من يد بني اسرائيل الى يد المجتمع البديل (سبأ) , وهذا ما يصر عليه الاحباش . فيما يرى بعض الباحثين ان التابوت وقع تحت يد الكنيسة الكاثوليكية المتحالفة مع الماسونية , ايّام الاستعمار الاوربي للعالم .

ان الواضح من الروايات ان للعصا و الحجر والتابوت -الذي ربما يحتويهم- اهمية خاصة في الربط بين عوالم الخَلق , وكذلك يمكن اعتبارها منظومات للسيطرة على بوابات العوالم , بل هي اعلى واسمى , حيث انها تعتمد في العمل على القوانين الكلية المحيطة بالخلق . وهنا تلوح بعض ملامح نظرية “الولاية التكوينية” .

كما يمكن ادراك مدى الاحراج الذي عاشه قادة الجن امام القدرة المفاجئة للإنسان , التي اتاحت له التفوق على تأريخ من غطرستهم واستعبادهم للناس , خصوصاً بعد ان احضر (آصف بن برخيا) وصي النبي (سليمان) عرش (بلقيس)^[322], بسرعة تفوق سرعة الضوء , فيما كان عرض الجنّيّ على (سليمان) إحضارهم بسرعة ادنى من سرعة الضوء , رغم انه من نخبة الجن الذين كان لهم شرف مجالسة (سليمان)^[323]. ف(آصف) لم يكن لديه الا بعض علم من الكتاب , فكيف بمن لديه علم الكتاب كله ! .

ومن ثم توفي (سليمان) في حالة غريبة , واقفاً , وكانت الجن تجهل موته , لولا دابة الارض التي اكلت منسأته . واذا كانت الجن لم تتفحص وقوفه , فكيف يمكن ان تهمل اسرته طول وقوفه وسكونه ! , ومن غير المعلوم اين ومتى كانت وفاة (سليمان) , فهي من سيشرح حقيقة الوضع حينها .

(( فَلَمَّا قَضَيْنَا عَلَيْهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَى مَوْتِهِ إِلَّا دَابَّةُ الْأَرْضِ تَأْكُلُ مِنْسَأَتَهُ فَلَمَّا خَرَّ تَبَيَّنَتِ الْجِنُّ أَنْ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ الْغَيْبَ مَا لَبِثُوا فِي الْعَذَابِ الْمُهِينِ ))^[324], ومن الواضح ان هناك اشارة في هذه الآية تشرح وضع الجن حينها , فإنّ عذابهم لم يكن مادياً ربما , بل هو معنوي , ناتج عن خضوعهم لبني الانسان , رغم انهم كانوا سادتهم وآلهتهم المزعومة , لذلك استخدمت الآية تعبير “مهين” .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

الفصل الثاني : مجتمع (سبأ) البديل

 

 

 

منذ عهد النبي الملك (سليمان) عاشت الارض عصراً جديدا , كما رأت البشرية طريقة حياة اخرى , غير التي كانت قبل (سليمان) , وكذلك كان على الجن ان يدخلوا الى عالمهم مفاهيم جديدة , وعقائد لم يعرفوها او يتعلموها سابقا . والفترة من النبي (موسى) الى (سليمان) كانت آخر فترات التواصل المباشر بين عالمي الجن والانس , لكن التواصل غير المباشر ظل موجودا . كما ان الاولياء العظام , كالرسول (محمد) , كان لهم القدرة على النفوذ الى ذلك العالم^[325].

 

لقد أشار القرآن الكريم الى ملكة (سبأ) , دون ذكر اسمها , وأوضح ما لها من عقل وسمو نفس , ضمن قصتها مع النبي (سليمان) , حيث آمنت برسالته ودينه في آخر الامر , بعد أن مرت بتجربة فريدة , تداخل فيها الإعجاز وتأثير الجنّ , مع البيان والعقل , بعد أن كانت هي وقومها يقدسون الشمس من دون الله . وقد كان واضحاً أنها حكيمة , تستشير وجوه قومها , صاحبة دولة قوية^[326].

ولما لم يكن البحث مستهدفاً علم الانساب , بقدر ما كان استقصاءً لحركة اجتماعية تاريخية , لذا ليس هو في صدد بيان من هي (بلقيس) , او من هو ابوها , أو هل كانت أمها من الجن ام لا , انما يقتصر على وراثتها وقومها –السبئيين– لرسالة الايمان . لكن يمكن الاستفادة من الاسم المفترض لجدها (الهدهاد ^[327]) في تطوير فكرة الباحث (عباس الزيدي) من كون (الهدهد) -الذي كان في جيش النبي (سليمان)- احد الضباط المنتمين لقومية السبئيين , لا انه طائر يطير بجناحين , بل من فرقة الفرسان السريعة , بدلالة الاسم , واهتمامه الخاص بأحوال مملكة (سبأ) , وكونه المرسل اليهم من النبي (سليمان) .

لقد قرر النبي (سليمان) انْ يختار المجتمع السبئي وريثاً رسالياً لما كان يدعو اليه من عادات واخلاق إنسانية راقية , بغض النظر عن العقيدة المؤقتة التي يكون عليها هذا الشعب , فهذا المجتمع يرجع في نسبه الى النبي (هود) , كما انه يمتد من جنوب العراق حتى اليمن , وبذلك هو يرث ايضاً العقل السومري , ويسيطر على جزء كبير من التجارة الدولية التي تعطيه فرص اكبر لحركة التبليغ , كما انه يتمتع بمساحة حريات كبيرة دلّ عليها النص القرآني الذي تناول هذه القصة , بالإضافة الى تمتعهم ببأس شديد فردياً وجماعيا , الامر الذي يوفّر الحماية اللازمة لعقيدة التوحيد بعد انهيار المجتمع الإسرائيلي .

و (بلقيس) نموذج امرأة سارت بقصصها الركبان , وتوارثت قصتها البشرية , بما تمتزج فيه الحقيقة بالخيال , والاسطوري الخارق بالواقع التاريخي^[328]. وأشار القرآن الكريم الى عظم ثروتها , التي لم تثر النبي (سليمان) , بقدر ما اهتم بقضية الايمان بالله الواحد , حيث آمنت به (بلقيس) وأضافت الى جمالها ومالها وقوتها الايمان . والايمان في هذا السياق هو دليل الحكمة والمعرفة , كما هو دليل حب الله والناس , فلا عجب ان تتحول في الخيال الشعبي الى ينبوع من الاساطير . وكيلا يتم الدخول في صراع النسب الذي تنتسب اليه هذه الملكة , يمكن الاكتفاء بما هو اقرب الى الاتفاق من انها تنتهي الى (سبأ الأكبر)^[329]من القحطانيين العرب .

ان النص التوراتي^[330]يكشف تماماً انّ بلقيس ابتغت البحث عن “مجد الربّ” بين يدي النبي (سليمان) , وانبهرت لحكمته , الامر الذي يوافق القران الكريم من انها اسلمت مع (سليمان) لله ربّ العالمين , مما يدلّ على طواعية هذا الايمان , وحكمة ورشد هذه المرأة وشعبها , وهو الذي جعل النبي (سليمان) يختارهم بديلاً ايمانياً عن المجتمع الإسرائيلي المنهار .

يقول البروفيسور (فرنر داوم) ما نصه ( لم يتحكم السبئيون في المنتجات فقط وانما ايضاً في التجارة , اذ لم يكن هناك معبد او بيت سواء في بابل او مصر او اليونان او القدس او روما الا وهو بحاجة الى هذه المنتجات القيّمة وعلى استعداد ان يدفع وزنها ذهبا ً)^[331], ومن هنا يمكن معرفة أهمية عامل الحرية التجارية والحركة العالمية في اختيار السبئيين كمجتمع ايماني بديل من قبل النبي (سليمان) .

ان زيارة (بلقيس) كانت تهدف الى استيضاح المبهم من الأمور بالنسبة لها , وقد تكون علاقة الانسان بالخالق في هذا السياق , لارتباط اسم (سليمان) هنا باسم الرب ( فسمعت ملكة سبأ بخبر سليمان واسم الرب )[332], فما هو ذلك الخبر ان لم تكن النبوة ؟! ومما يؤكد هذا هو انها بعدما كلمته “بجميع ما في خاطرها” عادت اكثر حكمة وصلاحاً وبصيرة . كما عكس النص سعة صدر (سليمان) وحكمته وكرمه , الامر الذي يتوافق مع شخصية النبي الداعية حيث ” كانت كل الأرض تلتمس مواجهة (سليمان) لتسمع حكمته التي اودعها الله في قلبه “^[333]. وهو ما يتوافق مع ما اخرجه (ابن ابي حاتم) عن (ابن عباس) في تفسير قوله “افتوني في امري”^[334]. وأشارت التفاسير الى قصة “الصرح” , والى تآمر الجن وخوفهم من ان يتزوج (سليمان) بلقيس , فيولد له ولد , فيبقون مسخّرين لآل (سليمان) ابدا , كما نقل (ابن كثير) ذلك^[335]. ولاشك انّ خوف الجن كان عاماً , ولا يُعقل انّ يبدأ هذا الخوف فقط عند قدوم (بلقيس) وقومها , لذا يمكن فهم انّ الشياطين انما خافت من هذا الاتحاد المرتقب بين المجتمع السبئي الأخلاقي وعقيدة التوحيد .

قالت الملكة لوفد قومها -حين قدموا من عند (سليمان) – “ماذا رأيتم ؟ ” قالوا “وجدناه يأكل الشعير , ويطعم ضيوفه لذيذ الطعام , ويجلس على الحصير والجلود , ويلبس الصوف , فما هو بملك وانما هو شيء اخر اكبر من الملك , انه نبي من انبياء الله”^[336]. فأبلغت الملكة قومها فوراً ليقرروا بأنفسهم مصير بلادهم , فهم الذين يدفعون نفوسهم ونفائسهم ويبذلون مهجهم دفاعاً عن بلادهم , وهناك بون شاسع بين قرار نابع من الشعب , وقرار يتخذه فرد مستبد .

ان الملكة قالت (( يا أيها الملأ اني القي اليّ كتاب كريم )) لانّ الكتاب مبدوء ب(( بسم الله الرحمن الرحيم )) , فخاطبت قومها خطاباً كريماً (( قالت يا أيها الملأ افتوني في امري ما كنت قاطعة امراً حتى تشهدون ))[337]. فانتزعت الملكة (بلقيس) -طواعية وبطيب خاطر- طاعة قومها المطلقة , اذ فوّضها شعبها تفويضاً مطلقاً . وفي إخبار الملكة لقومها بهذه الحقيقة دليل على السمو والرقي ومحاولة الارتفاع بمستوى شعبها^[338].

 

 

و (سبأ) اسم رجل من قحطان , هو (سبأ بن يشجب بن يعرب بن قحطان بن هود)^[339] النبي. وجاء في تفسير (ابن كثير) عن بأسهم وعدتهم عن (ابن عباس) قوله (( كان مع بلقيس الف قيل تحت كل قيل مائة الف مقاتل )) , وكان مجلس الشورى – البرلمان – ثلاثمائة واثني عشر رجلاً , وكل رجل منهم على عشرة الاف رجل^[340].

والتوراة ذكرت (سبأ) وهي في أيام النبي (موسى) وقبل (سليمان) بثمانمائة عام , ولا تذكر ذلك عنها الا وهي دولة قائمة بعيدة الصيت^[341].

ويرى (هومل) ان كلمة (sabum = sa – bu – um) التي وردت في سجلات ملوك (اور) في 2500 ق م انما تعني (saba) الواردة في العهد القديم , واذا ما صح هذا صارت هذه النصوص السومرية اقدم نصوص تاريخية تصل الى العصر الراهن وفيها ذكر (سبأ)^[342].

ومن (سبأ) قبائل (كندة , مذحج , انمار , الاشعريون , الازد , لخم , جذام , عاملة , غسان , حِمْير) , وفي هذه القبائل ومنها وقبلها قبائل جمة , كالأنصار من (الاوس) و (الخزرج) وكذلك (النخع) و (همدان)^[343].

 

ولم يرد ذكر الملكة العظيمة (بلقيس) في نقوش (المسند) , والحديث عنها من خلال النقوش اليمنية لا زال متعذراً , ولم يعثر في أي مكان على أي نقش يعود الى ما قبل تاريخ (سمهعلي ينوف) , الذي يحتمل انه الباني الأول لمعبد (اوام) , والمخطط لبناء سد (مأرب) وغيره من المعابد في (مأرب) و (صرواح) و (المساجد) , ويشير بعد ذلك الى اسلام ملكة (سبأ) , وربما يجمع المؤرخون اليمنيون على عدم ورود اثر ما يدل على اسم هذه الملكة في تاريخ اليمن^[344], رغم انهم يفتخرون بكونها نُسبت وقومها الى تاريخ بلادهم , لذا هم يقتبسون قصتها عن القرآن الكريم .

وليست هذه الحقيقة بغريبة على عين المحقق , ف(بلقيس) وقومها لم يسكنوا اليمن , ولم يتخذوه وطناً , لكنّ قبائل السبئيين امتدت لاحقاً باتجاه اليمن توسّعاً , باعتباره الامتداد الجغرافي القريب الى مواطنهم الاصلية في جنوب العراق التاريخي , (( فَقَالُوا رَبَّنَا بَاعِدْ بَيْنَ أَسْفَارِنَا ))^[345], والعراق التاريخي يمتد من أرمينيا شمالاً حتى حدود سلطنة عُمان جنوباً^[346], ومن الاهواز شرقاً حتى سوريا والحجاز غرباً . وهذا ما يفسر ايراد (الثعالبي) إشارة الى دفن الملكة (بلقيس) في (تدمر)^[347], كما يفسّر قدوم النبي إبراهيم من أرمينيا لبناء البيت الحرام كما ورد عن (بشر بن عاصم)^[348].

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ومما لا شك فيه انه من الصعب على الباحثين التاريخيين والاجتماعيين الإقرار بقبول المجتمع اليمني لمُلك امرأة , في ظل وجود العصبية القبلية المعروفة عندهم الى اليوم , لكنّ مؤرخيهم اضطروا الى القبول بهذه القصة , امام الضغط الديني المختلط بالأسطورة في قصة الملكة (بلقيس) مع النبي (سليمان) , رغم ان القرآن الكريم لم يشر الى (اليمن) مطلقاً في آياته الكريمة , بل قال (( فَمَكَثَ غَيْرَ بَعِيدٍ فَقَالَ أَحَطتُ بِمَا لَمْ تُحِطْ بِهِ وَجِئْتُكَ مِنْ سَبَإٍ بِنَبَإٍ يَقِينٍ * إِنِّي وَجَدْتُ امْرَأَةً تَمْلِكُهُمْ وَأُوتِيَتْ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ وَلَهَا عَرْشٌ عَظِيمٌ ))[349], وهي إشارة واضحة الى وجود دولة باسم (سبأ) كأمة واضحة عند النبي (سليمان) .

ومن اقدم النقوش التي ذكرت (سبأ) و (تيماء) نقوش الملك الاشوري (تجلات بلاسر) عند 744-726 ق م , التي تروي قدومهما بالهدايا للملك , بعد انتصاره على قبائل العرب الشمالية وعلى ملكة العرب (شمسي) في القرن الثامن قبل الميلاد .

وبما أن العربية لغة تطورت عن السبئيين وحضارتهم فهذا يعني أن قبائل شبه الجزيرة العربية الشمالية كانت منهم حتما , وأن لهم دولة هناك على حدود (آشور) الجنوبية , كانت عليها ملكة , ادخل سقوطها بيد الاشوريين الرعب في نفوس اهالي (تيماء) والدول إلى جنوبها , فجاؤوا يهنئون الملك الاشوري . و (تيماء) تقع في الجزء شمال غرب الجزيرة العربية .

لقد قامت مملكة (سبأ) الجنوبية حوالي (1000 ق م) , إلا أنها ازدهرت حوالي (800-٧٠٠ ق م) . وهي الفترة التي يعود تأسيس سد (مأرب) إليها . وخلال عام (685 ق م) كانت قائمة , إذ ذكرها الملك الاشوري (سنحاريب) في احد النقوش . لهذا ليس من المنطقي أن يكون انهيار السد هو لحظة انتشار السبئيين , فكما هو واضح أن العرب كانوا يقيمون في جنوب العراق وفي (تيماء) وفي شرق الأردن وفي سوريا وفي الأحساء والقطيف والبحرين , قبل بناء السد اساسا . والسد ظل قائماً حتى (600 ق م) حين قام (أبرهة الحبشي) بإعادة ترميمه .

ويبدو أن الاشوريين كانوا ينظرون للجزيرة العربية على أنها بمجملها (سبأ) , فهم لم يذكروا في نقوشهم دولاً جنوبية مهمة مثل (حضرموت) و (اوسان) , على الرغم من ذكرهما في نقوش الدولة السبئية الجنوبية في اليمن , كما في نقش (كرب إل وتر بن ذمار علي) . وهذا يعني أن الجزيرة كانت في عين ملوك (آشور) كلها (سبأ) .

وليست مملكة (سبأ) هي وحدها من تداخلت مع عالم الآراميين شمالاً , في العراق وسوريا , بل هناك ممالك هي أسفل منها , وأحياناً تتبع لها , مثل (قتبان) التي نظمت القوانين على شكل مسلة شبيهة بالمسلات القانونية العراقية , وسكّت النقود بالخط الآرامي . حتى ان الحكام القتبانيين والسبئيين حملوا لقب (مكرب) طيلة قرون حكمهم , لكن عند سقوط بابل -على يد الفرس عام (539 ق م) – بدأ اللقب يتغير إلى ملك .

يشترك السبئيون مع الآراميين في وحدة الأصل اللغوي , حيث أن اللغات الساميّة الغربية تنقسم إلى الساميّة الوسطى (الآرامية ,  العربية الكنعانية) , وإلى الساميّة الجنوبية (الصيهدية , غير الصيهدية) , وتنقسم الساميّة الجنوبية الصيهدية إلى السبئية والمعينية والقتبانية والحضرمية .

ان النظام الساميّ الشمالي الشرقي والنظام الأبجدي العربي ينطلقان من مصدر واحد في الشمال , انفصلا عنه -بحسب التوقعات العلمية التاريخية- في الألفية الثانية قبل الميلاد , ويعدّان من اسمى الأنظمة اللغوية . ويرى (روبان) بأن أبجدية اللغة العربية الجنوبية أتت من الشمال , وتحديداّ من النموذج الاوغاريتي في سوريا^[350].

ويرى الأستاذ (طه باقر) ان العرب الشماليين اخذوا خطهم من الأنباط , والخط النبطي شكل من أشكال الخط الآرامي . وهو أصل الخط العربي الشمالي بجميع أطواره^[351]. وقد كان (عمر بن الخطاب) يظن ان آخر ارض العرب هي البصرة , ثم تبتدأ ارض العجم , وهم النبط , لشدة اختلاط العرب بالنبط بعد ذلك^[352].

واذا كان النص السومري -الذي يرجع إلى عهد الملك (أرادننار) امير سلالة (لگش الثانية) في عصر سلالة (أور الثالثة) في حدود 3000 ق م , والذي جاء فيه كلمة (Sa-bu-um=Sabum) – يعني (سبأ) فهذا التاريخ بعيد جداً عن تاريخ قيام الدولة السبئية الجنوبية في اليمن .

لقد كانت المنطقة التي ينتشر فيها السبئيون العرب ضمن إقليم ( سلالة القطر البحري ) العراقية . و ( سلالة القطر البحري ) نشأت في جنوب بلاد بابل , على سواحل الخليج في جنوب العراق التاريخي , وسُميت بالقطر البحري لأنها كانت مطلة على سواحل الخليج ومتداخلة مع اهوار العراق . ونشأت بعد ثورة في سومر , قادها (ايلوما ايلو) , الذي كان أول ملوكها , ضد (سمسو إيلونا) ابن (حمورابي) . وحكمت هذه السلالة من 1732-1460 ق م , وظهرت أسماء هؤلاء الملوك في قائمة الملوك الآشورية , بأسماء أكدية .

ان ظهور ممالك العرب -التي يشكل السبئيون نسبتها الأكبر , مثل (عربايا) او (الحضر) و (تدمر) والانباط والمناذرة والغساسنة- مباشرة بعد سقوط بابل يكشف أنهم شكلوا جزءاً مهماً من التحالفات الداخلية للإمبراطوريات العراقية في العهود المتأخرة .

انّ المجتمع الأقرب لفهم كون المرأة ملكة فيه هو المجتمع العراقي , الذي وردت في تاريخه أسماء ملكات عديدات في تلك الحقب الزمنية . لذا يشكك الأستاذ المتخصص (د. محمد بافقيه) في مجمل المشهور الروائي حول علاقة (بلقيس) والسبئيين باليمن , اذ يعتمد (بافقيه) في تناوله للتاريخ اليمني القديم على النقوش والكشوفات الاثارية والدراسات التاريخية والدراسات الاكاديمية التي تمخضت عنها , كما يظهر تحفظاً إزاء تبني وجهات نظر المؤرخين اليمنيين القدامى حول اسم (بلقيس) , ولا يميل الى انه الاسم الحقيقي للملكة الواردة في القرآن الكريم , لأنه لم يرد في النقوش اليمنية , ويرى ان هناك سببين لانتشار هذا الاسم عند (الهمداني) يخلطان بين روايات قد تكون إسرائيلية صرفة معدلة بمعارف متناقلة منذ القدم , او كان ماثلاً في نقوش “محرم بلقيس” عن (المقه) , و (شمس) التي جُعلت اختاً لبلقيس وذكرت كمعبود ل (المقه) في نفس المحرم او المعبد . ويتوقف (د. بافقيه) عند حقيقة وجود نظام الملكات الحاكمات في جنوب الجزيرة , حيث بالرغم من وجود إشارات ترجع الى القرن الثامن قبل الميلاد تدل على وجود ملكات عربيات , الا ان النقوش اليمنية القديمة والحديثة لم تذكر ملكة حاكمة , وانما ذكرت ملكة كزوجة للملك . ويطرح (د. بافقيه) ما طرحه بعض المستشرقين من ان السبئيين لهم أصول مختلفة عن بقية القبائل اليمنية كحِمْير وحضرموت , وانهم ربما أتوا من الشمال , وعرفوا نظام الملكات الحاكمات . وهو يعتمد على دراسة وتتبع التباين بين لهجات القبائل المختلفة , ف(سبأ) قبيلة كغيرها من القبائل العربية التي كونت في كثير من الأحيان ممالك . ويشير (د. بافقيه) الى دراسة ل(صيهد) قديم حول رملة (السبعتين) , يتضح من خلالها استقلالهم بملامح لهجوية مختلفة , كاستعمالهم سابقة الهاء بدل السين للتعدية , كاستخدام الفعل (هقنا) بدل من (سقنا) , وهذه الظاهرة جعلت بعض المستشرقين يذهب الى انها قبيلة جاءت من الشمال . والدراسات التي تشير الى الأصول الشمالية للسبئيين كثيرة , كما في كتاب “شعوب العهد القديم” , وحملت رأياً تفصيلياً لما أورده (د. بافقيه) من اشارات , حيث ذكرت أن العلاقات الواضحة في لغات جنوب الجزيرة تدل على انه في الوقت الذي قد يكون فيه للمعينيين والقتابيين أصول من شمال شرق الجزيرة , فإنه من المحتمل ان يكون السبئيون قد جاءوا من وسط او شمال الجزيرة العربية , واضافة الى ذلك فإنهم يظهرون بأنهم كانوا اناساً محاربين , قدموا في زمن ما , وان كان لم يُعرف تاريخه بعد , ونفذوا الى جنوب الجزيرة , حيث نشروا تأثيرهم تدريجياً على السكان . وعليه فإنه لا يمكن استبعاد أنه في حوالي القرن السابع او الثامن قبل الميلاد كان جزءاً من (سبأ) على الأقل لا يزال ممتداً في شمال الجزيرة . ويكتسب هذا الافتراض مغزى عندما يستذكر المرء قصة زيارة ملكة (سبأ) الى (سليمان)^[353]. وبسبب هذا الانقطاع بين سبأ القديمة التي كانت ملكتها (بلقيس) وبين (سبأ) اليمنية الجنوبية المتأخرة , ذهب بعض نقّاد التوراة الى ان قصة بلقيس و(سليمان) في التوراة اسطورة , دوّنها كتبة التوراة , لبيان عظمة ثروة (سليمان) وحكمته ومُلكه . ورأى اخرون ان هذه الملكة لم تكن على مملكة (سبأ) الشهيرة التي هي من اليمن , وانما ملكة على مملكة عربية صغيرة في أعالي الجزيرة العربية كان سكانها من السبئيين القاطنين في الشمال^[354].

وهذه الرؤية المنطقية لسكن السبئيين في العراق التاريخي ترفع الإشكال الذي يفترض ان الكلدانيين كانوا عرباً هاجروا من (عُمان) , باعتبار انّ (عُمان) ذاتها كانت جزءاً من المنظومة السبئية العراقية ذاتها . حيث يذكر بعض المؤرخين ان الكلدانيين -الذين اسقطوا الدولة الاشورية ثم حكموا العراق للفترة (626 – 539 ق م) – كانوا من العرب الذين هاجروا من عُمان , واستوطنوا في جنوب العراق , وكانوا على مقربة من مساكن السبئيين , ثم ظهروا كقوة سياسية عند رأس الخليج في جنوب العراق , حتى سُمي بخليج الكلدانيين . ويعتمد أصحاب هذا الرأي على نصوص باللغة العربية القديمة عُثر عليها في مواقع في جنوب العراق , مثل (اور , الوركاء , نفَّر) , الامر الذي يرجح كونهم من قبائل عُمان التي هاجرت وتنامت قدراتها , فأنشأوا دولتهم^[355].

وهذا الفهم ناشئ عن خطأ في استيعاب حركة العرب السبئيين التي كانت تسري في جسد اسمه العراق شمالاً وجنوباً وشرقاً وغرباً , كحركة الدم المغذي , لا كهجرة ووفادة غريبة . لذا لم يعمد الحاكم الكلداني الى اخراجهم من العراق يوماً , رغم المناوشات الداخلية مع الكثير منهم , اذ خاض مع القبائل العربية معركة لتوسيع امبراطوريته , كما ان حروبه شملت العرب المقيمين في سوريا وفي فلسطين وفي شمال الجزيرة العربية , ووثب على من كان في بلاده من تجار العرب , وكانوا يقدمون عليهم بالتجارات والبياعات ويمتارون من عندهم الحب والتمر والثياب وغيرها , فجمع من ظفر به منهم فبنى لهم حيراً على ارض النجف وحصّنه وضمهم فيه , ووكل بهم حرساً وحفظة , ثم نادى بالناس للغزو فتأهبوا لذلك , وانتشر الخبر فيمن يليهم من العرب فخرجت اليه طوائف منهم مسالمين مستأمنين , فاستشار (برخيا) مستشاره اليهودي , فقال ( ان خروجهم اليك من بلادهم قبل نهوضك اليهم رجوع منهم عما كانوا عليه , فاقبل منهم ) , فأنزلهم على شاطئ الفرات , فابتنوا موضع عسكرهم وسموه (الانبار) , وخلّى عن اهل (الحيرة) فاتخذوها منزلاً , فلما مات انضموا الى اهل (الانبار) , وبقي ذلك (الحير) خرابا^[356]. وحين نزل (خالد بن الوليد) ارض (الأنبار) وجد أهلها عرباً , يكتبون بخط (أياد) , نزلوها ايّام (بختنصر)^[357]. وكما هو واضح فإن (برخيا) اعترف أنّ ما هم عليها من الأرض بلادهم , وليس من السهل ان يُقال مثل هذا في حضرة ملك عراقي , وهو الامر ذاته الذي يفسّر كيف اقام (المناذرة) -وهم من (الازد) السبئيين- مملكتهم في جنوب العراق لاحقاً , دون ان يعتبر احد من العراقيين هذا الامر احتلالاً , كما اعتبروا مملكة الفرس مثلاً .

ولفهم هذه الخريطة السكانية بصورة أوضح يمكن استعراض مناطق سكن قبائل (الازد) , وهم فرع من السبئيين كان لهم تالياً تاريخ مهم مع عقيدة التوحيد والايمان والرسالات الإلهية , ف(الأزد) هو ( الأزد بن الغوث بن نبت بن مالك بن كهلان بن سبأ بن يشجب بن يعرب بن قحطان) , حيث سكن (ازد شنوءة) بين (تهامة) واليمن , وسكن (ازد غسّان) في بلاد الشام والجزيرة العربية , و (ازد السراة) في تلك الجبال , اما (ازد عُمان) فكانت مواطنهم هي عُمان ذاتها^[358].

ومما يؤيد ان اصل السبئيين كان من جنوب العراق ما ورد في موضع قبر ابيهم النبي (هود) عن (أبي مطر) عن (علي بن ابي طالب) قال ( … فإذا مت فاقتلوه , فإذا مت فادفنوني في هذا الظهر في قبر أخويّ هود وصالح )^[359].

وعن (عمر الجرجاني) عن (الحسن بن علي بن ابي طالب) حين سأله عن مكان دفن أمير المؤمنين (علي) قال (( على شفير الجرف , ومررنا به ليلاً على مسجد الاشعث , وقال : ادفنوني في قبر أخي هود ))^[360]. لذا يكون وجه تسمية السبئيين ب (اليمانيين) جهة سكنهم من العراق التاريخي باتجاه ارض اليمن , او لتيامن العرب بهم لما لهم من دور كبير في انشاء الامة الموحدة .

وقد تفرّق السبئيون في مختلف البلدان , كشعب كبير , ذي بأس , يجيد التجارة , كما انه ورث المدنية عن اصله العراقي , وبغض النظر عن مدعيات المؤرخين عن سبب انتشار السبئيين في الأرض ونسبته جميعاً لانهيار سد (مأرب) , يبدو ان الأصل الحقيقي لذلك الانتشار كان يقوم على امرين , الأول الكثافة السكانية والحاجة الاقتصادية واعتبارهم ان جميع منطقة الجزيرة –ابتداءً من جنوب العراق حتى اليمن– هي ارضهم الفعلية , والثاني الرؤية الدينية والبشارة النبوية .

فنزلت طوائف منهم أرض الحجاز , وهم (خزاعة) , اذ نزلوا ظاهر مكة , وفي المدينة النبوية (يثرب) , التي سكنها منهم (الأوس) و(الخزرج) , وفي الشام سكنت (غسان) و (عاملة) و (بهراء) و (لخم) و (جذام)^[361], فيما توزعت قبائل (تنوخ) –التي احتسبت لهم– في العراق من (مذحج) و (النخع) وغيرهما من قبائل (الازد) وقبائل (طيء) .

ان الرؤية الدينية للسبئيين -التي جعلتهم يتحركون في مختلف البلدان- يمكن قراءتها واضحة في الكثير من النصوص التاريخية التي تروي سيرتهم , فقد روي عن (محمد بن إسحاق) ان (عمرو بن عامر) –الذي تبعته (الازد) في حركته الإقليمية– كان “كاهناً” , وان امرأته (طريفة بنت الخير) كذلك^[362], وكانوا يعنون بالكاهن ربما مفهوم “العبد الصالح”^[363]. ففي قصة (نصر بن ربيعة بن ابي حارثة بن عمرو بن عامر اللخمي) مع (شق) و (سطيح) –اللذين ورثا الكهانة عن (طريفة) امرأة (عمرو بن عامر) – نبوءة بمبعث ( نبي زكي يأتيه الوحي من قبل العلي , رسول مرسل يأتي بالحق والعدل من اهل الدين والفضل ) , وانه من ولد (غالب بن فهر) , و يكون ( الملك في قومه الى يوم الفصل )^[364]. فيما كان من امر (تبّع ابي كرب تبّان اسعد) انه قدم (المدينة) بجيشه , فأخبره حبرانِ من أحبار اليهود من (بني قريظة) أنها مهاجر نبي من قريش , وحذراه العقوبة الإلهية , فآمن بما قالاه , وأدخل معظم قومه من السبئيين الى اليهودية الموحدة بالله^[365]. وحين وفدت عرب الحجاز على (سيف بن ذي يزن) يهنئونه كان فيهم (عبد المطلب بن هاشم) –جد الرسول– فبشّره (سيف) برسول الله واخبره بما يعلم من امره^[366].

اذ يبدو الامر جلياً ان ممالك (سبأ) ورثت هذه البشرى واختزنتها في ذاكرتها القومية , ليس لهاجس ديني صرف , بل لأنها علمت ان لها اليد الطولى في حمل عبء نصرة تلك الرسالة السماوية , وانه شرف لها ما بعده شرف , لكن مع تفاوت في الفكرة والاستيعاب من طرف الى طرف , لكنهم امنوا بمجيئ الإسلام في الجملة , ثم لاحقاً افترقوا فيمن يمثّله .

ومن ثم ينقل (محمود سليم الحوت) ان بعض الثقات يرى وجود اليهودية في اليمن يرجع الى أيام النبي (سليمان) , والبعض يرجعها الى عهد سقوط اورشليم على يد (نبوخذنصر)^[367].

ومن الواضح أن المشكلة المعرفية تكمن في أن ذهنية الباحثين المعاصرين تقرأ كلمة (اليمن) كمرادف لكلمة (سبأ) , والحق ان الدولة السبئية في اليمن او حتى الدولة المعينية ما هما سوى اثر للحضارة العراقية ودائرتين في فلكها بصورة مباشرة او غير مباشرة . وبذلك فالديانة اليهودية انتشرت قطعاً في المجتمع السبئي الأقرب الى بلاد النبي (سليمان) , وذلك يعني في العراق وجنوبه , ثم دخلت الى اليمن على يد جزء من السبئيين . لذا يشير (احمد سوسة) الى انتشار اليهودية في اليمن , حتى أصبحت مركزاً من مراكزها^[368]. ومن هنا فرغم انتشار اليهودية في (تيماء) و (خيبر) ووادي القرى و (يثرب) في القرن الأول الميلادي , الا انها لم تبلغ ذروتها في اليمن الا عند القرن السادس الميلادي , في عهد الملك (ذي نواس) , رغم تهوّد قبائل (حِمْيَر) في عهد الملك (اسعد ابي كرب)^[369]. ومما يثبت بُعد الشقة الارتكازية الضرورية للتوحيد عن اليمن ان (ذا نواس) ذاته قام بإحراق نصارى (نجران) , وهي القصة التي أشار اليها القران الكريم تحت عنوان “أصحاب الاخدود”^[370], ليجبرهم على ترك دينهم^[371], في الوقت الذي دخل فيه سبئيو العراق والشام الى المسيحية , حيث تنصرت قبائل (طيء) و (مذحج) و (بهراء) و (سليح) و (تنوخ) و (غسان) و (لخم)^[372], لقرب الأخيرين من المرتكز التوحيدي الإبراهيمي للديانات , وهو العراق .

كما ان (المسعودي) في كتابه “مروج الذهب” يثبت حكم (سليمان) بعد (بلقيس) على قومها^[373], وفضلاً عن اثبات انها لم تكن ملكة على ارض اليمن , فإنّ (سليمان) ذاته لم يحكم اليمن , ولم تنتشر اليهودية كديانة قومية لليمنيين الا بعده بفترات , لذا يكون حكم (سليمان) -المفترض- بعد (بلقيس) على الأرض القريبة الى مملكته من اطراف العراق , اذ ان عاصمة (سليمان) كانت مدينة (تدمر) السورية . ولعلّ دين الضد اليهودي هو الذي حرّف كامل التاريخ التوحيدي هذا , لأسباب عقائدية تضد (سليمان) وبلقيس معاً , لذلك يجعل المؤرخ اليهودي (يوسفوس) ملوك الحبشة من نسل بلقيس^[374], ليزيحها بعيداً , وهي الرواية التي التزمها الاحباش عنه لاحقاً –ليزدادوا بها شرفاً سماوياً– دون تمحيص وخبرة , الامر الذي يفسّر الاقصاء التاريخي ل(سبأ) و (بلقيس) نحو اليمن .

الا انّ هذا لا ينفي ان يكون (سليمان) وبلقيس قد لعبا دوراً مهماً في زرع عقيدة التوحيد في ارض الحبشة , اذ في اسطورة “ملكة الجنوب” لقبائل (تيجري) كان هناك وفد من مملكة (سليمان) وبلقيس وصل اليهم , ( حين كان الشيطان يبني بيتاً لمحاربة الله , وحين وصل الركب كان الشيطان يرفع حجراً ضخماً , لكنه حين سمع بقدوم الوفد هرب وترك الحجر , ليتم بناء كنيسة من تلك الحجارة ) , والحجر الشيطاني المقصود هي احدى مسلات (اكسوم) المشهورة كما وصفها (بروس وليتمان)^[375]. الامر الذي يعيد الذهن الى الحرب الكونية بين (سليمان) وجيوش العوالم الخفية , التي استخدمت تلك المسلات بكثرة , لا سيما في العقيدة الفرعونية وطقوسها , كما تم بيان ذلك في كتاب “صراع الحضارتين^[376]“, وهي المسلة ذاتها التي جعل الإسلام رجمها من طقوس الحج .

 

 

ويمكن القول اجمالاً ان قبائل (سبأ) اخذت اليهودية الموحدة عن النبي (سليمان) , كدِين وشريعة , او كفكرة توحيدية عامة , استقامت او مالت لاحقاً , لذا لا يمكن تصور الا ان هذا المجتمع قد حمل رسالة الهية في وجدانه , عززها ارتكازه التوحيدي العراقي , وهو الامر الذي أكده موقفهم الإيجابي من المسيحية والإسلام .

 

 

 

 

…….

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

الفصل الثالث: فرز الاوراق وانقسام المجتمع العالمي الى خطين متباعدين

 

 

 

موت النبي (سليمان) في حدود العام 931 قبل الميلاد كان اعلان انقسام مملكة إسرائيل إلى مملكتين , شمالية (اسـرائيل) , وهي أكثر تعرضاً للغزو الأجنبي وليس لها سياسة خارجية واضحة ولم تكن مستقرة سياسياً خلال ثلاثة قرون , وجنوبيـــة (يهـودا) , وعاصمتها (القدس) , كانت أكثر استقراراً لصغرها وفقرها وبُعدها عن الطرق المهمة , وفيها ظهر معظم الأنبياء , كما دُوِّنت فيها معظم نصوص العهد القديم . وفي هذه الفترة ضاعت التوراة , ويعتقد اليهود أنهم عثروا عليها في عهد الملك (يوشيا)[377].

ان هذه الفترة التي تلت مملكة النبي (سليمان) اثبتت ان اليهود كانوا يخضعون لقوة (سليمان) لا لرب (سليمان) , وانهم انغمسوا في الوثنية في اعماقهم , واصبحوا ارضاً خصبة للعبة الشيطانية الكبرى . واصبحت الظروف سانحة امام المنحرفين من بني اسرائيل لإعادة العمل بالسحر الفرعوني , رغم ما قام به (سليمان) من القضاء عليه , لكنهم ظلوا يبحثون عن شريعة (كبّالاه) السحرية , كما انهم عززوها بتعاليم السحر في بابل , وهذا ما أكده القرآن الكريم^[378].

فقد بنى (يربعام) المعابد , وجعل فيهما عجولاً ذهبية, واتخذهما مزاراً ملكياً مقدَّساً له . وهنا يمكن ملاحظة ان عبادة العجل (ابيس) -الفرعوني- ظلت داخل الذاكرة اليهودية رغم مرور السنين , وكذلك ان الاكثرية من الشعب توجهت لهذه العبادة , فيما بقي القلة مع ورثة النبي (سليمان) على التوحيد .

وسقطت (إسرائيل الشمالية) بيد الاشوريين , كما سقطت (يهودا الجنوبية) بيد البابليين , بعد تعامل اليهود مع المصريين وتحالفهم معهم , رغم تحذير انبيائهم من هذه التحالفات المخالفة لإرادة الرب . وبسبب غزوات الآشوريين والكلدانيين اختفت دولة اليهود في فلسطين بعد أن عاشت أربعة قرون (1000 – 586 ق.م) كانت حافلة بالخلافات والحروب والاضطرابات[379] .

 

 

وخلت فلسطين من اليهود بعد سقوط (القدس) , وعاش اليهود في الأسر في (اشور) وبابل , قلدوا فيها عادات الاشوريين والبابليين , وأخذوا عنهم الكثير من شعائرهم وآدابهم , واشتركوا في وظائف الدولة تحت رقابة البابليين.

 

فالسلالات الآرامية -التي كانت بالدرجة الأولى من بقايا السومريين- تمكنت من السيطرة على سواحل الخليج ومختلف المدن السومرية والاكدية في جنوب العراق , وقد برزوا كظاهرة سياسية رئيسة منذ 1742 ق م , ومارسوا سلطة غير ثابتة على كامل إقليم سومر واكد لأكثر من قرن ونصف القرن . ثم انضمت الى القبائل الكلدانية حشود من الآراميين السوريين ما بين 1077 و 911 ق م , فأسست منهم دولة في جنوب العراق باسم (بيت ياكيني) . وقد ظلوا في حالة صراع على النفوذ مع البابليين والآشوريين لعدة قرون , حتى استولى الزعيم والوالي الكلداني (نبوبلاسر) على كامل السلطة واستقل ببابل التاريخية كلها منذ سنة 612 ق م . وقد كان اشهر ملوكهم (نبوخذنصر = بختنصر) الذي بلغت الدولة في عهده اوج عظمتها السلطانية . وقد ساهمت هذه الدولة الإسهام الأكبر في تاريخ العالم القديم , اذ قضت على مختلف الدويلات في المنطقة السورية , وأنهت حياة مملكة (يهوذا) واسرت شعبها الى بابل من خلال حملتين عسكريتين كانت احداهما بقيادة (نبوخذنصر) نفسه , لتنتهي آخر دول اليهود في التاريخ , وليهاجر قسم كبير منهم نحو الغرب , فضلاً عن الذين جاءوا مأسورين الى العراق^[380].

واخذ الكلدانيون الحضارة البابلية القديمة , وأضافوا اليها الكثير , فتحسنت الفنون والصناعات , وعنوا بالدين والآداب عناية كبيرة , وقطعوا اشواطاً واسعة في علم الفلك , وظهر في الكلدانيين حكماء متوسعون في فنون المعارف كالمهن التعليمية والعلوم الرياضية والكهنوتية , فتعلموا كيف يحسبون الخسوف والكسوف , وهم اول من جزّأ الواحد الصحيح الى ستين جزء , وقسموا اليوم الى 24 ساعة , والساعة الى ستين دقيقة , والدقيقة الى ستين ثانية , وقد اخذ فيثاغورس جدوله التقويمي الفلكي عن مشاهير علمائهم , وقد صارت بابل في عهدهم معمورة العالم البهية^[381] .

وقد اخذ اليهود خطهم الذي طبعوا به كتب التوراة من الخط الآرامي , كما ان العرب الشماليين اخذوا خطهم من الخط النبطي الذي هو شكل من اشكال الخط الارامي , وهذا هو الخط الذي كتب به القران الكريم وتطور عنه الخط العربي الحديث , كما اخذ الأرمن والفرس والهنود خطوطهم من أصول آرامية , ومن الخط النبطي نشأ القلم الحِمْيري العربي , الذي منه تولّد الخط الكوفي , ومن هذا نتج القلم النسخي^[382].

ثم سقطت سلالة الآراميين في بابل على يد (الفرس الاخمينيين) بقيادة ملكهم (كورش) , الذي ادعى ان الإله البابلي (مردوخ) هو من دعاه الى غزو بابل ورافقه كالصديق , فابتشر له كهنة اليهود , الذين أعاد لهم أدوات الهيكل , وسمح لمن يشاء منهم بالذهاب الى فلسطين , فسلبوا بعض مقتنيات المعبد في بابل , وقالوا بانّ (كورش الاخميني) هو “المسيح المنتظر” الذي سيعيد مملكة (صهيون)^[383]. ثم وقع العراق تحت حكم الاسكندر , ومن ثم خلفائه السلوقيون , ومن بعدها صار تحت حكم الفرس الفرثيين , واخيراً وقع بيد الفرس الساسانيين^[384].

 

اذ بعد احتلال الفرس لبابل سمح ملكهم (كورش) لليهود بالعودة إلى فلسطين , لكنّ الغالبية منهم فضّلت البقاء في بابل . ولاقى اليهود على يد الفرس معاملة حسنة , لأنهم أعداء البابليين , وغدت (يهوذا) ولاية من ولايات الفرس حتى سنة 332 ق.م , حيث انتقلت إلى مُلك الاسكندر المقدوني , بعد أن هزم الفرس واحتل سورية وفلسطين . وسمح الفرس لليهود ببناء الهيكل مرة اخرى , وتحت اسم المملكة الفارسية .

وقام (زروبابل) -أحد كبار الكهنة الذين سمح لهم الإمبراطور الفارسي كورش بالعودة إلى فلسطين- بإعادة بناء الهيكل في الفترة 520 ـ 515 ق.م , أي في أربعة أعوام , ويُسمَّى هذا هيكل (زروبابل) . ويذكر العهد القديم أن الهيكل الثاني بُني بأمر من إله إسرائيل, وبأمر أباطرة الفرس (كورش , دارا الأول , أرتحشتا)^[385]. ولذا كانت تُقدَّم فيه قرابين يومية لصالح حامي صهيون الوثني. وكان مرسـوماً على مدخله خريطة لمدينة (سوسة) عاصمة الإمبراطورية الفارسية[386] .

 

 

 

وبعد وفاة الاسكندر اقتسم قادة دولته المملكة , فحكم (سلوقس) سورية , وأسس فيها دولة السلوقيين , وحكم (بطليموس) مصر وأسس فيها دولة البطالمة . وكانت (يهوذا) من نصيب البطالمة , حيث حكم البطالمةُ شعب اليهود , رغم مقاومتهم العنيفة التي أكرهت (انطيخوس الرابع) على هدم (القدس) ودكّ أسوارها , واجبر اليهود على اعتناق الوثنية اليونانية .

فانقسم اليهود تحت حكم الإغريق إلى قسمين , قسم اتّبعوا الإغريق , وحملوا اسم اليهود الإغريقين , وقسم تمسكوا باليهودية وهربوا من السلوقيين وهم المكابيون , نسبة إلى قائدهم (يهوذا المكابي) , الذي استقل بحكم أورشليم حينما دب الخلاف بين السلوقيين والبطالمة . ويعتقد اليهود أن (يهوذا المكابي) قد قام بإعادة بناء الهيكل مرة أخرى . ولكن حكم المكابيين لم يدم طويلاً , إذ دَبّ بينهم الخلاف , وضعف مركزهم , واحتلهم الجيش الروماني بقيادة (بومبى) سنة 63 قبل الميلاد[387] .

 

 

 

ثم انتقل اليهود تحت حكم الرومان[388] , ففي مصر انقسم بنو اسرائيل الى طائفتين , يتبع كلّ واحدة منهما طائفة اخرى , الاولى من الباقين على إيمانهم الإبراهيمي , تتبعها فئة تعتقد بما عليه الاولى , لكنّها علمانية دنيوية , والثانية مفتونة بالسحر والشريعة الفرعونية , تتبعها فئة صارت تبحث عن الله بوسائل فرعون .

ورغم احتدام الصراع بين الطائفتين الاولى والثانية , لكنّه لم ينتهِ بوضوح , بل استمرّ , حيث يقود الطائفة الاولى الأنبياء والصالحون , فيما يقود الطائفة الثانية أيضاً من صوّروا أنفسهم كقادة دينيين , يعرفون اسرار ما جاء به الأنبياء , او ما جاء به النبي (موسى)^[389].

حتى انتهى الصراع الى سيطرة الطائفة الثانية , من السحرة , لكن بعنوان الطائفة الاولى , بمعنى أوضح أنه تمت سرقة الديانة التوحيدية من قبل كهنة الإسرائيلية الفرعونية الجديدة , وهذا ما أغضب الرب منهم كثيراً كما هو واضح في معظم أسفار الكتاب المقدس .

لذلك لم يكن الشعب اليهودي -حتى اليوم- قادراً على معرفة مَن يكون , او الى أين يتِّجه , ولماذا هو معادٍ لهذا الكم من الامم , انهم فقط كهنته الذين يدركون بعض ما يجري . يقول (اسرائيل شامير) في مقدّمته عن (كبّالاه) : (… على نحو مماثل , نادراً ما يفهم يهودي ما او يفهم ما يريده اليهود من أنفسهم ومن البشرية المحتارة . هذا العجز عن الفهم يؤدي بكثير من الرجال والنساء الطيبين لإعلان دعمهم -او معارضتهم- الى الجسم السياسي المدعو “اليهود” . أن تولد وتترعرع كيهودي لا يساعدك على الفهم , تماماً كعدم فهمك لخطط الأركان العامَّة لمجرد كونك احد أفراد القوات الخاصة …) . فيما يفخر اليهودي بالسلف الذي سكن صحراء مصر او اسبانيا او روما او غيرها , رغم أنه بولندي او افريقي^[390].

لقد كان للفترة التي اعقبت انكسار الهكسوس في مصر اثرها على المجتمع الاسرائيلي , الذي فيما يبدو لم يكن قد شارك في مساعدة الهكسوس , لذلك هو لم يهاجر معهم خارج مصر بعد الانكسار , لذلك يمكن القول انّ هذا المجتمع فقد الهوية منذ وقت مبكّر .

نعم , لقد خضع المجتمع الاسرائيلي للاستعباد من قبل الفراعنة , كضريبة لاشتراكهما في الأصل (السامي) والعقائدي التوحيدي . وبالتالي اسهم الاسرائيليون في خدمة المشاريع الفرعونية بصورة كبيرة .

وبعد احتلال (كورش الاخميني) إمبراطور الدولة الفارسية للعراق والشام امر بفتح الطريق امام اليهود للعودة الى (القدس) , وسمح لهم ببناء الهيكل , إِلَّا أنّ اليهود لم يعد منهم -كما ينقل البعض- الا المتعصبون . وحين شرع هؤلاء ببناء الهيكل احتجّت الأقوام المجاورة , من حوريين وحيثيين وعمونيين وادوميين , وهددت بالعصيان , مما اضطرّ (سمرديس) خليفة (قمبيز الثاني) الى إيقاف اعمال البناء .

انّ المثير في هذه الأحداث تلك الأوامر الامبراطورية الفارسية ببناء الهيكل على نفقة بيت مال الملك ! , وكذلك الاحتجاج الكبير للأقوام المجاورة لأرض الهيكل , والذي يكشف عن شعورها بمجموعة اخطار مشتركة ! .

لقد أعاد (دارا الاول) ملك الفرس البناء في عهده , وهو اصرار غريب من قبل هذه الدولة على انشاء الهيكل , الذي أنهت مظاهر طقوسه الدولة البابلية . وقد نال اليهود العائدون الذين استوطنوا اورشليم (القدس) امتيازات خاصة من الدولة الفارسية , فيما بقي اليهود الذين فضّلوا البقاء في العراق يجدون في أعمالهم التجارية الجديدة حافزاً للمضي في حياتهم في بلاد الرافدين .

ثمّ ظلّ اليهود تحت حكم احدى الدولتين اليونانيتين , السلوقية في الشام , او البطلمية في مصر . وقد استطاعوا من خلال استغلال الصراع بين الدولتين المختلفتين سياسياً أنْ يقيموا حكماً كهنوتياً ذاتيا , يبدو انّه استعر في هذه الفترة , معتمداً على الطقوس الباطنية المستوردة , ومرتكزاً الى ظلام الانفس الشيطانية لكهنة بني اسرائيل الجدد . حتى قام الملك السلوقي (انطيوخس الرابع) بتدمير الهيكل وإفراغ خزائنه , مما يكشف عن استفزاز خاص كان يتسبب به هذا الهيكل للجميع , الى الحد الذي جعل منه مقصداً للأيدي العسكرية الضاربة , وكذلك الاحتجاجات الشعبية المختلفة .

وبعد فترة المكابيين الثورية سقطت (القدس) -كما سقطت الشام وممتلكات الدولة السلوقية- بيد الرومان , فخضع اليهود في (القدس) لفترة اخرى من فترات الالتحام والتعارف . وفي عهد (يوليوس قيصر) تمتع اليهود بحكم كهنوتي ذاتي . ومن الغريب أيضاً ان يقوم (هيرودس الادومي) -الذي عيّنه الرومان ملكاً على يهوذا- ببناء الهيكل مرّة اخرى , رغم انّه كان مبغوضاً من قبل اليهود , لنشره الأصنام والطقوس الوثنية في فلسطين ! , فكيف يأمر مثله ببناء “بيت الرَّبّ” إِلَّا اذا كان بيتاً لأصنام عبيد الربّ ! .

وبعد وفاة (هيرودس) توّلى على يهوذا مجموعة من الموظفين الرومان , وفي عهدهم ولد السيد المسيح , وفي عهدهم أيضاً تمت محاكمته من قبل كهنة المعبد اليهودي , تحت نظر الحكم السياسي للرومان , بعد الغلّ الكهنوتي اليهودي ضدّ وجوده .

ثمّ تمّ تعيين (هيرودس اجريبا) ملكاً على فلسطين , وهو حفيد (هيرودس) , وذلك في عهد الإمبراطورين (كاليجولا) و (كلاوديوس) . وكانت هذه الفترة هادئة بصورة غريبة ومريبة هناك , لاسيما بعد محاكمة السيد المسيح . لكنّ الفترة المضطربة كانت بعد وفاة (اجريبا) , حيث حكم مجموعة من الولاة الرومان , كانوا جميعاً غير مقنعين للشعوب التي تقطن تلك الارض , مما ألهب ثورة اخرى ضدّ وجودهم . وقد استمرت تلك المعارك طيلة حكم (نيرون) و (وسبسيان) , حتى أودعت الامبراطورية امر اخماد الثورة الى (تيطوس) ابن الإمبراطور (وسبسيان) , الذي نجح في دخول (القدس) سنة ٧٠ م , ودمَّر المدينة , واحرق الهيكل , وقتل مقتلة عظيمة , وأخذ الباقين عبيدا . وبعد نصف قرن قامت ثورة اخرى بقيادة (باركوخبا) , وهو احد زعماء اليهود , الذي اعتصمت جماعته في المواقع الجبلية , وراحوا يقاتلون على طريقة حرب العصابات , وصمدوا لثلاث سنين , حتى تمّ اجتياحهم واحراق قراهم من قبل الرومان , ومن ثمّ قام (هادريان) بتحويل (القدس) الى مستعمرة رومانية يونانية , وفي عودة غريبة للهيكل تمّ انشاء معبد للإله اليوناني الروماني (جوبيتر) فوق ارضه . وقد ذهب -حسب بعض المؤرخين- في هذه الحملة نحو ٥٨٠ الف يهودي , اذا ضُمّت لسابقاتها فسيكون الضحايا من اليهود عدّة ملايين , مما يكشف عن ضياع الكثير من تاريخ ودِين بني اسرائيل الحقيقي معهم .

لكنّ التاريخ الاخر كان واضحاً في الكتل البشرية اليهودية التي تمّ نقلها الى العراق , من خلال الحملتين الآشورية , والمزدوجة البابلية , حيث صار أغلب من وصل من اليهود الى بلاد ما بين النهرين نصارى مسيحيين , بحدود القرن الأوّل الميلادي .

 

ان التوراة المعاصرة تتكون من ٣٩ سِفرا , خمسة منها فقط هي التي كانت على زمان النبي (موسى) . وقد تمّ تقسيم هذه الأسفار الى ثلاثة أقسام , (البنتاتيك) أي أسفار النبي (موسى) الخمسة , و (النبيّيم) أي أسفار الأنبياء , و (الكتوبيم) أي الكتابات والأشعار . ورغم انّ (البنتاتيك) هي ما يمكن القول برجوع اصلها الى عصر رسالة النبي (موسى) , إِلَّا انه يمكن القبول ببعض مضمون ما جاء به أنبياء بني اسرائيل واُضيف كملحق للتوراة الموسوية , وحتى القبول ببعض روح الأناشيد والمزامير . غير انّ اخطر ما تمّت إضافته للديانة اليهودية -كنصّ مقدّس- كان (التلمود) , الذي هو شرح وتعاليم الكهنة على التوراة . ويبلغ حجم التلمود البابلي -حيث هناك تلمود فلسطيني- نحو ٥٨٩٤ صفحة , ويتكّون من (المشناة) أي المتن أو النص , ومن (الجمارا) أي الشرح والمناظرات . وتكمن خطورة التلمود في إدِّعاء الحاخامات بورود تعاليمه شفهياً عن الأنبياء , رغم ما فيه من شريعة مبتدعة .

ورغم الاعتقاد بوجود نصٍّ توراتي قديم , للزوم تدوين شرائع الله على يد الأنبياء , إِلَّا انّ التوراة التي وصلت الى الجيل المتأخر كُتبت في بابل , على يد الكهنة اليهود , بعد عصر النبي (موسى) بنحو ثمانية قرون , حيث تلوّث المجتمع الاسرائيلي بأنواع البدع والباطنيات السحرية , وانتشار الماديات والأنانية .

وقد احتكر السلطة الدنيوية والدينية اليهودية بعد السبي البابلي مجلس كهنوتي اعلى يُدعى (السنهدرين) , الذي ظهر في (القدس) خلال العصر (السلوقي – البطلمي) . ويكفي في معرفة واقع هذا المجلس الكهنوتي ومدى ظلامه ادراك انّه هو مَن حاكم السيد المسيح , بالتعاون مع الرومان الوثنيين , ومن ثمّ حكم بقتله , بعد أنْ واجه دعوته الإلهية الإصلاحية . إِلَّا انّ هذا المجلس هو من كتب التوراة , وهو ذاته من ابدع التلمود ! .

لقد استغلّ الرومان مجلس (السنهدرين) كثيرا , ووسّعوا من صلاحياته حسب الحاجة , ثمّ منحوه صلاحيات دينية واجتماعية اكبر , شريطة عدم الأضرار بالمصالح السياسية الرومانية . وفي الفترة التي حاكم فيها مجمع (السنهدرين) السيدَ المسيح -بحدود ٢٩ م- كان في أوج صلاحياته , متكوناً من ٧١ عضواً من الكهنة والحاخامات الكبار . وعند استلام الوالي الروماني (غابينوس) السلطة على فلسطين قسّم المنطقة اليهودية الى خمسة أقسام , وجعل على كلّ قسم منها (سنهدرين) محليّ , مؤلّف من سبعة أعضاء , تتبع جميعها للسنهدرين الأعلى في (القدس) .

وكما يبدو واضحاً فإنّ الباطنية الوثنية قد اُشربت في النفوس الكثيرة من بني اسرائيل . لذلك ابتدأ صراع كبير داخل هذا المجتمع , بين الموحدين والباطنيين الوثنيين . ومن ذلك ما فعله (السامريون) , الذين رفضوا كلّ الذي جاء به الكهنة السنهدريون , وقالوا بقدسية أسفار النبي (موسى) الخمسة فقط من التوراة , حتى حاول قادة اليهود اخراجهم من اليهودية , إِلَّا انهم لم يستطيعوا , فقام السامريون -بمساعدة اغلب أعداء يهود السنهدرين- ضدّهم , مما يكشف عن اعتقادهم بالخطورة الكبرى التي يشكّلها هذا المجمع , الى الدرجة التي حَرَّم فيها السامريون الزواج من يهود السنهدرين .

والملفت ان السامريين لم يتعاونوا مع الرومان , وكانوا في نفس درجة العداء لهم , كما كانوا في عدائهم ليهود السنهدرين , في الوقت الذي أعانوا (نبوخذ نصّر) ضد السنهدرينيين . وكانت عقيدة السامريين تقوم على التوحيد وتوراة النبي (موسى) والبعث والمعاد , ككل ديانة توحيدية . فيما وافق السامريين -في وقوفهم ضد كهنة السنهدرين والتعاليم الشفوية المدّعاة- طبقة اخرى ظهرت في عهد السلوقيين تُدعى جماعة (الصدوقيين) , وهم من الكهنة والكتبة ايضا , الذين اصرّوا على التزام التوراة الموسوية , ورفض التعاليم الشفوية .

ومن هذه المواجهة -وبإضافة المواقف التي تذكرها التوراة للأنبياء بوجه الكهنة- يمكن معرفة مدى خطورة هذه التعاليم الشفوية المنقولة , لمن عرفها , ولابدّ انّ الكثير منها قد تمّ إخفائه عن العوام , كما قرّر المجمع المنعقد في بولونيا سنة ١٦٣١ م بالإجماع ( حذف العبارات التي تهين الأغيار , وانّ التعاليم التي تهين المسيحيين لا يصح نشرها ) . ويبدو اقرب للذهن -من خلال قراءة هذه المعطيات- انّ تلك التعاليم المتسببة في هذه المواجهة التاريخية الضخمة -الى درجة الانقسام- ليست سوى مجموعة تعاليم (القبّالاه) او (كبّالاه) , السحرية المأخوذة عن طقوس العقيدة الفرعونية السحرية , بعد الخروج من مصر , حيث تمّ تدوينها في بابل . لذلك لم يكن غريباً ان تتضمن هذه التوراة السنهدرينية أوامر لقتل الأطفال والنساء , وحرق المدن والقرى , ونسبة كل رذيلة لأنبياء الله وأوليائه , مما يعني سيطرة كهنة الحضارة (القابيلية) على المجتمع الاسرائيلي , الذي كان يحمل رسالة الله التوحيدية , ولذلك كان الإعلان الأخير للمسيح ببراءة الله من هؤلاء الكهنة ( انجيل متى 21 ) ضرورة توحيدية . ومن هذين المقدمتين أيضاً كان من الطبيعي أنْ يدافع شيخ القبّاليين (موسى بن ميمون) عن التوراة السنهدرينية , تفسيراً وفقهاً وفلسفةً , في كتبه “السراج” و “تثنية التوراة” و “دليل الحائرين” , وَإِنْ يعتبره القبّاليون بعد ذلك “شيخ الحكمة” .

ومن الغريب أيضاً أنّ قائداً وثنياً للبطلميين هو (بطليموس الثاني) يستمع لنصيحة (ديمتروس) في ضرورة ترجمة التوراة الى اليونانية , حيث يعني ذلك عولمة التوحيد ! , إِلَّا اذا كان البطلميون موحّدِين , او متيقنين من وثنية التوراة السنهدرينية . لذلك اجتمع في (فاروس) اثنان وسبعون حبراً يهودياً , لترجمة تلك التوراة , فيما تمّت ترجمة آخر الأسفار في العهد الروماني .

وفي خضّم الثورات الإسرائيلية ضدّ الرومان تمت ترجمة التوراة الى اللاتينية في حدود القرن الاول الميلادي , وهو القرن الذي شهد الى جانب محاكمة السيد المسيح تدمير (أورشليم) . ولا يمكن فهم كيف تتم الترجمة لكتابٍ يُقدِّسه المغضوب عليهم من الامبراطورية ! . ومن قبل أخذت اليهودية السنهدرينية ما وافق العقيدة الآرية الفارسية , مما سمح لملوك الفرس نفسياً واجتماعياً بالدفاع عن هذه الطائفة سيئة السمعة عالميا .

ان مجتمع بني إسرائيل منذ اللحظات الاولى لخروج قوم النبي (موسى) من مصر الفرعونية كانوا يعانون الاضطراب والضبابية , إِلَّا مجموعة من المؤمنين , صالحة , لكنها كانت تُستضعَف في كثير من الأحيان , فاتخذوا “العِجل” إلهاً وكانوا ظالمين^[391], لكنهم بعد ذلك عرفوا ما هم فيه من ضلال وندموا بعد تجربة فاشلة قاسية^[392].

كما انّ الواسطة الماورائية الفرعونية ألهبت مشاعر الإسرائيليين بماديتها ومباشرتها الطقسية , لذلك أرادوا جعل الواسطة بين الخالق والمخلوقات -كما فعل المصريون الفراعنة- صنمية متمثلة , وفي ذات الوقت متفاعلة مع الطقس الديني بصورة حسّية , لا تخضع للحكمة الغيبية التي اعتادت عليها الأديان الإبراهيمية^[393].

ولعلّ اهم محرّك للتاريخ اليهودي المعاصر او القديم هو “الهيكل” , حيث السعي المحموم لإعادة بنائه , ولا يمكن تاريخياً التكهن بالباني الحقيقي للهيكل , او معرفة أصل القداسة لأرضه , اذ ورد انّه كان مكاناً مقدساً لدى الوثنيين قبل اليهود , فيما تذكر المصادر اليهودية انّ من صَلَّى فيه هو (دَاوُدَ) الملك , وبناه (سليمان) الحكيم , ومن جهة اخرى ساهم الفرس والرومان الوثنيون في اعادة إعماره عدّة مرّات . وقد وصفت المصادر اليهودية كيف استدعى (سليمان) المهندسين الكبار من مدينة (صور) الفينيقية , وكيف انه أنفق لبنائه نحو مائة الف وزنة من الذهب ومليون وزنة من الفضة , غير وزنات النحاس وباقي المعادن والأحجار الكريمة , وذلك يعادل ثروات خرافية في العصر الحاضر . وقد تمّ تشييده بحدود ١٠٠٥ ق م , ثمّ هدمه ملوك بابل في حدود ٤٢٤ ق م . وفي حين تروي بعض المصادر انّ اليهود العائدين من السبي قاموا بتجديده , إِلَّا انه خرب مرة اخرى , فأعاد بنائه (هيرودس الكبير) , رغم انه كان ممثلاً للدولة الوثنية الرومانية , وكان (ادوميّاً) لا اسرائيليا ! , ورغم انّ (طيطوس) القائد الروماني دمّره سابقا . وعند الغزو الصليبي للقدس جعله ملكهم قصراً لسكناه , ومحيطه مأوى لحيواناته الداجنة , حتى استعاده (صلاح الدين الأيوبي) وأعاد بنائه , كما امر بفتح (القدس) امام ثلاثين عائلة يهودية للسكنى . ثمّ عاد اليهود اليوم لجعله رمزاً لحضارة وأمة , لا يُعلم مدى ارتباطه بكينونتها .

وكما هو واضح من الطلبات التي ذكرها القران الكريم على لسان اليهود للنبي (موسى) -عند الخروج الكبير من مصر- انهم بدأوا عصر الوثنية المركّبة المعقدة , تلك الممزوجة بعقائد توحيدية , في اضطراب فكري واضح , لذلك اتخذوا “العِجل” -الذي هو (أبيس) الفرعوني- إلهاً بمجرّد عبورهم من مصر وغياب النبي (موسى) ليالي معدودة , رغم رؤيتهم لمعجزة شقّ البحر . والعِجل ظلّ على الدوام الرابط بين الديانات الثلاث (الفرعونية , اليهودية , الرومانية) , حيث يوجد في المتحف البريطاني نقشٌ يعود لعام ٢٩٥ م , في فترة حكم (ماكسميانوس) و (فاليريوس) , يمثّل الإمبراطور وهو يقدّم القرابين للعجل (بوخيس) . وفي حدود عام ٥١٥ ق م كان لليهود معبد في (الفنتين) , يتم فيه تقديس الآلهة (عنات) والآلهة (اشيما) , الى جانب المعبود (يهوه) .

والظاهر من هذا التسلسل في اضطراب التاريخ انّ اليهود وصلوا الى مرحلة ضبابية خطيرة , تغلغل فيها السِحر الى ساحة المعتقدات الدينية , فصار هناك خلط لدى نسبة معتد بها من الناس بين ما هو دِين حقيقي وبين ما هو سِحر^[394]. وراح اليهود لا يميّزون بين ميتافيزيقيا فرعون و بين عالم الجبروت , حتى انكروا معجزات النبي (عيسى) الواضحة المبهرة وبشارته بالنبي (محمد) من بعده^[395], بل انّ الفكرة انتشرت رغم انحرافها^[396]. لكنّ بني اسرائيل لم يكونوا جميعاً كافرين , كما هو واضح من السرد التاريخي , وهذا ما يكشفه الاضطراب في مواقفهم ايضا , وما تكشفه إشارة القرآن الكريم باستخدام تعبير “ فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ” , حيث الأداة “مِنْ” بمعنى “بعض” أو “جزء” للدلالة على كونهم فئتين , كافرة , ومؤمنة^[397].

ومن هنا كان من الطبيعي رؤية بني اسرائيل وهم يتهمون الأنبياء بأنّهم سحرة , حيث صار هؤلاء اليهود يفكّرون بالعقل الفرعوني , الذي يخلط بين التلاعب الفيزيائي الذي تُحدثه الكائنات الغير منظورة وبين قدرة الخالق التي تجري على يد أنبيائه , فكان من الممكن رؤية كيف اعتمد فرعون على الآليات الباطنية المقترنة بالهندسة للبحث في امر إله النبي (موسى) , غافلاً عن المعنى اللاماديّ للخالق^[398]. وهذه النظرة المادية للماورائيات , والتي يمكننا تسميتها “الميتافيزيقا الجديدة” , او “الميتافيزيقا الفرعونية” , صارت هي خلاصة العقل الكهنوتي للمجتمع اليهودي , لا سيما بعد سرقة هذا الكهنوت من قبل الباطنيين الفراعنة .

لقد كان من الضروري قيام الإعجاز الالهي في إيجاد المسيح (عيسى بن مريم) , كما هي ضرورة نسبه الشريف في بني اسرائيل , وكذلك الآيات الكبرى على يديه , من حيث القدرة على الإحياء والمعرفة بإذن الله , بعد هذا الاضطراب الذي عاشه المجتمع الاسرائيلي^[399]. انّ هذه الآيات الواضحة في الإعجاز على يد (عيسى) المسيح -فضلاً عن ولادته الإعجازية ايضا- تكشف عن العمق الذي تغلغل اليه السِحر في مجتمع كهنوت بني اسرائيل , والمدى الذي اتقن معه اليهود علوم السحر , وكيف انهم طوَّروا المنظومة الفرعونية , فقرابينهم كانت كبيرة , لقد كانت تلك القرابين قتل أنبياء الله^[400].

وهذا التخبُّط الفكري هو ما يفسّر عودة بعض بني اسرائيل لعبادة الأصنام عند وفاة (يوشع بن نُون) وصيّ النبي (موسى) , كذلك هو ما يشرح إقامة مملكة اسرائيل الأصنام في هياكلها , وعبادتها عند وفاة النبي (سليمان) , حيث انقسمت مملكته الى قسمين , شمالي (اسرائيل) , فيها عشرة أسباط , بقيادة (يربعام بن ناباط) , وجنوبي (يهودا) , فيها سبطا (يهوذا) و (بنيامين) , بقيادة (رحبعام بن سليمان) . ومملكة (اسرائيل) بقيادة (يربعام) هي من أصبحت وثنية , حتى نشب القتال بين القسمين .

لكن في ظلّ هذه الروح الفرعونية الجديدة ذات الصبغة اليهودية , يمكن تبرير حدوث المواجهات العنيفة بين المجتمع اليهودي بدوله وإماراته وجماعاته وبين الفراعنة وجيوشهم , او مع الفرعونية العالمية الجديدة (الرومان) , بزيادة البحث في عمق الباطنية المشتركة بين هذه الأطراف الثلاث , وكذلك في عمق تاريخها , لمعرفة مدى إمكانية تغيير مراكز النفوذ , او ادراك آلية التحكم والسلطة . لكن فيما يبدو انّ هذه المجتمعات لم تكن واضحة الباطنية , حيث اختصّ ذلك العالم السحري ب “الملأ” , من سياسيين وماليين وعسكريين كبار , وفي الكهنوت الديني , لذلك كان الصراع بينها نتيجة للتيّار الاجتماعي والسياسي العام الغالب . كذلك يمكن ان يكون الصراع ناشئاً بين فئات موحِّدة في طرف , وبين فئات وثنية في الطرف الاخر , وذلك لا يمنع انجذاب الشبيه الاخر الى شبيهه في المجتمع المضاد رغم الحرب والصراع .

اما في السنين الاولى للخروج من مصر فلم يكن الامر اكثر من اثر للعداء التاريخي بين الفراعنة وبين الهكسوس , الذين تمّ احتساب بني اسرائيل عليهم , والاكيد انّ الفرعون (مرنبتاح بن رعمسيس الثاني) في حملته ضد المقاطعات الآسيوية لم يكن يحترم كثيراً الوجود الاسرائيلي .

لكنّ الغرابة تكمن في عودة العلاقات بين مصر الفرعونية وبين مملكتي (بيت عومري) , وهي (إسرائيل) في التوراة , و (يهودا) . حيث كان من المتوقع ان تكون لمملكة وثنية كإسرائيل خيوط ارتباط بالفرعونية المصرية , وقد شكّلت خطراً على المملكة الموحدة في أورشليم (يهودا) , لذلك قام الآشوريون – بطلب من ملك يهودا (آحاز بن يوثام) – بحملة تأديبية كبرى على (بيت عومري) , في عهد الملك الآشوري (تجلاث بلاشر الثالث) , فاسقط ملكها (فقح) , وترك لخلفه (هوشع) مدينة (السامرة) فقط . ثمّ عادت (آشور) بحملة اخرى في عهد (شيلمنصر) لمحاصرة (السامرة) , وأتمت احتلالها في عهد (سرجون الثاني) , لتسقط نهائياً وجود مملكة (بيت عومري) .

لكنّ مملكة (يهودا) هي الاخرى خالفت امر نبيّها (اشعيا) , فارتبط ملكها (حزقيا) بمصر الفرعونية , في عهد الاسرة الخامسة والعشرين النوبية , وهي الاسرة الاشدّ انتماءً للديانة الفرعونية القديمة في وثنيّتها , حيث قامت باحتلال جميع بلاد مصر تحت دعوى اعادة الديانة الفرعونية الأصيلة . لقد حذّر النبي (اشعيا) من يطلب مساعدة أولئك الفراعنة بأنه يبحث عن الدعم المادي الدنيوي لا الإلهي^[401]. لذلك قام الملك الآشوري (سنحاريب) خليفة (سرجون) بحملة على هذه المملكة المتمردة , ورغم إرسال فراعنة مصر جيشاً لنصرة مملكة (يهودا) إِلَّا انّ (سنحاريب) انتصر عليهم , ثمّ قسّم الكثير من أراضي المملكة اليهودية على الممالك الاخرى القريبة الموالية لسلطانه . وقد ترك الآشوريون هذه المملكة منهارة , تدفع الجزية لهم . لكنّ (يهودا) عادت لتتمرد على أوامر الله مرة اخرى , فخالفت امر نبيّها (ارميا) , فتحالفت مع فراعنة مصر مرّة اخرى , وحاولت الخروج عن سلطان الكلدانيين ورثة الدولة الآشورية , فشنّ (نبوخذ نصّر الثاني) حملة لتأديبهم , وحاصر أورشليم , حيث توفي ملكها (يهوياقيم) اثناء الحصار , فخلفه ابنه (يهوياكين) , الذي اضطر الى الاستسلام , فعيّن (نبوخذ نصّر) الملك (صدقيا) -عمّ (يهوياكين) – بدلاً عنه . إِلَّا انّ (صدقيا) عاد للدخول في الحلف الذي أنشأه فرعون مصر (حوفرا) , للتمرد على (نبوخذ نصّر) , وتدخّل النبي (ارميا) مرة اخرى , لثني (صدقيا) عن ارادته هذه , إِلَّا انّ التمرد النفسي قاد الى التمرد السياسي , فغضب (نبوخذ نصّر) , وَقاد حملة عسكرية بنفسه , حاصر بها أورشليم , إِلَّا انّ فرعون مصر (حوفرا) أرسل جيشاً لنصرة مملكة (يهودا) , فانسحب البابليون الكلدان عن أورشليم لملاقاة المصريين , فظنّ اليهود انّ النصر حليفهم , ولم يأخذوا بنصيحة نبيّهم (ارميا) , الذي اخبرهم بوهم هذا الاعتقاد , فسجنوه , في وثنية مبطّنة خطيرة , إِلَّا انّ الفراعنة انهزموا امام البابليين , فعاد البابليون لمحاصرة أورشليم , واسقطوا مملكة (يهودا) .

لقد كان من نتائج كل هذه الحملات الآشورية والبابلية أربعة أمور مهمة :

الأوّل : سبي إعداد غفيرة من اليهود الى شمال العراق وجنوبه , تهيأت لهم فرصة الانفلات عن غلواء الفرعونية الباطنية , التي قادها زعماء الكهنوت السياسي , مما جعل هؤلاء اليهود المسبيين احدى الطوائف الاُول التي آمنت بالسيد المسيح لاحقا .

الثاني : وضوح الاختلاف بين المجتمع النبوي في بني اسرائيل وبين المجتمع الكهنوتي السياسي .

الثالث : تعرّف الساسة العراقيين على المجتمع النبوي الاسرائيلي والتواصل معه .

الرابع : هجرة جماعات من كهنوت السياسة اليهودية الفرعونية نحو أوربا وشمال افريقيا , خلال الفترة التاريخية ٨٠٠ – ٥٨٦ ق م .

ورغم انّ الانحراف والشرخ بدا واضحاً داخل المجتمع اليهودي بقرون قبل ميلاد السيد المسيح , كذلك تحكي سيرة المؤرخ المتذبذب (فلافيوس جوزيفاس) كيف انّ هناك ناساً من اليهود كانوا يوالون الدولة الرومانية اكثر من ولائهم لليهودية , حيث عيّنه الرومان حاكماً على (الجليل) , بعد زيارته روما عام ٦٣ م , ثمّ قاتل الى جانب الرومان في زمن (طيطوس) , ومنحه (ڤاسبيان) لقب مواطن روماني , إِلَّا انّ القسم الاخر من اليهود كان لازال يحتفظ بخصائص بلاد الرافدين , حيث كانوا يوقدون النيران في الليل ليرشدوا السائرين , وليدعوهم الى الضيافة والاكرام , كما كان يفعل العرب , اعلاءً لشرفهم وصيانة لمجدهم^[402]. ومن ذلك يُعلم مدى عمق الصدع داخل الكيان اليهودي , بسبب الاختلاف الساري فيهم في فلسفتهم الاعتقادية بعد خروجهم من مصر الفرعونية , حيث تحوّلت العقيدة الى سلوك ورؤية للحياة .

انّ أشدّ الفترات على الوثنيين من اليهود كانت خلال الفترة ٨٠٠ – ٧٠٠ ق م , وهي ذات الفترة التي خرجت فيها عوائل فرعونية كبيرة من مصر , عند سيطرة الأسر الليبية على الحكم , ومن ثمّ الاسرة الخامسة والعشرين النوبية , لذلك شهدت أيضاً هجرة إعداد كبيرة من الأسر الباطنية الوثنية التي كانت تدير دفّة السياسة والكهنوت في (بيت عومري) او اسرائيل , وهي ذات الفترة التي شهدت انشاء (روما) في العام ٧٥٢ ق م , لذلك لا يمكن استبعاد أنْ تكون العلاقة بين هذه الحوادث وثيقة , خصوصاً مع وجود العلاقة الاعتقادية الباطنية التي ثبتت أعلاه , وبالفعل كان اليهود حاضرين بكثافة في العاصمة روما في ظلّ حكم (نيرون) , مما سمح له باتهامهم بحرق المدينة , ولا يُستبعَد قيامهم بذلك , رغم كل الاتهامات بالأمراض النفسية الموجهة الى (نيرون) , والتي تريد تحميله وزر احراق المدينة , اذ لا مبرر مقنع ليقوم الإمبراطور بحرق عاصمته الكبرى .

لقد ظلّ اليهود دائرة من الضباب , منقسمين فكراً وسلوكاً حتى ظهور المسيحية , حيث آمن يهود الشتات بها , في العراق , وفي شمال افريقيا , وفي عدّة بلدان اخرى , فيما ظلّ يهود (السنهدرين) مصدراً لمعاداتها في اليهودية , انطلاقاً من الهيكل . ثمّ تغيّر الموقف , حين صار يهود الهيكل او (السنهدرين) هم مَن في الشتات , وصار يهود الشتات السابقون مستقرين في اوطان تؤمن بالمسيحية .

لقد اغلقت التوراة المحرفة وتفسيرها (التلمود) الأبواب لكل من أراد الدخول في شعب الله , في أجلى صورة للعنصرية , مما يعني إرادة إغلاق ملف التوحيد , لولا تدخّل العناية الإلهية عن طريق النبي (سليمان) .

 

 

 

اما الهيكل او “قدس الأقداس” فأخذ مكانة مرموقة وملفتة في الثقافة اليهودية , اذ رأوه مركز العالم , والطريق الى تطهير اليهودي من الخطايا , وهو أثمن ما خلق الإله , وقيمته من قيمة بني إسرائيل , فهو مخلوق قبل خلق الكون . حتى انه خضع للكثير من تصورات الحاخامات الكونية , وتتذكر الثقافة الشعبية والكهنوتية اليهودية واقعة هدمه باستمرار , ويصلّون جميعاً لتعجيل إعادة بنائه .

وقد حاول القبّاليون توظيف الهيكل في شعائرهم ورموزهم عبر تعاليم (كبّالاه) . كما حاول الصهاينة استغلاله في دعم المشروع السياسي الصهيوني , عبر الادعاء بأن أساس جماعتهم قام عند هدم الهيكل , وأن دولة إسرائيل هي “الهيكل الثالث”[403].

لقد ذكرت بعض المصادر انّ (نيرون) الصق تهمة احراق (روما) بالمسيحيين , ربما لأنهم كانوا في هذا المرحلة المتقدمة من تاريخهم (٦٤ م) جزءاً من المنظومة التوحيدية اليهودية , التي كانت متهمة -لما يمتلك بعض كهنتها من تاريخ تآمري- بتدبير الكثير من الحوادث المشابهة , لا أقلّ من قتلهم الأنبياء . وربما كان كهنة اليهود -ذوو العلاقة المميزة مع الوثنية الرومانية- هم من افتعل هذه الأحداث لإيقاع الضرر على المسيحيين الذين يشكّلون خطراً كبيراً على الوثنية اليهودية الجديدة .

انّ الأحداث التي اعقبت حريق روما شهدت ما يشبه الإبادة للمسيحيين في روما , حيث حُكم بالموت على اعداد ضخمة منهم , بأبشع الوسائل , فصُلب بعضهم , ولُفّ بعض اخر في جلود الحيوانات , وتمّ القامه للكلاب المسعورة في المسرح الروماني , فيما بلغت الوحشية ذروتها عندما تمّ طلي المسيحيين بالقار والزيت وإشعالهم في حدائق روما ليلا .

اما (دوميتيان) فقد اعتبر اعتناق المسيحية جرما , وحكم على المسيحيين بالموت , ومنهم قريبه القنصل (فلافيوس كليمنس) , وصادر أموال بعضهم , ووسّع اضطهاد كنائس اسيا الصغرى , فيما ألقى القديس (يوحنا الانجيلي) في زيت مغلي في روما . واعتبر الإمبراطور (تراجان) المسيحية ديانة محرّمة , واعتبر تجمعاتها من التجمعات السرية الممنوعة قانونا , وقد استغلّ اليهود هذه التشريعات في عهده , فاتّهموا (سمعان) اسقف أورشليم , فحُكم عليه بالصلب وهو في سن المائة والعشرين . وكذلك تمّ الفعل بأسقف إنطاكية (إغناطيوس) , فاُرسل الى روما وألقي الى الوحوش الضارية .

ورغم انّ التمييز بين الجماعتين -اليهودية والمسيحية- صار معتاداً بحدود عام ١٥٠ م , إِلَّا انّ الاضطهاد الروماني للمسيحيين استمرّ وبقوة , فرضاً للديانة الرومانية , التي لم يتم فرضها سابقاً على اليهود بهذه الكيفية , بل كان الخلاف مع جزء من اليهودية في ظاهره سياسي , بينما كانت روما تتعامل مع يهود (السنهدرين) بايجابية . وقد كانت أوامر روما تقضي بضرورة احترام المسيحيين للآلهة الحارسة للإمبراطورية , وتقديم القرابين للأصنام , كما يجب الاعتقاد بعبادة الإمبراطور ذاته .

وحتى على مستوى إمبراطور فيلسوف ومثقف مثل (اوريليوس) لم تكن المواجهة لتخفّ , بل انتقلت من التجريم القانوني للمسيحية الى تجريم وجودها فلسفيا , فهدّد من يُخَوِّف النَّاسَ من الله بالنفي . وفي عهده -الذي انتشرت فيه الكوارث الطبيعية ضمن رقعة الامبراطورية- تمّ إرجاع ذلك الى ذنوب المسيحيين وإساءتهم للآلهة الرومانية , لذلك تمّت محاصرتهم اجتماعياً وسياسيا . وكانت هناك عمليات اضطهاد واسعة في (ليون) عام ١٧٧ م .

وفي عهد (سبتميوس ساويرس) يمكن رؤية التناقض , الذي يكشف عن وجود نوعين من المسيحية , كالنوعين الذين انقسمت لهما اليهودية من قبل , حيث رغم وجود بعض المسيحيين في بلاط هذا الإمبراطور , كطبيبه (بروكولس) , إِلَّا انه اصدر مرسوماً يمنع المسيحيين من الدعوة الى دينهم والتبشير بما جاء فيه , فتعرّض المسيحيون في مصر وشمال افريقيا على اثر ذلك الى مذابح عديدة , لا سيما في قرطاجة عام ٢٠٣ م .

امّا (مكسيميانوس) الذي سمح للشعب في المشاركة باضطهاد المسيحيين , فقد وجّه غضبه نحو الأساقفة الكبار , حتى انّ معاملته مع المسيحيين وصفت بالبربرية القاسية . فيما قرّر (ديسيوس) عام ٢٥٠ م انّ من يكتفي باسم المسيحي ولا يقدّم الأضحية للآلهة الصنمية يتعرّض للملاحقة , وهو القانون الذي أعاد (فاليريانوس) تأكيده عام ٢٥٧ م . وقد كانت عمليات إعدام المؤمنين المسيحيين تؤخِّر فرص الوصول الى اتفاق . حيث أراد (ديسيوس) اعادة الديانة الامبراطورية القديمة , فاستغلّ حكّام الأقاليم هذا المرسوم وصاروا يذيقون المسيحيين أشدّ انواع التنكيل والعذاب , حتى ضعف بعضهم وقدّم القرابين للآلهة الوثنية , لكنّ الكثيرين فضّلوا السجن او الموت على ذلك , ومن هؤلاء (مرقوريوس) و (فابيانوس الروماني) و (بابيلاس الأنطاكي) و (إسكندر الأورشليمي) .

فيما كان عهد (فاليريانوس) متناقضاً كعهد (سبتميوس ساويرس) , حيث تضمّن بلاطه مجموعة من المسيحيين إِلَّا انه اصدر قرارات اجرامية ضدّ العموم المسيحي , وقرّر إعدام كبار رجال الدين المسيحيين , ومصادرة املاك الأغنياء وألقاب الفرسان والنبلاء منهم , فيما تسلب أموال النساء المتزوجات , والصغار يتم أخذهم للعمل في ضياع الإمبراطور سخرة . وممن تمّ قتلهم في عهده (سكستوس الثاني) اسقف روما , و (كبريانوس) اسقف قرطاجة .

وحين جاء (اوريليان) اصدر اوامره بقتل المسيحيين من جديد , رغم فترة الهدوء البسيطة نسبياً قبله . وقد خلفه مجموعة من الاباطرة كانت فترتهم هادئة قياساً الى عهده , حتى مجيء (ديوقليديانوس) .

لقد دخلت المسيحية في صراع غير متكافئ مادياً مع الوثنية العتيقة للرومان , وقد كانت صور الموت منتشرة ومعتادة بين المسيحيين المؤمنين , والذين دخلوا في عصر الشهادة , ليواجهوا هذا الطغيان الكبير . وكانت حرب الوثنية الرومانية على المسيحية المسالمة هي الأشد إبادة والأطول زمنا , وأكثر من عرقلت انتشارها^[404].

ونظر الرومان للمسيحية على انها خرافة , لا ديانة , دنيئة لا تستحق ان ينظر اليها -بحسب رؤيتهم- , فواجهوا انتشارها باعتبارها محرّمة رسمياً . وحسب رواية (ترتليانوس) صار التعبير الموجّه للمسيحي هو “لا حقّ لك في الوجود” .

لم يكن المنطلق الديني -بالمعنى الفلسفي- هو وحده ما يبعث على التحريض وقمع المسيحية , بل كان هناك الباعث النفعي المستغلّ للدين , كما هي دوافع (ديمتريوس) الصائغ في (افسس) , وايضاً دوافع تلك الساحرة في (فيلبي) , حيث يشرح حاكم (بيثينية) المدعو (بليني الصغير) عام ١٠٠م في تقرير للإمبراطور كيف تسبب انتشار المسيحية وزيادة عدد معتنقيها في تقليل عدد التقدمات للآلهة , وهو ما يعني انحسار سوق الذهب والبخور وغيرها , كما هو انحسار شديد لعمل العرّافات والكهنة .

كان المسيحي مكشوفاً للسلطة , حيث يعاني الانفصال عن لغة المجتمع الوثنية , وسوقه الوثني , وأعياده الوثنية , وأسرته الوثنية , وطقوسه الجماعية الوثنية , لذلك كان يعاني في كل نَفَس وفي كل خطوة .

ومن القصص التي يوردها (يوسابيوس) تلك التي تحكي استشهاد الضابط (مارينوس) في (قيصرية) , حيث دُعيَ للترقية الى رتبة قائد مائة , لكنّ زميلاً له طعن فيه , واتهمه بالمسيحية , فأعطى القاضي ل(مارينوس) ثلاث ساعات ليختار بين الإنجيل والسيف , فاختار الإنجيل , وقضى شهيدا .

وفي مرحلة تاريخية متأخرة بحدود ٣٠٦ م كانت كافية لإدراك المعاني الفلسفية والمعرفية والروحية للمسيحية , زار الإمبراطور (ماكسميانوس) قيصرية , في ذكرى ميلاده , وفي عادة هؤلاء الاباطرة الوحشية والسادية والدينية في نفس الوقت قرّر تقديم اضحيات بشرية تبتلعها الحيوانات المفترسة , فجاء باثنينِ , احدهما مسيحي هو (اغابيوس) , والآخر مجرم وثني قاتل , لكنّه اطلق سراح القاتل , وعرّض المسيحي للاستهزاء في العامَّة , ثمّ القاه الى أنثى دب جائعة , ولمّا لم يمت القاه في البحر .

وقد وصل الامر في (ليون) و (فيينا) الى منع المسيحيين من الدخول الى الاسواق والحمامات العامة , وذلك في عهد (اوريليوس) , من خلال تحريض العامَّة من الوثنيين وترك الامر اليهم , حتى انّ الجمهور أخذ يعذّب المسيحيين ويقتلهم , ومن ثمّ ألقى جثثهم في نهر (الرون) . فيما كانت بيوت بعض المسيحيين تتعرض للسرقة والحرق . وفي احدى المحاكمات الغريبة لرجل دين مسيحي في ازمير يُدعى (بوليكاربوس) كان القاضي يصادق على رغبات الجمهور الوثني كأحكام قانونية , وحين دعوا لحرق الرجل اقرّ القاضي ذلك , فجمعوا الحطب استعداداً لذلك في الحال .

قام الرومان باضطهاد المسيحيين في مصر , باعتبارهم خطراً يهدد سلامة الدولة , لعدم مشاركتهم في إقامة الشعائر وتقديس تماثيل الاباطرة . وقد بدأ اضطهادهم في مصر بطريقة منتظمة خلال حكم (سبتميوس سفروس) بحدود ١٩٣ – ٢١١ م , وبلغ اشدّه في أواخر عصر (دقلديانوس) في حدود ٢٨٤ – ٣٠٥ م , وهو ما تسمّيه الكنيسة “عصر الشهداء” .

انّ القراءة المسيحية المعاصرة لفترة الاضطهاد الأكبر والأبشع والاقسى في تاريخ المسيحية خلال عهد (دقلديانوس) ليست قائمة على منطق عقلي فاحص , انما هي قراءة ترى فترتين من التسامح والاضطهاد , من تغيّر المواقف السياسية , من الاختلاف بين الشرق والغرب بالصدفة . لكنّ الامر ليس كذلك , حيث انّ (دقلديانوس) خرج بأمر إهلاك المسيحية من داخل الغرفة المقدسة في المعبد , وهو الرجل الذي كان يشغل المسيحيون الكثير من الوظائف داخل قصره , فيما كان صهره (جالريوس) وثنياً متعصباً , وهو زوج (فالريا) ابنة الإمبراطور التي كان البعض يراها مسيحية , وكذلك أمها (بريسكا) ! . انّ هذه الشبكة التي احرقت المسيحيين لاحقاً لم تكن يوماً لتؤمن بالمسيحية أبدا , لكنها بدأت مشروعاً جديدا , حين وصلت بالمسيحيين الى ما وصلت اليه الفرعونية باليهود , حينما جعلت قسماً منهم يهوداً وثنيين , يقودهم كهنوت الظلام في السنهدرين , كذلك أصبحت المسيحية على قسمين , نتج احدهما عن كهنوت الظلام الجديد الذي أسسه (بولص) .

انّ هذا المشروع يقتضي إبادة كل الجماعات المسيحية التي لا تزال توّحد الله , والإبقاء على الجماعات (البولصية) , التي ستتعبّد بالديانة الرومانية الجديدة , وهي القائمة على الوثنية (البولصية) , التي يمكن ان تسميتها النسخة المحدَّثة عن الديانة الرومانية القديمة , والتي هي أيضاً كانت نسخة محدثة عن الديانة الفرعونية القديمة .

 

أما فيما يتعلق بالهيكل المفترض مادياً , والذي يسميه المسلمون “المسجد الأقصى” , والذي يدّعي اليهود اليوم ملكيته , كبقايا لهيكلهم , فهناك من الاحداث والوقائع الغريبة والمحيرة التي صدرت عن الحكام المسلمين -لصالح الخطط اليهودية- ما يثير العجب . فأول من احدث الايهام تاريخياً كان الخليفة (عمر بن الخطاب) , حينما اختط للمسلمين –عند فتحه (القدس) – مسجداً على الصخرة الجنوبية من مسجد (داوود) ! , في حين كان مسجد (داوود) الى الشمال !! , بمشورة اليهودي المتأسلم (كعب الاحبار) , الذي كان يرافقه في الرحلة[405] , وكان يشغل رسمياً المفتي الرسمي للدولة , رغم وجود نخبة الصحابة , فيما هو اسلم في خلافة (عمر) ! . حتى اتى زمان الخليفة الاموي (عبد الملك بن مروان) , والذي بنى ما يُعرف بأنه اسم للقبة الصفراء المثمنة والمشهورة اليوم “المسجد الأقصى” , فكان تعزيزاً للإيهام الذي ابتدأه (عمر بن الخطاب)[406] . فيما كان (صلاح الدين الأيوبي) اول من اعطى اذناً لليهود بالعودة الى قرب “المسجد الأقصى” , بواسطة تدخّل طبيبه الخاص اليهودي القبّالي (موسى بن ميمون)[407] . ثم اتى الخليفة العثماني (سليمان القانوني) سنة 1536م ليعطي اليهود (فرمان) يأذن لهم بموجبه بالتعبد قرب مسجد (داوود) الاصلي[408] .

والرجال الاربعة كانت لهم خاصية مشتركة في التأريخ الانساني , فجميعهم كانوا معادين جداً لآل بيت النبي (محمد) , وعنيفين مع شيعة آل البيت . وهذان الامران معاً يفتحان باباً للتساؤل حول الدوافع الحقيقية وراء سلوكيات هؤلاء الرجال الاربعة , وخصوصاً ان الاعلام الرسمي جعلهم من قمم التاريخ , فيما يعزز المال القبّالي[409] المعاصر فكرة الرفع من شأنهم وطمس عيوبهم . ف(عمر) لا يمكن ان يتغاضى احد عن موقفه من بنت الرسول (فاطمة الزهراء) وكسره ضلعها , وحرقه لدار (علي) وصي الرسول , وقمعه لشيعة (علي) من الصحابة , وموقفه من نبط العراق المسلمين والمسيحيين . فيما يكفي (عبد الملك) انه امير السفاح والجزار (الحجاج الثقفي) , و أبو (الوليد) القائل حين مزّق القرآن الكريم ( أتتوعد كل جبارٍ عنيدٍ ها انا ذا جبارٌ عنيدُ *** فاذا لقيتَ ربك يومَ حشرٍ فقلْ يارب مزّقني الوليدُ ) . اما (صلاح الدين الأيوبي) فقد نكّل بشيعة (علي) و (الزهراء فاطمة) من (الفاطميين) في مصر وبلاد الشام , حتى افنى اقواماً كثيرة منهم , ويقال انه بقر بطون الحوامل من شيعة (علي) . وقد كان (سليمان القانوني) يغزو ديار الشيعة بصورة منظمة , ويضيق عليهم معايشهم , وكانت بلاده تغزوهم باستمرار , وفرض عليهم قوانينه وعقائده .

فالخلاصة ان هؤلاء الاربعة كانوا اهم اسباب عودة اليهود للسيطرة على الهيكل , والسبب الاقوى في وهم الاعلام والعقل الاسلامي والعربي اليوم عن حقيقة مكان المسجد الاقصى , والذي يظنونه “القبة الصفراء” , وهذا ما وافقهم عليه اليهود وتركوه لهم .

 

 

 

الإعلان الأخير للمسيح : ان المجتمع الروماني كان المجتمع الوحيد الذي وجد انسجاماً سلوكياً وتحالفاً سياسياً مع المنحرفين من كهنة اليهود , بعد المجتمع الفرعوني . لذلك تمتع اليهود الفاسدون في العهد الروماني بما يشبه المعاملة الحسنة . على خلاف ما لاقاه اليهود الذين ظلوا بعيدين عن الوثنية . حتى وصل الامر الى الحكم بإعدام المسيح (عيسى) , بتشريع يهودي , وتنفيذ روماني .

الامر الآخر هو قيام الدولة الرومانية بذبح المئات من المسيحيين الحقيقيين , لكنها تحولت فجأة بعد ذلك الى المسيحية , بثوب وثني وفلسفة ثالوثية , لتذبح المسيحيين الموحدين ايضاً بداعي التجديف! . وهذه المفارقة هي ذاتها التي عاشها اعداء المسيح التقليديين من اليهود , مثل (بولص) , الذي تحول ليكون داعية الى المسيحية , لكنها المسيحية الوثنية الرومانية ذاتها .

وحين جاء المسيح الى بني إسرائيل اتهمه كهنتهم بالسِحر , وحاولوا جاهدين القضاء على رسالته الأخلاقية^[410]. وعند هذا المستوى المتدني جداً , الذي وصله النافذون والنخبة واصحاب المال في مجتمع بني اسرائيل , صار من اللازم انقاذ من بقي منهم على فطرة الدين الاول , وهم كثر , بالإضافة الى اعلان انحراف نخبتهم رسميا , وانهم اصبحوا لا يمثلون شريعة الرب . ان هذا الامر استوجب ان يتم على يد شخصية ليست عادية , بل على لسان نبي من انبياء الله . لكنّ هذا النبي-ليقنع مجتمع بني إسرائيل- كان لازماً عليه ان يأتي بظروف وخصائص اعجازية , وان يبهر تلك العين المادية لبني اسرائيل . فتوفرت ل(عيسى) المسيح مجموعة خصائص , مكنته من القاء الحجة على مجتمع بني اسرائيل , واحراج نخبتهم , ولادته الاعجازية التي فاقت الكثير من المعاجز , ونسبه الملكي الى (داوود) , وكفالته من عائلة نبوية . لقد وفّرت هذه النقاط الثلاث تغطية مناسبة جداً لتحرك (عيسى) , لفضح كهنة بني اسرائيل , وبيان انحرافهم , بما يمنع أي شخص من تكذيبه . فكانت وظائف المسيح الرئيسية مرتبطة بإعلان “سلب راية الايمان” من يد كهنة بني اسرائيل , واعلان انحراف المجتمع الاسرائيلي , وخصوصا النخبة الكهنوتية , واستنقاذ الموحدين من بني اسرائيل , وفصلهم عن المنظومة اليهودية , والتمهيد لقيام مجتمعات توحيدية اخرى , تحمل راية الايمان والتوحيد , والتخفيف من غلواء المادية التي طغت على بني اسرائيل وعلى العالم .

وبتناول محاكمة السيد المسيح ذاته لكهنة اليهود المنحرفين في الهيكل , قبل ان تتم محاكمته من قبل الرومان , يمكن معرفة مدى الخطر الباطني والدنيوي الذي وصله هؤلاء المتحدثون باسم الله , حيث جاء مصدقاً للتوراة , ومبشراً برسول يأتي بعده , مظهراً المعجزات , لكنّ كهنة اليهود قالوا أن ما شاهدوه منه ليس سوى السِحر , وأرادوا جاهدين أن يقضوا على رسالته الإلهية^[411] .

ان البشارة المسيحية كانت في الغالب عودة باليهود الى عالم الروح , وكسراً لقالب المادية الذي اخترق اجسادهم , التي أضحت بلا روح^[412]. في حين كانت معجزات المسيح مادية , مرتبطة بالجسد غالبا , لتساير هذه الحالة اليهودية الجديدة , كما في معجزة أرغفة الخبز الخمسة التي اطعم بها خمسة آلاف من بني إسرائيل قبل دخول الهيكل ليعلن إعلانه الأخير^[413].

وكان النبي (عيسى) يدرك جيداً تفكير بني اسرائيل وفلسفتهم الجديدة فأراد أن يبهرهم وينبههم لما هو قادم , فكانت ردة فعلهم (( حَقّاً, هَذَا هُوَ النبي الآتِي إِلَى الْعَالَمِ ))^[414], وَعَلِمَ يَسُوعُ (( أَنَّهُمْ عَلَى وَشْكِ أن يَخْتَطِفُوهُ لِيُقِيمُوهُ مَلِكاً )) , فكانت ردة فعله (( فَعَادَ إِلَى الْجَبَلِ وَحْدَهُ ))^[415]. وحاول -بموعظة أخلاقية- ان يخرجهم من ذلك العالم المادي الذي ادخلهم فيه كهنتهم وأغنياؤهم^[416], وهو يسير ماراً بالكثير من مدن فلسطين , قاصداً الى مدينة (القدس) , يحرك المشاعر بداخل اليهود ويعيد اليهم روحهم التي فقدوها , ليدخلهم في ذلك الجو الاخلاقي السامي من الدين , بل اسمعهم مفاهيم جديدة مثل التضحية والشهادة ^[417], وهذا ما يختلف عن الفكر الاسرائيلي القديم^[418]. وقد جاء (عيسى) وأحوال بني إسرائيل في غاية من الفساد والإفساد , فعقائدهم قد طمست, وأخلاقهم قد رَذُلَتْ, وسيطرت عليهم المادية, حتى إنهم اتخذوا من المعبد سوقاً للصيارفة والمرابين, وملهىً لسباق الحمام , فأخرجهم منه , واتهمهم بأنهم جعلوه مغارة لصوص^[419], وأخبرهم بأن العقوبة الثانية قادمة إليهم على إفسادهم الثاني^[420]. ثم توجه المسيح (عيسى) الى الهيكل , وهو رمز بني اسرائيل في اورشليم , ليعلن ذلك الاعلان الاخير في بني اسرائيل , لكن كان يجب اولاً ان يحتج على الزعماء وكهنة هذا الميراث من الانحراف وقتلة الانبياء باسم الدين , فسألوه عن حُجته , بمعنى أنهم لم يختاروه , فاحرجهم حين سألهم عن معمودية (يوحنا) , من الله أم منهم ؟ , فاذا قالوا ” من السماء ” وهم لم يتبعوه كان الامر محرجا , وإن قالوا ” من الناس ” كانوا محرجين من الشعب الذي يرى (يوحنا) نبيا , فقالوا “لا نعلم” , فأخبرهم أنه ايضاً لن يشرح لهم حجته . وضرب لهم مثلاً يشبه ما هم فيه من دعوى القيادة والكهنوت بولدينِ , أحدهما رفض أمر أبيه بالعمل في الزرع لكنه مضى الى العمل لاحقا , وهذا هو حال الزانيات والخاطئين , والآخر قال انه ذاهب الى العمل لكنه كذب وظل ولم يذهب , وهذا هو حال مدعي الكهنوت المنحرفين , فأيهم استجاب لأمر الله ؟^[421], ثم أوضح حقيقة هؤلاء الزعماء والكهنة أمام الشعب بأن الزانيات والخاطئين افضل منهم لأنهن تابوا آمنوا ب(يوحنا) , وهؤلاء الزعماء والكهنة لم يتوبوا ولم يؤمنوا^[422]. ثم اردفهم بمثل آخر يحرق اوراقهم , فضرب لهم مثال العبيد العاصين لأوامر إلههم والقاتلين لأنبيائه , بأنهم كالعمّال الذين يعصون أمر سيدهم مالك الأرض , الذي غرس الزرع بيده وبنى سور البستان , ويقتلون عبيده الذين يرسلهم لجني الثمار , حتى أنه حين يأس منهم أرسل ابنه اليهم , لعلهم يهابونه , لكنهم اخذوه وقتلوه طمعاً بالبستان , وسألهم المسيح عن الاجراء المناسب الذي على صاحب البستان فعله بأولئك العاصين الطاغين^[423], فأجابوه مضطرين بأن عليه إهلاكهم وتسليم البستان الى غيرهم من الصالحين للعمل^[424], وأخبرهم بأنهم بجهلهم كمن رفض حجر الرب الذي هو حجر الزاوية في البناء الصالح^[425], وهنا حانت اللحظة , فأعلن المسيح ذلك الاعلان العالمي (( لذلك اقول لكم ان ملكوت الله ينزع منكم و يعطى لامة تعمل اثماره ))^[426], نعم , تم نزع ملكوت الله منهم , وتم نقله الى امة تعمل من اجل ثمرة التوحيد النقية الطيبة .

 

ولعلّ المفتاح الاول لمعرفة عقائد ( المسيحية اليهودية السنهدرينية الرومانية ) الجديدة يكمن في معرفة (بولص) , الذي تلقّبه الكاثوليكية بالرسول , لما له من دور تأسيسي للمرحلة البابوية الرومانية . وعلى الرغم من انّ (بولص) أعطى (عيسى) دوراً اوليّاً , فأنّ هذا لا يعني انّه مؤسس هذا الدِين , مثلما انّ (هاملت) لم يكتب مسرح شكسبير^[427].

وعلى ما يبدو فقد كان (بولص) يدخل في حوارات الفرق اليهودية , مما يثير بينهم الفرقة والصراع كثيرا , ( ولمّا علم بولص انّ قسماً منهم صدوقيون والقسم الاخر فريسيون صاح في الرجال الإخوة … فَلَمَّا قال ذلك وقع اختلاف بين الفريسيين والصدوقيين وانشقّت الجماعة … )^[428].

(بولص الطرسوسي) المغامر مجهول الأصل والديانة , ولد في (طرسوس) من (كيليكية) في اسيا , بعيداً عن (القدس) , ولم يَرَ المسيحَ في حياته . هاجر الى (القدس) , لغاية ما , لكنّه عمل شرطياً ومخبراً للكاهن اليهودي الأكبر , الذي تعيّنه الدولة الرومانية , وبالتالي فكلاهما موظّفان رومانيان . يذكر الكتاب المقدس انّ اسمه قبل المسيحية كان (شاؤول) . عمل لصالح الكاهن الأعظم في مطاردة المؤمنين المسيحيين وسجنهم وتعذيبهم . ثمّ أعلن انه في طريقه الى دمشق -ضمن مهمة خطف ضد المسيحيين الهاربين الى دولة الانباط- ظهر له (يسوع المسيح) , وقد جعله رسولا^[429].

ويبدو انه استثمر رغبة جهتين في التهام الدين المسيحي , الرومانية , واليهودية الكهنوتية , فحظي بمساعدتهما , وحظيا بمساعدته . لذلك دخل في مواجهة حادّة مع تلامذة (عيسى) المسيح من الحواريين , مثل (يعقوب العادل) القائم بأعمال (عيسى) الإدارية , و (سمعان بطرس) القائم على تعاليم (عيسى) الدينية , واللذان يشرفان على جماعة (القدس) التي تتلمذت على يد النبي. حيث ادّعى انّ احلامه ورؤاه الخيالية ل(عيسى) اهم من الارث الذي تركه لمدرسة (القدس) , التي يشرف عليها اخو المسيح (يعقوب) , لذلك عمل جاهداً – ونجح كثيراً – في طمس تاريخ مدرسة (القدس) المسيحية للحواريين وانصار المسيح الأوائل .

وقد اكمل (لوقا) تلميذ (بولص) تلك المهمة في تزوير التاريخ , فترك انجيلاً مليئاً بالتناقضات التاريخية والفكرية , كلّ هدفه طمس معالم المسيحية الاولى للحواريين , الذين صوّرهم في إنجيله بنحو يظهرهم لا يفهمون تعاليم المسيح , كما فهمها الغريب (بولص) ! .

وقد كانت اهم نصوص (بولص) المتوارثة هي رسائله , التي كتبها في حدود (٥٠ – ٦٠) م , وبالتالي فهي اسبق من تاريخ الاناجيل التي وصلت الى العصر الراهن , والتي كُتبت كما يبدو بحدود (٧٠ – ١١٠) م , ومن ثمّ فهي متأثرة بما اوجده (بولص) من تفسيرات وتأويلات وكهنوت , وما أضفاه من رؤى على تعاليم (عيسى) .

وفي الوقت الذي حاولت فيه أناجيل الكنسية الباطنية التماهي مع مفاهيم (بولص) , من خلال موائمة الأحداث التي سبقت ظهوره مع فلسفته , فقد تمّ اخفاء كل الموروث الانجيلي لتلامذة (عيسى) الذين خالفوا (بولص) في اعتقاداته . وكذلك تمّ تصوير تلامذة (عيسى) المباشرين على انهم مجموعة من محدودي الذكاء الذين لم يستطيعوا مواجهة العقل الذي تمتع به الحرباء (بولص) . واتهمت الكنيسة الرسمية لاحقاً كل تعاليم وموروث حواريي (عيسى) الرسول بالكفر والهرطقة , وأمرت بإزالته , في إبادة لتاريخ وأمة , وسرقة مشابهة لما قام به كهنة الفراعنة عندما سرقوا اليهودية , مع الفارق انّ سرقة الديانة المسيحية كانت أشدّ قسوة وابلغ اثرا .

ومن هنا يمكن رؤية أن تلك الشخصيات المختارة والنخبة الإيمانية من الحواريين قد عُتِّم عليهم في الكتاب المقدس , وتمّ تحويلهم الى شخصيات باهتة , فيما يُفترض انّ التاريخ المكتوب عنهم يكون بحجم ما ورثوه وما عانوه وما أفاضوه , لكنّ الكتاب المقدس اكتفى ببعض معجزات لهم , وبعض ما ادَّعاه من حضور (بولص) بينهم .

والغريب في التاريخ الرسمي لهذه الديانة أنْ ينقل إرث رجل لم يلتقِ النبي (عيسى) صاحبَ الرسالة مثل (بولص) , ويترك جملةً وتفصيلاً ما افاضه القائم بشؤون المسيحية بعد (عيسى) مباشرة , وهو (يعقوب) المدعو اخا المسيح ! . اذ تزعّم (يعقوب) المسيحيين منذ رحل (عيسى) , وكان رائدهم عند غيابه , وعلى جماعته أطلقت الكنيسة الرسمية (كنيسة القدس) .

لقد هاجم الابيونيون -وهم الفقراء من اتباع (عيسى)- (بولص) وعقائده , واعتبروها محرّفة ووثنية , فيما يقول (ماكبي) انّ هناك نصّاً عربيًّا لأحد اتباع المسيح الأوائل يهاجم فيه (بولص) .

وفيما ينقل (لوقا) تلميذ (بولص) انّه من مواليد (طرسوس) في اسيا , كان (بولص) يكذب على أهل (رومية) فيقول انّه إسرائيلي من سِبْط (بنيامين) . وهو ما تتجاوزه الكنيسة الرسمية ولا تحاول الخوض فيه , لأنّ ذلك سيكشف كيف انّ (بولص) كان يحاول خداع الامم بدعوى قربه من مصدر الرسالة , وهذا ما عبّر عنه أستاذ تاريخ اللاهوت (ماكبي) ايضا . واستمراراً في الخداع كان (بولص) يدّعي انه (فرّيسي) , لما كان من سمعة جيدة نسبياً لطائفة الفرّيسيين اليهود , حيث هي اقرب للناس من طائفة الصدوقيين التي كان كاهنها يمثّل السلطة الرومانية , كما كان تعبير الفرّيسيين اقرب لتمثيل اليهودية شعبياً , مما يسمح ل(بولص) ان يدّعي انّ معارفه تستمد جذورها من اليهودية , لكن المفاجأة انّ (بولص) كان شرطياً عند كاهن الصدوقيين كما عبّر هو ! .

يقول لوقا في اعمال الرسل ( وَأَمَّا شاؤول فكان يسطو على الكنيسة وهو يدخل البيوت ويجرّ رجالاً ونساءً ويسلمّهم الى السجن )^[430]. وقد كان الكاهن الأكبر المشرف على السجن صدوقيّاً كما ينقل المتخصصون .

لقد كانت تعاليم (بولص) وثنية , ترجع اصولها الى معتقدات الأقوام غير الموحِدة , مما يعني انها لا ترتبط بالتوحيدية اليهودية , لا سيما في عقيدة الفداء والتضحية البشرية للمسيح وألوهيته .

فيما كان (مرسيون) -الذي عاش في روما بعد زمان (بولص) – يبشّر بعقائد (بولص) الجديدة , لكنّه كان يراها دِيناً جديداً , كما هي فعلاً , ولا يرى انها ترتبط باليهودية .

والطريف انّ فلاسفة المسيحية في القرون التالية حاولوا موائمة معتقدات (بولص) مع الجذور اليهودية , رغم معرفتهم بالمواجهات الحادة بينه وبين رجال الدين اليهود والمسيحيين الأوائل , الى الدرجة التي ادّعى فيها انه يهتمّ للأمم غير اليهودية ويترك اليهود لما اختاروا بينهم .

لقد كانت الفترة الدموية الإرهابية (٣٠٣ – ٣١١م) كافية لإبادة ما كتبه فقراء وعامّة المسيحيين الابيونيين , حول (عيسى) او (بولص) , ويبدو انّ غاية هذه الحملة لم تتعدَ هذا الهدف , لكنّ آراءهم المنقولة في كتب مَن ردّ عليهم تكشف انهم لم يروا في (عيسى) سوى انه بشر رسول , وانّ (بولص) كان منحرفاً عن جادة التوحيد . ورغم انّ الابيونيين كانوا اتباع (عيسى) وشهدوا رسالته وانتشارها , كما انهم عرفوا (بولص) عن قرب , إِلَّا انّ الكنيسة الرسمية رفضت شهادتهم بالأصل الوثني ل(بولص) وأنه لم يكن يهودياً حتى خروجه من (طرسوس) .

وفيما انقسم اليهود حول نبوة (عيسى) , كان جمع غفير منهم -لا سيما شعبيا- يصدّق برسالته , سوى الكهنوت الذي عمل لديه (بولص) . وفي الوقت الذي كان غالب اليهود ومعهم المسيح وحواريوه يعادون السلطة الوثنية الرومانية , كان (بولص) يتعاون معها قبل وبعد دعواه الباطلة , وقد تم بيان كيف كان ذلك قبل كذبته الكبرى , وبقي وجوب معرفة كيف كان تعاونه ما بعدها لاحقا , حيث انّ كذبته وسرقته للمسيحية لم تكن سوى اتمام لمهمة أمنية رومانية .

ونظرية الكائن الالهي “الرَّب” الذي يفدي البشرية لم تكن سوى أسطورة وثنية مصرية قديمة , وهذه النظرية وفَّرت لاتباع (بولص) فرص الذنوب الكبرى والمجازر والاساءة وكلّ اثم , بدعوى التكفير عن الخطايا من خلال الإيمان بالمسيح , وكانت أصل “صكوك الغفران” سيئة الصيت .

لا يمكن للباحثين -منطقياً- استساغة تحوّل اكثر رجال السلطان الوثني اجراماً -مثل (بولص = شاؤول) – الى متحدّث باسم الله ورسوله , وقيّماً على معتقدات وسلوك تلاميذ المسيح الأوائل من الحواريين^[431]. وهنا يمكن الاستعانة بالمفهوم الرسالي القرآني الذي يخبر انّ “عهد الله” -وهو الرسالة والنبوة والإمامة- لن يكون من نصيب الظالمين , فالله هو من يجعله حيث يشاء , ولا يكون هذا الاختيار بالمزاج البشري , لا سيما لظالم مثل (بولص)^[432].

ويبدو -كما انتبه المختصون- انّ ذهاب (بولص) الى دمشق لم يكن من اجل الرسائل , فدمشق كانت تقع تحت الحكم العربي لملك الانباط (الحارث) , الذي لم يكن يوالي الرومان , وكان يدخل في خصومة معهم , لذلك لجأت اليه جماعات من المسيحيين , هرباً من اجرام الرومان والكاهن اليهودي الأكبر , وبالتالي لن يسمح لبولص ان يسوقهم موثقين الى أورشليم , لكنّ الامر -كما يُقرأ عسكرياً- لم يكن سوى عملية من عمليات الخطف التي كان يديرها (بولص) ضد قيادات الجماعة المسيحية المؤمنة .

وفعلاً يرى كاتب مسيحي في العصور المتأخرة يُدعى (كليمنت) في كتاب له بعنوان “استكشافات” انّ (بولص) توجّه الى دمشق لاختطاف (بطرس) , احد قطبي المسيحية الناصرية , الذي لجأ الى دمشق , بعد محاولة اغتيال (يعقوب) القطب الاخر في المسيحية الاولى . وهذا ما أيَّده اعتراف (بولص) في رسالته الى أهل كورنثوس , حيث اعترف ان الملك (الحارث) كان يبحث عنه ليمسكه , لكنه هرب بصعوبة^[433].

ورحلة الاغتيال والخطف هذه الى دمشق هي التي ادّعى (بولص) انّ وحي المسيح نزل عليه في الطريق اليها , فأخبره انه رسوله الى الأمم , والتي يتناقض في نقلها الكتاب المقدس , ليقول مرة انّ مرافقي (بولص) رأوْا الشخص ولم يسمعوا الصوت , ومرة انهم سمعوا الصوت ولم يروا الشخص ! . ومن هذا الطريق الإرهابي ابتدأت قصة ( المسيحية الرسمية الكاثوليكية البابوية ) .

ومن اهم مغالطات وبدع (بولص) التي جاء بها من الطقوس الفرعونية -المرتبطة ب(اوزوريس) – فكرة “القربان المقدس” , حين يشترك المؤمن في شرب دم المسيح الذي افتداه^[434], والتي كان اليهود والمسيحيون الأوائل يرونها من عادات الوثنيين , وهي المقاطع التي تتوافق مع معتقد (بولص) في رسالته الثانية لأهل كورنثوس^[435], ورسالته الاولى لهم^[436], والغريب انّ (بولص) يدّعي تسلّمه ذلك الطقس بالوحي عن طريق “الرَّبّ” , كما في رسالته لأهل كورنثوس^[437].

ومن الاعمال التي ابتكرها (بولص) كان إنشائه للكنيسة , حيث لم يكن المسيحيون -والنبي (عيسى) كذلك- قد اسسوا مراكز دينية خاصة بهم , وهذا ما يكشفه الكتاب المقدس في اعمال الرسل^[438]. لكنّ (بولص) أراد ان تكون لسلطته تراتبية ادارية , مشابهة لما كانت عليه الوثنية الفرعونية , والرومانية , وكذلك ما يمكّنه من منافسة الكهنوت اليهودي القائم على مركزية الهيكل . وهو الامر الذي أعطى للرومان لاحقاً القدرة على إدارة دفّة الأمم المسيحية .

ورغم التناقض الذي يوجد في نصّين للكتاب المقدس في الإصحاح السادس عشر من انجيل (متّى)^[439], إِلَّا انه يمكن الاستشفاف منه انّ (عيسى) جعل (بطرس) الزعيم الروحي للأمة المسيحية , ولا يمكن معرفة كيف تسنّى ل(بولص) ان يعارضه ويناقشه ويدخل معه ومع الجماعة التي يشرف عليها في (القدس) في خلاف ! . لكنّ من كتبوا الإنجيل بعد (بولص) عالجوا هذا الإشكال بالطعن في (بطرس) في النصّ الذي يليه^[440]! . امّا مفردة “كنيستي” التي جاءت ضمن المقطع فهي ربما من وضع هؤلاء الكتبة , وربما هي ترجمة منهم لمعنى روحي قصده المسيح , وهذه الترجمات المحرفة ترد كثيراً في الإنجيل او في غيره , كما ترجم الاثآريون مفردة (دنجير) السومرية بمعنى “إله” ولم تكن إلا بمعنى “ولي” او “نبي” . وربما كان من أهداف هذه النصوص الاثارة المتعمدة وتصوير الاناجيل البولصية للحواريين بنحو يظهرهم بمستوى أقلّ من (بولص) ذاته , لمنحه فرصة البروز والقفز على التاريخ .

وفي الوقت الذي كان فيه (بولص) يرتبط بعلاقات مميزة مع الكاهن اليهودي الصدوقي الأكبر , وكذلك يتمتع بالمواطنة الرومانية التي وفَّرت له الحماية العسكرية , كان اتباع (عيسى) وعائلته يعانون ضريبة إيمانهم , كسائر اتباع الرسل , بخلاف (بولص) . فقد قبض الكاهن اليهودي الأكبر على المشرف على المسيحيين بعد (عيسى) المدعو (يعقوب) وقام بإعدامه , ومن بعده اصدر الرومان أمراً باعتقال ذرية (داوود) , وعلى اثره ألقوا القبض على خليفة (يعقوب) المدعو (شمعون) وأعدموه . وهذا ما يفسّر هروب (بطرس) وجماعته الى دمشق الانباط , رغم انه لم يكن من ذرية (داوود) .

وقد كان الخلاف بين الحواريين وبين (بولص) واضحا , يثبت أنّهم كانوا يحاربون أفكاره بشدّة . اذ انّ اخطر دعاوى (بولص) كانت في رفضه للناموس “شريعة النبي موسى” , ومنها الختان , مما اثار ضجة كبيرة , من داخل اليهود الذين كانوا يعرفون انّ (عيسى) جعل الشريعة الموسوية جزءاً عملياً من رسالته , ومن داخل المسيحيين الذين استهجنوا هذه البدعة البولصية , ومن داخل الأمم التي اضطربت نتيجة لما يأتيها من رؤى مختلفة حول تعاليم المسيحية . لذلك كانت المحاكم المسيحية تُعقد لمسائلة (بولص) , وأحياناً كان جمهور (القدس) المسيحي يريد تأديبه , إِلَّا انه كان ينجو بفعل الحماية الرومانية , وعلى يد الضبّاط والجنود الرومان , وقد أشار لذلك الكتاب المقدس^[441]. ورغم انّ هذه النصوص وما بعدها تمت صياغتها لصالح آراء (بولص) , إِلَّا انها تكشف مدى الخلاف بين الحواريين وبينه .

وفي رسالته لأهل (غلاطية) يكشف (بولص) للباحث عدّة حقائق , فهو قد تمّ استدعائه للمحاكمة من قبل زعماء الحواريين في (القدس) , وقد كان يرافقه (تيطس) اليوناني الذي لا يلتزم بالشريعة الموسوية , ويظهر واضحاً انه كان متهماً باستخدامه لإنجيل منحول لدعوته بين الأمم , يخالف ما عليه الْحَوَارِيُّونَ , لذلك كان مضطراً لعرضه على هؤلاء الزعماء , وفيه أيضاً انّ المسيحيين كانوا يرصدون له من يراقبه ويتجسس على تحركاته , مما يكشف عن ريبة كبيرة تجاهه , ومن خلاله يمكن ادراك انّ (بولص) لم يكن يقيم لهؤلاء الزعماء وعِلمهم وزناً , وافترض انه يعادلهم جميعاً في القيمة الروحية والدينية , ويظهر في كلامه انه غير مقتنع بأنهم كانوا أعمدة القوم والديانة , رغم انه كذبَ في ادّعائه منحهم له سلطة دينية تساوي ما لهم , في تناقض بين القيمة المتدنية التي اعطاهم وبين حاجته الى إجازتهم المكذوبة . ولعلّ اهم ما عرضه في هذه الرسالة كان بدعته الكبرى بانتفاء الشريعة العملية بمجرد الإيمان بيسوع المسيح , كما هي مفاهيم “صكّ الغفران” .

ومن الإصحاح الحادي والعشرين من “اعمال الرسل” يمكن ادراك حقائق اخرى , حيث انّ (بولص) كان كالحرباء , يتلوّن اعتماداً على مستوى الخطر والتهديد , كما يمكن رؤية كيف انّه كان متهماً من قبل اليهود والمسيحيين على حدٍ سواء بأنّه يدعو الناس للارتداد عن شريعة النبي (موسى) , وهي الجانب العملي من رسالة النبي (عيسى) . وفيما يدعو هو لذلك فعلاً -وهذا ما يؤيده الإنجيل- استنكر عليه الْحَوَارِيُّونَ واتباع المسيح الأوائل ذلك , فَلَو كان هذا الارتداد وهجران الشريعة الموسوية من تعاليم (عيسى) , كيف جاز لهؤلاء الاتباع المتقدمين المقربين الغفلة عنه واستنكاره ! . لكن يبدو انّ المسيحيين المعاصرين يغفلون عن ذلك بتأثير تعاليم (بولص) ذاتها , تحت رعاية الكنيسة الرومانية البابوية الحالية .

لذلك أمر تلاميذ المسيح (بولص) أن يترك تلك الدعايات المحرفة ولا ينشرها بين اليهود , وأن يتطهر ثم يدخل الهيكل , ليظهر أمام الناس بأنه على شريعة النبي (موسى)^[442].

وما يؤيد هذه الحربائية لدى (بولص) رسالته لأهل كورنثوس ( فَصِرْتُ لِلْيَهُودِ كَيَهُودِيٍّ لأَرْبَحَ الْيَهُودَ. وَلِلَّذِينَ تَحْتَ النَّامُوسِ كَأَنِّي تَحْتَ النَّامُوسِ لأَرْبَحَ الَّذِينَ تَحْتَ النَّامُوسِ. وَلِلَّذِينَ بِلاَ نَامُوسٍ كَأَنِّي بِلاَ نَامُوسٍ مَعَ أَنِّي لَسْتُ بِلاَ نَامُوسٍ ِللهِ, بَلْ تَحْتَ نَامُوسٍ لِلْمَسِيحِ لأَرْبَحَ الَّذِينَ بِلاَ نَامُوسٍ )^[443].

لكنّه كان ممقوتاً من سكّان (القدس) , فهاج الشعب ضدّه واراد تأديبه , لا سيما وقد رافقه احد الوثنيين غير المتطهرين المدعو (تروفيمس) , وقد ادخله (بولص) لحرم الهيكل , لكنّ الرومان انقذوه , كما ان الرومان أشاروا الى كونه مصرياً اثار الفتنة قبل ايام في المدينة بالتعاون مع العصابات , ورغم ذلك سمح له الرومان بالصعود ومخاطبة الشعب^[444]!! . ويبدو واضحاً انّ الرومان الوثنيين وفروا حماية عسكرية واستخباراتية ل(بولص) , وهيئوا من كان يعاونه ويعمل على إيصال اخباره الى الرومان من اجل حمايته^[445]. فالتعاليم السياسية التي نشرها (بولص) كانت بالضبط ما يحتاج اليه الرومان , من جهة التهام الديانة المسيحية , ومن جهة نشر فكرة الخنوع والخضوع للسلطان^[446].

امّا النهاية التي وصل اليها (بولص) فكانت درامية متوقعة , حيث اشتكاه الكاهن اليهودي الأكبر -صاحبه القديم- الى الحاكم الروماني الجديد (فستوس) , الذي سلَّمه للملك اليهودي (هيرودس اغريباس الثاني) , الذي كان يكره المسيحيين , والذي اعدم والده بعض زعمائهم , وفي حين كان متوقعاً من ملك كهذا -يجمع بين سببين لكره المسيحيين , كيهودي , وكممثل عن السلطة السياسية الرومانية- أنْ يفعل الأعاجيب بداعية مسيحي مفترض ك(بولص) , إِلَّا انه ارسله الى القيصر في روما , باعتباره مواطناً رومانياً , ليعيش هناك ويشيد كنيسته , التي فتحت باب الشيطان لاحقاً على العالم . وهناك بدأ (بولص) الخطوات العملية لما حكاه نظرياً في رسالته لأهل رومية , من وجوب الخضوع للسلاطين والملوك , مهما كانوا , باعتبار أن حكمهم من ترتيب الله , وأنهم خدامه^[447], وبهذا يكون أوجد نظرية الحاكم باسم الله بنسخة بشرية مشوهة .

يقول (هايم ماكبي) ما نصه ( لقد انطلق بولص من زوبعة التأثيرات الدينية , التي كانت تتزاحم في رأسه , فخلق مزيجاً مشحوناً بالخيال , مزيجاً معدّاً لانْ يكون بعد ذلك -شئنا ام لم نشأ- أساس الثقافة الغربية وجوهرها ) .

وليس من الصعب على الباحث معرفة انّ (بولص) لم يأتِ بعقيدة “ابن الرَّبّ” , وأسطورة “الأب , الابن , الروح القدس = إلهاً واحدا” , من خيالات نفسه , بل هي عقيدة قديمة , تواجدت في بلاد الفراعنة , ومنها انطلقت الأقانيم المصرية الفرعونية الشهيرة . فبعد انتصار فراعنة الاسرة الثامنة عشرة الطِيبيّين على الهكسوس , وانتشارهم في اسيا , تمّ توحيد الإلهين الكبيرين (رع) و (آمون) في أقنوم واحد , هو الاله (آمون – رع) , الذي اصبح كبير الآلهة , وتمّ تكريس معبدين في (الكرنك) و (الأقصر) لأداء الطقوس لهذا الأقنوم الجديد . وهذه الثلاثية توجد في أقنوم (آتوم – شو – تفنوت) , الذي خرج من الاوقيانوس الأزلي (نُون) , لكنّه كان ثلاثة في واحد , اذا تم القبول بالرؤية الشائعة حول هذه الثلاثي , بعيداً عن التفسير الخاص لها . امّا أشهر الأقانيم التي عنها أخذت مسيحية (بولص) اقنومها فكان الناتج عن عقيدة (أوزوريس – إيزيس – حورس) , (الأب – الام – الابن) , تلك الآلهة المصرية الكبرى , والتي تحكمت في مجمل حركة العقيدة الفرعونية .

امّا قيام (يسوع) من بين الأموات فقد جاء به (بولص) من العقيدة الفرعونية , التي تؤمن بقيام (أوزوريس) من بين الأموات . حيث ترى تلك العقيدة انّ (أوزوريس) قد قُتِل , ومن ثمّ قام من بين الأموات , وجعلت عيده السنوي يرتبط بهذه الحادثة . وقد جرت العادة في بعض الحضارات المتفرعة عن الفرعونية على قتل ملوكهم , افتداءً للشعب والنعمة , كما هو الحال في افتداء المسيح لشعبه في عقيدة (بولص) . وفي بعض الحضارات السودانية -القريبة الى الفرعونية- كان الملك -في حالة اعتلاله- يرضى بالقتل , فداءً لصحة شعبه . فيما ذكر (مانيتون) -المؤرخ المصري- انّ المصريين كانوا يضحّون برجل اصهب على قبر (أوزوريس) , ثمّ يذرّون رماده .

امّا الاحتفال الغريب بمولد المسيح -الذي يُفترض انه ولد في ١ فبراير- فيتم في يوم ٢٥ ديسمبر , وهو ليس سوى اعادة للاحتفال بالعيد الشمسي لمولد (رع) , إله الفراعنة المصريين , والذي كان يطلق عليه المصريون (مسو – رع) . لذلك ليس غريباً بعد ذلك ايجاد صور العذراء مريم مع طفلها يسوع بنسخة مأخوذة عن صور (إيزيس) مع طفلها (حورس) .

من هنا كان التعبير القرآني -في وصف تلك العقائد المبتدعة بما عليه حال الأمم الوثنية السابقة عليها- دقيقاً وصائباً , (( وَقَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَقَالَتِ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ ذَلِكَ قَوْلُهُم بِأَفْوَاهِهِمْ يُضَاهِئُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَبْلُ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ ))^[448], فيما يتساءل القرآن الكريم في الآية التالية عن منطقية التوحيد الذي عليه مثل هؤلاء المبتدعين واتباعهم , (( اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّهِ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلَهًا وَاحِدًا لَّا إِلَهَ إِلَّا هُوَ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ ))^[449].

ولعلّ أشهر المشتركات الرمزية بين الديانتين الفرعونية ومسيحية (بولص) كان “الصليب” , او (عنخ) بالفرعونية . وهذا الرمز لم يكن مسموحاً الا للملوك او الملكات الفراعنة بحمله , لأنه يرمز الى الحياة , ومن يحمله فقط له سلطة منح او سلب الحياة من البشر ذوي المراتب الدنيا , لذلك كان حمله من قبل البابوات البولصيين دليل السلطنة . وكان الفراعنة يصنعونه من خزف القيشاني , ومزيّن بصولجان له رأس كلب , ليرمز للقوة , تمّ تعديله ليلائم العقائد الإبراهيمية . واستمراراً للسلوك الفرعوني في الزواج من المحارم قام (هيراكليوس) بالزواج من ابنة شقيقته (مارتينا) بعد وفاة زوجته الاولى (اودوكيا) عام ٦١٢ م , امام نظر الكنيسة الرومانية .

 

وقد كتب (يوحنا) عن الخلقيدونيين في مصر إبّان الفتوحات العربية ما نصّه ( أعداءُ المسيح برَجَس بدعِهم , وقد فتنوا الناس عن إيمانهم فتنة شديدة , لم يأتِ بمثلها عبدة الأوثان ولا الهمج , وعصوا المسيح واذلّوا اتباعه . فلم يكن من الناس من أتى بمثل سيئاتهم ولو كانوا من عبدة الأوثان ) . فيما يروي المؤرخون الخلقيدونيون الرومان كيف انّ (اليعاقبة) الأقباط كانوا سبباً في انكسار جيش الامبراطورية الرومانية ! . امّا الابيونيون , الذين تصفهم بعض المؤلفات باليهود الجدد , فقد كانوا خلاصة الاعتقاد المسيحي التوحيدي , حيث رفضوا بدعة (بولص) الوثنية , فالتزموا النهج الذي كان عليه (يعقوب) و (بطرس) وتلامذة المسيح الأوائل . وقد أخفت الكنيسة الرسمية كتاباتهم باعتبارها “إساءة” لمقام (بولص) الرسول ! .

 

 

لهذا كله كان من الضروري إعادة ترتيب المسار التوحيدي , وفرز الأوراق الدينية والفكرية , وضخ الحياة في الجسد الإبراهيمي , وازاحة الدين السلطوي المحرف , وإظهار المسيحية النصرانية الحقة , والتي ترجع الى (عيسى بن مريم) , وكشف تواطئ اليهود مع الرومان , وذلك تم من خلال رسالة سماوية جديدة هي (الإسلام) .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

الفصل الرابع: الآثار الفلسفية الباقية لظواهر المجتمع الإيماني الأوسط : الدين العالمي الجديد  “اليهود     تحت حكم الأمم”

 

 

 

بعد وفاة النبي (موسى) , تولى مهمة إدخال بني إسرائيل إلى أرض كنعان ( يشوع بن نون) . وكان اليهود المعاصرون الصهاينة يطلقون على كل قائد جديد بارز في عالمهم لقب “النبي موسى الجديد” , لا سيما بعد ضياع الأسفار التوراتية الموسوية الخمسة لسنين , وضياع سيرة معظم قادتهم الأوائل مثل (يشوع بن نون) , بعد أن اختلطت عليهم صفات القيادة الصالحة , اثر تعاليم التوراة المحرفة التي تحث على الجريمة^[450]. فصار القبّالي (موسى بن ميمون) والصهيوني (موشيه ديان) قادة لليهودية الجديدة[451].

ان الاساءة لتاريخ النبي (موسى) ليس ناتجة عن الواقع , بل هو بتأثير العقيدة الإسرائيلية الجديدة وتعاليم (كبّالاه) . والتي جمعت عصفورين بحجر واحد في إساءتها للأنبياء والصالحين , اولاهما تشويه تاريخهم , وثانيهما شرعنة السلوكيات المنحرفة , والتي تؤمن بها (كبّالاه) كوسائل في الوصول الى أهدافها , والتي ترجمتها بروتوكولات حكماء صهيون لاحقا . ف(موسى بن ميمون) -كما هو معروف- الاب الاشهر للقبّاليين في العالم , وهو بدهائه اقنع (صلاح الدين الأيوبي) –حين كان طبيب عائلة صلاح الدين– بأن يسمح لليهود بالعودة الى مدينة (القدس) . فيما كان (موشيه ديان) الزعيم الصهيوني الذي فتح لهم (القدس) في العصر الراهن .

وبملاحظة بسيطة يمكن ادراك ان ربط تاريخ النبي (موسى) بتاريخ تعاليم (كبّالاه) والتاريخ السياسي الصهيوني لا يستقيم مع التأريخ التوحيدي الإبراهيمي , لكنه يتفق مع الرؤية الباطنية للدين الاسرائيلي الفرعوني , القائم منذ خروجهم من مصر حتى اليوم .

ان اليهودية الحديثة قائمة على اسس , انشأها اثنان :

(سعادية) او (سعيد بن يوسف الفيومي) المصري , في القرن العاشر الميلادي بحسب بعض الروايات , والذي هاجر الى (طبرية) احدى مراكز التعليم اليهودي في بلاد الشام , ثم الى العراق وسكن في منطقة (سورا) قرب مدينة (الحلة) , احدى مراكز الاستيطان اليهودي بعد السبي البابلي , بالإضافة الى احدى قرى الانبار , حين كانت من مراكز التعليم اليهودية , والتي تحكم بشريعتهم , ليتولى رئاستهم , حيث درس معظم الكتب اليهودية , وتعلّم عدة لغات , وأتقن عدة علوم وفلسفات , وقد بلغ رتبة (غاوون) العلمية العليا في التعليم اليهودي , وكانت له مؤلفات عديدة , مثل “التاج” الذي هو ترجمة عربية لأسفار العهد القديم , وبلغ من المدح عند الكتّاب اليهود المعاصرين حداً كبيرا , يوازي او يفوق وصف المجتهدين من رؤساء المذاهب الكبار عند المسلمين[452].

و(موسى بن ميمون) , اليهودي الاندلسي الذي هاجر الى المغرب ثم الى مصر , وصار طبيب عائلة (صلاح الدين الأيوبي) , حيث اقنعه بالسماح لليهود بالانتقال الى فلسطين . ويعتبره القبّاليون ابو (كبّالاه) الحديثة [453].

لقد وضع هذان الشخصان اسس العقيدة اليهودية المعاصرة , وهي العقائد التي تفسّر التشتت الفكري اليهودي والانسياق خلف المجهول , حيث العقيدة الدينية العقلية المستندة الى المجالس العلمية من (الفيومي) , والعقيدة الباطنية المهاجرة والمستندة الى المجالس السلطانية من (ابن ميمون) .

 

 

ان اعتقادات وفلسفة (كبّالاه) وريثة الاعتقادات الفرعونية السحرية الشيطانية . والملفت للنظر ان المقارنة العلمية بين هذه الاعتقادات وبين اعتقادات شعوب اخرى تثبت توافقاً كبيرا . فمثلاً يمكن ملاحظة الثنائية الوجودية بين النور والظلام , بين الرب والشيطان , او ملاحظة تعدد الارباب , والناشئ من طريقة التواصل مع العالم الآخر , حيث يكون الشيطان سيّدا , بينما مجموعة من افراد الجن تكون لهم مهام المساعدة . كذلك الاعتقاد بأن هذه الآلهة هي من ساعدت الانسان في النهوض , بعد ان تخلى الرب عنه , وهي من دلته على شجرة المعرفة . كما ترى هذه الثقافات ان الانسان بإمكانه الاندماج في عالم الآلهة , لكن بشرط القيام بطقوس تستحضر مجموعة من الآلهة المساعدة .

 

 

الاستمرار والمعاصرة : اذا كان (البنّائون الأحرار =  Masonry = الماسونيون) ورثة الفراعنة , فإنّ (النورانيين = Illuminati) هم ورثة مجمع (السنهدرين) اليهودي . ورغم التضييق على مصادر المعلومات المرتبطة بالماسونيين تاريخياً , الّا انّه من الواضح تقريباً ارتباط هذه الجماعة بمسيرة العوائل الملكية الأوربية , حتى ثباتها على الارض الأسكتلندية . وهي جماعة معترف بها رسمياً اليوم , ولها ارتباطات قانونية بمختلف المؤسسات السياسية والاقتصادية والقضائية الدولية^[454]. وقد بدأت مؤخراً بالكشف عن نفسها إعلامياً , بعد صراع دام طويلاً ضد خصومها .

ويمكن الفهم من خلال الفيلم السينمائي “الكنز الوطني” – المنتج أمريكيا – المستوى الذي بلغته هذه الجماعة من الطمأنينة والقوة على سلّم النفوذ في العالم , حيث يتحدّث عن مؤرِّخ وعالم حاصل على شهادة من معهد (ماساشوستس) منتمي لسلالة من صيادي الكنوز كانوا يسعون للبحث عن كنز أسطوري , أخفاه الآباء المؤسسون للولايات المتحدة , الذين وضعوا إشارات تشير الى كنزهم في كل مكان . ولم يكن هؤلاء -بحسب الفيلم المنتج من قبل المؤسسة الماسونية الأشهر (والت دزني) عام ٢٠٠٤م- سوى (الماسونيين) .

لكنّ الجماعة (النورانية) دخلت -فيما يبدو- في مرحلة من الصراع على النفوذ , مع الماسونيين الأقدم , مستغلّة الثروة الضخمة التي جنتها عائلة (روتشيلد) الألمانية , مع الاحتفاظ بثوابت الديانة الشيطانية “عبادة (لوسيفر) ” بينهما . وقد استطاعت حركة (النورانيين) لاحقاً أنْ تفرض اجندتها , بنحو قبلته الحركة الماسونية مضطرّة , لكن ضمن تحالف يحفظ ما أنتجه التيّار التاريخي للحركة الماسونية .

كان (إسحاق اكانان) يهودي من أصل خزري , استقرّ نهائياً في فرانكفورت الالمانية في العام ١٧٥٠م , واصبح تاجر عملات ألماني , وهي المهنة التي توسّعت في عصر مجمع (السنهدرين) , حتى مورست داخل “هيكل الرَّبّ” , وبطريقة ربوية فاحشة , حتى منعها المسيح حينها .

ثم ورثه (امشل موسى باور) (مائير / ١٧٤٣ – ١٨١٢) , الداهية المالية  , الذي انشأ بدوره العائلة الأغنى والأكثر نفوذاً في العالم حتى اليوم , عائلة (روتشيلد) .

و (روتشيلد) هو لقب للعائلة , لا اسم , أُخذ عن الشعار الأحمر الذي كان يضعه (مائير) على بابه , كدلالة على ديانته (النورانية = الشيطانية) . عمل (مائير) في مصرف (أوبنهايمر) , ثمّ اصبح شريكاً فيه . وأنجب (مائير) عشرة من الأبناء , خمسة ذكور وخمسة إناث .

كان (ناثان روتشيلد) أشهر الأبناء الذكور , الذي أوفده ابوه الى إنجلترا , ليظهر هناك قدرات فائقة , ويضاعف ثروته بنحو ثلاثة أضعاف , في فترة وجيزة جداً . ويبدو انّ اختياره كان معتمداً على قدرته في إدارة اللعبة مع اللوبي الماسوني في بريطانيا .

استغلّ (مائير) الاختلاف في عملات الدويلات الألمانية ليضاعف ثروته , حتى دخل في صداقة وشراكة مع الامير الألماني (فلهلم) , وحينها زاد دخل (مائير) , ليصبح من أثرياء ألمانيا الكبار عام ١٧٩٠م . ودخل ايضاً في علاقة فريدة بالملك الألماني (فريدريك الثاني) , ليزداد نفوذاً وارتباطاً بالعائلة الأرستقراطية الكبرى هناك . حتى بدأ بتمويل الصراعات التي نشأت قبل وأثناء وبعد الثورة الفرنسية . وعقد عام ١٧٧٣م اجتماعاً لكبار الاثرياء من يهود (السنهدرين) , ليبدأ حركة الجماعة (النورانية = الشيطانية) بخطوة ذكية , حيث قرّر الدخول في شراكة اقتصادية معهم , لعلمهم جميعاً انّ المال هو الذي يحرّك السياسة والمجتمع , وبالتالي يقودهما . ثمّ قدّم (مائير) الاستاذ اليسوعي السابق للقانون في جامعة (انغولدشتات) المدعو (آدم وايزهاوبت) كمنظّر للجماعة (النورانية) المؤسسة حديثاً , لتكون أدواتها التنظيرية مناسبة لروح العصر , التي يفتقدها (مائير) , وتم ذلك عام ١٧٧٦م , حين أعلن (وايزهاوبت) عن انطلاق الحركة (النورانية) , تحت شعارات إنسانية وعلمية , لكنّها تستبطن الغايات الكبرى للمشروع القديم , من حكومة عالمية تحت التاج الشيطاني . حيث اظهروا انّ الحركة تريد حكومة عالمية واحدة , يحكمها الأذكياء فقط , الذين اظهروا قدرات عقلية عالية , وهم يقصدون أنفسهم بالتأكيد . وقد جمعت هذه الشعارات الآلاف , من الفنانين والاُدباء والعلماء والاقتصاديين والصناعيين , فضلاً عن الساسة .

وقد كانت الجماعة ذكية في قرارها التركيز على ذوي القدرات العلمية والعقلية العالية في الجامعات , وأبناء الأسر الكبرى المعروفة , لما لهم من تأثير في الحركة الاجتماعية , ومن اثر في مستقبل الامم . كما انها وجّهت اتباعها باستخدام المال والجنس والابتزاز , لكسب وجذب او تحييد الشخصيات المؤثرة .

وبدأت في المرحلة الاولى لمشروع الحكومة العالمية الواحدة , والتي اقتضت الترويج لمفهوم الاممية , عبر كسر مفاهيم الوطنية والدِين عند الشعوب , فنشأت عدة حركات اممية الطابع , قديماً مثل الشيوعية , وحديثاً مثل الانسانية الكونية .

وكانت أولى الأفكار المتولدة في اذهان الجماعة هي السيطرة على الادمغة البشرية , من خلال سلاح مهم جدا , هو الاعلام , فبدأوا بالسيطرة على مختلف الصحف العالمية والوطنية , لا سيما المفلسة منها , ليعيدوا الدماء اليها , لكنّها الدماء السوداء . وتحوّل ذلك لاحقاً الى عالم واسع من الاعلام المسيطر عليه والموجّه , يديره اليهودي المشهور (روبرت مردوخ) , صاحب اكبر تجمّع للقنوات الفضائية ووسائل الاعلام والشركات المنتجة اليوم في العالم .

كما بدأت الحركة مساعيها الضخمة والحثيثة لامتلاك اهم ثلاث دول تدير عجلة السياسة العالمية اليوم , هي فرنسا وإنجلترا والولايات المتحدة الامريكية , واللواتي يملكن “حق النقض” والإجراء في مجلس الأمن الدولي المعاصر , وبذلك يمكن معرفة مدى ما نجحت فيه هذه الحركة منذ نشأتها .

وما يؤيد ذلك هو وقوع كتاب “المخطوطات الأصلية الوحيدة” , الذي يصف مخططات (وايزهاوبت) , بيد السلطات البافارية في (راتسبون) عام ١٧٨٤م , متوجهاً به حامله الى الجماعة داخل فرنسا , مما يكشف عن دور هذه الجماعة في تنظيم مجمل الثورة الفرنسية , التي انشأت بدورها مجمل الفكر الأوربي الليبرالي المعاصر . وعقب ذلك اغلقت السلطات البافارية “محفل الشرق” , و هاجمت قصر البارون (باسوس) في (سندرسدورف) . واصدرت السلطات البافارية الكتاب لاحقاً على شكل تحذير بعنوان “الكتابات الأصلية لنظام ومذاهب النورانيين” في العام ١٧٨٦م , ووجهت نسخاً منه الى رجال الكنائس وذوي الشأن . الّا انّ نفوذ الجماعة النورانية حال دون اهتمام احد . لذلك اصدر (وايزهاوبت) اوامره بالعمل السريّ , واعتماد المنهج الماسوني في الحركة , من خلال الخفاء , واستخدام واجهات مضللة .

وحاولوا التقرّب الى الجماعة الماسونية , ذات النفوذ السياسي الكبير , فقاموا بدعوة احد زعمائها الكبار في مقرّها في إسكتلندا المدعو (جون روبنسون) , وهو أستاذ الفلسفة الطبيعية في جامعة (ادنبرة) وأمين سرّ “الجمعية الملكية” فيها , الى زيارة محافلهم في الدول الأوربية , ثمّ عهدوا اليه بنسخة من مشاريع (وايزهاوبت) , لكنّها لم تعجبه كما يبدو . وبعد نجاح مشروعهم في قيام الثورة الفرنسية ١٧٨٩م , التي هي الخطوة الاولى لعولمة مبادئهم , وانهاء عصر الأسر الأوربية القديمة , شعر (روبنسون) بالخطر . فاصدر عام ١٧٩٨ كتاباً تحذيرياً اسماه “البرهان على وجود مؤامرة” , يظهر من عنوانه انه أراد من خلاله الحفاظ على مستوى النفوذ الماسوني داخل القصور الملكية الأوربية , من خلال المحافظة على وجود تلك القصور ذاتها , لكنّ الكتاب لم يجد اذاناً صاغية كسابقه -كتاب السلطات البافارية- لدى احد , فعرفت الجماعة الماسونية حينها مدى قوة الجماعة النورانية , فبدأت مرحلة الاندماج بينهما .

لكنّ مرحلة الاندماج تطلّبت شيئاً من الصراع والمواجهة بين اجنحة هاتين الجماعتين , لا سيما داخل الجماعة الماسونية ذاتها , خصوصاً في مقرّها الجديد في الولايات المتحدة الامريكية , التي اصدر زعماء الماسونية فيها تحذيرات عامة , لاستباق النتائج التي أسفرت عنها المواجهة في أوربا مع النورانيين , كما فعل (وليام مورغان) عام ١٨٢٦م , الذي اغتاله النورانيون بيد (هاورد) .

وفي عام ١٨٢٩م قررت الجماعة النورانية البدء بمشروع الاممية غير النورانية , كخطوة تمهيدية لمشروعهم الكبير , فبدأوا بمشروعين انطلقا من ألمانيا معا , وهما الشيوعية , بقيادة (كارل ماركس) , و (النيتشييزم) , بقيادة (فردريك وليام) . وأشرف عليهما فكرياً البروفيسور (كارل ريتر) من جامعة (فرانكفورت) , فيما كان التمويل من اختصاص (روزفلت) و (هوارس غريلي) و (تشارلز دانا) . و النيتشييزم هو المذهب الذي انطلقت منه النازية والمدارس العنيفة غير الشيوعية . مما جعل هذه المذاهب جميعاً منشأً طبيعياً للحروب العالمية الكبرى لاحقا .

في الفترة التي اعقبت ١٨٤٠م , وهو العام الذي تعاون فيه (مازيني) قائد الاضطرابات النورانية في أوربا مع الجنرال (بايك) العسكري الامريكي , بدأت مرحلة التطبيق العملي للمشاريع الكبرى . لكنّ (بايك) -الذي ارتقى في السلّم الكهنوتي النوراني- أراد وضع لمساته الخاصة على المشاريع القديمة , فابتدأ بمجموعة من الأفكار الجديدة المعدّلة .

لقد قام (بايك) بالخطوة الأكبر , حيث جمع بين الجماعتين , ومن خلاله تمّ التأسيس للمحافل الماسونية النورانية الكبرى في أوروبا , في الولايات المتحدة وفي إيطاليا وفي ألمانيا , يعاونه (مازيني) في انشاء اكثر من ثلاثة وعشرين محفلا في عموم أوروبا للماسونية النورانية . التي أخذت تدير مجمل الحركات التغييرية في أوروبا والولايات المتحدة , وفي مختلف اصقاع العالم لاحقاً , في تطوّر بنائي كبير , قاده (بايك) و (مازيني) .

انّ اهم العوائل المعرقلة لمشاريع النورانيين كانت عائلة (القياصرة الروس) , بما تملك من امتداد تاريخي , وثقافة شبه شرقية . لذلك امتنعت عن إعطاء (ال روتشيلد) امتياز فتح المصارف في روسيا , وكذلك لم تستجب لاقتراحات ونفوذ المؤسسة الماسونية النورانية , بما يحقّق المشروع الكبير لهم .

لذلك تمّ اختيار روسيا كمقرّ ومعبر للشيوعية الاممية , لاعتبارات استراتيجية , منها انّ الشيوعية لا تتناسب والفكر الشخصاني للأوربيين الغربيين , حيث الاهتمام بالقضايا الفردية , كما انّ الروس كانوا مزيجاً من الفكرين الشرقي والغربي , بما يسمح بقبول الشيوعية , وكذلك إمكانية التلاعب فيها , وايضاً إمكانية استخدام الاراضي الروسية كجسر تعبر من خلاله الشيوعية نحو الكتل البشرية الكبرى في اسيا , بالإضافة لاحتواء روسيا على مختلف الديانات , التي كان لابد من ازالتها , لنشر الإلحاد , الذي يمثّل المرحلة الإفراغية امام الديانة النورانية الباطنية . وهذا ما تسبّب في احداث الثورة البلشفية الشيوعية في روسيا لاحقاً , بعد جهد كبير قام به اليهود الألمان والروس , الذين كانوا في صدفة ملفتة هم ذاتهم قادة الحركة الشيوعية فيها . حيث يذكر (نيقولا نيكولوف) انّ تسعة من اثني عشر عضواً في اللجنة المركزية للحزب الشيوعي الروسي عام ١٩١٨م كانوا يهوداً . وفي حكومة (لينين) كان هناك سبعة عشر وزيراً يهودياً من اثنين وعشرين وزيراً كانوا يؤلّفون الحكومة , و اثنان وأربعون يهودياً في اللجنة التنفيذية المركزية , المؤلفة من واحد وستين عضوا , وفي لجنة الطوارئ الشيوعية كان هناك ثلاث وعشرون عضواً يهودياً من أصل ست وثلاثين .

وقد كتب (برتراند راسل) في ١٩٢٠م ( البلشفية … هي أرستقراطية وقحة وعديمة الشعور , مكوّنة من اليهود المتأمركين . ” الروس ” أمة من الفنانين , وبداية بأبسط فلاح . انّ هدف البلاشفة جعلهم صناعيين وأمريكيين قدر الإمكان . تخيّل نفسك محكوماً بشمولية من قبل “رفوس لساكس”  و “سيندي ويب” , حينها سيكون عندك صورة لروسيا الحديثة ) . وهنا يمكن رؤية أن الفيلسوف (راسل) جاء بها مختصرة , تلك هي الحقيقة , إرادة القتل لروح وعقل وانبساط الفكر في المجتمع الروسي , عبر تحويله الى صورة الماكنة الفارغة من الحياة للمواطن الامريكي .

قبل ذلك كانت الثورة الفرنسية بمثابة الإعلان الاول لأممية الديانة النورانية , حيث هي الخطوة التمهيدية , التي سبقت خطوة نشر الإلحاد , وذلك من خلال فصل الدين عن الدولة , ومن ثمّ عن الشعب , تحت قيادة ما توّهم الناس انهم منهم , وهي حركة ذكية من النورانيين , بعد استغلال الظلم والتخلُّف الذي فرضته “الكنيسة البابوية البولصية” على الناس , وذلك من خلال العلاقة التي جمعت الماسوني النوراني اليهودي الفرنسي (موسى مندلسوهن) مع (ميرابو) الذي كان يخضع لمديونية كبيرة , قبل ان يصبح خطيب الثورة الفرنسية , يعاونه الدوق (دورليان) , الذي تحوّل قصره الى ماخور يهودي , وشبه محفل شيطاني .

انّ اهم عقيدة أسس لها (بايك) في رسالته لزعماء المحافل الكبرى في تموز ١٨٨٩م تضمنت فكرة قديمة , لكن بطريقة جديدة , انها الثنوية , الايمان بوجود الهين , هما الله والشيطان . وفلسفة انّ ذلك ضروري في عالم الآلهة نظّر لها (بايك) .

والثنوية معتقد قديم , كان في (فارس) و في مصر الفرعونية , لكنّ (بايك) قرّر طرحها بأسلوب جديد , وذلك عبر إثبات انّ الأديان سيئة , وبالتالي الأنبياء , ومن ارسلهم , سيئون , فيما (ابليس) أو (لوسيفر) هو الوحيد الذي يهتم للنشأة الانسانية . وذلك لا يمكن ان يتمّ الّا بعد مرحلة هجوم وتغلغل إفسادي داخل الأديان , كما في الحركة والسرقة (البولصية) , ثمّ مرحلة اتهام للأديان , تنتج مرحلة الحادية , ثمّ يتم ضخ العقيدة الشيطانية , كبديل واقعي , يهتم للمعارف والحاجات الانسانية , ويشارك الملحدين موقفهم ضد الأديان الإبراهيمية .

لذلك يمكن رؤية انّ (كبّالاه) -وهي العقيدة الظاهرة للماسونيين والنورانيين- تقول بضرورة نمو الرغبات البشرية الى اوجها , حتى يصل الشخص الى مرحلة وجود روح لديه “الرغبة الروحية” . حيث تؤمن (كبّالاه) بوجود خمسة رغبات أساسية للإنسان , وهي تأتي متتابعة و متداخلة في آن واحد , و تظهر كل رغبة بعد ملئ الرغبة السابقة , و كل رغبة تشتمل على الرغبات السابقة لها . والمبدأ يقول انه ” بعد ان يحقق الانسان الرغبة الاولى و يملأها , فإنه يشعر بالفراغ و يبحث عن المزيد , فينتقل الى الرغبة التالية , وهكذا حتى الوصول الى الرغبة الروحية . وتلك الرغبات هي (الرغبة في الاساسيات: الطعام الجنس الراحة و ماشابه) , و (الرغبة في الثراء: وهي ازدياد و تنويع في الاساسيات) , و (الرغبة في القوة: وهي الاستفادة من الثروة بشكل سلطة وقوة) , و (الرغبة في العلم: وهي اقل رغبة ارتباطا بسابقاتها , ولكنها تنتج عند الشعور بعدم كفاية ما تحقق من الرغبات السابقة) , و (الرغبة الروحية) . وهذه هي المستويات الرئيسية للرغبات , و لا يعني ذلك انها مفصولة تماماً عن بعض , بل ان كل واحدة تضم الاخريات فيها ولكن بدرجات متفاوتة . ولا يمكن لأحد خارج عالم النورانيين الماسونيين أن يفهم اي “روح” ستبقى بعد ذلك الشره الحيواني كله ؟! .

لقد نشر الكاردينال (كارو دودريغز) اسقف (سانتياغو) عام ١٩٥٢م كتاباً اسمه “نزع النقاب عن سر الماسونية” , أوضح فيه انّه حتى الماسونيين الكبار من الدرجات ٣٢ و ٣٣ لم يعودوا يفهمون ما يديره ويفعله “محفل الشرق” , ولم يعودوا يستوعبون الخطط العملية المستقبلية بعد ظهور (بايك) .

ويمكن القول انّ من اهم ما جاء به “محفل الشرق” ايضاً كان إلغاء المفاهيم الوطنية والأسرية , وحتى على مستوى السكن , صار التخطيط يتجه لإلغاء الشكل الفردي المستقل , وهو ما يطلق عليه البناء الأفقي , والاتجاه نحو انعدام الاستقلالية , من خلال البناء العامودي الصاخب .

لقد انشأ (مائير روتشيلد) مجموعة قواعد عملية , سار عليها الذين أتوا بعده , وانتفعوا بها . مثل انّ النفسية البشرية تميل للشر , لذلك يجب اعتماد العنف كوسيلة إقناع . واستغلال شعار الحريات السياسية لتحريك العوام ومن ثمّ ركوبهم , فهم سيكونون بحاجة الى حماية , يتنازلون من اجل توفرها عن بعض حقوقهم وامتيازاتهم , وبالتالي انتقال استعبادهم من السلطة السياسية الى السلطة المالية والإعلامية . والمال هو أساس الملك . ولا يوجد في السياسة اخلاق . ولا توجد قواعد حقوقية أصيلة , بل القوة هي من تحدد تلك القواعد . واعتماد الأساليب العلمية والبحثية في فهم الجماهير , وبالتالي قيادتها بسهولة , عبر استغلال حاجاتها البهيمية . وليست هناك حقيقة للأخطاء والمساواة , في ظلّ تقسيم العالم الى نورانيين و (جوييم) , فالجوييم هم حيوانات , وفي أحسن الأحوال عبيد . ويجب خلق الحروب وإدارتها , دون الوقوف الى جانب طرف , لكن فقط استثمار تلك الحروب مالياً وسياسياً وعقائديا . والانتقال الى الديمقراطية الموجهة , التي تخضع للمال والإعلام , بعد السيطرة على المال والإعلام .

وهذه القواعد الروتشيلدية اكّدها البرفيسور الروسي (نيلوس) في كتابه “الخطر اليهودي” عام ١٩٠٥م , بعد وقوع مجموعة من الوثائق السرية تحت يديه عام ١٩٠١م , ومن ثمّ ترجمه (فكتور مارسدن) الى الإنجليزية تحت عنوان (بروتوكولات حكماء صهيون) .

وقد اثبتت الليدي (كوينز بورو) في كتابها “الكهنوت الشيطاني” انّ (بنيامين جولد شميد , ابراهام شميد , موسى ميكانا , موسى مونتيفيور ” شقيق زوجة ناثان روتشيلد “) من إنجلترا كانوا على صلة وثيقة بعملية تمويل الثورة الفرنسية . وذلك كلّه بعد حملة اقراض سيئة النوايا قام بها هؤلاء المرابون اليهود , يعاونهم المرابون من اليهود الألمان , للحكومة الفرنسية , أنهكتها وأغرقتها في عالم من الحاجة . ومن ثمّ بدأوا حملتهم الإعلامية القاسية ضد الملكة الفرنسية (ماري أنطوانيت) , ليثيروا الشعب ضدها وضد الحكومة . وقد استطاع المرابون اليهود فرض (نيكر) وزيراً للمالية في الحكومة الفرنسية , تحت ضغط الدَين الفرنسي , وحاجة الحكومة للأموال في جهودها العسكرية , التي تسبب بها هؤلاء المرابون ايضا . وفي اثناء الثورة قام النورانيون بإطلاق سراح السجناء والمجرمين , ليقتلوا بأيديهم كل النبلاء والأثرياء الذين لا يوالون النورانية الماسونية . ثم تم إعدام الملك (لويس) وزوجته . ليقوم النورانيون بالخطوة الأهم , حيث عادوا ليحيوا المؤامرات ضد قادة الثورة أنفسهم , من السذج الذين صاروا مطية لصعود الماسونية الى قمة السلطة , فتمّ قتل (دورليان) و (ميرابو) و (دانتون) و (روبسبيير) , وهم زعماء ثورة المجانين تلك . وفي عام ١٨٩٢م تم قتل ما يقارب ثمانية آلاف سجين , كان قد ارسلهم مجلس مقاطعة باريس اليه , وهو المجلس الذي خضع تماماً لإدارة النورانيين . وصار عام ١٧٩٤م أشهر أعوام الاٍرهاب السياسي في فرنسا . ليتم بعد ذلك استخدام (نابليون) كحلّ سياسي للإرهاب الذي احدثته الثورة , ومن ثمّ استغلّ النورانيون (نابليون) لإثارة أضخم حروب القارة الأوربية , حيث قضت على اكبر العوائل الثرية القديمة هناك , ضمن فلسفة نورانية جديدة , تتيح للشعب الاعتقاد بأنه قد قضى على الإقطاعيات العائلية , في حين انه يسلّم نفسه للإقطاعيين المصرفيين , من حيث لا يشعر , بل حتى من حيث يشعر , تحت رعاية السياسيين المسيطر عليهم . ليتمّ لاحقاً اثارة الحرب (الفرنسية – الانجليزية) , التي نقلت عائلة (روتشيلد) الى مستوى خيالي من النفوذ والثراء .

وليس من الصدفة ظهور اخطر حركة ارهابية غير يهودية في نفس هذا القرن , الذي اداره (ال روتشيلد) , في صحراء (نجد) العربية , تحت رعاية التاج البريطاني , عبر التحالف المشؤوم بين (محمد بن عبد الوهاب) و (محمد بن سعود) .

وقد توزّع (ال روتشيلد) في العواصم الكبرى حينذاك , حول العالم , (سولومون) في فيينا , و (كارل) في نابولي , و (ناثان) في لندن , و (جيمس) في باريس , بالإضافة الى فرانكفورت حيث بقي (إنسلم) , اذ انتقل كل ولد من أبناء (مائير روتشيلد) الى مدينة من هذه المدن , ليدير الاخطبوط الإمبراطوري الناشئ .

لاحقاً صار لعائلة (روتشيلد) وكلاء , يديرون أعمالها في مختلف اصقاع العالم , مثل (ال نيمنز) في روسيا , و (ال وينتشاين) في إسكندنافيا , و (ال وبليشريدر) في ألمانيا , ومن ثمّ (ال روكفيلر) في الولايات المتحدة الامريكية , وهم المالكون لأكبر شركاتها النفطية , ومن ثمّ كلّ أمريكا . وتزوجت بنات الروتشيلد من مختلف العائلات الكبرى الأوربية , لتزداد الشبكة نفوذاً وثراءً .

ان معركة (واترلو) الشهيرة بين (نابليون) والإنجليز حسمت امتلاك (ال روتشيلد) لكل من فرنسا وإنجلترا نهائياً . حيث علم (ناثان روتشيلد) -من خلال بريده السريع- بهزيمة (نابليون) في المعركة , الّا انه بثّ دعاية هزيمة الجيش الانجليزي في لندن , فانهارت البورصة , وأصبحت قيمة السندات بقيمة الورق , فاشتراها (ناثان) , وحين علم البريطانيون بانتصار جيشهم بعد اربع وعشرين ساعة عادوا ليشتروا تلك السندات بعشرات الأضعاف , لتكون تلك هي اللحظة التي اصبح فيها (ناثان روتشيلد) ملك بريطانيا وأوروبا والعالم فعليا . وفي ظلّ عجز فرنسا مالياً بعد خسارتها الحرب كانت بين خيارين , الانهيار , او الاستعباد لآل روتشيلد , فرفضت الاستعباد اول الامر , لكنها سرعان ما عادت لتمنح ال روتشيلد حق امتلاك المصرف الوطني , مقابل انقاذها . فكانت أرباح الحرب مضاعفة في جيوب الروتشيلد , من الغالب والمغلوب .

ورغم انّ عمل (ال روتشيلد) كان مقتصراً على التجارة والسمسرة , الّا انهم بعد نجاحهم في مشروع مد سكك الحديد في إنجلترا وسّعوا دائرة عملهم لتشمل مشاريع السكك الحديد المماثلة في عموم أوروبا , حيث تسهّل أعمالهم التجارية , وتضيف الى اموالهم الكثير من فوائد تلك الاستثمارات . لتنتقل هذه العائلة بالتالي الى مجال الاستثمارات الثابتة , كمصانع السفن والمصانع الحربية . لتؤسس لاحقاً شركات (الهند الشرقية) و (الهند الغربية) , اللتين تموّلان الجيوش البريطانية والاوروبية الاستعمارية بالأسلحة والمؤن , وتشرفان على حركة هذه الجيوش استراتيجيا , وتستثمران وجودها حضارياً , من خلال نهب ثروات وتاريخ الشعوب المغلوبة والخاضعة للاستعمار . حتى انّ هذه العائلة انشأت معامل الأدوية , لتبيع تلك الأدوية لمعالجة جرحى الحروب , التي تثيرها هي ذاتها . امّا في أوروبا فكانت العائلة تستثمر ايضاً في اعادة بناء ما دمَّرته الحروب التي افتعلتها . وأبشع ما في ذلك هي تلك القروض الربوية التي تستعبد بها الحكومات القائمة في البلاد الجديدة . وحمل أفراد العائلة في مختلف البلدان التي سكنوها القاباً سياسية وتشريفية , لم يحظَ بمثلها ساكنو تلك البلاد الأصليون , مثل (البارون , اللورد , السيناتور , …) .

ومن اغرب التقارير التي نُشرت هو تقرير (بازمان) عام ١٩٠٧م , الذي يتحدّث عن انّ “منطقة شمال افريقيا وشرق البحر المتوسط هي الوريث المحتمل للحضارة الحديثة , ولكن هذه المنطقة تتسم بالعداء للحضارة الغربية …” , ومن ثمّ دعا الى اعادة هيكلتها ديمغرافياً . ويبدو انّ هذا التقرير -الذي فهمه العرب كدعوة لإنشاء اسرائيل واغتصاب فلسطين- كان ابعد في مراميه , حيث يهدف الى العودة نحو مصدر ومنبع الديانة الفرعونية . ولعلّ الهرم الذي يعلو مبنى “المحكمة العليا الإسرائيلية” , التي تمّ تشييدها بأموال عائلة (روتشيلد) يحكي قصة العلاقة بين الجديد والقديم[455].

ان يهود تعاليم (كبّالاه) يدركون جيداً بخبرتهم التاريخية استحالة توحيد العالم تحت حكمها بصورة مباشرة , لأسباب خارجة عن ارادتهم , لكنهم يعرفون ايضاً امكان استغلال الغرائز البشرية وجذبها نحو “قدس الاقداس” شيئاً فشيئا , عبر رسم خطط مستمرة , تعتمد على دراسة المجتمعات الانسانية , وعبر اغرائها بمكافئات مادية . ولا يتم ذلك الا بالاستيلاء على مصادر الثروة في العالم , واستغلال تراث (كبّالاه) الفيزيائي , والذي لا يمكن اظهاره بشكله السحري , بل يجب تغطيته بثوب جميل يمكن تسميته العلم والتكنلوجيا . وكذلك يجب بعثرة القدرات البشرية للأمم الاخرى وسلبها ارادتها , وخلق دوامة من الفوضى , وبث الرعب والاوبئة , التي لا يملك علاجها سوى من نشرها . وايضاً العمل على تشتيت الذهنية البشرية وتمزيقها الى مئات الافكار والمذاهب الصغيرة , وخلق الصراعات فيما بينها . ولحماية مسيرة (كبّالاه) يجب ايجاد قوانين غير اخلاقية تحكم العالم , تحت سيطرة المنظمات السرية التي تحكمها تعاليم (كبّالاه) . وهذا لا يتم الا عبر مؤسسات حاكمة عالمية , ومنظمات دولية , ترضخ الأمم لإرادتها . وفي النهاية ينساق العالم طائعاً ومكرها نحو الوهم الشيطاني الاكبر دون وعي .

 

 

 

 

ان ايجاد يهود مذهب (كبّالاه) لمفهوم (يهوه) التجسيدي , والذي يحل معهم اينما رحلوا , كما ان وجوده –بتصويرهم– يشكل سبباً لانتصار شعب اسرائيل , كان ضرورياً لتمهيد الاذهان لما يُسمّى في الثقافة الاسلامية “الاعور الدجال” . فقد بات الاسرائيليون يعتقدون بإمكان تجسد الإله , بل ضرورته , وفي مرحلة لاحقة –وبتأثير يهودي– تم زرع فكرة “ابن الرب” في المسيحية , حيث تكون عودته ضرورية ايضا , ومن هنا فلن يكون مستغرباً تجسد الشيطان وظهوره مستقبلا , كما خططت الديانة الفرعونية . وبسبب ان ظهور الشيطان مرتبط بظواهر خارقة للطبيعة , تتعدى المعرفة البشرية , لذلك كان من اللازم تربية الذهنية البشرية على فكرة التجسد الالهي .

لذلك كان اهم ما حذر منه الانبياء شعوبهم هو “ظهور الدجّال” , الذي هو أعور احدى العينينِ , وعينه الأخرى كأنها كوكب دري لامع , يكون في صفه من كل القوميات البشرية[456], و (( ليس ما بين خلق آدم إلى يوم القيامة أمر أكبر من الدجال ))[457] , و(( تطوى له الأرض ))[458], و(( تسير معه الشمس ))[459], و(( يخوض البحار ))[460], و(( لم تكن فتنة في الأرض أعظم من فتنة الدجال )) , و(( أكثر عسكره أصحاب التيجان او اليهود وأولاد الزنا ))[461], و(( يأمر السماء أن تمطر فتمطر, ويأمر الأرض أن تنبت فتنبت ))[462], و(( مكتوب بين عينيه كافر , يقرؤه كل مؤمن كاتب وغير كاتب ))[463], و(( يجيء معه مثل الجنة والنار ))[464]. ومن السذاجة قراءة تلك الاوصاف بصورة حرفية , بل هي رموز , تناسب عصر صدورها , تحكي عن ظواهر اجتماعية عالمية كافرة , وتنطبق بصورة عجيبة على الحضارة المادية الغربية الراهنة , الأنانية التي لا ترى سوى مصالحها , والتي تهدد كل شعوب العالم التي تخالف أفكارها , وترفع من شأن جماعات منحرفة استجابت لها , والتي تقودها عوائل البنوك من (آل روتشيلد) و (آل روكفلر) , ابرز اعضاء محافل الماسونية , الوارثة لشريعة الفراعنة الشيطانية .

 

 

لما قدم (تبع اليماني) الى (المدينة) لمحاصرتها اثناه أحبار اليهود بقولهم له “انها مهاجر نبي , فرجع عنها”^[465]. وحين كانت يهود (خيبر) تقاتل قبيلة (غطفان) , وكانت تُهزم , فاستعاذت بدعاء ( اللهم أنا نسألك بحق محمد النبي الامي الذي وعدتنا ان تخرجه … )^[466], وكانوا يخبرون العرب ان الزمان قد تقارب لبعث نبي يقاتل معه اليهود ضد العرب^[467], وكان يهود (بني عبد الأشهل) في (يثرِب) يحدّثون الناس بخروج نبي من جهة البيت الحرام^[468]. وفي قصة (بحيرى) الراهب , احد رجال الدين النصارى في الشام , مع (ابي طالب) -حين قدم مع ابن أخيه (محمد) في تجارة الى الشام- ما يكشف عن انتظار النصارى لظهور نبي , ومعرفتهم بصفاته , وعن علم (ابي طالب) بنبوة ابن أخيه قبل قريش , وايمانه به , حيث وفر له الحماية , حيث حذّره الراهب من اليهود . كما فهم ما فهمه (بحيرى) مجموعة أخرى من الرهبان^[469]. وقد حذّر الراهب المسيحي قريشاً من ان ترى الروم النبي فتعرفه بالصفة , فتقتله . وقد كان نَفَر من الروم يبحثون عنه في هذا الشهر لانتشار علم ظهوره . الامر الذي يعني ان اليهود والروم قد أيقنوا ظهور النبي وانه من العرب , وقد عزموا على قتله^[470]انسجاماً مع إرثهم الحضاري الفرعوني .

لذلك كانت القبائل والجماعات اليهودية هي وحدها من واجهت الاسلام بالعنف او التآمر , رغم انّ كلاهما نبع عن التوحيد , لكنّ هذا الامر يمكن تفسيره من خلال معرفة انّ جلّ بني اسرائيل الذي دخلوا العراق في الاسرين البابلي والآشوري صاروا مسيحيين , منذ القرن الاول الميلادي . فيما دخل الكثير من اليهود في المسيحية في (القدس) على يد المسيح ذاته , ومن ثمّ على يد تلامذته. ولم يبقَ على اليهودية إِلَّا نزر يسير , متأثر بالظلموت الفرعوني . كما كان هناك مجاميع من اليهود لازالوا ينتظرون مخلّصهم , ولم يقتنعوا ب(عيسى) , وبعضهم لم يقتنع ب(محمد) كذلك , لكنّ الكثير من أفرادهم دخلوا في الاسلام تدريجيا .

وطالما باتت وجوه الأنصار وأشرافهم تحرس مقام رسول الله من غيلة قريش واليهود , لا سيما بعد عودتهم من معركة (اُحد) , وعلى رأسهم سيدهم (سعد بن عبادة)^[471]. وهو الموقف الذي كشف فيه (أبو سفيان) و (شيبة بن عثمان بن ابي طلحة العبدري) فكرهما صراحة بالشماتة بالمسلمين , رغم اظهارهم الإسلام كذباً يوم فتح مكة^[472].

لكن كان لليهود شأن آخر مع تولّي (عمر بن الخطاب) منصب الخلافة الإسلامية . اذ قرر إجلاء اليهود وأهل الكتاب من جزيرة العرب اثناء الشطر الثاني من خلافته , لحديث روي اليه انه قاله النبي اثناء مرضه الذي رحل فيه ! , اَي بعد عشرات السنين , فبدا ل(عمر) في أهل الكتاب ما لم يبدُ للنبي ذاته ولا ل(ابي بكر) اثناء خلافته ولا ل(عمر) اثناء الشطر الأول من خلافته , بحديث مدّعى قال ان النبي قاله في ذات الحال الذي شكك في شرعيته (عمر)^[473]حين ادّعى أن النبي ( يهجر ) . ولا احد يعلم بواطن (عمر) , اذ هو شخصية تخفي الكثير من الأسرار , ولم يكن شخصاً سمحا , فقد اعترض بشدة وانتقد الرجل المسلم الذي قام بين يدي رسول الله قبل وفاته واعترف بأنه قد نافق , فهو لم يكن يرى الاعتراف بالأمراض الداخلية حتى أمام النبي , حتى ان الكلمة التي قالها (عمر) عندما رد عليه رسول الله اعتراضه في تلك اللحظة لم ينقلها رواتهم , سوى انهم قالوا ان رسول الله قد ضحك , الامر الذي يكشف ان (عمر) لم يكن يدرك معاني القيادة النبوية ولم تكن تهمه خطورة النفاق^[474].

لذلك كان فعل (عمر) ضد الحديث النبوي , الذي منع الناس من تدوينه , بدعوى اختلاطه بكتاب الله ! , أمراً تماشى في خدمة اليهودية . فظلّ الحديث مكتوماً في الصدور حتى بدأ مرحلة التآمر الجديدة , حين استخدم (عمر) ومن بعده شذّاذ الافاق ومسلمة الفتح – الذين جعل لهم من العطاء في الديوان سهم السابقين في الإسلام^[475] – ومسلمة اليهود كرجال دين ومفتين في بلاد الاسلام , وهو بذلك غيّب تاريخاً نبوياً ثرّاً وحقيقياً , لم يكن ليصل منه شيء لولا ( أهل بيت النبي ) .

لذلك ليس من الغريب أن يزور (عمر) بيت المقدس في السنة السابعة عشر للهجرة , ويزيح الأقذار التي تُركت على مقدسات اليهود من قبل خصومهم , ويقيم مسجداً يتسع لثلاثة آلاف مصلي , لكن ليس داخل (المسجد الأقصى) , حيث بيت الله ومقام (دَاوُدَ) و(سليمان) , وإنما عند صخرة بعيدة نسبياً عنه , صَلَّى عندها (عمر) , وبذلك فصل بين ما لليهود وبين ما للمسلمين , حيث ظلّت الصخرة العُمَرية وكأنها هي (المسجد الأقصى) , فيما بقي المسجد الحقيقي (هيكلاً) لليهود , بحركة غريبة ملفتة من (عمر) .

ولمعرفة أسرار تلك العلاقة ( العُمَرية – اليهودية ) , وربما الغاية الأهم لانقلاب (السقيفة) , وما هي أسباب ظهور (الاسلام الرسمي القرشي) الحقيقية , وما معنى (الغاية الباطنية)^[476], يمكن قراءة القصة في (مدراش الملوك العشرة) , الذي يُنسب للحاخام (شمعون بن يوحاي) , الذي عاش في القرن الثاني للميلاد . حيث تروي القصة – التي ابتدأ انتشارها ضمن الأسرار اليهودية منذ الحروب الصليبية – مع (شمعون) المختبئ في كهف منذ ثلاث عشرة سنة , خوفاً من ملك (أيدوم) الذي امر بإفناء اسرائيل , قضاها بين الصلاة والصيام , داعياً الله ان يمنحه النور الذي يبحث عنه , وفجأة بدأت تُكشف له اسرار وغوامض , ويرى (القيني) , الذي هو مصطلح للدلالة على الشخصية العربية , نسبة الى (القين) احد أبناء (شعيب) الذي كان من أنبياء العرب , فرأى انّ (مملكة اسماعيل) جد العرب ستأتي , فعاتب الرَّبَّ ( ألم يكفِ ما أنزلته بِنَا مملكة أيدوم الملعونة , حتى نستحق مملكة اسماعيل ايضا !) , فردّ عليه مقدم الملائكة (ميتاترون) قائلاً ( لا تجزع يا ابن الانسان , جاء القدير بمملكة اسماعيل ليخلّصك فقط من تلك المملكة الشريرة أيدوم , وسينصّب عليها نبيّاً بإرادته , وسيفتح الارض لهم , وسيأتونكم ويعيدون للأرض مجدها , وسيقع رعب عظيم بينهم وبين أبناء عيسو ) , فأجابه الحاخام قائلاً ( وما أدرانا انّ بهم خلاصنا ؟! ) , فقال له (ميتاترون) ما نصه ( الم يقل النبي اشعيا انه رأى عربة وزوج من ركّاب العربات , احدهما يمتطي حماراً , والآخر يمتطي جملا ؟ , لمَ قال ذلك فيما كان في وسعه القول : عربة تجرّها الجمال ثمّ عربة تجرّها الحمير ؟ , هل لأنه عندما يمضي قدماً يمتطي جملا , وعندما تنهض المملكة بساعديه سيمتطي حمارا ؟ )[477].

ويذكر (الطبري) في تاريخه (  ولما بعث عمر بأمان أهل ايلياء وسكنها الجند شخص إلى بيت المقدس من الجابية فرأى فرسه يتوجى فنزل عنه وأتى ببرذون فركبه فهزه فنزل فضرب وجهه برادئه ثم قال قبح الله من علمك هذا ثم دعا بفرسه بعد ما أجمه أياما يوقحه فركبه ثم سار حتى انتهى إلى بيت المقدس )[478].

انّ النبوءة اليهودية لا تهتم كثيراً بمن يمتطي جملاً , بل بمن يمتطي الحمار , وهي هنا إشارة لظهور الاسلام , وركوب رسول الله (محمد) الجمل , وهذا تحقيق فعلي لنبوءة (اشعيا) القائلة ( تغطيك كثرة الجمال بكران مِدْيَان وعيفة , كلها تأتي من شبا , تحمل ذهباً ولباناً وتبشّر بتسابيح الرَّبّ ) , كما في الإصحاح ٦٠ الآية ٦ من سفر (اشعيا) , حيث يبدو ان (شبا) هي ذاتها (سبأ) التي كان لها مع رسول الله الدور الأهم في نشر الاسلام , ويكفي العلم انّ الانصار كانوا منها . لكنّ الحاخام (شمعون) صاحب النبوءة يركّز على مقولة (بلعام) في الكتاب المقدس ( ثمّ رأى القيني , فنطق بمثله وقال : ليكن مسكنك متيناً وعشّك موضوعاً على صخرة ) , فيقول هذا الحاخام ( يكون الملك الثاني الذي ينهض من بين أبناء اسماعيل محبّاً لإسرائيل , ويسدّ الشقوق بينهم كما يسدّ الشقوق في الهيكل , ويعيد تشكيل جبل موريا ويسوّيه ويبني مسجداً على صخرة الهيكل , وفق ما ورد ” ليكن عشّك موضوعاً على صخرة ” )^[479].

والنصّ يتناول بوضوح ما قام به الخليفة الثاني (عمر بن الخطاب) من اعمال في بيت المقدس وبنائه المسجد المسمى اليوم (قبّة الصخرة) . ولقد رأى اليهود في بناء عمر لمسجد الصخرة سعياً منه لإعادة بناء (الهيكل) , بالتالي اعتبروه (مخلّصهم = منقذهم) من جور البيزنطيين . ومن هنا اطلق عليه اليهود لقب (الفاروق)^[480], وهي كلمة من أصل (آرامي) , حيث الآرامية اللغة التي كان يتحدث بها اليهود إبّان الفتح العربي , جاءت معرّبة من (بوروق) او (بوروقو) , بمعنى (المنقذ = المخلِّص = المحرَّر = الفادي) . يؤيد ذلك ما ذكره (الطبري) في (تاريخ الرسل والملوك) من انّ اوّل من لقّب (عمر) بالفاروق ( رجل من يهود دمشق ) , شهد مع عمر أيضاً الصلح مع أهل (ايلياء) . كما انّ (الطبري) في ذات الكتاب يذكر انّ (كعب الأحبار) تلا على (عمر بن الخطاب) نبوءة قال فيها ( يا أمير المؤمنين , انه قد تنبّأ على ما صنعت اليوم نبي منذ خمسمائة سنة . فقال عمر : وكيف ؟ . فقال : انّ الروم أغاروا على بني اسرائيل , فاديلوا عليهم , فدفنوه – الهيكل – , ثمّ اديلوا فلم يفرغوا , ثمّ أدليت الروم عليهم الى ان وليت , فبعث الله نبياً على الكناسة , فقال : ” أبشري أورى شلم , عليك الفاروق ينقيك مما فيك ” . وبعث الى القسطنطينية نبي , فقام على تلّها , فقال : ” يا قسطنطينية , ما فعل اهلك ببيتي ! , أخرجوه وشبهوك كعرشي , وتأوّلوا عليّ , فقد قضيت عليك ان أجعلك جلحاء يوماً ما , لا يأوي إليك احد ولا يستظل فيك , على أيدي بني القاذر سبأ وودان , فما أمسوا حتى ما بقي شيء ” ) . ثمّ يزيد الطبري على تلك الرواية عن (ربيعة الشامي) ما نصه ( اتاك الفاروق بجندي المطيع , ويدركون لأهلك بثأرك من الروم )[481].

و (عمر) الذي سمح لكعب الأحبار ان يقول في (بيت المقدس) (لبيك اللهم لبيك) – رغم اقتصار هذه العبارة على حرم الله عند الكعبة – لم يسأل (كعب الأحبار) عن حقيقة ذلك النبي الذي كان مبعوثاً قبل خمسمائة عام , بمعنى انه جاء بعد (عيسى) , والإسلام لا يقرّ للقدس او القسطنطينية بنبوة بعد المسيح ! , ذلك لأنّ (عمر) يعلم انّ هذه النبوءة من احد سحرة (السنهدرين) , من خلال علومهم الباطنية الفرعونية .

لقد تحدّث المؤرخ (سيبوس) عن طلب العرب من ملك الروم تسليم (القدس) لهم , باعتبارها إرث إبراهيمي , وسعيهم – العرب – لبناء الهيكل اليهودي , قبل احتدام الصراع بين اليهود والعرب حسدا , وبعد قيام جماعة من اليهود بإثارة الفتنة بين المسلمين والمسيحيين .

فيما ذكر المؤرخ (ميخائيل السرياني) انّ العرب حين أرادوا اعادة بناء (الهيكل) تهدّم ولم يقم , فاخبرهم اليهود انه لن يقوم ما لم يسقطوا (الصليب) , لذلك انزل العرب الكثير من الصلبان . وهذا ما أشار اليه (استاسيوس السينائي) بحدوث هزّات ارضية تسببت بانهيار ما بناه العرب من (الهيكل) .

لقد ذكرت بعض المصادر التاريخية انّ (عمر) سمح بإقامة نحو سبعين أسرة يهودية في (القدس) , وذلك ما يتوافق ومرافقة (كعب الأحبار) له . فيما اسكن العرب جموعاً من الأسر اليهودية في اغلب المدن الشامية عند الفتح , مما يكشف عن تخطيط خفي خلف الكواليس للتغيير الديمغرافي .

امّا اليهودي المعاصر (اسرائيل وولفنسون = ابو ذؤيب) فيكتب ( ينبغي الّا يغيب عن البال انّ الخسارة القليلة التي لحقت بيهود بلاد الحجاز ضئيلة بالقياس الى الفائدة التي اكتسبها العنصر اليهودي من ظهور الاسلام , فقد أنقذ الفاتحون المسلمون الافاً من اليهود كانوا منتشرين في أقاليم الدولة الرومية , وكانوا يقاسون ألوان العذاب ) .

لقد قرّر مجمع (طليطلة) المسكوني عام ٦٩٥ م محو اليهودية كديانة من اسبانيا , بعد اكتشافه انهم هم من حرّض العرب على غزوها . ومثل هذه الاتهامات شاعت كثيراً ضد اليهود من قبل المجامع المسيحية حينذاك . ولا يُعلم الغاية اليهودية من دعم الجيوش العربية , وما المكاسب التي اغتنموها لاحقاً . حيث كان اليهود سبباً مهماً – من الناحيتين التحريضية والمعلوماتية – في انحسار ممالك (القوط الغربيين) . فهل كان ذلك في إطار مرحلة تغيير ضمن الجماعات الباطنية , ام انه صدى لإرث عدائي تاريخي بين اليهود المختلفين في انتمائهم العقائدي العام وبين السلطة السياسية للمالك الأوربية ؟ .

ولم تكن هذه المواقف من الفئة القرشية بجديدة , او انها نشأت بعد وفاة رسول الله , بل كانت هذه الطبقة مؤذية للرسالة وسمعتها , لا سيما جماعة (خالد بن الوليد , عمرو بن العاص , …) الذين اظهروا الاسلام نفاقا , وابطنوا الكفر . والحربائيون هؤلاء كانوا يداً فاعلة في الحركة الباطنية للدولة العُمَرية , ووقع على عاتقهم تنفيذ ما لا يستطيع أمثال الشيخين فعله لأسباب ذاتية وموضوعية . ففي (الجعرانة) حيث كان سبايا (حنين) كان قد مرّ رسول الله بامرأة قتلها (خالد بن الوليد) , والنَّاس يجتمعون عليها , فقال : ما هذا ؟ فقالوا : امرأة قتلها (خالد بن الوليد) , فقال لبعض من معه : ادرك (خالداً) , فقل له : انّ (محمداً) ينهاك ان تقتل وليداً او امرأة او عسيفا[482].

انّ إيمان اليهود بالإسلام ليس مُتّهماً في اصله , بل في بعض ما جاء به كثير منهم . فمن اليهود الذين كان لهم احترام – فيما يمكن الاطلاع عليه من المصادر لدى الفريقين – ناشئ عن انشغالهم الفعلي بالدِّين وموعظته كان (محمد بن كعب القرظي) . ورغم انّ التاريخ الرسمي استخدمه للتغطية على ورثة العلم من (ال هاشم) وتلامذة الصحابة الأوائل , فنقلوا عن (ابن عون) قوله ( ما رأيت احداً اعلم بتأويل القرآن من القرظي )[483], وعن (ابن سعد) – في ترجمة (أبي بردة) روى عن النبي أنه قال ( سيخرج من الكاهنين رجل يدرس القرآن دراسة لا يدرسها احد بعده . قال ربيعة: فكنا نقول: هو محمد بن كعب القرظي, والكاهنان قريظة والنضير )[484]. الّا انّ الأحاديث المروية عن (القرظي) عموماً وعظية , لكنّ الاوصاف التي رووها له تثير التساؤل عن حقيقة كون يهودي اعلم من أئمة أهل البيت واجلّاء الصحابة , وهو لم يولد الّا عام ٤٤ هجرية , لأب لم يولد في الاسلام ! .

امّا المثير الغريب من المواقف ليهود اسلموا فكان كثيرا . ومن ذلك ما يروونه عن زوج النبي (صفية بنت حيي بن أخطب) , وهي من يهود (خَيْبَر) , حين زارت بيت المقدس بعد فتحه من قبل الخليفة (عمر) , فقالت عنده جبل (طور زيتا) – بعد ان صلّت عليه – ما نصه ( من ها هنا يتفرّق الناس يوم القيامة الى الجنة والى النار )^[485]. ولا غرابة ان يروي اليهود ما شاءوا بعد اعلان اسلامهم , لكن الغريب ان يستفتيهم الخليفة (عمر) في امر (الدجّال) وهم على يهوديتهم , كما فعل عند فتح (القدس)^[486].

انّ ما يهمّ من امر ( مسلمة اليهود ) الشريك الاخطر للخليفة (عمر) , الذي رافقه في مراحل خلافته , وهو (كعب الأحبار) . الذي كان من يهود اليمن , وهي تحوي من اليهود مجاميع كثيرة منذ دخلت في اليهودية على زمان النبي (سليمان) .

فعن كتاب (فتوح مصر والمغرب) ل(ابن عبد الحكم) عن (موسى بن علي) عن ابيه قال ( خَرَجْتُ حَاجًّا, فقالَ لِي سليمان بنُ عَنَزٍ – قَاضِي أَهْلِ مِصْرَ-: أَبْلِغْ أَبَا هُرَيْرَةَ مِنِّي السَّلَامَ, وَأَعْلِمْهُ أَنِّي قَدِ اسْتَغْفَرْتُ الْغَدَاةَ لَهُ وَلِأُمِّهِ, فَلَقِيتُهُ فَأَبْلَغْتُهُ, قالَ: وَأَنَا قَدِ اسْتَغْفَرْتُ لَهُ, ثُمَّ قَالَ: كَيْفَ تَرَكْتُمْ أُمَّ خَنُّوْر – يَعْنِي مِصْرَ -؟ قالَ: فَذَكَرْتُ لَهُ مِنْ رَفَاهِيَتِهَا وَعَيْشِهَا, قالَ: أَمَا إِنَّهَا أَوَّلُ الْأَرْضِ خَرَابًا, ثُمَّ أَرْمِينِيَةُ, قُلْتُ: سَمِعْتَ ذَلِكَ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ او من كعب الكتابين ؟ )[487], قال ذلك تهكّماً وسخرية , وهذه الرواية تكشف مستوى التزوير الذي مارسه (كعب الأحبار) في الحديث والقصة والرواية . فيما يُترك (علي بن ابي طالب) , الذي جعل الله فيه – بحسب (ابن عباس) – تسعة أعشار علم الامة وشاركها في العشر الأخير , وكان اعلم أصحاب (محمد) على قول (عطاء)^[488], واليه ينتهي علم التوحيد وعنه نُقل بحسب (ابن ابي الحديد)^[489].

لقد أعلن (كعب الأحبار) إسلامه الظاهري في خلافة (عمر) , في السنة الثانية عشر او السابعة عشر من إمارة (عمر) , على اختلاف , والأشهر هو الأخير . ومع ذلك حاول القوم – لمّا رأوْا ارتباطه الوثيق بتاريخهم الرسمي – تقديم تاريخ إسلامه كرامة له , فجعلوه في بعض الروايات الشاذة على عهد رسول الله , ومرة اخرى على زمان (ابي بكر) . وما كل هذا التناقض الّا لتزييف التاريخ.

وكان عدداً من اليهود – في حركة غريبة ومريبة – قد عادوا الى (المدينة) في اخر ايام رسول الله , بعد ان أجلاهم النبي عنها , كما يذكر صاحب كتاب (تاريخ اليهود في بلاد العرب) , الّا انهم لم يكونوا يحملون علم وحنكة (كعب الأحبار) وخبرته بالإسرائيليات والعلوم الباطنية , او انهم لم يشاؤوا إظهار ذلك لضرورات المرحلة , واكتفوا بوظائف تمهيدية لمرحلة (كعب الأحبار) .

فيما يروي الطبري انّ يهودياً طلب الى (عمر) وهو بالشام الّا يرجع حتى يفتح (أورشليم) . ففي طريق (عمر) أتاه رجل من (يهود دمشق) قائلاً ( السلام عليك يا فاروق , انت صاحب ايلياء , لا والله لا ترجع حتى يفتح الله ايلياء ) . وشهد ذلك (اليهودي) الصلح بعد فتح أورشليم , بعد ان دعاه عمر حين قيل له ( انّ لديه علماً جمّا )^[490].

وفيما حاول (سيف بن عمر) حماية تاريخ الخليفة (عمر) بادعائه انّه خضع لشرط المسيحيين عند فتح (القدس) بعدم اسكان اليهود فيها , الّا انّ ذلك يكذّبه مؤرخين اهم من (سيف) والمصدر الذي نقل ادّعائه , هما (سعيد بن بطريق) , وقد كان بطريركاً مسيحياً , و (اليعقوبي) , المؤرخ المسلم الحاذق , واللذان لم يذكرا هذا الشرط في فتح (القدس) .

لكنّ مصادر (يهودية) تقول انّ هناك جماعات من اليهود كانوا في الجيوش الاسلامية الفاتحة , هم الذين اشترطوا على المسلمين تنظيف الحرم من اثار البيزنطيين , ومن ثمّ استوطنوا (القدس) مع المسلمين في ناحية (جبل الزيتون) المطل على (جبل الحرم) . وهذا ما يُنقل عن رسالة العالم (سليمان بن يروحام القرائي) , المقيم في (القدس) عند القرن العاشر الميلادي , ( انّ اليهود أطلقت لهم حرية الدخول والسكنى ببيت المقدس حين ظهور ملكوت إسماعيل ) . وكذلك يشير (ثيوفانس كونفسور) في نهاية القرن الثامن الى ( انّ اليهود أشاروا على الخليفة عمر بن الخطاب بإزالة الصلبان من الكنيسة الكبرى التي وجدت على الطور امام الحرم ) . امّا المؤرخ الأرمني (سيبوس) فيذكر ( انّ عمر سمح لليهود ببناء معبد للصلاة داخل ارض الحرم ) . فيما ينقل العالم (سمحا أسف) عن مخطوطة يهودية قديمة ما نصّه ( ثم امرهم بكنس القدس وتنظيفها , وعمر يشرف عليهم … فكلما انكشف … سأل شيوخ اليهود عن الصخرة , فكان بعض العلماء يحدد له الموضع الى ان انكشف , فامر ان يبنى سُوَر القدس ويبنى على الصخرة قبة تطلى بالذهب . وبعد ذلك أرسل اليهود الى سائر بلاد الشام يعرفون اخوانهم بما وافقهم عليه عمر … ثم انه قال : أين تحبون ان تسكنوا في البلد ؟ فقالوا : جنوب البلد وهو سوق اليهود . وكان طلبهم قرب القدس وأبوابها وكذلك مع السلوان للاستحمام . والسلوان هي القرية الملاصقة البنايات الى يومنا الى جبلي صهيون والحرم … فأنعم أمير المؤمنين عليهم بذلك … ) [491]. وهنا يُرى سلوك (عمر) يهودياً بكل ما للكلمة من معنى .

وفي المجلد الثالث من تاريخ (الطبري) قال ( عن أبي مريم مولى سلامة قال : شهدت فتح ايلياء مع عمر رحمه الله , فسار من الجابية فاصلاً حتى يقدم ايلياء , ثم مضى حتى يدخل المسجد , ثم مضى نحو محراب داود , ونحن معه , فدخله ثم قرأ سجدة داود فسجد وسجدنا معه . وعن رجاء بن حيوة عمن شهد قال : لما شخص عمر من الجابية إلى ايلياء فدنا من باب المسجد قال ارقبوا لي كعباً . فلما انفرق به الباب قال : لبيك اللهم لبيك بما هو أحب اليك . ثم قصد المحراب محراب داود وذلك ليلاً فصلّى فيه , ولم يلبث أن طلع الفجر فأمر المؤذن بالإقامة فتقدم فصلى بالناس وقرأ بهم ” ص ” وسجد فيها ثم قام وقرأ بهم في الثانية صدر بني اسرائيل ثم ركع ثم انصرف , فقال علي بكعب . فأتى به فقال : أين ترى أن نجعل المصلى ؟ فقال : إلى الصخرة . فقال: ضاهيت والله اليهودية يا كعب , وقد رأيتك وخلعك نعليك . فقال: أحببت أن أباشره بقدمي . فقال: قد رأيتك , بل نجعل قبلته صدره كما جعل رسول الله صلى الله عليه وسلم قبلة مساجدنا صدورها , اذهب اليك فإنا لم نؤمر بالصخرة ولكنا أمرنا بالكعبة . فجعل قبلته صدره , ثم قام من مصلاه إلى كناسة قد كانت الروم قد دفنت بها بيت المقدس في زمان بني اسرائيل , فلما صار إليهم أبرزوا بعضها وتركوا سائرها , وقال: يا أيها الناس اصنعوا كما أصنع . وجثا في أصلها وحثا في فرج من فروج قبائه وسمع التكبير من خلفه , وكان يكره سوء الرعة في كل شئ , فقال: ما هذا ؟ فقالوا: كبّر كعب وكبّر الناس بتكبيره … )[492] . و (رجاء بن حيوه) هذا الذي سجد لسجود (كعب الأحبار) من أهل الكتاب الذين اظهروا اسلامهم , وصار المفتي والفقيه الأموي الابرز لطواغيت بني أمية , وله احال (عبد الملك) هندسة النقوش عند إعمار الحرم في (بيت المقدس) .

وقال ابن كثير في (البداية والنهاية) ما نصه ( روى الحافظ بهاء الدين ابن عساكر في كتابه ” المستقصى في فضائل الأقصى ” بسند له عن الأوزاعي , عن خالد بن معدان , عن كعب الأحبار , أنه قال : إن مدينة القسطنطينية شمتت بخراب بيت المقدس , يعني زمن بختنصر , فتعززت وتجبرت وشمخت , فسماها الله , عز وجل , العاتية المستكبرة; وذلك أنها قالت مع شماتتها ببيت المقدس: إن يكن عرش ربي على الماء , فقد بنيت أنا على الماء . فغضب الله تعالى عليها , ووعدها العذاب والخراب وقال لها : حلفت يا مستكبرة لما قد عتيت عن أمري وتجبرت , لأبعثن عليك عباداً لي مؤمنين من مساكن سبأ , ثم لأشجعن قلوبهم حتى أدعها كقلوب الأسد الضارية , ولأجعلن صوت أحدهم عند البأس كصوت الأسد حين يخرج من الغابة , ثم لأرعبن قلوب أهلك كرعب العصفور , ثم لأنزعن عنك حليك وديباجك ورياشك , ثم لأتركنك جلحاء قرعاء صلعاء; فإنه طال ما أشرك بي فيك , وعبد غيري , وافتري علي , وأمهلتك إلى اليوم الذي فيه خزيك , فلا تستعجلي يا عاتية فإنه لن يفوتني شيء أريده ) . وهي الرواية التي يرى باحثون يهود انها متوافقة مع آيات (تلمود السنهدرين) . وفيها يُرى العداء للقسطنطينية واضحاً في نفس (كعب الأحبار) , وهو ما كان ناشئاً ربما عن استقلال الكنيسة الرومية الشرقية بعقائد بولصية متأثرة بالموطن الجديد في اليونان ذات الفلسفة القديمة , على خلاف الكنيسة الرومانية الغربية التي استحوذ عليها الباطنيون اليهود لاحقاً , بسبب وقوعها في مجتمع لا يملك عمقاً حضارياً معرفياً مناسبا .

وعن كتاب (البلدان) للهمداني عن (كعب الأحبار) قوله ( قرأت في التورية أن الله جلّ وعزّ يقول للصخرة: أنت عرشي الأدنى, منك ارتفعت إلى السماء, ومن تحتك بسطت الأرض, ومن أحبّك أحبّني ومن أبغضك أبغضني ومن مات فيك فكأنّما مات في السماء, أنا جاعل لمن يسكنك أن لا يفوته الخبز والزيت أيّام حياته وكلّ ماء عذب من تحتك يخرج, لا تذهب الأيّام حتى يزفّ إليك البيت الحرام, وكلّ بيت يذكر فيه اسمي, يحفّون بك كما يحفّ الركب بالعروس ) , وهنا بشارة يهودية .

ويرى علماء غربيون مثل (لوث) و (كايتاني) انّ صحابة مثل (ابن عباس) قد اخذوا الكثير عن (كعب الأحبار) , حتى صار ل(ابن عباس) منهجاً اقرب لليهودية في التفسير . لكنّ هؤلاء الباحثين قد غفلوا عن انّ الاسلام القرشي جعل روايات (كعب الأحبار) على لسان (ابن عباس) , حماية وترويجا . وهذا ما يمكن فهمه بوضوح من موقف (ابن عباس) في انتقاده السابق لروايات وقصص واعتقادات (كعب الأحبار) . وهذا هو منهج القوم في تسويق خرافات وأساطير ودسائس مسلمة اليهود , ما جعل العالم (شوللي) يشارك هذا الرأي , من التشكيك في دعاوى التاريخ الرسمي عن وجود علاقة بين الاثنين .

ومثال هذه المعالجة لروايات مسلمة الفتح ما نقله صاحب (الموطأ) عن فضل يوم الجمعة عن (ابي هُريرة) عن (عبد الله بن سلام) اليهودي , لكنّها في كتاب اخر هو (الجامع) ل(ابن وهب) عبارة عن محادثة بين (كعب الأحبار) وَ(عبد الله بن سلام) اليهوديين , توافقاً مع كتاب (المشنا) , كما يذكر الباحث اليهودي (اسرائيل ابو ذؤيب) .

 

 

اما (عثمان بن عفان) , المتأفف من غبار بناء مسجد رسول الله , والمهدد للصحابي الكبير (عمار بن ياسر) حين ارتجز مقارناً بين من يبني المساجد وبين يضيق من غبارها^[493]. وبحسب شهادة (عبد الله بن عمر) انه لم يحضر (بدراً) , وفرَّ يوم (اُحد) حتى بلغ (المدينة) , وأقام ثلاثاً , فقال له رسول الله (( لقد ذهبتم فيها عريضة ))^[494], وتخلُّف عن بيعة الرضوان , وإن كان (ابن عمر) أراد نصرته إعلامياً من خلال التبرير للسائل , الا ان شهادة (ابن عمر)^[495]كافية في بيان ما عليه الرجل من ضعف عملي في عقيدته . لكن لم يفت القوم ان يجعلوا له فضيلة الأوائل , اذ جعلوه ممن هاجر الى الحبشة , ثم أعادوه مبكراً الى مكة , ليظهروه في جملة من الصور الإسلامية الى جانب النبي, لأنهم يعلمون ان مهاجري الحبشة إنما رجعوا بعد (الحديبية) والصلح , وهي فترة طويلة على رواة السلطة ان يغيب فيها (عثمان) . فاختلقوا لإعادته الافتراضية قصة , أساؤوا فيها الى مقام النبي إساءة عظيمة ومرعبة , اذ ادعوا ان الشيطان ذكر آلهة قريش بخير على لسان النبي بالقول ( تلك الغرانيق العُلى وان شفاعتهن لترتجى ) , وقريش تسمع , فسجد النبي وسجد عتاة قريش , فوصل الخبر الى مهاجري الحبشة , ان قريشاً اسلمت جميعها , فعاد قسم كبير منهم الى عشائرهم , وفِي العائدين (عثمان بن عفان)^[496]. ولا يمكن ان يظن حتى الساذج لهذه القصة من مصداقية , لكذبها أولاً على حضرة النبي والقرآن الكريم , الذي يقول (( ما ضلّ صاحبكم وما غوى * وما ينطق عن الهوى * ان هو الا وحي يوحى * عَلَّمَه شديد القوى ))^[497], وهي آيات في اول سورة (النجم) التي ادعوا نفث الشيطان كلماته فيها , فكأنما أعماهم هم الشيطان عن الربط بين كلام الله وبيانه وبين دعواهم تلك , واستحالة ان يتصور الشاهد لهذا المقام –على فرض قبوله , وفرض المحال ليس بمحال– تبعية قريش وإيمانهم بالنبي لمجرد الاشتباه في تلك اللحظة , ثم المسير لأشهر طويلة بين الدول ليوهم أهل الحبشة , ومن الواضح ان قريشاً والنبي ظلوا اعداءً بعد لحظة واحدة من هذه الحادثة الوهمية المدعاة . ثم ان المهاجرين الى الحبشة إنما خرجوا نتيجة لإيذاء كفار قريش لهم , فكيف باتوا في عشائرهم التي اذتهم وهي لمّا تزل كافرة ! . لكنّ القصة منقولة عن (يزيد بن زياد المدني) , الراوي تكلّم (معاوية) بدعاء رسول الله على المنبر^[498], والذي قال (البخاري) عنه ( لا يتابع على حديثه )^[499], عن احد مسلمة اليهود (محمد بن كعب القرظي) .

ف(عثمان بن عفان) قد اساء السيرة , وقرّب في خاصته شرار بني أمية , وجفا الصالحين من الصحابة , حتى انه نفى اصدق الناس لهجة الصحابي الزاهد الثائر (ابا ذرّ الغفاري) الى (الربذة) , دفاعاً عن اليهودي (كعب الأحبار)^[500]. فاجتمع عليه أهل العراق وأهل مصر وأهل (المدينة) فقتلوه , فأقام مطروحاً على الكناسة^[501]ثلاثا^[502].

والملفت في احداث ثورة الصحابة ضد الخليفة (عثمان) انّ ابرز المدافعين عنه كانوا يهوداً . فقد اقبل (عبد الله بن سلام) حتى قام على باب الدار ينهاهم عن قتله وقال ( يا قوم لا تسلّوا سيف الله عليكم , فوالله إن سللتموه لا تغمدوه , ويلكم إن سلطانكم اليوم يقوم بالدرة , فإن قتلتموه لا يقم إلا بالسيف , ويلكم إن مدينتكم محفوفة بملائكة الله , والله لئن قتلتموه لتتركنها ) , فقالوا ( يا بن اليهودية وما أنت وهذا ! ) فرجع عنهم^[503]. وَ(عبد الله بن سلام) حبر من أحبار يهود (بني قينقاع) , اختلف الرواة في تاريخ إسلامه , هل كان بعد وصول النبي الى (المدينة) , ام قبل وفاته بعامين . فيما وضعت (صفية بنت حيي بن أخطب) خشباً بين منزلها ومنزل (عثمان) , تنقل اليه الماء والطعام . حيث حاء في ( سير إعلام النبلاء ) ل(الذهبي) عن (كنانة) قال ( كنت أقود بصفية لتردّ عن عثمان , فلقيها الأشتر , فضرب وجه بغلتها حتى مالت ؛ فقالت : ذروني , لا يفضحني هذا ! . ثم وضعت خشباً من منزلها إلى منزل عثمان , تنقل عليه الماء والطعام )^[504]. و (صفية بنت حيي) من يهود (بني النضير) , وامها من يهود (بني قريظة) .

وهي أمور تثير التساؤل الدائم عن هذه العلاقة العميقة بين مسلمة اليهود وهؤلاء الخلفاء الأوائل . فهم حتى قبل زمان الخلافة وحين كانت سراياهم مهزومة او غير منتجة اذا تم انتدابهم , حين كان يريد رسول الله أحيانا بيان سبب عدم تكليفهم . فحين بعث النبي (عمرَ بن الخطاب) الى (هَوازن) رجع بلا قتال , في ثلاثين رجلا , وحين سُأل لماذا لم يقاتل قبيلة (خثعم) ؟ , قال انه لم يؤمر الا بقتال (هَوازن) , وحين تم انتداب حليفهم يوم السقيفة (بشير بن سعد) – والد (النعمان بن بشير) , الذي ولّاه بنو امية في خلافتهم على الكوفة – لقتال (بني مرة) , عاد منهزماً وحده , بعدما قُتِل من معه , ولجأ هو الى يهودي يعرفه , الامر الذي يدل على انكساره وهروبه من المعركة قبل انتهائها وعلى علاقة غريبة باليهود^[505].

 

 

غير أن الغريب هو نسبة تاريخ من كان بعيداً عن مسلمة اليهود الى اليهودية من قبل بعض الجهات العامية , لتبرئة من كان على علاقة جلية باليهود عامة , والإساءة لمن كان في صف (علي بن ابي طالب) من الصحابة والقبائل , على خلاف حقائق التاريخ , كما في اختلاقهم قصة (عبد الله بن سبأ) . اذ ان ملخص رواية المثبتين لوجود شخصية (عبد الله بن سبأ) في التأريخ الاسلامي على النحو التالي : أنّ يهودياً من صنعاء اليمن أظهر الاسلام في عصر (عثمان بن عفان) , واندسَّ بين المسلمين , وأخذ يتنقّل في حواضرهم وعواصم بلادهم , في الشام والكوفة والبصرة ومصر, مُبشّراً بأنّ للنبيّ (محمد) رجعة , كما أنّ ل(عيسى) بن مريم رجعة, وأنّ (علياً) هو وصيُّ (محمد) , كما كان لكلّ نبيٍّ وصيُّ , وأنّ (علياً) خاتم الاوصياء كما كان (محمد) خاتم الأنبياء , وأنّ (عثمان) غاصب حق هذا الوصيّ وظالمه فيجب مناهضته لإرجاع الحقّ إلى أهله. وسمّوا بطل قصّتهم (عبداللّه بن سبأ) ولقّبوه بـ ” ابن الامة السوداء ” , وزعموا أن (عبداللّه بن سبأ) هذا بثّ في البلاد الاسلامية دُعاته , وأشار عليهم أن يُظهروا الامر بالمعروف والنهي عن المنكر , والطّعن في الاُمراء , فمال إليه وتبعه على ذلك جماعات من المسلمين , ومن هنا ولد مذهب التشيع , على رأيهم .

وابتدأ هذا الادعاء منذ زمان (الطبري) , وهو اول راوٍ للاسم المدّعى , الى وقت تبنيه رسمياً على يد الوهابية السلفية . ولعل اشهر ما كتبه السلفيون اليوم , غير ما كتبه (احسان الهي ظهير) , هي رسالة الماجستير للباحث (سليمان بن حمد العودة) بعنوان ” عبد الله بن سبأ وأثره في إحداث الفتنة في صدر الإسلام ” .

والحقيقة ان ما نسبه هؤلاء المتبنون لدعوى وجود هذه الشخصية في التأريخ من قدرات وامكانيات سياسية واقتصادية واعلامية وحنكة ودهاء لهو ما لم يتوفر لأعظم الشخصيات بل المنظمات والدول على مر التأريخ , فهذه الشخصية التي غيرت مجرى الاحداث في صدر الاسلام , واثرت في كل الامصار والاصقاع المتباعدة , لتحدث ثورة الصحابة ضد (عثمان) , لهي كفيلة بالقضاء على النبوة والاسلام في مهدهما لو تبناها اليهود منذ البداية ! .

وقد كانت قبائل اليمانية الازدية التي ناصرت (علياً) تعيش بين الديانات التوحيدية الإبراهيمية واليهودية والمسيحية , اما في العراق فقد كانوا على المسيحية , وهذا مميز آخر , يجعلهم يفضلون على غيرهم لو تم القياس . وهذا لا يلغي دور قبائل وانساب اخرى ناصرت (علي بن ابي طالب) , بل ان (الازد) كانوا محور حركة هذه النصرة , فهناك قبائل كثيرة لم تقل إقداماً في نصرة الحق مع (علي) , حيث لا يفترقان حتى يردا على رسول الله الحوض .

 

 

فيما صنعت روايات بني امية – خلفاء عثمان – هولوكوست يهودياً يدين رسول الله في جريمة قتل (بني قريظة) بلا رأفة . اذ تنقل هذه الروايات انه جمعهم – بعد حكم حليفهم (سعد بن معاذ) فيهم – في أخاديد وذبحهم صبرا . وتنقل هذه الروايات ايضاً علائم البطولة والإخلاص والحب التي تمتع بها هؤلاء اليهود , وأنهم كانوا أسمى من المادة , كما في نبل (الزبير بن باطا) اليهودي حسب الرواية . وتنقل ايضاً صورة شبيهة بصورة (سارة) اليهودية المختلقة في مسلسل (باب الحارة) من البِشر والطيبة والصبر .

وهي صور قطعاً لم يتمتع بها اليهود يوما , وإنما اريد منها تهويل المشهد الدرامي . ليزداد الغضب العاطفي العالمي من فعل رسول الله , ومن سوء صنيع (سعد بن معاذ) مع حلفائه^[506]. وبالتالي الطعن على النبي والأنصار , والتبرير لجرائم بني امية^[507]وبني الزبير^[508].

فالراوي لهذا الهولوكست المختلق هو (ابن شهاب الزهري) , الذي صار في ديوان أصحاب (عبد الملك بن مروان) , بعد ان قصده الى الشام مدقعاً فقيرا , واستبقاه يفتيه بقضاء (عمر) – الذي كان حليفاً لليهود – , و(عمر) لا قضاء له قد شغله الصفق في الأسواق كما قال , وبعد وفاته لزم ابنه (الوليد) , ثم (سليمان) , ثم (عمر بن عبد العزيز) , ثم (يزيد) , فاستقضاه (يزيد بن عبد الملك) على قضائه مع (سليمان بن حبيب المحاربي) جميعا , ثم لزم (هشام بن عبد الملك) , وصيّره (هشام) مع أولاده , يعلّمهم ويحج معهم^[509].

كذلك عن (عروة بن الزبير) عن (عائشة) , تبريراً لما فعله اخوه (عبد الله بن الزبير) في جملة (بني هاشم) . وكان أبو (الزهري) من رجال (ابن الزبير) ايضاً . وقد اعتاد (آل الزبير) التلفيق كلما احتاجوا الى ناصر , اذ هم لم يملكوا علم (بني هاشم) ولا مال ونفوذ بني امية , وهما خصومهم . كما فعلوا من تمجيد شريك ابيهم (طلحة بن عبيد الله) , وجعله المدافع عن رسول الله بتميز , رغم كونه احد الهاربين المؤلفين عن رسول الله يوم (احد) وظن انه قتل , برواية عن (يحيى بن عُبَاد بن عبد الله بن الزبير) عن ابيه عن جده^[510]. وربما لهذا حظي (عبد الله بن الزبير) , ذلك العاصي امام زمانه والخارج عليه والسبب الأول في قتل ابيه (الزبير) , بمنقبة ” الأول ” كغيره من رؤوس الفتنة , اذ رووا انه كان اول مولود ولد للمهاجرين بعد الهجرة , وان النبي كبّر حين ولادته , وليجعلوا هذا التكبير منطقياً رووا ان اليهود سحروا المهاجرين وكان النبي يخشى الا يولد لهم ولد . ولم يفت هؤلاء الرواة ان يجعلوا للعاصي الاخر وهو (النعمان بن بشير) منقبة الأول كذلك , فجعلوه اول مولود للأنصار بعد الهجرة^[511]. ومن ثم قسموا المنقبة المدعاة ذاتها – بعد اثارتها – بين قطبين سيئين من اقطاب السوء في المهاجرين والأنصار .

ومن الواضح ان يهود (بني قريظة) كانوا من الخسة ما دفع حليفهم قبل الإسلام (سعد بن معاذ) الى الغضب الشديد منهم , اذ انه رغم انشغاله بمعركة (الخندق) وإصابته بسهم فيها دعا الله الا يميته حتى يأخذ حيفه من يهود (بني قريظة) , وكان هذا قبل ان يغزوهم رسول الله . وبدون التباس كان هذا الغضب ناشئاً عن كونهم غدروا برسول الله والمسلمين وحلفائهم من (الاوس) عند انشغالهم بالقتال مع قريش في معركة (الأحزاب) , حتى ان احدهم هجم على احد حصون النساء في المدينة من وراء ظهر المسلمين , فقامت اليه (صفية بنت عبد المطلب) بعمود فقتلته^[512]. لكنّ قريش وبني امية لم ينسوا وقفة يهود (بني قريظة) تلك وجعلوا لهم هذا الهولوكوست .

وقد صنعوا قبله هولوكوست اخر ليهود (بني النضير) , متضارب غير مستقيم المنطق والرواية . حيث جعلوا سبب اخراجهم من ( اوطانهم ) ان رسول الله فرض عليهم دية شخص قتله مسلم من قوم اخرين , إكراها , فهمّوا بقتله لما ضاقوا بفعله , ولم يفعلوا لأنه علم بهذه النية من الله , فأجلاهم . وهي رواية ضعيفة في متنها من حيث النقل , اذ تعددت صورها , ولم تستقم , اذ هو في مرة أخذ مالهم وقسمه , وفي مرة هم اخذوه معهم فسادوا به الناس في (خَيْبَر) . وهي ضعيفة في إسائتها لنبي الله الذي لو أجاز العقوبة على النية لقتل المنافقين في (المدينة) , ولقام وصيُه (علي بن ابي طالب) بقتل (ابن ملجم) وهو يعلم انه يريد قتله وقد اخبره بهذا , ولأخرج النبي اليهود من (المدينة) قبل هذا كله . وهي ضعيفة في أخذ النبي أموال اليهود لدية رجل قتله مسلم . لكنّ الصحيح انهم إنما قاموا بمحاولة لقتل النبي واضحة صريحة , كما يُستشف من رواية (الواقدي) . الامر الذي اجبر حلفاءهم (الخزرج) على السكوت^[513]. وقد نقلوها رغم تضعيفهم لرواتها (سلمة بن الفضل الابرش) و(محمد بن حميد الرازي) .

ومن الهولوكوست الذي صنعوه قصة مقتل زعيم اليهود (كعب بن الأشرف) . اذ نسبوا ان رسول الله بعث جماعة منهم (محمد بن مسلمة) قاموا بقتل (ابن الأشرف) غيلة , وقد غدروا به , بعد ان أحسن اليهم واستضافهم . ونقلت – كما قصص مقتل اليهود الأخرى – الصفات البطولية ل(ابن الأشرف) والحكمة لزوجته^[514]. فيما لا يصح الغدر في الدين الإسلامي , فضلاً عن نقض العهود . ولقد ابى (مسلم بن عقيل بن ابي طالب) ابن عم وسفير حفيد النبي (الحسين) قتل الطاغية (عبيد الله بن زياد) غيلة , وهو مسلم ليس له شرف مقام النبوة والرسالة , وقد نقل حينها حديث النبي (( ان الإيمان قيد الفتك , فلا يفتك مؤمن ))^[515], فكيف يكون هذا الامر من صنيع أنبياء الله .

 

ونقل (البلاذري) انّ (معاوية بن ابي سفيان) اسكن العديد من الأسر اليهودية في (طرابلس) . ولا حاجة الى تأكيد انّ (معاوية) لم يكن معنياً بحلّ المسألة اليهودية المطروحة اليوم , بقدر ما كان يريد تغييراً ديمغرافياً وفكرياً ودينياً ما .

 

فيما ينقل (فينلاي) كيف انّ المسيحيين كانوا يروون قصة اليهوديين الذين تنبّأوا ان يحكم (يزيد الثاني) أربعين سنة , لكنّهما طلبا اليه تهديم الرموز المسيحية , فمات اثناء تنفيذ طلبهما . والغريب انّ هذين المتنبئين اليهوديين هما ذاتهما من تنبأوا للمدعو (كونون) بحكم الامبراطورية الرومانية , وطلبا اليه لقاء ذلك ان يقضي على ( تلوث المسيحية في الشرق ) ! . وقد حكم باسم (ليو الايزوري) , فاضطهد المسيحيين واليهود على السواء . ولا تُعرف الغاية من هذا الربط بين (ليو الايزوري) و (يزيد الثاني) , لكنّ الاكيد انّ هناك صلة ما , يمكن إجمالها في الحملتين اللتين شنهما كل من (ليو) للتغير القانوني والديني , و (يزيد الثاني) ضد المسيحيين الشرقيين بقيادة (مسلمة بن عبد الملك) .

كما انّ هذه الرواية تكشف عن تداخل عالم المؤامرات , وسقوط الحدود الجغرافية او الدينية امام الحركة التآمرية لحاخامات السنهدرين . وكان الاستهداف نحو النصرانية واليهودية الشرقيتين الموحدتين . فيما يبدو انه خطوة باتجاه أوروبا الحديثة . فيما يرى (مكسيموس المعترف) انّ (العرب) – وهم كانوا ممثلين في نظره بسلطة الانقلاب العمري الأموي – أدوات للتمهيد لقدوم عدوّ المسيح (المسيح الدجّال) .

وقد كان (محمد بن كعب القرظي) , وهو من مسلمة اليهود , اقرب المقربين الى الخليفة الأموي (عمر بن عبد العزيز) , وكان يأتي لزيارة الخليفة في (دمشق) كما يذكر (ابن سعد) في (الطبقات) , ويبعث برسائله من (المدينة) الى قصر الخليفة بدمشق , فيجيبه الخليفة من هناك .

امّا اليهودي الاخر (وهب بن منبه) فقد كان إماماً للمسلمين خلال حكم (بني أمية) , وكان على القضاء في (صنعاء) لصالحهم , وله جملة من الآراء في القدر , احدثت خلافاً بين عامّة المسلمين . وقد روى القوم عن (عبد الرزاق) عن أبيه عن (وهب) قوله ( يقولون عبد الله بن سلام كان أعلم أهل زمانه , وإن كعباً أعلم أهل زمانه , أفرأيت من جمع علمهما , أهو أعلم أم هما )[516]. فايّ دولة إسلامية كان اعلم علمائها ثلاثة من اليهود ؟! , هذه هي دولة (بني أمية) , وارثة ( الانقلاب العمري ) .

و (ابو الدرداء) – بأمر من معاوية – ينشر الثناء على (كعب الأحبار) فيقول ( إن عند ابن الحميرية لعلماً كثيرا )[517]. وكان (معاوية) ذاته يثني على نفر منهم (كعب الأحبار) فيقول ( ألا إن أبا الدرداء أحد الحكماء , ألا إن كعب الأحبار أحد العلماء , إن كان عنده لعلم كالبحار , وإن كنا فيه لمفرطين )[518].

ولما كان تاريخ حدوث معركة بدر الكبرى التي كانت مفصلاً بيّناً ضاع وتردد بين روايات الشعب والسلطان بين سبعة عشر وتسعة عشر من رمضان , فليس غريباً على (آل الزبير) التزوير في حوادث ووقائع التاريخ الإسلامي لرفع مكانة ابيهم حين ادعوا الخلافة واحتاجوا الى رتبة اعلى من رتبتهم . فهشام بن (عروة بن الزبير) يستنسخ قصة بروز (علي بن ابي طالب) يوم (خَيْبَر) ورجزه وينحلها للزبير^[519] . وهذا الخليط الأموي الزبيري هو ما أنتج لا شك الإساءة لمقام رسول الله – من اجل تبرير أفعال بني امية – في رواية (ابن إسحاق) ان النبي دفع (كنانة بن الربيع بن ابي الحقيق) اليهودي الى (الزبير بن العوام) ليعذبه بالنار في صدره من اجل كنز من الذهب والفضة . وفعلاً استجاز (برهان الدين الحلبي) تعذيب الناس في ( السيرة الحلبية ) بهذه الرواية . رغم ان (الحلبي) ذاته يروي نسختها الأخرى ببطل اخر هو (حيي بن أخطب) اليهودي , الامر الذي يكشف اضطرابها^[520]. وبفعل هذا التحالف الخفي بين (آل الزبير) و (بني امية) نسبت الى رسول الله جملة من عمليات الاغتيال , التي لا يأتيها نبي . وكانت في جملتها موجهة ضد يهود , لإتمام هولوكوست مدبّر يجعلهم مظلومين مغدورين , وهم من ابشع الغدرة . فعن (محمد بن جعفر بن الزبير بن العوام) عن (عبد الله بن انيس) – الذي مات في الشام في خلافة معاوية سنة ٥٤ هجرية – رويت قصة بعث رسول الله على (خالد بن سفيان بن نبيح الهُذَلِي) لاغتياله . فلا غرابة بعدئذ ان تروى روايات اغتيال زعماء اليهود (يسير بن رزام) و (كعب بن الأشرف) بأمر النبي , لاسيما انها رويت عن (عبد الله بن ابي بكر) عن زوجته (فاطمة بنت عمارة) عن خالة أبيه (عمرة بنت عبد الرحمن) عن (عائشة بنت أبي بكر) كما يقول البعض , و(عائشة) عنها أخذ (آل الزبير) او نسبوا اليها . و (عبد الله بن ابي بكر) كان أبوه (أبو بكر بن محمد بن عمرو بن حزم) امير (المدينة) وقاضيها لبني امية وبني مروان , وكان يتختم بالذهب رغم حرمته . ومع هذا عدّوه من الثقات الاثبات وأوجدوا له الاعذار^[521].

 

ويروي الرحالة الأسقف (اركلف) , الذي حجّ الى (القدس) عام ٦٧٠م , انّه وجد طائفتين من اليهود في (القدس) , احدهما اعتنقت المسيحية , والأخرى بقيت على اليهودية .

فيما كان ل(عبد الملك بن مروان) – الخليفة الأموي – جماعة من اليهود يعملون بين يديه مختلف الاعمال , قد اسقط عنهم الجزية . وقد قام هذا الخليفة الأموي ببناء مجمل الحرم والصخرة في (بيت المقدس) عام ٦٩٠م , ورصد لذلك خراج مصر لسبع سنين , في أبهة وفخامة دنيوية اثارت حتى الكتّاب الافرنجيين . لكنّ الغريب انه جاء بعشرة أسر يهودية للقيام بخدمة الحرم ! , وقد تكاثرت تلك الأسر لاحقاً .

وهذا الإسكان المتكرّر للأسر اليهودية في (القدس) امر مريب جداً , حيث ابتدأه (عمر بن الخطاب) , الذي كان المؤسس ايضاً لمشروع اعادة إعمار الهيكل , واستمرّ في أدائه (عبد الملك بن مروان الأموي) , الذي اتمّ البناء ايضا , فيما قام الزعيم الأشهر في تاريخ الحروب الوسطى (صلاح الذين الأيوبي) بإسكان ثلاثين أسرة يهودية جديدة , بطلب من طبيبه اليهودي الأندلسي الخاص وشيخ (كبّالاه) السحرية الأشهر (موسى بن ميمون) , بعد فتحه للقدس وطرد الصليبيين , وبعد أنْ كان صديقاً مقرباً وقديماً لوصي العرش الصليبي القمص (رايموند) . وعجيب هذا الاشتراك في المهمة الغريبة من هؤلاء القادة المسلمين الأشهر والأكثر احتراماً في التاريخ الرسمي . وما اعجب من ذلك الّا اشتراكهم – جميعاً – في العداء المفرط لأهل البيت المحمدي وشيعتهم , حتى بقر بعضهم بُطُون الحوامل .

وقام لاحقاً (الوليد بن عبد الملك الأموي) , الذي قام بهدم بيوت اهل (المدينة) على رؤوس أهلها بعد ان امر (عمر بن عبد العزيز) واليه بذلك^[522], بنقش اسمه بالفسيفساء على الكرنيش الموضوع على المثمن الذي يحمل قبة الصخرة , وهو ما ازاله الخليفة العبّاسي (المأمون) لاحقاً وكتب اسمه مكانه .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

الفصل الخامس: اليهود في العهد العثماني

 

 

 

 

لم تكن دول الشيعة مع كل ذلك المد اليهودي داخل المؤسسات الرسمية الاسلامية لتسلم من الفتن وانحراف العقائد , فكان سحرة اليهود يدسون من خلال مجموعة من المنحرفين ممن اختلف اليهم أمثال (المغيرة بن سعيد) ما شاءوا من الظواهر المنحرفة . وكذلك (محمد بن بشير) – رغم انه من موالي بني اسد – الا انه اظهر من البدع ما يشابه دجل الدجالين في العصر الحديث , حتى فتن الناس فادعى انه نبي فوق الإمام , وقد كانت الناس على بساطتها تنبهر به , وحين أراد الخلفاء العباسيون قتله تحالف معهم , ثم قتلوه رغم ما صنعه لهم من عجائب^[523]. وقد لعن الائمة المعصومين أولئك المنحرفين ممن شابه (المغيرة) وابانوا حالهم^[524].

وقد كانت دول الشيعة تلك هي الأعلى تحضراً ومنعة فكرية حتى سقوط دولة بني العباس , فتكون الدول التركية البدوية التي ختمت ثم أعقبت دولة بني العباس أقل قدرة على مواجهة الطريقة الناعمة للتغلغل اليهودي .

وفيما كانت المسيحية البولصية تنمو في غرب أوروبا , تحت رعاية الكنيسة الرومانية الكاثوليكية الغربية , كان من اللازم إنهاء الوجود الفكري للكنيسة الرومانية الشرقية وإضعافه , لتأثرها بالمدّ الشرقي الأقرب الى التوحيد الالهي , رغم ظاهرها البولصي العام , وهذا ما ساهمت فيه دولة بني أمية , بالإضافة الى إسهامها المباشر في إنهاك وتطويق الدين الاسلام ورجالاته , من خلال ايذاء القادة الحقيقيين من (آل محمد) . ثم كانت الدولة (العثمانية) صاحبة الفضل ايضاً في نمو السيطرة الفكرية للفاتيكان , بعد اسقاطها لبيزنطية . فذلك كلّه كان مقدمة لعبور يهود (السنهدرين) نحو أوروبا وعقلها , والذين كانوا يعبِّرون عن الارث الكهنوتي الفرعوني المظلم .

 

 

وفي مثال العراق في العهد العثماني , الذي كان نظرياً الأكثر منعة أمام النفوذ اليهودي , فضلاً عن غيره من الأقاليم , كانت الجباية القاسية والعدل المهان والهدايا المأخوذة كرهاً هي ما ميزت كل عصور العثمانيين في العراق , لا سيما القرن الثامن عشر . فيما صار لليهود والبريطانيين والفرنسيين والهولنديين حرية التجارة والحركة في البصرة , وهي المدينة التي كان يسير بها الاهمال نحو الطاعون الذي ضربها في سبعينات القرن الثامن عشر , فكان هؤلاء الأجانب يهربون ويبقى أبناؤها يعانون الامرين .

ان البصرة نتيجة عهود العثمانيين تحولت من مدينة تجارية الى قرية كبيرة , وكان ولاة العثمانيين على البصرة يعتمدون على اليهود في المشورة , رغم أن قوات (المنتفك) الشعبية هي التي تسيطر على البصرة في نهاية القرن الثامن عشر بعد خروج القوات الإيرانية , ولم يكن بوسع الولاة العثمانيين الدخول الا باذنهم .

وقد بلغت قدرة التحكم البريطاني بالسياسة العثمانية في العراق مرحلة متقدمة , وهو ما سيكون مقدمة لما بعده لاسيما مع وجود التعاون اليهودي البريطاني في المنطقة . فصار تعاون المماليك المولودين على المسيحية في البلاد غير العربية – والذين يشعرون بانهم غرباء محتلون – مع الانجليز ضرورة في نظر الطرفين لحكم المنطقة . حتى ان (سليمان اغا) احد ضعفاء حكام المماليك – الذي بقي اسيراً في ايران لسنين حتى اطلق الإيرانيون سراحه برغبتهم ولم يستطع دخل البصرة الا تحت حماية المنتفك وكذلك بغداد – صنع له البريطانيون وغيرهم من المتلاعبين بالتاريخ بالمال تاريخاً بلا عمل ولا اثر حضاري فعلي سوى انه كان متعاوناً مطيعاً للبريطانيين .

ومنذ منتصف القرن الثامن عشر صار التنافس الفرنسي البريطاني في العراق واضحاً , مع رغبة تبشيرية فرنسية تمتزج بالسياسة من خلال جعل القنصل اسقفا , وسلوك تجاري بريطاني سرعان ما اصبح متغلغلاً في عمق السياسة المملوكية في بغداد والبصرة وإسطنبول , والسياسة الاجتماعية المحلية من خلال العلاقات المالية والقبلية التي تفرعت عن مندوبي شركة الهند الشرقية والقناصل البريطانيين بالتعاون مع اللوبي اليهودي العراقي , حتى ان العلاقات المملوكية البريطانية لم تتأثر في خضم الحرب البريطانية التركية في بداية القرن الثامن عشر بل ازدادت قرباً وتعاوناً عن طريق الرعاية المملوكية للمصالح البريطانية وصفقات السلاح التي زودت بها بريطانيا المماليك . كما كان بعض المدربين والأطباء حول الولاة فرنسيين . فيما اشتركت البعثات البريطانية والفرنسية ومن شاركهما من الاوربيين في مجال التنقيب وسرقة الاثار العراقية تحت نظر الحكومة المملوكية الجاهلة والمرتشية . وقد اصبح السفير البريطاني في القرن التاسع عشر ثاني رجل في العراق عملياً وبصورة شبه رسمية بعد رتبة الباشا في بغداد^[525].

وامام رغبة العثمانيين في إسطنبول انهاء حكم المماليك في العراق واعادته الى يدهم تم ارسال (صادق افندي) لإقناع الوالي المملوكي بالتنحي , الا ان الوالي استشار (إسحاق) الصراف اليهودي واتفقوا على قتل المبعوث السلطاني , فقتلوه خنقا , وقد كان السفير البريطاني جزءاً من هذه القصة , فتم ارسال ضباط من الشركس يرافقهم الالبان للاستيلاء على العراق تحالفوا مع حلفاء المماليك السابقين من قبائل (عقيل) و(شّمر) التي كانت حينها في الغالب تنتمي الى الجانب الأقوى وترتضي بما تغنم , وكانت (عقيل) على قسمين احدهما الى جانب الوالي , فصادف تلك الحملة لإزالة حكم اخر المماليك (داوود باشا) ان انتشر الطاعون الذي ظهرت أولى الإصابات به من خلال محلات اليهود , ولولا ارتفاع مناسيب دجلة وفيضان النهر في نفس الشهر لاختفى سكان بغداد عن اخرهم , فحمل الوالي جزءاً من ثروة الدولة وهرب , ونهب زعماء (عقيل) الكثير من ثروات السراي الحكومي واحرقوه , والغريب ان الاجتماعات والمؤامرات كانت تدار في دار (صالح بك) التي أصبحت دار المقيم البريطاني لاحقا , وهؤلاء المجتمعون في هذه الدار هم من قتلوا (قاسم باشا) اول الضباط الداخلين الى سراي بغداد من الجيش العثماني الذي قاده (علي رضا باشا الشركسي) . وبعد صراع وخديعة وسلب ونهب وموت وخراب استسلم (داوود باشا) , لكنّ المفاجأة انه لم يعدم بل تسلم الحكم في البوسنة وانقرة وغيرها حتى مات , وكأن دماء من سقط في بغداد كانت هباءً منثورا , فتم قتل جميع المماليك الخصم والجندي الموالي والمتعاون وغير المتعاون المواجه والهارب والمقاتل والمستسلم على يد قيادة الالبان بلا امان ولا عهد ولا ذمة كما كانت عادت سياسة الدولة العثمانية التي استفادت من هذا الوجود المملوكي الذي صنعته لقرون ثم ابادته . ومن تخلي (علي رضا باشا الشركسي) عن مظاهر السلطة الإسلامية التقليدية واحاطته بالأوروبيين وتجديده لامتيازات شركة الهند الشرقية البريطانية يُفهم من كان خلف استغلال المماليك ثم قتلهم للاستفادة من خلفهم بصورة اكبر . وذلك كله في حدود منتصف القرن التاسع عشر^[526].

ولم تكن هناك من دوائر حكومية للصحة ولم يكن في العراق سوى مستشفى واحد يقع في بغداد , فكانت الامراض تنتشر كأوبئة , ومن ثم فالناس مضطرة للتشافي على يد افراد محليين . لا سيما مع قلة العناية الحكومية بالبيئة والصحة المجتمعية .

فيما كان المسيحيون واليهود يتمتعون بنظام تعليمي واضح , الامر الذي مكنهم من تطوير انفسهم ومجتمعاتهم والدخول في السلك الوظيفي . وكان ان سمحت الحكومة العثمانية للبريطانيين وموظفيهم الهنود فتح دائرة بريد تعمل في العراق , وهي ربما مكنت البريطانيين من التجسس بصورة اعمق , الامر الذي قلدته الحكومة العثمانية ففتحت دائرة مشابهة بعد مؤتمر باريس . وقد سمحت هذه الدائرة مع دائرة التلغراف بانفتاح العراق على العالم .

 

بينما قام السيد (محمود بن عبد المحسن الحلو) وهو ابن شقيق المرجع السيد (عبد الرزاق الحلو) ببناء المسجد الجامع في مدينة (العزير) عند أطراف مدينة (العمارة) وأقام فيها حين مر عليها ورأى المسلمين مستضعفين فيها وأن السيطرة فيها لليهود في النصف الأول من القرن العشرين الميلادي , مثال على القيادة الدينية الميدانية التي العوائل العراقية الدينية العاملة والتي كانت ستوفرها مثل هذه العائلة لو ثُنيت لها وسادة المرجعية^[527], ومثال على ما تركه العثمانيون من تركة يهودية ثقيلة . في الوقت الذي كانت منشورات واخبار التحريض والثورة ضد الحكم العثماني ينشرها في العراق -عن طريق البضائع- على ما يبدو من اسمائهم أشخاص مسيحيون أو يهود , هم الصيدلي (داود فتو) وتاجر الآثار الأدبية (اسكندر) , وكذلك الجهات الأجنبية المشرفة على اتصالات البرق في البلاد , ويغذيها في جنوب العراق زعيم المجتمع السني في البصرة (طالب باشا النقيب) , الذي حظيت أسرته لاحقاً بدعم البريطانيين وتشكيل الحكومة العراقية الأولى , كما حظيت سابقاً بامتيازات العثمانيين^[528].

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

الخاتمة

 

 

• الانانية هي السر في انكسار النفس اليهودية الأولى . وتداخلت العقائد اليهودية المحرفة بصورة واضحة مع العقائد السحرية الباطنية الفرعونية .
• كانت الديانة اليهودية مقدمة ضرورية لما بعدها من الديانات التوحيدية . حيث نشأت في مجتمعها المسيحية , وعلى يد انبياء بني إسرائيل تمت صناعة المجتمع العربي الأول البديل الذي حمل راية الإسلام لاحقا . وانتقل معظم اليهود الى المسيحية الأولى . ودخل الكثير من اليهود في الإسلام .
• شارك اليهود في قتل الأنبياء , وفي مجازر الأمم الرومانية الوثنية ضد المسيحية النقية . وشارك رجالات اليهود في انقلاب السقيفة وما بعده , وكانوا من أهم رجال حزب الانقلاب المعادي لحزب آل محمد .
• يستخدم اليهود الفرعونيون كل وسيلة متاحة ضد الأمم الأخرى . واعتمد اليهود في نشر سيطرتهم على المال واعتقدوا بقدرته أكثر من قدرة الخالق على نصرهم , وهم لا ينشرون معتقداتهم لتؤمن بها الأمم الأخرى لأنهم مجتمع منغلق , لكنهم يفرضون معتقداتهم بالمكر والخديعة ولا يستهدفون بناء الاخلاق وفق ديانة توحيدية أخلاقية بل كسر أخلاق الأمم الأخرى فقط , دون أن يعرف اكثرهم سبب ذلك .
• سيطر اليهود على أهم منظمتين باطنيتين في العالم (الماسونية , النورانية) , ومن خلالهما سيطروا على مجمل الحركات الفكرية والسياسية في العالم المادي , لا سيما الغربي . وكان اصطناع الأفكار الأممية المادية مثل (الشيوعية) مقدمة مرحلية مؤقتة مهمة لإزاحة الأديان التوحيدية الأخرى (المسيحية , الإسلام) , لإفراغ الأمم من عقائدها , ومن ثم يتم لاحقاً تصنيع عقائدها من جديد على يد اليهود .
• كان الربا ورأس المال والإعلام والفساد أهم مداخل السيطرة اليهودية على العالم السياسي الغربي القوي , ومن ثم العالم . وتخضع معظم المؤسسات الكبرى في الغرب للمال اليهودي , حتى الأكاديمية البحثية , وهذا ما يميز القدرة اليهودية على التلاعب بأفكار العالم .
• لا يحتفظ اليهود المعاصرون في الغالب بأي شعور للأمم الأخرى التي احسنت اليهم , وسرعان ما يكونون احد اهم أسباب بلائها وبوابة خيانتها .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                             تعريف:

 

علي الابراهيمي : باحث وكاتب وشاعر عراقي , من مواليد 1980م , له عدة مقالات وبحوث منشورة في الصحف والمجلات مثل ( الايمان ) و ( الإصلاح ) النجفيتين وصحيفة ( الزمان ) و ( الشرق الأوسط ) اللندنية , والكثير من المواقع والصحف الإلكترونية المحلية والدولية , وله عدة كتب مطبوعة مثل كتاب ( المثل الأعلى ) , وكتاب ( صراع الحضارتين ) , وكتاب ( العلمانية والدين بين التجربة التاريخية والاسس المنطقية للاستقراء ) , وكتاب ( الكينونة القيادية والوجودية في الفكر الشيعي ) , وكتب الكترونية مثل ( المرجعية الدينية الإسلامية الإمامية ) , حامل لشهادة البكالوريوس في الكيمياء , ومهتم بالمساحات الفكرية غير المضاءة لا سيما في المجالين التاريخي والاجتماعي .

 

 

aladyaan.com                                     

 

 

 

 

 

 

 

[1] بحار الانوار , محمد باقر المجلسي , ج 11 , ح 48

[2] القرآن الكريم , سورة العنكبوت 26

[3] بحار الانوار , المجلسي , ج 11 , كتاب النبوة , ح 49

[4] سورة العنكبوت 26

[5] سفر التكوين , الإصحاح العشرون

[6] سفر التكوين , الإصحاح الرابع عشر

[7] سفر التكوين , الإصحاح الرابع عشر

[8] سفر التكوين , الإصحاح الثالث والعشرون

[9] سفر التكوين , الإصحاح الثاني عشر

[10] تم تفصيل ذلك في كتابنا المستقل (صراع الحضارتين)

[11] وقد رأى بعض الباحثين انّ هجرة النبي التوحيدي الكبير ابراهيم الى مصر كانت خلال حكم الاسرة الفرعونية الثانية عشر ، لتقاربها مع زمن حكم الهكسوس لمصر ، حيث اعتقد الباحثون انها حكمت في حدود ١٨٩٧ الى ١٨٤٠ ، فيما حكم الهكسوس منذ ١٧٨٥ الى ١٥٨٠ . لكننا نرفض ذلك مطلقاً ، حيث هو مخالف للمنطق التاريخي للحدث ، كما انه لا يقوم على أسس اثرية دقيقة . من هنا ارى انّ هجرة ابراهيم كانت في ظلّ اول ملوك الهكسوس ، وهي فترة متقاربة جدا مع التاريخ الذي يراه معظم الباحثين . كما انّ ظهور أبناء يعقوب في مصر ، واعزازهم ، ومن ثمّ استعبادهم بعد انهيار الهكسوس من قبل الاسرة الفرعونية الثامنة عشر يكشف عن منطقية رأينا . ويمكننا ملاحظة انّ مؤرخين اخرين لهم تواريخ غير التي رآها غيرهم ، فمثلا (ماسبيرو) في كتابه (تاريخ المشرق)  يرى انّ احتلال الهكسوس لمصر كان في حدود ٢٣٠٠ ق م ، فيما خروجهم كان بين ١٧٠٠ الى ١٦٥٠ ، ويرى انهم حكموا اكثر من خمسة قرون .

[12] سورة إبراهيم 37

[13] الهجرة هاجس تطور أم إعلان لمسخ الهوية , عبد الله الساعدي , مجلة النبأ , العددان ٣٢ – ٣٣

[14] سورة إبراهيم 35 – 40

[15] سورة النمل 91

[16] سورة التين 3

[17] سورة يوسف 82

[18] سفر التكوين 2 : 7 – 8

[19] سفر التكوين 2 : 9

[20] سفر التكوين 2 : 10 – 14

[21] سفر التكوين 3 : 23 – 24

[22] سفر التكوين 4 : 9 – 24

[23] سفر التكوين 2 : 11 – 12

[24] سفر يشوع بن سيراخ 24 : 35

[25] سفر التكوين 10

[26] سفر التكوين 25 : 13 – 18

[27] سفر صموئيل الأول 15 : 1 – 7

[28] مجلة (المقتطف) العلمية , بتاريخ 1\1\1903م , ج 28 , ص 217

[29] سفر التكوين 2 : 13

[30] سفر الملوك الأول 1

[31] سفر أخبار الأيام الثاني 32 : 4

[32] سفر أخبار الأيام الثاني 32 : 30

[33] سفر يشوع بن سيراخ 48 : 19

[34] سفر أخبار الأيام الثاني 33 : 14

[35] سفر يشوع بن سيراخ 24 : 37

[36] سفر التكوين 10: 6

[37] سفر التكوين 10

[38] موقع الأنبا (تكلا هيمانوت) للكنيسة القبطية الأرثوذكسية

[39] معجم البلدان , ياقوت الحموي , دار احياء التراث العربي , ج 4 , ص 225

[40] سورة القصص 27 – 28

[41] سفر أخبار الأيام الثاني 21 : 16

[42] سفر أخبار الأيام الثاني 14

[43] قاموس الكتاب المقدس , دائرة المعارف الكتابية المسيحية , موقع الأنبا (تكلا هيمانوت) للكنيسة القبطية الأرثوذكسية

[44] سفر القضاة 3: 8

[45] سفر الملوك الثاني 19 : 9

[46] سفر أخبار الأيام الثاني 12

[47] سفر أستير 1 : 1

[48] سفر أيوب 28 : 19

[49] سفر المزامير 68 : 31

[50] سفر المزامير 87 : 4

[51] سفر إشعياء 11 : 11 , سفر إشعياء 20 : 3

[52] سِفر إشعياء 20

[53] سفر إشعياء 43: 3

[54] سفر إشعياء 45: 14

[55] سفر إرميا 38

[56] سفر إرميا 46 : 9

[57] سفر حزقيال 29: 10

[58] سفر حزقيال 30

[59] سفر ناحوم 3 : 9

[60] سفر حزقيال 38

[61] سفر ناحوم 3 : 9

[62] سفر حبقوق 3: 7

[63] سفر صفنيا 2

[64] سفر صفنيا 3

[65] المسالة اليهودية / عبد الله حسين / مؤسسة هنداوي – ٢٠١٤ / ص ١٨ / مع التصحيح

[66] سفر التكوين / الإصحاح الخامس عشر / ٢

[67] سورة يوسف 9 – 10

[68] سفر التكوين / الإصحاح السادس والعشرون

[69] العرب واليهود في التاريخ / سوسة / ٧٨

[70] سورة يونس 83

[71] سورة يوسف 54

[72] سورة البقرة 132 – 134

[73] تاريخ المشرق , ماسبيرو , 37 و 38

[74] سورة القصص 76 – 80

[75] المستدرك على الصحيحين , الحاكم النيسابوري , الجزء الثاني , ح 3593

[76] الشركات متعددة الجنسيات , لتفاصيل اكبر يمكن مراجعة كتاب “عقيدة الصدمة” , تأليف : نعومي كلاين

[77] حاخام يهودي من (تيودلا – نافارا) زار مدينة (الموصل) في القرن الثاني عشر لكن تقريره نُشر في القرن السادس عشر , السومريون ص ٨

[78] تاريخ العراق القديم , طبعة دار المعلمين العالية , ١٩٥٥ , ص ٢٢٣ – ٢٢٤

^[79] اليهودية الوارثة لمجمع السنهدرين الكهنوتي الذي اُشبع بالعقيدة الفرعونية حتى حاكم المسيح النبي ، والتي أنتجت شيخ المجسمين كعب الأحبار ، والمترعرعة في كنف الوثنية الرومانية .– يقول (اسرائيل شامير) في كتابه (مقدمة في الكبّالا) : (الان نشهد هذه الظاهرة ايضا ً : هناك عشرات المعاهد حيث يُعلّمون “ غير اليهود “ نوعاً من اليهودية  . لا ليتحوّلوا ، بل ليشكّلوا مستوى ثانياً من الدعم . فالعديد من الناس الدينيين يفضّلون “ ربّاً لا دينياً “ ، وهو ما يتلاءم ايضاً مع النمط اليهودي ، فالإيمان بوجود اله هو شكل اخر مقبول عند اليهود ، لأنه يدعم الادّعاءات بانه لا توجد نقاط مركزية مقدسة جدا … شروط “ الكنيسة اليهودية “ على جمهورها من غير اليهود ليست قاسية جداً ، فهم – الجمهور غير اليهودي – قد يفعلون ما يريدون ، وقد يجمعون الثروة والمال ، بشرط ان يتخلون عن “ روحهم “ ، ولا يلتمسون أيّ الهام روحي . كما يجب الّا يساعدوا بعضهم البعض) .

^[80] السومريون , ص ١٥٠ – ١٥١

^[81] السومريون , ص ١٥١

[82] سفر التكوين 2 : 7 – 15

[83] بحار الأنوار , محمد باقر المجلسي , مؤسسة الوفاء , ج ١١ , ص ١٤٣

[84] سفر التكوين 2 : 7 – 8

[85] سفر التكوين 2 : 9

[86] سفر التكوين 2 : 10 – 14

[87] سفر التكوين 3 : 23 – 24

[88] سفر التكوين 4 : 9 – 24

[89] سفر التكوين 2 : 11 – 12

[90] سفر يشوع بن سيراخ 24 : 35

[91] سفر التكوين 10

[92] سفر التكوين 25 : 13 – 18

[93] سفر صموئيل الأول 15 : 1 – 7

[94] مجلة (المقتطف) العلمية , بتاريخ 1\1\1903م , ج 28 , ص 217

[95] سفر التكوين 2 : 13

[96] سفر الملوك الأول 1

[97] سفر أخبار الأيام الثاني 32 : 4

[98] سفر أخبار الأيام الثاني 32 : 30

[99] سفر يشوع بن سيراخ 48 : 19

[100] سفر أخبار الأيام الثاني 33 : 14

[101] سفر يشوع بن سيراخ 24 : 37

[102] سفر التكوين 10: 6

[103] سفر التكوين 10

[104] موقع الأنبا (تكلا هيمانوت) للكنيسة القبطية الأرثوذكسية

[105] معجم البلدان , ياقوت الحموي , دار احياء التراث العربي , ج 4 , ص 225

[106] سورة القصص 27 – 28

[107] سفر أخبار الأيام الثاني 21 : 16

[108] سفر أخبار الأيام الثاني 14

[109] قاموس الكتاب المقدس , دائرة المعارف الكتابية المسيحية , موقع الأنبا (تكلا هيمانوت) للكنيسة القبطية الأرثوذكسية

[110] سفر القضاة 3: 8

[111] سفر الملوك الثاني 19 : 9

[112] سفر أخبار الأيام الثاني 12

[113] سفر أستير 1 : 1

[114] سفر أيوب 28 : 19

[115] سفر المزامير 68 : 31

[116] سفر المزامير 87 : 4

[117] سفر إشعياء 11 : 11 , سفر إشعياء 20 : 3

[118] سِفر إشعياء 20

[119] سفر إشعياء 43: 3

[120] سفر إشعياء 45: 14

[121] سفر إرميا 38

[122] سفر إرميا 46 : 9

[123] سفر حزقيال 29: 10

[124] سفر حزقيال 30

[125] سفر ناحوم 3 : 9

[126] سفر حزقيال 38

[127] سفر ناحوم 3 : 9

[128] سفر حبقوق 3: 7

[129] سفر صفنيا 2

[130] سفر صفنيا 3

[131] فن الرسوم الصخرية واستيطان اليمن في عصور ما قبل التاريخ , ماري-لويز إينزان , مديحة رشاد , ب 4 , ص 61 – 68

[132] صحاح الاحاديث فيما اتفق عليه اهل الحديث , الضياء المقدسي , دار الكتب العلمية , ج 6 , ص 574

[133] تاريخ العرب القديم , توفيق برو , نشر : المكتبة الشاملة , نظام التصريف المائي في شبه جزيرة العرب , ص 32

[134] قاموس المعاني الالكتروني

[135] بحار الأنوار , العلّامة المجلسي , ج ١١ , ص 196

[136] سفر إرميا 13: 23

[137] سفر إشعياء 45: 14

[138] التطور اللغوي والكتابي في مملكة كوش “مملكة نيبتة ومروي ” دراسة تاريخية وحضارية , أسامة خليل مكي , معهد البحوث والدراسات الافريقية , جامعة القاهرة , 2011م , ص 1 – 9

[139] قاموس المعاني الالكتروني

[140] اقتصادنا , محمد باقر الصدر , ج 4 , ص 491 , عن كتاب “لسان العرب” ج 4 , ص 120

[141] تاريخ التمدن الإسلامي , جرجي زيدان , ص 55

[142] المسالة اليهودية / عبد الله حسين / مؤسسة هنداوي – ٢٠١٤ / ص ١٨ / مع التصحيح

[143] سفر التكوين / الإصحاح الخامس عشر / ٢

[144] سورة يوسف 9 – 10

[145] سفر التكوين / الإصحاح السادس والعشرون

[146] سورة القصص 76 – 80

[147] المستدرك على الصحيحين , الحاكم النيسابوري , الجزء الثاني , ح 3593

[148] الشركات متعددة الجنسيات , لتفاصيل اكبر يمكن مراجعة كتاب “عقيدة الصدمة” , تأليف : نعومي كلاين

[149] (نحن انحدرنا من مستوى كنا فيه مترابطين معاً ومع الواقع , حتى وصلنا الى مكان يدعى الفاصل او الحاجز , مما أدى الى تحديد وحصر وجودنا في هذا العالم الذي نعيش فيه) ,  موقع (حكمة الكابالا) العربي , سلسلة محاضرات لدراسة الكابالا , الدرس الثاني

[150] سورة الأعر اف 116

[151] (… ومع ذلك فان علماء الكابالا , والذين احرزوا العالم الروحي , يقولون لنا انه -لهدف معين- نحن انحدرنا من هذا المكان , أي من هذا الواقع الكامل لوضعنا الحالي في وقتنا الحاضر من خلال نظام يدعى ” العوالم ”  . ان المعنى الجذري لكلمة “عالم” في لغتها الاصلية تعني ” الاختفاء “) ,  ,  موقع (حكمة الكابالا) العربي , سلسلة محاضرات لدراسة الكابالا .

والمقصود بمصطلح “الواقع الكامل” هو “الإله” لكنهم لا يصرحون بهذا في منشوراتهم العلنية .

[152] انظر كتاب : الديانة المصرية القديمة , ياروسلاف تشيرني

[153] انظر كتاب : ما وراء الفقه , للسيد محمد الصدر

[154] انظر كتاب : ما وراء الفقه , للسيد محمد الصدر

[155] انظر : سورة طه 56 – 72

[156] الروافد الوثنية للثقافة اليهودية , الباحث : محمد حسن المبارك

https://saaid.net/Doat/almubark/8.htm

 

[157] القرآن الكريم : سورة طه 56 – 76

[158] سورة طه 17 – 21

[159] سورة الأعراف 107 – 109

[160] سورة الشعراء 30 – 32

[161] سورة طه 66 – 68

[162] سورة الشعراء 44 – 48

[163] سورة الفرقان 35

[164] سورة القصص 34

[165] وقد جمعت سورة طه المعنيينِ : 27 – 30

[166] سِفر الخروج 32

[167] سورة طه 85

[168] سورة طه 90

[169] سفر الخروج , الاصحاح الثامن , 5 – 6

[170] سفر الخروج , الاصحاح الاربعون , 12 – 15

[171] سورة القصص 15

[172] سورة القصص 14

[173] سورة الانعام 43

[174] سورة يس 60 , سورة الزخرف 62 , سورة البقرة 168 – 169 , سورة فاطر 6

[175] سورة القصص 16

[176] سورة القصص 17

[177] الميزان في تفسير القران , محمد حسين الطباطبائي

[178] سورة القصص 18

[179] سورة القصص 18

[180] سورة القصص 19

[181] سورة القصص 20

[182] سورة القصص 21

[183] سورة القصص 22

[184] سورة القصص 23 – 28

[185] سورة القصص 29

[186] سورة القصص 30

[187] سورة القصص 30

[188] سورة القصص 31

[189] سورة القصص 31

[190] سورة النمل 10 – 11

[191] سورة الأعراف 143

[192] سورة الأعراف 145

[193] سورة القصص 38

[194] سورة غافر 36

[195] سورة طه 56

[196] سورة طه 57 – 58

[197] سورة الكهف 55 – 59

[198] البداية والنهاية , ابن كثير , دار هجر , ط 1 , ج 2 , ص 174

[199] سورة الكهف 60 – 82

[200] التي كانت تُسمّى عند الفينيقيين (calp) او (الصخرة المجوفة) , وهي اليوم (صخرة طارق) , عن كتاب “رحلة مع اللغز القراني” , د. تحفة جعفر , ص 46

[201] رحلة مع اللغز القرآني , د. تحفة جعفر , مؤسسة بقية الله لنشر العلوم الإسلامية : حيث اثبتت هذه القصة القرآنية بأروع ما يكون من صفاء الذهن ونقاوة العلم والتفكر من ص 10 الى ص 47 بما لا مزيد عليه من العرض الجديد

^[202] الروح المجرد / محمد الحسين الحسيني الطهراني / دار المحجة البيضاء

[203] سورة الاسراء 101 – 106

[204] جاء في (تاريخ مختصر الدول , ج 1 , ص 20) : وزعم المعنيون بتعريف طبقات الأمم انه كان بمصر بعد الطوفان علماء بضروب علوم الفلسفة من الرياضية والطبيعية والالهية وخاصة بعلم الكيمياء والطلسمات والنيرنجيات والمراءي المحرقة .

[205] اعمال الرسل , الاصحاح السابع , 22

[206] سورة الاسراء 101

[207] سورة المؤمنون 45 , سورة هود 96

[208] سورة الزخرف 46

[209] سورة يونس 75 , سورة الأعراف 103

[210] سورة النمل 10

[211] سورة النمل 10

[212] سورة القصص 31

[213] سورة طه 17 – 21 , سورة الأعراف 117 , سورة طه 69 , سورة الشعراء 45

[214] سورة الأعراف 108 , سورة الشعراء 33 , سورة القصص 32 , سورة طه 22

[215] سورة يونس 88 , سورة الأعراف 133 , سورة الأعراف 130

[216] سورة الاسراء 102

[217] سورة النمل 13 – 14

[218] سورة الاحقاف 29 – 32

[219] سورة الجن 1 – 5

[220] سورة إبراهيم 5

[221] سورة طه 77 – 82

[222] سورة الشعراء 59

[223] موسوعة الأديان , وقد اعترض صاحب الموسوعة (علوي بن عبد القادر السقاف) على الرقم واعتبره مبالغاً فيه . فيما اثبت (احمد سوسة) في كتابه (العرب واليهود في التاريخ , ص 284 – 285) ان المهاجرين بنحو هذا العدد من مصر كانوا هم (العبيرو = الهكسوس) بعد مواجهة عسكرية مع الجيش المصري الفرعوني في منطقة (افاريس) .

[224] سفر التثنية , الاصحاح الثامن عشر , 9 – 11

[225] سورة البقرة 61

[226] سورة الشعراء 63

[227] سورة البقرة 60

[228] سورة الأعراف 160

[229] سورة البقرة 63 , سورة البقرة 171 

[230] سورة البقرة 55

[231] سورة النساء 153

[232] سورة البقرة 67 – 73

[233] سورة طه 83 – 98

[234] سورة الأعراف 138

[235] سورة القصص 48

[236] سورة الصف 61

[237] سورة الاحقاف 7

[238] سورة المائدة 110

[239] سورة غافر 40

[240] سورة آل عمران 49

[241] سورة المائدة 70

[242] سفر القضاة , الاصحاح الثاني ,11 – 12 , حيث عبدوا (البعليم) وتركوا الرب اله ابائهم !

[243] العرب واليهود في التاريخ , ص 302

[244] العرب واليهود في التاريخ , ص 318

[245] سورة طه 85 و 87 و 95-98

[246] سورة طه 94

[247] سورة طه 97

[248] القرآن الكريم : سورة المائدة 20 – 26 , الكتاب المقدس : سِفر العدد 13 و 14 

[249] القرآن الكريم : سورة الأعراف 159 – 163 , الكتاب المقدس : سِفر حزقيال 20 : 33 – 36 

[250] سِفر التثنية 1 : 30 – 35

[251] سفر التثنية 1 : 36 – 38

[252] سفر التثنية 1 : 39 – 40

[253] العرب واليهود في التاريخ ,  ص 325

[254] سفر التثنية 1 : 5

[255] سفر العدد 20 : 29

[256] سفر التثنية 34 : 5

[257] سِفر التثنية 34

[258] تاريخ مختصر الدول , ابن العبري , ترجمة موسى

[259] سفر التثنية 34 : 14

[260] سفر يشوع 11 : 16

[261] سفر يشوع 11 : 23

[262] سفر يشوع 24

[263] سفر يشوع 1 : 5 – 9

[264] سورة الكهف , 62

[265] خروج 17: 14

[266] عدد 27: 18

[267] عدد 27: 22

[268] سِفر القضاة 2 : 7

[269] اورشليم واليهودية ومسألة الهيكل , الباحث : فراس السواح , محاضرة منشورة الكترونياً

[270] العرب واليهود في التاريخ , احمد سوسة , ص 292 – 293

[271] سفر التثنية 31 : 25 – 26

[272] صموئيل , 8 : 4 – 5 ,, القران الكريم , سورة البقرة 246

[273] صموئيل 9 : 17

[274] انظر موسوعة اليهود واليهودية والصهيونية , د. عبد الوهاب المسيري

[275] العرب واليهود في التاريخ , ص 296

[276] سورة البقرة 247

[277] سورة البقرة 247

[278] سورة البقرة 248

[279] سورة البقرة 248

[280] صموئيل 17 : 50

[281] سورة البقرة 251

[282] العرب واليهود في التاريخ , 296

[283] سِفر القضاة 12

[284] موسوعة اليهود واليهودية والصهيونية , د. عبد الوهاب المسيري , المجلد الرابع , الجزء الأول , الباب التاسع , مدخل القبائل العبرانية الاثنتا عشرة

[285] سِفر القضاة 5

[286] العرب واليهود في التاريخ , ص 315

[287],, انجيل متى 15 : 7 – 8 ,, سفر ارميا 26

[288] انجيل متى 27 ,, سِفر أعمال الرسل 4 : 10

[289] العرب واليهود في التاريخ , 304 – 313

[290] عندما بدأ تلميذ عيسى (توما) يبشّر بالمسيحية في العراق ومن ثم الشرق

[291] انظر : موسوعة اليهود واليهودية والصهيونية , عبد الوهاب المسيري , المجلد الخامس , ج 2 , ب 8 , 2

[292] سورة المائدة 64

[293] الحقائق الاصلية في تاريخ الماسونية العملية , شاهين مكاريوس , مؤسسة هنداوي 2014 , ص 37 , بتصرف

[294] سفر ملاخي 3 : 5

[295] سورة النمل 16

[296] سورة (ص) 35 – 40

[297] سفر الملوك 3 : 10 – 12

[298] سفر الملوك 4 : 32 – 34

[299] سورة الأنبياء 81

[300] سورة الرعد 2

[301] سورة لقمان 29 . كذلك ورد تسخير الشمس وتدبير أمرها وعلاقاتها الكونية في سورة فاطر 13 , سورة الزمر 5 

[302] سورة العنكبوت 61

[303] بحار الانوار , محمد باقر المجلسي , ج 52 , ص 380 , ح 190

[304] الملكة بلقيس التاريخ والاسطورة والرمز , د. بلقيس إبراهيم الحضراني , مطبعة وهدان 1994 , ص 79

[305]  تحفة النظار في غرائب الامصار وعجائب الأسفار , ابن بطوطة , ذكر سلطان العراق

 

[306] سِفر الخروج 25

[307] انظر : موسوعة اليهود واليهودية والصهيونية , المجلد الرابع , الجزء الأول , الباب الحادي عشر , مدخل تابوت العهد

[308] سورة (ص) 37 – 38

[309] سورة الأنبياء 33

[310] سورة البقرة 22

[311] سورة (ق) 6

[312] سورة الذاريات 47

[313] سورة النازعات 27

[314] سورة الشمس 5

[315] سورة سبأ 13

[316] قاموس المعاني الالكتروني

[317] الأمثل في تفسير كتاب الله المنزل , ناصر مكارم الشيرازي , تفسير سورة (سبأ) , عن تفسير الميزان , ج 16 , ص 366 , عن كتاب (علل الشرائع)

[318] الأصول من الكافي , محمد بن يعقوب الكليني , ج 1 , باب ما عند الائمة من ايات الأنبياء عليهم السلام , ح 1

[319] بحار الانوار , محمد باقر المجلسي , ج 47 , باب 4 ,, بحار الانوار , ج 39 , ص 342

[320] الأصول من الكافي , ج 1 , باب ما عند الائمة من ايات الأنبياء عليهم السلام , ح 3 ,, بحار الانوار , ج 52 , ص 351 , ح 105 ,, مستدرك سفينة البحار , علي النمازي الشاهرودي , ج 7 , ص 256 ,, كتاب الكافي , ج 3 , كِتَابُ اَلصَّلاَةِ , بَابُ فَضْلِ اَلْمَسْجِدِ اَلْأَعْظَمِ بِالْكُوفَةِ وَ فَضْلِ اَلصَّلاَةِ فِيهِ وَ اَلْمَوَاضِعِ اَلْمَحْبُوبَةِ فِيهِ .

[321] سورة الأعراف  160 , سورة الشعراء 63 

[322] سورة النمل 40

[323] سورة النمل 39

[324] سورة سبأ 14

[325] سورة الأحقاف 29 – 32

[326] سورة سبأ 23 – 44

[327] الملكة بلقيس التاريخ والاسطورة والرمز , ص 45

[328] انظر : الملكة بلقيس التاريخ والاسطورة والرمز , د. بلقيس إبراهيم الحضراني , مطبعة وهدان 1994 , المقدمة ص 9 بقلم جبرا إبراهيم جبرا

[329] الملكة بلقيس التاريخ والاسطورة والرمز ص 11 و 20

[330] سفر الملوك 10 : 1 – 13

[331] الملكة بلقيس التاريخ والاسطورة والرمز , ص 35

[332] سفر الملوك 10 : 1

[333] الملكة بلقيس التاريخ والاسطورة والرمز , ص 36

[334] فتح القدير , الشوكاني , ج ٤ , ص ١٣٩

[335] الملكة بلقيس التاريخ والاسطورة والرمز , ص 55 – 56

[336] قصة بلقيس مع نبي الله سليمان , المرتضى بن زيد المحطوري الحسني , مركز بدر , ص 16

[337] القرآن الكريم : سورة النمل

[338] الملكة بلقيس التاريخ والرمز والاسطورة , ص 54 – 61 بتصرف

[339] الملكة بلقيس التاريخ والرمز والاسطورة , ص 45

[340] انظر : الملكة بلقيس التاريخ والرمز والاسطورة

[341] الملكة بلقيس التاريخ والرمز والاسطورة , ص 109 . نقلاً عن المؤرخ (محمد علي الاكوع) , ربما إشارة لما جاء في سِفر التكوين 10 : 7

[342] الملكة بلقيس التاريخ والرمز والاسطورة , ص 123 , نقلاً عن العلّامة (جواد علي)

[343] البداية والنهاية , ابن كثير , ج 3 , ص 108 , دار هجر – 1997

[344] الملكة بلقيس التاريخ والاسطورة والرمز , ص 108 – 109

[345] سورة سبأ 19

[346]تاريخ ابن خلدون , دار الفكر , ج ٤ , ص 655  

[347] الملكة بلقيس التاريخ والاسطورة والرمز , ص 100

[348] اخبار مكة وما جاء فيها من الاثار , أبو الوليد محمد بن عبد الله الازرقي , تحقيق : رشدي الصالح , الناشر : عبد المقصود محمد سعيد خوجة , ط 2 – 2005 , ص 50

[349] سورة النمل 22 – 23

[350] انظر : نقوش عربية جنوبية قديمة من اليمن , رياض احمد سعيد باكرموم , رسالة ماجستير – كلية الاثار والأنثروبولوجيا – جامعة اليرموك , ٢٠١٤ م

[351] انظر : مقدمة في تاريخ الحضارات القديمة , ج 1 , الوجيز في تاريخ حضارة وادي الرافدين , دار الوراق

[352] تاريخ الطبري , مؤسسة الاعلمي , ج ٣ , ص ٩٠

[353] الملكة بلقيس التاريخ والاسطورة والرمز , ص 115 – 117

[354] الملكة بلقيس التاريخ والاسطورة والرمز , ص 125

[355] العراق عرين القبائل العربية , علي الكوراني , ص 73 – 74

[356] العراق عرين القبائل العربية , ص 74

[357] تاريخ الطبري , مؤسسة الاعلمي , ج ٢ , ص ٥٧٥

[358] العراق عرين القبائل العربية , ص 75

[359] بحار الأنوار , المجلسي , ج ٩٧ , ص ٢٣٩

[360] بحار الانوار , المجلسي , ج 42 , ص 218

[361] البداية والنهاية , ج 3 , ص 112

[362] البداية والنهاية , ج 3 , ص 114 – 115

[363] من معاني الكاهن : كلّ من يتعاطى علمًا دقيقًا . قاموس المعاني الالكتروني , عن المعجم الوسيط . 

[364] البداية والنهاية , ج 3 , 117 – 120

[365] البداية والنهاية , ج 3 , 124 – 128

[366] البداية والنهاية , ج 3 , ص 161 – 162

[367] الملكة بلقيس التاريخ والاسطورة والرمز , ص 39

[368] الملكة بلقيس التاريخ والاسطورة والرمز , ص 39

[369] الملكة بلقيس التاريخ والاسطورة والرمز , ص 67

[370] سورة البروج 4 – 8

[371] البداية والنهاية , ج 3 , ص 134

[372] الملكة بلقيس التاريخ والاسطورة والرمز , ص 68

[373] الملكة بلقيس التاريخ والاسطورة والرمز , ص 101

[374] الملكة بلقيس التاريخ والاسطورة والرمز , ص 112

[375] الملكة بلقيس التاريخ والاسطورة والرمز , ص 181

[376] للمؤلف , صدر عن مركز عين للدراسات في النجف الأشرف , وعن دار القارئ في بيروت

[377] اليهودية وما تفرع عنها 5 – 2 , سامي المنصوري , مركز الدراسات والأبحاث العلمانية في العالم العربي

[378] سورة البقرة 101 – 103

[379] العرب واليهود في التاريخ , احمد سوسة , مباحث متفرقة , بتصرف

[380] العرب واليهود في التاريخ , ص 92 – 93

[381] العرب واليهود في التاريخ , ص 93 – 95

[382] العرب واليهود في التاريخ , ص 57 – 58

[383] مقدمة في تاريخ العراق القديم , ص 215 – 218

[384] مقدمة في تاريخ العراق القديم , ص 219

[385] سفر عزرا 6 : 14

[386] موسوعة اليهود واليهودية والصهيونية , المسيري , م 4 , ج 10 ,  ب 12 ,  مدخل هيكل زروبابل

[387] العرب واليهود في التاريخ , سوسة , ص 324 – 325 , بتصرف

[388] صراع الحضارتين , علي الابراهيمي , مخطوط

[389] سورة طه 85 – 88

[390] انظر : اليهود في مصر , المؤرخ اليهودي : موريس فيرجون

[391] سورة الأعراف 148

[392] سورة الأعراف 149

[393] سورة الأعراف 138

[394] سورة القصص 48

[395] سورة الصف 6

[396] سورة الاحقاف 7

[397] سورة المائدة 110

[398] سورة غافر 40

[399] سورة آل عمران 49

[400] سورة المائدة 70

[401] سِفر اشعياء : 31 : 1

[402]د. اسرائيل ولفنسون , ص 31  تاريخ اليهود في بلاد العرب ,

[403] موسوعة اليهود واليهودية والصهيونية , د. عبد الوهاب  المسيري , المجلد 4  , ج 1 , الباب 12 , 2

[404] الاستشهاد في المسيحية , اسقف الغربية : الانبا يؤانس

[405] البداية والنهاية , ابن كثير , ج 7 , فتح بيت المقدس على يدي عمر بن الخطاب

[406] البداية والنهاية , ابن كثير , ج 8 , مسير إبراهيم بن الاشتر الى عبيد الله بن زياد

[407] موقع (حكمة الكابالا) , سيرة العالم والطبيب (موسى بن ميمون)

[408] حائط البراق وليس حائط المبكى , د. عادل حسن غنيم – أستاذ التاريخ والمعاصر بجامعة عين شمس , نشر : مركز المعلومات الفلسطيني (وفا)

[409] حيث تخضع اغلب شبكات الاعلام في العالم لتأثيرات القبّالي (روبرت مردوخ) عملاق الاعلام

[410] سورة الصف 6 – 9

[411] سورة الصف 6 – 9

[412] انجيل يوحنا : 6 : 26 – 27

[413] انجيل يوحنا : 6 : 1 – 11

[414] انجيل يوحنا : 6 : 14

[415] انجيل يوحنا : 6 : 15

[416] انجيل يوحنا : 6 : 16 – 63

[417] انجيل لوقا : 14 , 15 , 16 , 17 , 18 , 19 , 20 , 21

[418] سورة المائدة 24

[419] انجيل متى : 21 : 12 – 13

[420] انجيل متى : 23 : 37

[421] انجيل متى : 21 : 23 – 31

[422] انجيل متى : 21 : 32

[423] انجيل متى : 21 : 33 – 40

[424] انجيل متى : 21 : 41  

[425] انجيل متى : 21 : 42

[426] انجيل متى : 21 : 43

[427] مؤرخ اللاهوت الديني (هايم ماكبي)

[428] سِفر أعمال الرسل 23

[429] سِفر أعمال الرسل 9

[430] سِفر أعمال الرسل 8 : 3

[431] سِفر أعمال الرسل 9 : 1 – 2

[432] سورة البقرة 124

[433] رسالة بولس الثانية إلى أهل كورنثوس 11 : 32 – 33

[434] انجيل يوحنا 6 : 53 – 58

[435] الإصحاح 5 : 21

[436] الإصحاح 5 : 7

[437] الإصحاح 11 : 23

[438] الإصحاح 2 : 46 – 47

[439] بين 17 – 19 و 23

[440] 16 : 23

[441] سِفر أعمال الرسل 15 : 1 – 5

[442] أعمال الرسل 21 : 17 – 26

[443] رسالة بولص الى أهل كورنثوس الاولى 9 : 20 – 21

[444] أعمال الرسل 21 : 27 – 40 

[445] أعمال الرسل 23 : 22 – 30

[446] رسالة بولص الى افسس 6 : 5 – 9

[447] رسالة بولص الى أهل رومية 13 : 1 – 7 

[448] سورة التوبة 30

[449] سورة التوبة 31

[450] سفر العدد : 31 : 15 – 18

[451] موسوعة اليهود واليهودية والصهيونية , المسيري , المجلد 4 , ج 1 , الباب 8 , مدخل موسى

[452] انظر : التوراة قراءة إسلامية , سامي البدري , مجلة الفكر الإسلامي , 1999 , العدد 21 و 22

[453] موقع حكمة الكابالا العربي , سيرة الطبيب والعالم موسى بن ميمون

[454] https://www.grandlodgescotland.com/  رابط موقع الالكتروني : الجمعية الماسونية الاسكتلندية الأقدم

[455] صراع الحضارتين , علي الابراهيمي , دار القارئ , عن مركز عين للدراسات والبحوث المعاصرة

[456] البداية والنهاية , ابن كثير , ج 2 , حديث : “اني خاتم الف نبي”

[457] مسند احمد , ج 12 , ح 16218

[458] بحار الانوار , المجلسي , ج 52 , ح 26

[459] بحار الانوار , المجلسي , ج 52 , ح 26

[460] بحار الانوار , المجلسي , ج 52 , ح 26

[461] عقد الدرر في اخبار المنتظر , يوسف بن يحيى المقدسي الشافعي , ج 1 , 338

[462] تاريخ مدينة دمشق , ابن عساكر , دار الفكر , ج 2 , ص 224

[463] اتحاف الجماعة بما جاء في الفتن والملاحم واشراط الساعة , حمود التويجري , ج 2 , ص 392

[464] السنن الواردة في الفتن , ح 635

[465] البداية والنهاية , ج 2

[466] البداية والنهاية , ابن كثير , ج 2 , فصل طلب اليهود من الله ان يبعث لهم نبيا

[467] البداية والنهاية , ج 2

[468] البداية والنهاية , ج 2

[469] تاريخ الأمم والملوك , الطبري , دار الكتب العلمية , ج ١ , ص ٥١٩

[470] تاريخ دمشق , ابن عساكر , دار الكتب العلمية , ج ٢ , ص ٤

[471] أعيان الشيعة , ج ١ , ص ٢٥٩

[472] تاريخ الطبري , دار الفكر , ج ٢ , ص ١٨٢

[473] تاريخ الطبري , مؤسسة الاعلمي , ج ٢ , ص ٣٠٧

[474] تاريخ مدينة دمشق , دار الفكر , ج ٤٨ , ص ٣٢٣

[475] تاريخ الطبري / مؤسسة الاعلمي / ج ٣ / ص ١٠٨

[476] مصادر البحث الأساسية في كتاب (صراع الحضارتين) الذي صدر عن مركز عين للدراسات والبحوث ودار القارئ بقلم الكاتب

[477] الفتوحات العربية في روايات المغلوبين , حسام عيتاني , دار الساقي , الفصل الثامن

[478] الطبري , مؤسسة الأعلمي , ج 3 , ص 106

[479] الفتوحات العربية في روايات المغلوبين / حسام عيتاني / دار الساقي / الفصل الثامن

[480] الشيخان \ طه حسين \ ص 71

[481] الطبري , ج 3 , ص 612

[482] السيرة النبوية , ابن كثير , دار المعرفة , ج ٣ , ص ٦٣٨

[483] تفسير البحر المحيط , أبو حيان الاندلسي , دار الكتب العلمية , ج 1 , ص 22

[484] تاريخ مدينة دمشق , ابن عساكر , دار الكتب العلمية , ج 3 , ص 53

[485] اثارة الترغيب والتشويق في تاريخ المساجد الثلاثة والبيت العتيق \ محمد بن إسحاق الخوارزمي \ دار الكتب العلمية \ ص 401

[486] تاريخ الطبري / مؤسسة الاعلمي / ج ٣ / ص ١٠٤

[487] فتوح مصر والمغرب , ابن عبد الحكم , مكتبة الثقافة الدينية – 1415 ه  , ص 260

[488] اسد الغابة في معرفة الصحابة / ابن الأثير / انتشارات اسماعيليان / ج ٤ / ص ٢٢

[489] شرح نهج البلاغة / ابن ابي الحديد / دار الكتب العلمية / ج ١ / ص ١٧

[490] تاريخ الطبري \ ج 2 \ دار الكتب العلمية \ ص 448

[491] كعب الاحبار , إسرائيل بن زيف , مطبعة الشرق التعاونية – 1976م , ص 38 – 39 

[492] طبعة مؤسسة الأعلمي , ص 106

[493] السيرة النبوية , ابن هشام , العبيكان للنشر , ج ٢ , ص ٩٧

[494] البداية والنهاية , ابن كثير , دار احياء التراث العربي , ج ٤ , ص ٣٢

[495] البداية والنهاية , ابن كثير , ج 4

[496] تاريخ الطبري , مؤسسة الاعلمي , ج ٢ , ص ٧٧

[497] سورة النجم 2 – 5

[498] تهذيب الكمال , المزي , مؤسسة الرسالة , ج ٣٢ , ص ١٣٣

[499] تهذيب التهذيب , ج ١١ , ص ٣٢٨

[500] التفسير والمفسرون , د. محمد حسين الذهبي , مكتبة وهبة , ج ٣ , ص ٢١٩

[501] القمامة

[502] المعجم الكبير , الطبراني , دار الكتب العلمية , ج ١ , ص ٤٤ , ح ١٠٧

[503] تاريخ الطبري \ ج 3 \ مؤسسة الاعلمي \ ص 421

[504] سير اعلام النبلاء \ الذهبي \ ج 2 \ ص 237

[505] البداية والنهاية , ابن كثير , ج 4

[506] تاريخ الطبري / دار الفكر / ج ٢ / ص ١٠٩ – ١١

[507] من قتل أهل البيت وأولاد النبيين وجملة الصحابة واستباحة المدينة وتولية المجرم الحجاج الثقفي

[508] من إدخالهم بني هاشم وال بيت النبي في أخاديد لحرقهم

[509] سير اعلام النبلاء / الذهبي / مؤسسة الرسالة / ج ٥ / الطبقة الثالثة / ص ٣٢٧ – ٣٣٢

[510] تاريخ الطبري / دار الفكر / ج ٢ / ص ٧٢

[511] تاريخ الطبري / ج ٢ / احداث السنة الأولى للهجرة

[512] السيرة النبوية / ابن كثير / دار الكتب العلمية / ص ٣٤٢

[513] تاريخ الطبري / مؤسسة الاعلمي / ج ٢ / ص ٢٢٣

[514] تاريخ الطبري / دار الكتب العلمية / ج ٢ / ص ٥٣

[515] ميزان الحكمة / محمد الريشهري / دار الحديث / ج ٣ / ص ٢٣٥٨

[516] سير أعلام النبلاء , الذهبي , مؤسسة الرسالة – 1993م , ط 9 ,  ج ٤ , ص ٥٤٦

[517] الإصابة في تمييز الصحابة , ابن حجر العسقلاني , دار الكتب العلمية – 1415ه , ج 5 , ص 483

[518] تهذيب التهذيب , ابن حجر , دار الفكر – 1984م , ج ٨ , ص ٣٩٤

[519] السيرة النبوية / ابن إسحاق / دار الكتب العلمية / مجلد ١ – ٢ / ص ٤٧٥

[520] السيرة الحلبية / دار الكتب العلمية / ج ٣ / ص ٦٢ – ٦٣

[521] سير اعلام النبلاء / مؤسسة الرسالة / ج ٥ / ص ٣١٤

[522] اعيان الشيعة \ ج 1 \ ص 314

[523] اختيار معرفة الرجال \ الكشي \ ص 402 – 404

[524] اختيار معرفة الرجال \ الكشي \ ص 196 ح 5

[525] أربعة قرون من تاريخ العراق \ ص 304 – 308

[526] أربعة قرون من تاريخ العراق \ ص 315 – 331

[527] مشهد الإمام أو مدينة النجف , ج 3 , ص 159

[528] مشهد الإمام أو مدينة النجف , ج 4 , ص 179

 

 

 

……..

 

 

 

 

משבר ההיסטוריה היהודית

 

 

 

 

עלי אל-איברהימי

 

 

 

עיראק

 

 

 

1445 AH – 2024 לספירה

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

הַקדָשָׁה

 

להתנגדות בארץ ישראל וסביבותיה

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

מבוא:

 

 

הדת היהודית היא דת מונותיאיסטית אברהמית , והיא אחת משלוש הדתות המרכזיות בהיסטוריה של האנושות. כמו אחרים, היא סבלה מהשפעות של סטייה שהוגברה על ידי רצונות ואשליות חומריות אישיות, והיא איבדה בהדרגה את יכולתה לנהל חברות מונותאיסטיות, כמו גם את שאר התנועה האינטלקטואלית העולמית. אבל היא מילאה את תפקידה בהיותה מבוא לשתי דתות רחבות יותר: הנצרות ולאחר מכן האיסלאם.

אנוכיות, אחר כך עבדות, השפעות החומרנות הפרעונית, ואז חוסר הבית והפיצול היו הגורמים הבולטים להתמוטטות העמוקה של החברה היהודית שנשארה אנדמית בה לאורך השנים עד שהתפוצצה וגרמה לשקיעתה של אותה דת, אז היא הוחלפה על ידי דת אחרת, אנושית יותר, וחברה אלטרנטיבית, מוסרית יותר.

גורמי חוסר הבית והטבילה בחברות פגאניות ומונותאיסטיות שונות והתנתקות החברה היהודית מהחלטות הנביאים התערבבו כדי לייצר חברה מעוותת סגורה בעצמה, לרבות מחלות חברתיות ואינטלקטואליות, שדלפו לעולם ברגע שהיהודים. השתלט על המשאבים הפיננסיים וההשפעה של העולם.

כאן, הספר סוקר בחמישה פרקים את ההשקה הראשונית של אותה חברה ואת השליליות הגלומות בהשקה שהמשיכה לקיים אינטראקציה עד כניסתה לתוקף , ואת החברה האלטרנטיבית על מאפייניה ואיכויותיה המוסריות שהפכו אותה ראויה לשאת את הדגל של אמונה למרות הפגאניות הראשונית שלה, ושלב מיון המסמכים של החברות ובהירות החזונות שלהן ולאחר מכן חלוקתן ההשפעות האינטלקטואליות והמעשיות הנותרות של החברות היהודיות המשפיעות בעולם המודרני, ודוגמה לחוסר היכולת. של היהודים ברוב המקרים לשמור בריתות או להשתייך לאומה או מולדת ספציפית, אפילו לאומות ומולדות אלו שהיטיבו איתם.

מכאן שהספר יהווה מדריך לקורא במסעו להבנת המשברים שיצרה הקהילה היהודית בכל אומה ומולדת שבה היא נמצאת , ללא הסיבה הנראית לעין לאותם משברים.

 

 

עלי אל-איברהימי

1445 AH – 2024 לספירה

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

פרק ראשון: ראשיתה של הקהילה היהודית

 

 

 

הראשון מהשליחים הוא (אדם), והאחרון שבהם הוא (מוחמד), כפי שנאמר בסיפורי האסלאם, ושהנביאים הם מאה עשרים וארבעה אלף נביאים, ושהשליחים הם שלוש מאות, ואלו של נחישות הם חמישה (נח, אברהם, משה, ישו, מוחמד), ושהערבים הם חמישה מהם (הוד, סאלח, שועיב, ישמעאל, מוחמד), ושחמישה מהם סורים (אדם, סת , אידריס, נח, אברהם), וכי ראשון הנביאים של בני ישראל הוא (משה), והאחרון שבהם הוא (ישוע), וספרי הנביאים, מאה וארבע, הם ל (אדם) חמישים. עמודים, לאדריס שלושים, לאברהם עשרים, למשה התורה, לדוד התהילים, לישוע הבשורה ולמוחמד הפורקן = הקוראן [1].

דווח ששני בניו של אדם הקריבו קורבן , אך קין לא ניקה את היבול שלו. הוא היה הראשון שהקים בית למדורה. ונפשו של קין – בעזרת (השטן) – אמרה לבעליה שצאצאיו של הבל יתגאו בצאצאיו , ולכן הרג את אחיו וחזר לאביו תוך שהוא מכחיש את הימצאותו של הבל, עד שאדם מצא את בנו נהרג. אז הוא בכה ארבעים לילה, ואז התפלל אלוהים נתן לו בן אחר, לו קרא (מתנת אלוהים), והוא אהב אותו, אז הוא הוריש לו את ירושות הנבואה אחריו, ונתן לו את צוואתו של (נח). , שבתקופתו יופיע המבול, וממנו יינצלו רק הבאים (נח).

בין אדם לנוח היו עשרה בנים, כולם נביאים. ואז (אדם) מת ו(חיבת אללה) התפלל עליו מול (גבריאל) והמלאכים בתפילה מיוחדת, עד שיבוא אליו (קין) מאיים עליו אם יגלה את הידיעה שבגינה הרג (קין) את אחיו ( הבל), אז הידע נשאר חבוי בין ילדיו של (חיבת אללה) עד שהופיע נח, כשהבנים הצדיקים של אדם קיימו את רצונו של אביהם באמצעות נח כשהופיע, הם האמינו בו ותמכו בו.

נחלות הנביאים, הידע והמצוות של השליחים הגדולים הועברו בבתיהם של בני הנביאים לאחר מכן, החל מבני נח , שם, אחר כך הוד, אחר כך אברהם, ובין כל אחד מהם. הנביא ביניהם היו עשרה אבות, או תשעה או שמונה, כולם נביאים, מוצהרים או מוסתרים, לפי הנסיבות, אנשים העבירו את הציווי מהנביא הקודם לנביא הבא, והם האמינו בו.

כמה נביאים נהרגו וחבריהם עונו לפעמים, סוטים של בני ישראל הרגו בין שניים לשבעים נביאים ביום אחד…

ואברהם, אז נבואתו התקיימה ב ( כותי ריבה), שהוא אחד הכפרים של (אל-סוואד = עיראק) שבהם התחילה דרכו, אז היגר ממנה, ולא הייתה זו נדידת לחימה, וכי הוא אמרו של הקב”ה ((והוא אמר, “אכן, אני מהגר לאדוני. אכן, הוא האדיר, החכם”)) ^[2], אז זו הייתה הגירה ללא לחימה. באשר ליצחק נבואתו אחרי אברהם, ולגבי יעקב נבואתו בארץ כנען, אחר כך ירד לארץ מצרים ומת שם, ואחר כך נשא את גופתו עד שנקבר בארץ ארץ כנען, והחזון שראה (יוסף) את אחד עשר הכוכבים ואת השמש והירח משתטחים אליו, כך נבואתו הייתה בארץ מצרים התחילה, ואז היו השבטים שנים עשר אחרי (יוסף), אז (משה) ) ו (אהרן) לפרעה וראשיו למצרים לבדו, אז שלח הקב”ה (יהושע בן נון) לבני ישראל לאחר (משה החלה נבואתו במדבר שבו נדדו בני ישראל).

אז היו הרבה נביאים , אז שלח הקב”ה (ישוע בן מרים) לבני ישראל במיוחד, אז נבואתו התרחשה ב (ירושלים), ואחריו היו התלמידים שנים עשר, והאמונה לא המשיכה להתפשט. בין שאר אנשיה מאז שאלוהים הקים (ישוע) ושלח את אלוהים, יתברך והעליון, (מוחמד) לג’ין ולבני האדם בכלל, והוא היה חותם הנביאים, ואחריו היו שנים-עשר השומרים [3].

 

 

הגירה של הנביא אברהם לא פירושה לעזוב את ארץ האבות למדינה אחרת, אלא מדובר בהגירה יצרנית במובן שההוגה (עלי שריאתי) התייחס אליה בוצע על ידי נביא האיסלאם (מוחמד).

לכן, מה שקרה לאחר נדידת אברהם היה שונה ממה שהיה לפניה ((ואז האמין בו לוט ואמר: “אכן, אני עולה לאדוני”)) ^[4]. בתקופה שלאחר הגעתו של אברהם לצפון עיראק, הופיעה הדת הזורואסטרית בפרס , הקרובה מאוד לדתות המונותאיסטיות. ארץ אשור באה במגע עם כל הדתות המונותאיסטיות שלאחר מכן , ובאופן מפוקפק, היא אף הייתה אחת הסיבות העיקריות לקריסת קו הסטייה הבסיסי שהתרחש בדת האברהם דרך סטיית בני ישראל. מה שסלל את הדרך להופעתו של ישו.

תכונות המחשבה בארץ כנען השתנו, והפכו בעתיד לחממה של קהילת האמונה הישראלית – שירשה את אברהם – בטרם חרגה. היכן שאבימלך מלך גרר האמין [5], בירך את אברהם מלך סאלם וכרת [6]ברית עם האמורי [7]. התנ”ך תומך במשמעות זו ((ויקם אברהם מלפני מתיו וידבר אל בני חת לאמר: ” אני זר וגרה ביניכם תן לי את רכושו של מקום קבורה איתך, כדי לקבור את מתי מלפני . ” אז ענו בני חת לאברהם, “שמע לנו, אדוני אתה מנהיג מאלוהים בקרבנו , ואל תן לאיש מאיתנו לחסום את קברו.” שלא תקבור את מתיך.”) [8].

ארץ מצרים הכירה לראשונה לאחר זמן רב עם דת המונותיאיזם הטהור [9], באמצעות אמונתם של מלך היקסוס ואשתו. לאחר כמעט מאתיים שנה, קיבלה מצרים את דת המונותאיזם ישירות , בידי נכדו של הנביא אברהם, הנביא (יוסף) [10]. אלמלא חולשתם של מלכי היקסוס המנוחים, מצרים הייתה משתנה והופכת לאחד מעמודי התווך של קהילות הדת החדשות. [11].

מאפייניו של חצי האי ערב השתנו , כאשר העמים האיסמעילים נשארו שם עם הבסיס האינטלקטואלי והאידיאולוגי שלהם, למרות הסטיות השונות שהתרחשו לאחר מכן, כהכנה חשובה לתהליך המעבר של הקהילה האמונית.

הגירתו של נביא האלוהים אברהם למכה עם אשתו (הג’ר) ובנו ישמעאל הוזכרה בקוראן הקדוש על לשונו של אברהם, באומרו: “אדוננו , ישבתי כמה מצאצאיי בעמק. נטולי יבולים ליד ביתך הקדוש, כדי שיוכלו להקים תפילה, אז תגרום ללב האנשים להשתוקק אליהם, ותספק להם פירות שיוידו להודות ^[12]. הפסוק האצילי מציין את המטרות שעמדו מאחורי הגירה זו, לרבות היווצרות קהילת אמונה סביב הכעבה הקדושה, ושיקום הארץ שהייתה מדבר עקר לפני תאריך זה סימן גישה חדשה בחיי האדם, משום שהיא יצאה מהסיבות שבגינן היגרו הנביאים שקדמו לו, כמו חיפוש ביטחון ויציבות זמנית בקרב עוליהן, משום שהמגורים במכה כאן היו קבועים, כפי שציין הקוראן הקדוש. שדרך לשונו של אברהם. [13]. תורת המונותאיזם האברהמית נכנסה גם לארצות ירדן באותה תקופה באמצעות לוט, הנביא, קרוב משפחתו של הנביא אברהם.

סייעה לספק מספר גדול יותר של חברי הקבוצה המאמינים, והרחיבה את היקף הקהילה האמונית, על ידי טיהור הטומאה שפקדה את הקהילה הקודמת, שהתרחבה אוטומטית. תנועה זו יצרה סביבה חדשה וגדולה יותר ודחפה את הילת האמונה לעומקים גדולים יותר. זה גם סלל את הדרך להופעתם של דתות מונותאיסטיות מרכזיות מאוחר יותר, והפך את המשוואה כדי לייצר קהילת אמונה שגברה על הקהילה הלא-תאיסטית. היא תרמה גם להשגת התיאוריה של קהילה אמונה חלופית, באמצעות בנו איסמעיל, שהתיישב בחצי האי ערב, כדי להבטיח את העברת המסר במקרה של סטייה מהקהילה האמונית הבאה אחרי קהילת אברהם, אשר היא קהילת בני ישראל.

אז עזב אברהם קהילת אמונה חשובה ורחבה שהייתה חממה לתת -קהילה, שיוצגה על ידי בני ישראל מאוחר יותר, שהיו בניו של יצחק הנביא, בנוסף לצאצאי המאמינים שליוו את הנביא אברהם, והוא נטע גרעין של אמונה בחצי האי ערב, המיוצג על ידי בנו ישמעאל ואשתו הנאמנה של אברהם (הגר), תומכים בשורשיהם מהקהילה העיראקית במסופוטמיה .

מעביר שאברהם התפלל לאדונו להביא ביטחון לארץ מסוימת , לחסוך את צאצאיו מעבודת אלילים, ולהעשיר את האדמה הקדושה בה הם מתגוררים. הוא ציין בבירור שצאצאיו התכוונו בתחינתו הם צאצאיהם של שני בניו, ישמעאל ויצחק ^[14].

באותה תקופה לא הייתה קיימת מדינה בשם (ממלכת ערב הסעודית) בחצי האי ערב , ולא היו אנשים ממוצא אחד או תרבות משותפת. הכוונה באותה קריאה לביטחון לא הייתה אלא (מכה) עצמה, מבחינת המשמעות של הפסוקים הנלווים (( נצטוויתי לעבוד את אדון העיירה הזו, שעשה אותה מקודשת, ולו הכל, ונצטוויתי להיות מהמוסלמים)) ^[15]והפסוק ((והמולדת הזאת יין) ^[16]שדיבר אל שליח האלוהים (מוחמד).

הייתה שייכת , או לעם שאנשיה היו שייכים בכלל, באמצעות מטפורה, כמו בפסוק הנכבד ((ושאל את העיר בה היינו ואת השיירה אליה אנו ניגש, ואכן אנו אמת)) ^[17], בהתייחס לאזכור (יצחק) בפסוקים הבאים, הוא מעולם לא חי במכה, ולכן בעיראק ההיסטורית, עם אדמותיה הקודמות הארמניות, הטורקיות, האיראניות, הלבנטיניות והמפרץ, הוא הכוונה בקריאה ההיא של אברהם. לפי נתוני האמונה והעושר האישיים הקיימים עד היום, פרשנות זו קרובה מאוד למציאות .

כדי להבין את המשמעות הזו בצורה ברורה, התורה, שהיא הטקסט הקדוש העתיק ביותר הידוע, הזכירה את המונח “גן עדן” כדי לבטא את הארץ שבה ירד אבי האנושות וראשון הנביאים (אדם) כי הוא היה ממוקם ממזרח למקום בני ישראל כאשר התורה נחשפה ^[18], ונעשה לגן העדן הארצי הזה יש מאפיינים, לרבות שהוא עשיר בעצים יפים ובעצים פוריים, והוא מכיל את גן העדן ^[19]הזה בעל ממדים גיאוגרפיים, הנקבעים על ידי המים, שמקורם ממנו ביסוד, ממנו יוצא נהר גן העדן הראשי, ולאחר מכן מתפצל לארבעה ראשים (פישון, גיחון, חדאקיל , פרת) ^[20]. כאשר מיקומם של הנהרות הללו ידועים, ניתן לקבוע את הגיאוגרפיה של אותו גן עדן ואת מרכזו.

אם מרכזי המחקר המזרחי והמערבי מסכימים כי נחל הפרת המדובר הוא נחל פרת בן זמננו, וכי נחל חדדקיל הוא נחל החידקל, יש ביניהם הבדלים רבים לגבי הכוונה בשמות נהרות הפישון והגיחון. ביניהם חוקרים עיראקים שממקמים את מיקומם של אותם נהרות בגבולות עיראק בת זמננו, וביניהם חוקרים מערביים, ערבים, נוצרים, יהודים או אפילו מוסלמים שממקמים את מיקומם של אותם נהרות במקומות אחרים הרחוקים מעיראק העכשווית. כמו דרום מצרים ההיסטורית.

אך באופן מעמיק יותר של התבוננות, ניתן לשלב בין שתי הדעות, ולצאת מהן בו-זמנית, באמירה שהגיאוגרפיה של עיראק ההיסטורית גדולה מהגיאוגרפיה של עיראק בת זמננו, ושהתנ”ך עצמו פירט. את מיקומם של אותם נהרות עם קצת מחשבה. בעוד שהתנ”ך קבע גם כי ( הכרובים ) או “המלאכים” ישבו ממזרח לגן העדן עצמו, לאחר ש(אדם) גורש ממנו, ואלוהים עשה את החרב למגן על עץ הדעת במזרח ההוא ^[21]. לפיכך, המקום המזרחי של אותו גן עדן הוא זה ששמר על קדושה מיוחדת מאז ימיו של (אדם) וקיומו של גן העדן, אשר יתברר כעיראק העכשווית בלבד על פי פסוקי התנ”ך עצמו.

בעוד התנ”ך מציין שקין, לאחר שהרג את אחיו הבל, גורש לארץ הגלות (נוד ), ממזרח לגן העדן, ובין צאצאיו היו יוצרי מוזיקה ובדואים ^[22], שהם ללא ספק בין היסודות העיקריים. של סטייה ורוע אינטלקטואלי בחברה האנושית.

הבעיה הראשונה בין החוקרים הייתה לגבי נחל פשון , לפי התורה, זה הנהר המקיף את ארץ הווילה, שהיא ארץ הזהב, ארץ המסטיק ואבן ^[23]האוניקס הוא משמש כדוגמה לשפע החוכמה ^[24].

חווילה מופיעה במספר פסוקים בתנ”ך . יש (חבילה, בן כוש, בן חם, בן נח ), שהוא אח של (שבע) ו(נמרוד), ואחיין של ( מזרחים ), (פוט) ו(כנען), ו- בן דוד של בני (דדן), הפלשתים, החתים, היבוסי והאמורי. יש גם (חבילה בן ג’וקטן בן עבר בן שלח בן ארפקסד בן שם בן נח ), וברור שהוא שמי, ואחיו של (הדרמאות) ^[25].

בלי קשר לאמת ההיסטורית של הטקסטים של התנ”ך הנוכחי בסדר השבטים והאבות, מה שחשוב הוא ש(הווילה) הוא אדם, ואחר כך עם, מהמזרח התיכון ומוצא עיראקי מפורש.

ואילו התורה מזכירה כי בני ישמעאל בן אברהם – כולל הנבטים – חיו מארץ (חבילה) ועד (שור) מול ארץ מצרים ^[26]. כמו כן, העמלקים או האמוריים חיו מארץ חבילה ועד שור , והם היו אלה שאול המלך נקם בהם כי הם היו בדרכם של בני ישראל כשחזרו ^[27]ממצרים האזור בין ארץ ישראל לחיג’אז מאז ביקש אברהם הנביא עזרה מהעמלקים שהיו במכה.

אז ארץ (אל-חואילה) היא המדינה המשתרעת בין החיג’אז לפלסטין לכל הפחות , אם היא לא משתרעת על כל חצי האי ערב, כדי לכלול את כל עמי הקאטנים והאדנאנים, כלומר מדינות הערבים. במיוחד מאז שאיבת הזהב הייתה ברורה ומפורסמת בתימן בת זמננו, עד כדי כך שהוא נראה בבירור מיד עם ירד הגשם ^[28], כמו גם מסטיק ואבן (שוהם), ואפילו בכל חצי האי ערב.

באשר לבעיה השנייה, היא נוגעת לנהר (גיחון ), המקיף את ארץ (כוש) ^[29], והוא הנהר שבו משח הכהן (צדוק) את הנביא (שלמה) למלך על בני ישראל בפקודת בני ישראל. מלך (דוד), בנוכחות חלק מהעם, והוא ירד אליו על פרד ^[30], מה שמגלה את קרבתו לבירת דוד, אחרת מספר האנשים הזה לא היה מצליח להגיע אליו בקלות.

ו(גיחון) הוא גם הנהר ש(חזקיהו) חסם כאשר ( סנחריב ), מלך (אשור) ניסה לפלוש לעיר (דוד) ^[31], וזהו הנהר ש(חזקיהו) גרם לו לזרום אל פנים הארץ. כדור הארץ במקום פני השטח שלו ^[32], והוא נכנס לעיר (דוד) דרך אדמה סלעית ^[33]. זה הנהר שבעמקו בנה מנשה בן חזקיה חומה ממערב לעיר דוד ^[34]. הוא מוקף בעצים המתאימים לקטיף, כלומר יערות פוריים, לא רק שדות ^[35].

המשמעות היא שהנהר הזה חוזר על עצמו בין שתי ערים, (פלמירה) ו-(ירושלים), שבהן החוקרים חלוקים בקביעת בירת ממלכת דוד, ולכן הנהר נמצא או בסוריה או בפלסטין, שתיהן מרחיבות את עמי הארץ. מוצא עיראקי באותה תקופה.

בעוד השם (כוש) מוזכר בפסוקים רבים של התנ”ך . אז ( כוש בן חם בן נח ) ^[36], והוא היה אח של ( מזרחים ), ( כנען ) ו ( פוט ), ואבי ( שבע ) ו ( חווילה ), וסבא של ( שיבא) ו (דדן), ודוד האב של הכנענים והחתים, ובן דודם של נמרוד, אחד ממלכי עיראק, חזר אליו ^[37]כל האנשים האלה עיראק, בלבנט ובחצי האי ערב. מאנשי כוש, הנביא משה נישא לאישה באזור חדרות , וחדרות פירושה רפתות או כפרים ^[38], והיא צמודה לארץ פארן, שהיא מכה והרי חיג’אז בקוראן ^[39]הקדוש , נישואיו של משה היו לאישה מארץ מדיין ^[40]. במקום זאת, התנ”ך קובע שהערבים גרו ליד הקושיטים ^[41]. מסיבה זו, פלישת זרח הכושי לממלכת יהודה החלה מהעיר מרשה והסתיימה בעיר גרר ^[42], שתיהן במרכז דרום ארץ ישראל ^[43]. בעוד שמו של אחד ממלכי ארם בעיראק נקרא קושן ^[44], הסיום “an” משמש בדרך כלל להכללה לשונית. תרחקה , מלך כוש, היה מאלה שיצאו למלחמה עם מלך אשור ^[45], כלומר היה באזור קרוב יחסית לארץ אשור. באשר לכושים שהגיעו למלחמה נגד ממלכת רחבעם הישראלית עם מלך לוב שישק ממצרים, אשר נשלט על ידם ^[46], הם השרידים של מדינת היקסוס שנוצרה על ידי האמורי והכנעני. כמו כן, ממלכת המלך הפרסי ( אחשוורוש ) השתרעה מהודו ועד (כוש) ^[47].

ארץ כוש מייצרת ספיר צהוב ^[48], ולמרות שמדינות חצי האי ערב הסלעי הן יצרניות של אבנים יקרות רבות כיום, אישור הייצור הקודם שלהן של ספיר צהוב דורש מחקר עם זאת, ייתכן שכותבי התנ”ך התכוונו לאותו נופך צהוב חצי האי ערב מייצר בשפע.

כוש היא המדינה שידיה נחזה בתהילים לחזור במהירות לאלוהים ^[49], וזה קרה עם הופעתו של הנביא מוחמד כחמש מאות שנה לאחר ישוע. בעוד אותו מסע הפגיש אותו במדינות פלסטין ו(צור), ^[50]המשתרעות על אותו קו ומשותפות אזורית.

בעוד שספר ישעיהו הפריד בין ארץ כוש למדינת מצרים ^[51], שרוב החוקרים רוצים לייחס לדרומה, שכן מדינות נוביה וסודאן נמנו תמיד בין מדינות מצרים עד להופעתה של הקולוניזציה האירופית המודרנית של אלה. מדינות. בעוד שספר ישעיהו מציין מביטויו המתורגם לערבית כי מצרים (וכוש) ממוקמות על חוף משותף, קרוב לארץ ארץ ישראל ^[52]. אמנם זה מקשר בין הנסיעה מארץ שבא למדינת כוש, המבודדת ממצרים ^[53]. בשעה שעשה את המסחר של (שבע) ו-(כוש) אחד, שלא במשותף לעמל מצרים ^[54].

הכושטים היו עם נבדל מהעם היהודי בממלכת המלך היהודי ( צדקיהו ) כאשר הבבלים הפילו אותו ^[55]. ואילו (כוש) מוזכר לצד (לוד) ו-(פוט) בהתקפה הגדולה של מלך בבל על מצרים הפרעונית ^[56]. ואילו (כוש) גובלת במצרים מצד אחד עם גבולות עקיפים או לא ברורים ^[57].

ו(כוש) הייתה אחת המדינות שנפלו בידי מלך בבל במסעו להפלת מצרים הפרעונית אחת ולתמיד, יחד עם מדינות (לוד) ו(פוט) ^[58], מה שמעיד על כך שהיא או חלקה. אכן, (לוד) ו(פוט) היו בני ברית הדדיים קרובים בנינוה, בירת אשור ^[59], או שהייתה תחת השפעת הפרעונים, כך שהמדינות הללו חולקו בין המדינות. לבנט וחיג’אז, וכך גם ההקשר ההיסטורי של השליטה הפרעונית.

ואילו אנשי כוש באים בברית עם כוחות העמים הצפוניים של אנשי מגוג, יחד עם פרס ופוט, להיכנס לארץ ישראל ^[60]. באחד העימותים בין אשור למצרים, היה הכוח של כוש בעל ברית עם מצרים ^[61]. בעוד שכמה קבוצות כוסיות חיו באוהלים כמו בדואים, הם הוזכרו בתנ”ך בתור (קושאן) לצד הציוויליזציה הערבית של (מידיאן) ^[62]. כשספר צפניה מפרט את העמים הנענשים בקרבת יהודה וסביבתה, הוא מדבר על עזה. אשקלון , אשדוד, עקרון , חוף הים, עם כרתים , כנען, ארץ פלשתים, חוף הים, מואב, בני עמון), ואז הוא עובר לאזור הפונה צפונה, בדרום כל אותם אזורים הסובבים את יהודה, הלא היא כוש, מיד אחריה הוא מתייחס במפורש לצפון (אשור), מה שמבהיר את הניגוד הזה ^[63]. ו (כוש) הוא העם שנחזה בספר ( צפניה ) כנקודת המוצא לשיבת ה’ לאחר ישראל ^[64]. כל זה אומר שאזור כוש הוא חלק מחצי האי ערב שממול או קרוב למצרים ולארץ ישראל.

מכאן שחצי האי ערב, בשלמותו, הוא האפשרות הקרובה והברורה ביותר להמשך גן העדן העיראקי, והאזורים הללו הם חלק מהותי מעיראק ההיסטורית על ענפיה שהסתעפו ממנה ועם שאר העמים. מעורב איתם.

 

הם השבטים מצאצאי (יעקב בן יצחק בן אברהם ). הם שנים עשר שבטים ( יוסף = מנשה – בנו – , בנימין, לוי, ראובן, יהודה, שמעון, זבולון , יששכר , דן, נפתלי , גד, אשר) [65]. יחד עם אלה שהצטרפו לקהילת האמונה האברהמית, הם הקימו את עם בני ישראל , ששמם גבר על כל המאמינים שהיו איתם כי הם צאצאיהם של המנהיגים הגדולים, בגלל ריבוי צאצאיהם. , ומשום שהנבואה עדיין נמצאת בהם. זה מה שלא הזכירו חוקרים רבים, שהגבילו את הגדרתם של בני ישראל לבני יעקב. זה היה ( אליעזר מדמשק [66]) הוא יד ימינו של הנביא (אברהם ) ברור שהוא לא אחד מבניו של (אברהם), אבל הוא היה ביניהם.

חברת בני ישראל הייתה מאוחדת לה’ בכפוף לתורת דת (אברהם) חברון. אבל הקוראן הקדוש חושף את חולשת הנשמה בחברה זו , למרות אמונתה, ולכן המחלה הראשונה שגרמה להתמוטטות של חברה זו הייתה אנוכיות . במקום שבו בניו של יעקב הנביא התחרו כדי להתקרב לאביהם ולזכות בחסד אצלו, אז הם החליטו להרוג את אחיהם, הנביא (יוסף), האמיתי ^[67].

זה מעלה את השאלה כיצד התמודדו עם בני ישראל אחרים שלא היו צאצאיו של הנביא (יעקב )? . כפי שברור, נשמותיהם מעולם לא היו חסרות אמונה , במקום זאת, מאחורי הפסוקים האצילים של הקוראן, ניתן לראותם כאנשים מאמינים שאהבה עצמית מדגדגת אותם.

האנוכיות שנולדה באותו יום הפכה את בני ישראל לחברה סגורה ברובה, וזה מה שסותר את עקרון העלייה לשם הדרכת אנשים, שהוא אברהמיזם.

אולם למרות זאת, לנוכחות יצחק ואחריו ליעקב היה תפקיד חשוב בהשפעה המוסרית וההתנהגותית על קהילות הסביבה, שראו בחברה הישראלית הראשונה חברה טובה, שונה ממה שראו אצל העולים הקודמים.

תרומתו של יצחק בחפירת בארות רבות – כפי שעשה אביו (אברהם) קודם לכן – בארץ הכנענית, ופתיחתן לכל שאר העמים [68]יצרה תפיסה נוספת בקרב העמים הסובבים את העדה האברהמית, המבוססת על השוואה בין צדיקים לבין שאר העמים. המנהיגים הרעים של העמים השכנים, ויצרו תרומה חשובה לתיאוריה של צדיקים הנוטלים מנהיגות פוליטית.

 

 

ההיקסוס (האמורים והכנענים) שלטו במצרים במשך מאות שנים, במהלכן קיבלו גלי מהגרים שמיים עיראקים וסוריים בין אותם מהגרים, צאצאיו של נביא האלוהים (אברהם). משיקולים דתיים וחברתיים – והעניק להם כמה אדמות פוריות. יוסף , נכדו של אברהם, הגיע לתפקיד המשנה למלך ההיקסוס.

החברה הפרעונית שקדמה להיקסוס – כלומר, הפרעונים המצריים – האמינה בנישואי גילוי עריות, ולכן היא לא הייתה מושפעת מצניעותו של הנביא (יוסף) כמו כן, החברה הפרעונית המצרית הייתה תלויה לחלוטין בנבואות של קוסמים באמצעות חוק ( קבלה ), כיוון שלא ישתכנע מפירושי הנביא (יוסף), שהייתה גם חברה משפחתית היררכית שלא אפשרה לגורמים זרים להיכנס לשלטון, והנביא (יוסף) בכך. הזמן לא היה יכול להיות “יקיר מצרים”. אבל אלוהים סלל את הדרך לבני ישראל להיכנס למצרים באמצעות פלישת היקסוס אליה האמין באחד ממלכיהם הקודמים (אברהם), ונתן לו את האישה הצדיקה ( הגר), להיות אם לבנו. נביא ( ישמעאל), ולאחר מכן אחד ממלכיהם האחרונים האמין בנביא (יוסף) ובנביא האל (יעקב). מלכי ההיקסוס – בין שני המלכים – היו בסכסוך ארוך עם כוהני הדת הפרעונית המצרית ( קבלה ), ועם חסידיה מקרב העם המצרי, והם גם היו במלחמה מתמדת עם השושלות הפרעוניות ב- דָרוֹם. ההיקסוס התחברו עם מלכי נוביה נגד הפרעונים .

( Manetho ) האמין שהנביאים אברהם, (יעקב) ו(יוסף) הם מאותו הגזע של ההיקסוס, וזה נכון כי כולם עיראקים שמיים במוצאם.

ואז לאחר מכן, היקסוס קרסו לפני פרעה המצרי ( אחמוס), מייסד השושלת השמונה עשרה , שרדף אחריהם ללבנט, שם חיסל אותם בקרב המכריע של ( מגידו) בשנת 1479 לפני הספירה [69].

הפרעונים החלו אז בשלב של עריצות ושעבוד של היסוד השמי, שיוצג בעיקר על ידי בני ישראל, שכן הם היו צאצאי הנביאים וצאצאי חבריהם, מה שהתאים מאוד לשלב הראשון ב- השמדת הדתות המונותיאיסטיות האברהמיות שסתרו את דת ההצפנה האזוטרית הפרעונית. אז הם החלו לשחוט את בניהם ולחסוך על נשותיהם, והשתמשו בהם בעבודת פרך, והשתמשו בהם לעבודות כפייה ולמערכת העבדות, בשלב שני כדי לשבור את הנשמה המונותיאיסטית השמית, ואז לסנוור אותה בחומרנות פרעונית.

לכן, בשלב זה – המלווה את סיפורו של הנביא (משה) – השתמש הקוראן הקדוש במילה ” פרעה” כדי לתאר את שליטי מצרים, “אף אחד לא האמין במשה מלבד צאצא עמו מפחד מפניו. פרעה וראשיו פן יפתה אותם, גם אם זה היה ענף הוא יהיר בארץ, ואכן הוא בין הפזרנים.) )^[70] . בעוד הקוראן האציל השתמש בביטוי (המלך) על השליט בתקופת הנביא (יוסף) כדי להבחין בין שני הפסוקים, שתי התקופות, שתי הדתות ושתי החברה, (( אמר המלך: “באתי איתו, אציל אותו לנפשי, אז כשאמר: [71]” הוא היה הראשון שהצביע על עובדה זו.

החברה הפרעונית הייתה זקוקה להגירת אמונה, שתסיר ממנה את הזוהמה והאבק של האלילים, ותעיר אותה מתרדמת הבורות של ה’ האמיתי לכן, בני ישראל היו צריכים להגר, והשנה של ההגירה הייתה צרה, אז התרחשה בצורת בארץ כנען, ואחיו של הנביא (יוסף) פנו לארץ מצרים כמו שאר העמים מסביב, הנביא (יוסף) הכיר אותם, והוא תכנן לבצע את שליחות ה’, והוא הצליח – תוך ניצול דתו של מלך החיקסוס – לבסס את זכויותיו שהוחרמו על ידי הקרובים והרחוקים, ואחיו חזרו בתשובה, לכן ביקש מהמלך חיקסוס להביא את ילדי ישראל למצרים, אז המלך קיבל את פני קדושי אלוהים ממשפחתו של נביא האלוהים (יעקב), והוא גרם להם לחיות בארץ הטובה ביותר, ובמשכן המכובד ביותר.

הנביאים אברהם ויעקב ציפו לעתיד ומודעים לבאות , והם ידעו את מידת ההשפעה של קסם האמונות הפרעוניות במקרה שההיקסוס יתמוטטו והפרעונים ישובו לשלטון, אז הם אספו את ילדיהם, הורה להם, והסביר להם את אמיתות האל הבורא, בצעד שנעשה רק לעתים נדירות על ידי אף אחד מהנביאים שלפניהם, כי הם הבינו כמה ספק ייצור מושג האל הפרעוני במוח הישראלי ^[72].

הפרעונים לאחר ההיקסוס – בשלב השעבוד של בני ישראל – התחזקו משתי סיבות , בגלל שהכירו את הרכב הצבאי דרך ההיקסוס, ובגלל שהם הפילו את הכוחות המתחרים החשובים ביותר באזור [73], אז ילדי ישראל (יעקב) נאלץ לשלם את המחיר על יחסיהם עם ההיקסוס, ולכן הפרעונים שיעבדו אותם והשפילו אותם.

לאחר מכן, שני מאפיינים חשובים שהשטן אוהב הפיצו בקרב בני ישראל : אנוכיות ומחלות פסיכולוגיות של השעבוד הם הושפעו מאוד מהחוק המצרי של הקבלה , והם מצאו בו את מה שהם חיפשו וגברים כמו מי שהוא חיפש.

 

השטן הבין את המשחק, והתוודע לברית המסוכנת ביותר שיכולה לשנות את מהלך האנושות לטובת רצונו, אז הוא החליט לבנות את העולם החדש. העולם החדש המשרת את רצונות השדים מבוסס על הברית של (פרעה), (המן) ו-(קרון ), שהיא שלישייה שבה פרעה ייצג את הסמכות המתמשכת עם העולם האחר, (המן) ייצג את כלי ביצועי ומדעי, ו(קארון) ייצג את הישות המטריאליסטית שתאבת כסף, עושר ותענוגות, במיוחד מתוך חברה המחויבת למסר האל.

(קארון) נבחר למשימה זו מסיבות סובייקטיביות ואובייקטיביות הוא נושא את מאפייני האנוכיות שפקדו את החברה הישראלית המשפחה הבולטת והחשובה ביותר בחברה המונותיאיסטית של ילדי ישראל, לכן הוא הבן של החברה הדתית וההתייחסות הדתית של הקהילה הישראלית ^[74].

(קרון) היה אחת הסיבות החשובות לחדירתה של קהילת האמונה הישראלית, והחזקתו בידי השטן ייצגה את הדלת שדרכה יצאו מאות, או אפילו אלפים, מאלה הנושאים את התיאור של (קרון) בחברה היהודית בת זמננו. , ושמבצעים את אותו תפקיד, כשהם סוללים את הדרך לבואו של (האנטיכריסט).

אחד הסיפורים היפים הקושרים את שיטות הקרון הקדומות עם שיטותיהן המודרניות הוא ש(קארון) הסית את בני ישראל נגד הנביא (משה), כדי שלא ישלמו לו זכאת, והוא הסכים איתם להאשים את הנביא (משה) מכבודו אם התעקש לקחת מהם זכ”ת, וזה היה בשליחת אחת מהזונות באה אליו להאשים אותו בתקיפה בכבודה, אבל הנביא (משה) התפלל נגדם והם התייסרו [75].

הקרונים היהודים כיום אינם מייצגים את הסמכות הגבוהה ביותר עלי אדמות הסמכות עדיין בידי הפרעונים העכשוויים, נתמכים על ידי מוסדות הענק (המן), שהם מוסדות מדעיים, תעשייתיים [76]וצבאיים .

 

 

…

 

 

 

קונפליקטים אידיאולוגיים בין חסידי דתות, כמו גם בין חסידי רעיונות, הפכו את זיוף העובדות ההיסטוריות לדבר שכיח, מסוכן ונפוץ , במיוחד מכיוון שרוב ההיסטוריה של משימות החפירה הארכיאולוגיות נוהלה על ידי המכונה היהודית מאז המאה השתים עשרה. , כמו בעיראק בידי אחד הרבנים (בנימין בן יונוס [77]) עד המאה המאה העשרים נכתבה על ידי שמואל נח קרמר לכן, היה צורך לחוקר טעם וחוש מיוחדים כדי להבחין בדבר האמיתי מהאחר, או לפחות לשאוב מאפיינים כלליים של האמת. אולי האימוץ בן מאות השנים של חקר העתיקות על ידי היהודים היווה איום ריאלי על ההיסטוריה והציוויליזציה של העולם הזה.

המוסדות והמרכזים שפיקחו על משימות החפירה בעיראק ובמצרים הסתירו תגליות ארכיאולוגיות רבות , ואולי השמיטו עובדות חשובות. בעוד ארכיאולוגים מערביים תרגמו את הטקסטים השומריים והמצריים באופן שהושפע מאמונותיהם ותפיסותיהם האישיות ומסביבתם הסובבת , יהודית או נוצרית, במקרה הטוב. אולי המדענים הללו חשפו רק מעט ממה שמצאו. לכן, הם עיוותו את האמת, שאת תכונותיה ניתן רק לתפוס.

לכן, חוקר גדול דוגמת פרופסור טהא בקיר מתקשה מאוד לקבוע את אופי הדת שהיו לעמים הקדומים של מסופוטמיה, ומכאן לא הסתיר את חוסר יכולתו להצביע על דת ספציפית השייכת לתושביה הקדומים של מסופוטמיה בספרו “ההיסטוריה של עיראק העתיקה [78]“, למרות שהוא היה בטוח שהם לא היו שותפים או דומים לעמים הפרימיטיביים הברבריים בדתות פרימיטיביות כמו ( טוטמיזם ).

 

 

לא מצופה מהרקע התרבותי של המלומד (קרמר) – שגדל על שני יסודות אידיאולוגיים: השתייכות יהודית ^[79]וחינוך מערבי בעל שורשים פגאניים וחוש חומרני – להבין את החזון הדתי השומרי של הסדר הקוסמי ושלו. הרמוניה, אשר (קרמר) ביטאה עם התיאוריה של אלים מרובים ^[80], וזה לא היה אלא חזון שומרי להשפעה של “מלאכים”. לכן, זה היה טבעי עבור קרמר לראות את הדוקטרינה השומרית הזו בצורה אחרת ^[81], מלבד מה שהעין העיראקית רואה, שירשה את המחשבה השומרית . קריאה זו ( קרמריאן ) היא עניין אישי, פרטי לו בלבד, ואינה קשורה לאמיתות המסמכים הארכיאולוגיים השומריים , משום שההבנה של טקסטים ארכיאולוגיים היא ספקולטיבית, המבוססת על תפיסתו של החוקר עצמו, בבקיאותו בקריאת טקסט, ובתובנה שלו המאפשרת לו להפגיש בין חלקי טקסט בודד, ולאחר מכן את חלקי הדוקטרינה המופצים בטקסטים המפוזרים בזמן ובמקום, וברקע התרבותי שלו, מה שעוזר לו להבין את המשמעות האמיתית. הכותב או הבלוגר של המסמך הארכיאולוגי התכוון .

החזונות האידיאולוגיים השומריים לא היו אלא גרסה מתקדמת בהיסטוריה של הדוקטרינה האסלאמית של “אפוטרופסות מעצבת “, שבה מאמינים המוסלמים השיעים בעולם ובעיראק בפרט. כמו כן, יצורים אלה המבוססים על כל הופעה חומרית ביקום אינם כלום. אלא “מלאכים” באמונות הדתות האברהמיות.

 

…

 

 

(( ויצר ה’ אלהים את איש עפר האדמה, ויפיח באפיו נשמת חיים. ויהיה האדם לאדם חי. * ויטע ה’ אלוקים גן בעדן ממזרח, וישים. שם כמו האדם אשר יצר, *וה’ אלוהים יצמיח מן האדמה כל עץ נעים לעין וטוב למאכל, ועץ החיים נמצא בתוכו ומתווך גן עדן ועץ גן עדן. ידיעת הטוב והרע *והיה זה נהר שיוצא מהאויב להשקות את גן העדן פישון, והוא סביבת כל ארצות השכונה, שם טוב הזהב* והארץ ההן. הוא מקיף את כל ארץ כוש * ושמו של הנהר השלישי הוא הדדאק , והנהר הרביעי הוא הפרת בגן העדן כדי לטפח אותו ולשמור עליו ^[82].

מה שדווח ממשפחתו של הנביא מוחמד דרך לשונו של האימאם (ג’עפר בן מוחמד אל-סאדיק) הוא שגן העדן של (אדם) היה אחד מגן העדן של העולם, עלי אדמות, כפי שמעידה העובדה שה- השמש והירח זורחים מעליו ^[83].

התורה, שהיא הטקסט הקדוש העתיק ביותר הידוע, הזכירה את המונח “גן עדן” כדי לבטא את הארץ שבה ירד אבי האנושות וראשון הנביאים (אדם). ה’ הכריז שהוא נמצא ממזרח למקום בני ישראל בעת גילוי התורה ^[84]. הוא נתן לאותו גן עדן ארצי מאפיינים, כולל שהוא עשיר בעצים יפים ובעצים פוריים, והוא מכיל את עץ הדעת ^[85]. לגן העדן הזה יש ממדים גיאוגרפיים, הנקבעים על ידי המים, שמקורם ממנו ביסוד, שממנו יוצא הנהר הראשי של גן העדן, ואז מתפצל לארבעה ראשים (פישון, גיחון, חדאקיל ופרת) ^[86]. כאשר מיקומם של הנהרות הללו ידועים, ניתן לקבוע את הגיאוגרפיה של אותו גן עדן ואת מרכזו.

אם מרכזי המחקר המזרחי והמערבי מסכימים כי נחל הפרת המדובר הוא נחל פרת בן זמננו, וכי נחל חדדקיל הוא נחל החידקל, יש ביניהם הבדלים רבים לגבי הכוונה בשמות נהרות הפישון והגיחון. ביניהם חוקרים עיראקים שממקמים את מיקומם של אותם נהרות בגבולות עיראק בת זמננו, וביניהם חוקרים מערביים, ערבים, נוצרים, יהודים או אפילו מוסלמים שממקמים את מיקומם של אותם נהרות במקומות אחרים הרחוקים מעיראק העכשווית. כמו דרום מצרים ההיסטורית.

אך באופן מעמיק יותר של התבוננות, ניתן לשלב בין שתי הדעות, ולצאת מהן בו-זמנית, באמירה שהגיאוגרפיה של עיראק ההיסטורית גדולה מהגיאוגרפיה של עיראק בת זמננו, ושהתנ”ך עצמו פירט. את מיקומם של אותם נהרות עם קצת מחשבה. בעוד שהתנ”ך קבע גם כי ( הכרובים ) או “המלאכים” ישבו ממזרח לגן העדן עצמו, לאחר ש(אדם) גורש ממנו, ואלוהים עשה את החרב למגן על עץ הדעת במזרח ההוא ^[87]. לפיכך, המקום המזרחי של אותו גן עדן הוא זה ששמר על קדושה מיוחדת מאז ימיו של (אדם) וקיומו של גן העדן, אשר יתברר כעיראק העכשווית בלבד על פי פסוקי התנ”ך עצמו.

בעוד התנ”ך מציין שקין, לאחר שהרג את אחיו הבל, גורש לארץ הגלות (נוד ), ממזרח לגן העדן, ובין צאצאיו היו יוצרי מוזיקה ובדואים ^[88], שהם ללא ספק בין היסודות העיקריים. של סטייה ורוע אינטלקטואלי בחברה האנושית.

הבעיה הראשונה בקרב החוקרים הייתה סביב נהר וישון . לפי התורה, זהו הנהר המקיף את ארץ חווילה , שהוא ארץ הזהב וארץ אבן המסטיק והשוהם ^[89]. זהו נהר שופע, והוא משמש דוגמה לשפע החכמה ^[90].

חווילה מופיעה במספר פסוקים בתנ”ך . יש (חבילה, בן כוש, בן חם, בן נח ), שהוא אח של (שבע) ו(נמרוד), ואחיין של ( מזרחים ), (פוט) ו(כנען), ו- בן דוד של בני (דדן), הפלשתים, החתים, היבוסי והאמורי. יש גם (חבילה בן ג’וקטן בן עבר בן שלח בן ארפקסד בן שם בן נח ), וברור שהוא שמי, ואחיו של (הדרמאות) ^[91]. בלי קשר לאמת ההיסטורית של הטקסטים של התנ”ך הנוכחי בסדר השבטים והאבות, מה שחשוב הוא ש(הווילה) הוא אדם, ואחר כך עם, מהמזרח התיכון ומוצא עיראקי מפורש. ואילו התורה מזכירה כי בני ישמעאל בן אברהם – כולל הנבטים – חיו מארץ (חבילה) ועד (שור) מול ארץ מצרים ^[92]. כמו כן, העמלקים או האמוריים חיו מארץ חבילה ועד שור , והם היו אלה שאול המלך נקם בהם כי הם היו בדרכם של בני ישראל כשחזרו ^[93]ממצרים האזור בין ארץ ישראל לחיג’אז מאז ביקש אברהם הנביא עזרה מהעמלקים שהיו במכה. אז ארץ (אל-חואילה) היא המדינה המשתרעת בין החיג’אז לפלסטין לכל הפחות , אם היא לא משתרעת על כל חצי האי ערב, כדי לכלול את כל עמי הקאטנים והאדנאנים, כלומר מדינות הערבים. במיוחד מאז שאיבת הזהב הייתה ברורה ומפורסמת בתימן בת זמננו, עד כדי כך שהוא נראה בבירור מיד עם ירד הגשם ^[94], כמו גם מסטיק ואבן (שוהם), ואפילו בכל חצי האי ערב.

הבעיה השנייה נוגעת לנחל הגיחון המקיף את ארץ כוש ^[95]. זה הנהר שבו משח הכהן (צדוק) את הנביא (שלמה) למלך על בני ישראל בפקודת המלך (דוד ), בנוכחות חלק מהעם, והוא ירד אליו על פרד ^[96], אשר חושף את קרבתו להון (של דוד) אחרת, כמות האנשים הזו לא הייתה מצליחה להגיע אליה בקלות. זה הנהר שחזקיהו חסם כאשר סנחריב מלך אשור ניסה לפלוש לעיר דוד ^[97]זה הנהר שחזקיהו גרם לזרום אל פנים הארץ במקום פני השטח שלו ^[98], והוא חודר לעיר דוד דרך סלע. קרקע , אדמה ^[99]. זה הנהר שבעמקו בנה מנשה בן חזקיה חומה ממערב לעיר דוד ^[100]. הוא מוקף בעצים המתאימים לקטיף, כלומר יערות פוריים, לא רק שדות ^[101]. המשמעות היא שהנהר הזה חוזר על עצמו בין שתי ערים, (פלמירה) ו-(ירושלים), שבהן החוקרים חלוקים בקביעת בירת ממלכת דוד, ולכן הנהר נמצא או בסוריה או בפלסטין, שתיהן מרחיבות את עמי הארץ. מוצא עיראקי באותה תקופה.

בעוד השם (כוש) מוזכר בפסוקים רבים של התנ”ך . אז ( כוש בן חם בן נח ) ^[102], והוא היה אח של ( מזרחים ), ( כנען ) ו ( פוט ), ואבי ( שבע ) ו ( חווילה ), וסבא של ( שיבא) ו (דדן), ודוד האב של הכנענים והחתים, ובן דודם של נמרוד, אחד ממלכי עיראק, חזר אליו ^[103]כל האנשים האלה עיראק, בלבנט ובחצי האי ערב. מאנשי כוש, הנביא משה התחתן עם אישה באזור חדרות , וחדרות פירושה רפתות או כפרים ^[104], שצמודה לארץ פארן שהיא מכה והרי חיג’אז ^[105]בקוראן הקדוש. נישואי הנביא משה היו מאשה מארץ מדיין הערבית ^[106]. במקום זאת, התנ”ך קובע שהערבים גרו ליד הקושיטים ^[107]. מסיבה זו, פלישת זרח הכושי לממלכת יהודה החלה מהעיר מרשה והסתיימה בעיר גרר ^[108], שתיהן במרכז דרום ארץ ישראל ^[109]. בעוד שמו של אחד ממלכי ארם בעיראק נקרא קושן ^[110], הסיום “an” משמש בדרך כלל להכללה לשונית. תרחקה , מלך כוש, היה מאלה שיצאו למלחמה עם מלך אשור ^[111], כלומר היה באזור קרוב יחסית לארץ אשור. באשר לכושים שהגיעו למלחמה נגד ממלכת רחבעם הישראלית עם מלך לוב שישק ממצרים, אשר נשלט על ידם ^[112], הם השרידים של מדינת היקסוס שנוצרה על ידי האמורי והכנעני. כמו כן, ממלכת המלך הפרסי ( אחשוורוש ) השתרעה מהודו ועד (כוש) ^[113]. ארץ כוש מייצרת ספיר צהוב ^[114], ולמרות שמדינות חצי האי ערב הסלעי הן יצרניות של אבנים יקרות רבות כיום, אישור הייצור הקודם שלהן של ספיר צהוב דורש מחקר עם זאת, ייתכן שכותבי התנ”ך התכוונו לאותו נופך צהוב חצי האי ערב מייצר בשפע. כוש היא המדינה שידיה נחזה בתהילים לחזור במהירות לאלוהים ^[115], וזה קרה עם הופעתו של הנביא מוחמד כחמש מאות שנה לאחר ישוע. בעוד אותו מסע הפגיש אותו במדינות פלסטין ו(צור), ^[116]המשתרעות על אותו קו ומשותפות אזורית. בעוד שספר ישעיהו הפריד בינה לבין ארץ מצרים ^[117], שרוב החוקרים רוצים לייחס לדרומה , שכן מדינות נוביה וסודאן נמנו תמיד בין מדינות מצרים עד שהופיעה הקולוניזציה האירופית המודרנית של אותן מדינות. בעוד שספר ישעיהו מציין מביטויו המתורגם לערבית כי מצרים (וכוש) ממוקמות על חוף משותף, קרוב לארץ ארץ ישראל ^[118]. אמנם זה מקשר בין הנסיעה מארץ שבא למדינת כוש, המבודדת ממצרים ^[119]. בשעה שעשה את המסחר של (שבע) ו-(כוש) אחד, שלא במשותף לעמל מצרים ^[120]. הכושטים היו עם נבדל מהעם היהודי בממלכת המלך היהודי ( צדקיהו ) כאשר הבבלים הפילו אותו ^[121]. ואילו (כוש) מוזכר לצד (לוד) ו-(פוט) בהתקפה הגדולה של מלך בבל על מצרים הפרעונית ^[122]. בעוד (כוש) גובלת במצרים בצד אחד עם גבולות עקיפים או לא ברורים ^[123]. ו(כוש) הייתה אחת המדינות שנפלו בידי מלך בבל במסעו להפלת מצרים הפרעונית אחת ולתמיד, יחד עם מדינות (לוד) ו(פוט) ^[124], מה שמעיד על כך שהיא או חלקה. אכן, (לוד) ו(פוט) היו בני ברית הדדיים קרובים בנינוה, בירת אשור ^[125], או שהייתה תחת השפעת הפרעונים, כך שהמדינות הללו חולקו בין המדינות. לבנט וחיג’אז, וכך גם ההקשר ההיסטורי של השליטה הפרעונית. ואילו אנשי כוש באים בברית עם כוחות העמים הצפוניים של אנשי מגוג, יחד עם פרס ופוט, להיכנס לארץ ישראל ^[126]. באחד העימותים בין אשור למצרים, היה הכוח של כוש בעל ברית עם מצרים ^[127]. בעוד שכמה קבוצות כוסיות חיו באוהלים כמו בדואים, הם הוזכרו בתנ”ך בתור (קושאן) לצד הציוויליזציה הערבית של (מידיאן) ^[128]. כשספר צפניה מפרט את העמים הנענשים בקרבת יהודה וסביבתה, הוא מדבר על עזה. אשקלון , אשדוד, עקרון , חוף הים, עם כרתים , כנען, ארץ פלשתים, חוף הים, מואב, בני עמון), ואז הוא עובר לאזור הפונה צפונה, בדרום כל אותם אזורים הסובבים את יהודה, הלא היא כוש, מיד אחריה הוא מתייחס במפורש לצפון (אשור), מה שמבהיר את הניגוד הזה ^[129]. ו(כוש) הוא העם שנחזה בספר ( צפניה ) כנקודת המוצא לשיבת ה’ לאחר ישראל ^[130].

מכאן שחצי האי ערב, בשלמותו, הוא האפשרות הקרובה והברורה ביותר להמשך גן העדן העיראקי, והאזורים הללו הם חלק מהותי מעיראק ההיסטורית על ענפיה שהסתעפו ממנה ועם שאר העמים. מעורב איתם.

האי ערב , והיא בהחלט אינה נראית כיום, למרות נוכחותם של מעיינות מים רבים ויערות עצים בכל עברי חצי האי ערב. עם זאת, בעיה זו מועלית בקלות לאחר שהמדענים כיום מכירים ומסכימים שחצי האי ערב היה יערות גשם ירוקים בשלבי זמן שונים, המשתרעים בין 1000 ל-135,000 שנים לפני הספירה ^[131], תקופה התואמת את ההערכות להופעתו של אדם בגן העדן. קרוב מאוד וקרוב בכל האפשרויות, ללא קשר לגיל שהתנ”ך המעוות נותן לבני אדם, לכן נביא האיסלאם, מוחמד, בנבואתו העתידית, לא התייחס להופעה הפתאומית של כרי דשא ירוקים ונהרות בערבית. חצי האי, אלא הוא אמר, “עד שארץ הערבים תחזור לכרי דשא ולנהרות”, ^[132]כלומר שזה היה ככה, אז זה השתנה, ואז זה יחזור לפי מערכת השפה הערבית.

האפשרות הגדולה ביותר של נהר אוקסוס היא ואדי אל-רומה הענקית בערב הסעודית העכשווית, המשתרעת מהחיג’אז ליד ח’יבר ומדינה במערב, עד שהיא מגיעה לכווית ונשפכת אל שאט אל-ערב במזרח הוא כאלף קילומטרים, ולפיכך הוא שווה ערך ל… יותר משליש מאורכו של נהר הפרת ויותר ממחצית אורכו של נהר החידקל, וברוחב רחב זורמים בו זרמים עצומים בכל כמה שנים מודרניות. כך, הוא מכסה את כל החלקים המרכזיים והדרומיים של חצי האי ערב מצפון לו, והוא מחובר לשני הנהרות האחרים, הפרת והחידקל, דרך שאט אל-ערב. ישנם גם כמה עמקים ענקיים אחרים המחלקים את חצי האי ערב , המחוברים אליהם בעשרות עמקים קטנים יותר שהם כמו יובלים להם, ומצביעים על כך שזה היה באמת גן עדן ירוק כשהעמקים האלה היו נהרות קבועים, וסביר להניח שזה באור. של תגליות חימר , חימר, בעלי חיים, צמחים ואזרחים שבו, כגון ואדי (חניפה) מאמצע הצפון (נג’ד) עד המפרץ, ועמק (אלדוואסיר) מהרמות (אסיר) מדרום ל(נג’ד). ) מדבר עד שהוא מגיע למדבר הרובע הריק, וכן עמק (אל-חאד) לאורך אזור החיג’אז עד לים סוף. יש גם את עמק (סירהאן), שמתחיל מ(ג’בל אל-ערב) בסוריה עד שהוא מגיע לאזור (אל-ג’וף) בצפון המדבר (נג’ד) בערב הסעודית העכשווית, עובר דרך ירדן . זה הקרוב ביותר לארץ ממלכת דוד אם בירתה הייתה העיר תדמור, וזה יהיה הנהר שכנראה יחזקאל חסם והכניס את מימיו לעיר. ישנם נהרות קבועים קודמים בחצי האי ערב שהוזכרו על ידי הרודוטוס, כגון נהר קורס, אשר זרם לים האדום, ושתלמי הזכיר כ-Lar ^[133]. מקורו ממרכז חצי האי ערב ונשפך אל המפרץ . במיוחד אם לוקחים בחשבון שהשפות הארמית והעברית שבהן נכתבה התורה חולקות מקור משותף עם השפה הערבית, והמילים (ג’יה), (ג’ה) ו-ג’ה’ בשפה הערבית פירושן ” הרס”, שממנו נלקחה המילה (מגיפה) ^[134]באשר לתוספת ( wan ), היא כמו התוספת (an) בשפה הערבית, המציינת או מוחלטות, עתיקות או שפע, כמו במילה (Ajnan). , המורכבת מההברה (עדן), שהיא “מגורים במקום”, ומההברה (An). אז הטקסטים של התנ”ך מדברים על נהר שנעלם.

מכאן מתברר שארץ חבילה וארץ כוש שזורות זו בזו, אז תהיה בתוכה ממלכת דוד, ונהרות פשון וגיחון קרובים זה לזה, וכולם יהיו קרובים לנהרות פרת ו. טיגריס. זהו האזור ההיסטורי של עיראק , המשתרע מארמניה ואנטוליה בצפון לים הערבי בדרום, ומהמפרץ ופרס במזרח לים האדום, מדבר סיני והים התיכון במערב. כיום, בולט שהמלאכים נשארו בחלקו המזרחי של גן העדן, שהוא החלק המאוכלס באוכלוסייה אסלאמית שיעית אימאמית, בעיראק, בחריין, באל–אחסה, בקטיף ואפילו בעומאן. במקום זאת, הגושים האיסלאמיים השיעים מפוזרים בדרך כלל סביב גן העדן הזה, בעיראק ובחוף המפרץ ממזרח, תימן מדרום, חיג‘אז ולבנון ממערב, ואנטוליה מצפון.

כל זה נתמך על ידי הקריינות האסלאמיים הידועים בקרב השיעים על האימאמים שלהם ממשפחת הנביא מוחמד, ש(אדם) ו(חוה) חיו תקופה בחצי האי ערב באזור החיג’אז על אדמת מכה ^[135].

הדעות היו חלוקות לגבי מדינת כוש מסיבות עדתיות ולאומניות, מה שנטל את המשמעות הריאליסטית. כמה חוקרים עיראקים מאמינים שהיא ממוקמת בעיראק מכיוון שהעיר השומרית קיש הייתה ממוקמת בה, והתנועות (יאא, וואו, אליף) יכולות ומוחלפות לעיתים קרובות בין ניבים שונים. היא גם הייתה ממוקמת בסמוך לעיראק, ובהרחבה הגיאוגרפית שלה, המדינה הכסית , המשתרעת מארץ (עלם) ועד אהוואז באיראן של ימינו.

דעה זו אינה הגיונית , כי כאשר המקרא מדבר על (אדם), עליו להשתמש או בשם שהיה קיים בזמנו, כלומר זמן הדובר, או בשם שהיה קיים בתקופת הדובר, שהוא זמן הדובר. גילוי התורה או תרגומה, ו(קיש) הופיע לאחר זמן רב (אדם) לפני אלפי שנים, וכמה מאות שנים לפני זמנו של הנביא (משה) ותרגום התורה. באשר לקסיטים, הם לא הוזכרו בתנ”ך אלא כנחשבים לבבלים, והם במקורם מההרים שבין עיראק לאיראן.

בעוד שרוב החוקרים המערביים ניסו לגרור את אדמת כוש לאדמות סודן וחבש, בהתאם לרצונן של רוב הכנסיות הנוצריות להפוך אפריקאים בין ילדיו של חם, בנו של נח, זה שחטא את אביו. , לפי טענתם. זוהי תפיסה גזענית , במיוחד מאחר שהעמים שהוא הזכיר שהם צאצאיו של חם אינם חולקים את אותו גזע.

שהתורה המתורגמת בלבלה עמים רבים וייחסה אותם למישהו אחר מלבד מוצאם , שהתורה ייחסה להם (חם, בן נח), ופרשנויות לתנ”ך הפכו אותם להורים משותפים עם האפריקאים של. סודן, אל תשתף שום דבר מבחינה פיזיולוגית עם האפריקאים. במקום זאת, הם אינם שייכים למין אנושי אחד , לא לפי הסיווג העתיק, המחלק את העולם לשלושה גזעים, כאשר הכנענים והסבאים שייכים לענף הים תיכוני של הגזע הלבן הקווקזי, והאפריקאים שייכים לשחורים. גזע כושים. הם אינם חולקים יחד את הסיווגים של הגזעים המודרניים , כמו בתיאוריה של תשעת הגזעים הגיאוגרפיים.

באשר לטענתם של חלק ממפרשי התנ”ך כי צורתו של הכושי בצבע שחור, היא אינה מבוססת על טקסט מפורש, אלא היא לקוחה מהטקסט ((האם הוא שונה על ידי עורו או נמר, זה גם Ovil)) ^[136]שאין לו משמעות לצבע עור שחור. הם גם הסיקו את גובהם של האתיופים מהכתוב: “כה אמר ה’: עמל מצרים ומסחר אתיופיה ובעלי קומה יעברו אליך והם ילכו מאחוריך בשלשלאות הם ישתחוו לפניך ויתחננו, באומרו: בך לבדו אלוהים, ואין אחר אין אלוהים.) שאליו ^[137]אתה בא (כוש) יש לו תוספת לשונית, שסופו להישבר . בשפה הערבית לתרגום, ואילו שם התואר “בעלי שיעור קומה” הוא במקרה הנומינטיבי משום שהוא מתייחס לסבאים שאיתם מתחיל משפט הווה חדש.

היסטוריונים נבדלו גם במדינות בהן השתמש המונח “כוש “, בין מדינות “נוביה”, “סודן” ו”אתיופיה”, או כולן. בעוד המצרים הקדמונים – שקדמו לעידן גילוי התורה – השתמשו בביטוי ( tastei ) שמשמעותו “דרום” כדי להתייחס לאותן מדינות אפריקה שנמצאות מדרום למצרים. בעוד המונח (כוש) הופיע בעידן הממלכה התיכונה המצרית, שהייתה עדה לכוחם הגובר של האמורי היקסוס עד שהם השתלטו על מצרים והפילו את המדינה ההיא, כלומר האפשרות של אותו מונח זה לבוא עם האמורי ועם שלהם. תרבות להתייחס לאזור הדרומי של מצרים. מלבדו, היה מונח (וואוואט) המשמש להתייחס לארץ (נוביה ), וממלכתם הייתה (מרוא). בעוד המצרים הקדמונים נהגו לקרוא לכושים את המונח ” נהסיו “. השם ( אתיופיה ) או (אתיופיה), שפירושו “ארץ הפנים השרופים”, הוא מה שנתנו היוונים לאותה מדינה. בעוד שהרשומות האשוריות כינו את הארץ הזו ( מולוכה ), למרות שהמדינה האשורית היא בת זמננו לרישומי התנ”ך הראשונים. בעוד הערבים כינו אותם “מדינות חבש וסודאן ” , כלומר כל אפריקה. האמירה של דיודורוס כי ” הקושיטים היו הבריאה הראשונה על פני האדמה, שהם הראשונים שעבדו את האלים והקריבו להם קורבנות, ושהם היו אלה שלימדו כתיבה למצרים” אינה עולה בקנה אחד עם העובדה שהם גזע כושי שאינו חולק פיזיולוגית עם הגזע של (אדם), הידוע דרך צורת צאצאיו של הנביאים הם מהגזע הים תיכוני, וזה לא עולה בקנה אחד עם העובדה ההיסטורית שאומרת שהכתיבה הופיעה במסופוטמיה. למעשה, הכתב ההירוגליפי המצרי היה זה ששימש במרכזי התרבות הראשונים של מדינות אפריקה, במיוחד נוביה וסודאן ^[138]. הטקסט של דיודורוס מציין בבירור שהקושיטים היו אנשי עיראק ההיסטורית, במיוחד השמים.

ההתייחסות נותרה לשימוש של הקוראן הקדוש בביטוי “גן עדן “. המונח “גן” בשפה הערבית פירושו “גן עם עצי דקל ועצים” ו”בוסתן ” , וצורתו הקטנה היא “ג’אנינה”, שפירושה “בוסתן קטן ” ^[139]. אם הערבים או הקוראן הקדוש מוסיפים לו את המאמר המובהק “ה”, הם מתכוונים ל”חורשה” ספציפית הידועה בזמן חשיפת הטקסט, המוסכמת על ידי כל דוברי הערבית, או אלה שהקדוש ברוך הוא. הקוראן נחשף. אף מדינה באותה תקופה לא הייתה ידועה יותר בשפע המים והמשאבים החקלאיים שלה ברחבי העולם מאשר עיראק ומצרים. אבל המדינה שהייתה ידועה ביערותיה העבותים ובנהרותיה השופעים השזורים זו בזו הייתה עיראק לבדה, שכן היא כונתה “ארץ השחור” מסיבה זו, שכן מי שראה אותה מרחוק יראה שחור גדול בשל המספר הרב. של פרדסים בעיראק ^[140], עד שהאומאיים אמרו, “שחור הוא הפרדס של קורייש ^[141]“, שפירושו מוצקות הווייתו אל-בוסתן” או גן העדן במוחו של הערבים. עיראק היא המשמעות של הקוראן הקדוש לביטוי “גן עדן ” , שתואם לחלוטין את ההקשר לעיל.

 

 

 

בני ישראל הם השבטים מצאצאיו של נביא האלוהים (יעקב בן ישאק בן אברהם ). הם שנים עשר שבטים ( יוסף = מנשה – בנו – , בנימין, לוי, ראובן, יהודה, שמעון, זבולון , יששכר , דן, נפתלי , גד, אשר) [142]. הם, יחד עם אלו שהצטרפו לקהילת האמונה האברהמית, הקימו עם ( בני ישראל ), והשם “בני הנביא” (יעקב) גבר על כל המאמינים שהיו איתם כי הם צאצאיהם של המנהיגים הגדולים, בגלל ריבוי צאצאיהם, ובגלל שהנבואה עדיין נמצאת בהם. על כך לא ציינו חוקרים רבים, שהגבילו את הגדרתם של בני ישראל לבני נביא האלוהים (יעקב ), למרות ש ( אליעזר מדמשק [143]) היה יד ימינו של הנביא (אברהם) כאשר הוא היגר, וברור שהוא לא היה מהבנים של (אברהם), אבל הוא היה כולל .

חברת בני ישראל הייתה מאוחדת לה’ בכפוף לתורת דת (אברהם) חברון. אבל הקוראן הקדוש חושף את חולשת הנשמה בחברה זו , למרות אמונתה, ולכן המחלה הראשונה שגרמה להתמוטטות החברה הזו מאוחר יותר הייתה אנוכיות , כמו בניו של הנביא, נביא האלוהים (יעקב), התחרו כדי להתקרב לאביהם ולזכות בו, אז נפשם החליטה להרוג את אחיהם, הנביא (יעקב ) .^[144]

זה מוביל לשאלה כיצד התמודדו עם בני ישראל אחרים שלא היו צאצאיו של הנביא (נביא אלוהים (יעקב) )? . עם זאת, כפי שברור, נפשם מעולם לא הייתה נטולת אמונה , במקום זאת, מאחורי השורות של פסוקי הקוראן האצילים, ניתן לראותם כאנשים מאמינים שמתקתקים על ידי אהבה עצמית.

האנוכיות שהתגלתה באותו יום הפכה את בני ישראל לחברה סגורה ברובה, והדבר סותר את עקרון הגירת אברהם, שעסק בהדרכת אנשים. אולם למרות זאת, לנוכחות הנביא (יצחק) ואחריו לנביא ה’ (יעקב) היה תפקיד חשוב בהשפעה על ההשפעה המוסרית וההתנהגותית על החברות הסובבות, אשר ראו בחברה הישראלית הראשונה חברה טובה, שונה ממה שראו אצל מהגרים קודמים.

תרומתו של הנביא (יצחק) בחפירת בארות רבות – כפי שעשה אביו (אברהם) קודם לכן – בארץ הכנענית, ופתיחתן לכל שאר העמים [145]יצרה תפיסה נוספת בקרב העמים הסובבים את קהילת אברהם, המבוססת על השוואה. בין הצדיקים למנהיגים הרעים של העמים השכנים היא היוותה תרומה חשובה לתיאוריית הצדיקים הנוטלים על עצמם מנהיגות פוליטית.

 

 

 

השטן הבין את האזורים החלשים והשבריריים בקהילה המיסיונרית היחידה באותה תקופה (בני ישראל ), והוא התוודע לברית המסוכנת ביותר שעלולה לשנות את מהלך האנושות לטובת רצונו, ולכן החליט לבנות את עולם חדש שישרת את רצונות השדים , באמצעות ברית פרעה, (המן) ו-(קרון), שהוא שלישייה שבה פרעה ייצג את הסמכות המתמשכת עם העולם האחר, (המן) ייצג את הרשות המבצעת כלי מדעי, ו(קארון) ייצגו את הישות החומרנית הזועפת לכסף, עושר ותענוגות.

(קארון) נבחר למשימה זו מסיבות סובייקטיביות ואובייקטיביות הוא נושא את מאפייני האנוכיות שפקדו את החברה הישראלית המשפחה הבולטת והחשובה ביותר בחברה המונותיאיסטית של ילדי ישראל, לכן הוא הבן של החברה הדתית וההתייחסות הדתית של הקהילה הישראלית ^[146].

(קרון) היה אחת הסיבות החשובות לחדירת קהילת האמונה הישראלית, והחזקתו בידי השטן ייצגה את הדלת שדרכה צצו מאות, אפילו אלפים, שנשאו את התואר (קרון) בחברה היהודית בת זמננו, ואשר לבצע את אותו תפקיד, כשהם סוללים את הדרך להגעת האנוכיות של (האנטיכריסט ונשלטת על ידי העולם). אחד הסיפורים היפים המקשרים את שיטות הקרון הקדומות עם שיטותיהן המודרניות הוא ש(קארון) הסית את בני ישראל נגד הנביא (משה) כדי שלא ישלמו לו זכאת, והוא הסכים איתם להאשים את הנביא ( משה) לכבודו אם התעקש לקחת מהם זקאט, על ידי שליחת אחת מזונותיו אליו היא האשימה אותו בתקיפת כבודה, אך הנביא (משה) התפלל נגדם, והייסורים תפסו אותם [147].

הקרונים היהודים כיום אינם מייצגים את הסמכות הגבוהה ביותר עלי אדמות הסמכות עדיין בידי הפרעונים העכשוויים, נתמכים על ידי מוסדות הענק (המן), שהם מוסדות מדעיים, תעשייתיים [148]וצבאיים .

התקופה שבין ירידתו של אברהם למצרים ועד הופעתו של משה הנביא הייתה כשלוש מאות שנים, שבהן החברה הישראלית השתנתה באופן משמעותי, כאשר החברה הזאת חרגה, אך עדיין היו ביניהם מאמינים רבים, והחברה שלהם הייתה עדיין האמונה הגדולה ביותר. קהילה בעולם, לכן היה צורך שאלוהים יציל אותם מציפורני פרעה (המן) וחייליהם, ויראה להם ולבני ישראל את אותותיו, ולכן שלח את הנביא (משה) אליהם. אולם, שליחותו של הנביא (משה) הייתה קשה וכפולה, כי הוא יתמודד מול פרעה והשדים מאחוריו, והוא גם היה צריך להסביר לבני ישראל האם האמת על המתרחש.

חברה מאמינה הושפעה מחוק שטני, ומה שהיה לנביא (משה) להסביר היו נושאים מורכבים מבחינה פילוסופית החוק הפרעוני טוען שהאדם היה מאוחד עם אלוהים בהתחלה ואז נפרד ממנו בשלב מאוחר יותר רצה לחזור להתמזג עם אלוהים, הוא חייב לתרגל את הטקסים שלהם ( קבלה ) [149].

השדים סיפקו למי שהולך בנתיב השקר הזה סט של מתנות, המבוססות על משחקים פיזיים, שאפשר לכנותם בקיצור “קסם”, אבל זה לא קסם במובן המקובל, אלא תערובת של פיזיקה ו מיזוג העולמות. זה הוזכר בקוראן הקדוש : “הם כישפו את עיני האנשים והפחידו אותם, והם באו עם קסם גדול ” ^[150].

“תורת המיתרים” בפיזיקה ו”תיאוריית היקומים המקבילים” יכולות גם להסביר את הרעיון הבסיסי של המילים הקצרות למעלה, על היסודות המדעיים של אמונות ( קבליות ) [151].

הדוקטרינה הפרעונית [152]והתיאוריות המדעיות בפיזיקה התיאורטית העכשווית מניחות כולן את קיומם של כמה עולמות ביקום מלבד העולם הזה, ועם חוקים אחרים משלו, והמוסלמים מכירים בקיומם מלכתחילה, כולל עולם הג’ין עם שלו. חוקים.

במחשבה השיעית האימאמית , יש תיאור של עולמות האנרגיה בבריאה בצורה היררכית אלוהים ברא כמה רמות של אנרגיה, השווה למספר העולמות המשלימים שהוא ברא, כלומר יש קבוצת עולמות, הגבוהה ביותר. מהם שולט על הנמוך ביותר, וכן הלאה, יש את עולם הכוח, שהוא הגבוה שבהם, ויש את העולם האמצעי, המכיל את רמת האנרגיה של ג’ין, ונשלט על ידי מדעי האלכימיה. ואלכימיה וכדומה יש את העולם של העולם, שהוא עולם האנושות, והוא נשלט על ידי חוקי הפיזיקה, הכימיה וכדומה של החושך, שיש לה פילוסופיה משלה והיא מאוכלסת ברמה נמוכה של ג’ין או יצורים דומים להם.

מה שחשוב מכך הוא הפילוסופיה של האנרגיה לעולם העוצמה יש את רמת האנרגיה הגבוהה ביותר, אך להגיע אליה דורשת גם כנות גבוהה ומידה רבה של תרגילים רוחניים , אז הם מנסים לתקשר עם העולמות האחרים, האמצע והחושך, [153]כדי להשיג רמה גבוהה יותר של אנרגיה אנרגיה מאפשרת להם לשלוט באנשים, ולהשיג מטרות עולמיות שברורות לכולם, ובין האנשים האלה המקובלים , בעלי החוק ( קבלה = קבלה), כמו הפרעונים. אמנם המאמינים הכנים מנסים להגיע לרמה הגבוהה ביותר של אנרגיה טהורה בעולם הכוח, שהוא עולם המלאכים, וכאן טמון ההבדל בין אנשי הכבוד שיודעים וסוגדים לאנשי הקסם, אבל העניין לא פעם מתערבב בין הפשוטים והנמהרים , כשם שהתערבב בין בני ישראל [154].

אפשר גם לראות עדויות קוראניות לטענות היסטוריות אלו כאשר הנביא (משה) הראה לקוסמים של פרעה את מציאות הכוחות השטניים של פרעה וחייליו, הבינו הקוסמים את ההפרדה של העולם הבא מהמהלך של. אירועים עולמיים, וזה אומר שהמושגים הקודמים שלהם דמיינו את העולם שלאחר המוות שאליו הוא יעביר אותם, וזהו עולם ארצי, אבל הוא לא ארצי, אלא הנביא (משה). ) גרמה להם להבין את קיומם של שני עולמות נפרדים במונחים של חוקים ועבודה, כך שהתבררה להם אמיתות ההונאה השטנית, שהציגה בפניהם את החיים שלאחר המוות באמצעות תמונות עולמיות הזויות , ((הוא אמר, “האם האמנתם ב אותו לפני שהוא נתן רשות?” אכן, המפקד שלך הוא שלימד אותך קסם אז אני אכרת את ידיך ואת רגליך משני הצדדים, ואצלוב אותך על גזעי הדקלים, ואתה תדע איזה. מאתנו הוא חמור יותר בעונש הם אמרו, “לא ניתן לך עדיפות על פני ההוכחות הברורות שהגיעו אלינו, ועל ידי זה שברא אותנו, אז תשפט כפי שאתה מחליט אתה תבלה רק את חיי העולם הזה ^[155]. “

באופן כללי ניתן להסכים עם מה שכתב החוקר (מוחמד חסן אל-מובארק), שבני ישראל – לאחר שהותם כמה מאות שנים במצרים – הושפעו מהתרבות הפרעונית המצרית המקומית, וכאשר עזבו את מצרים, הם הושפעו מהתרבות הפרעונית המצרית המקומית. העבירו חלק גדול מהתרבות הזו וערבבו אותה עם אמונותיהם היהודיות, במיוחד התורות הקסומות שהעבירו מדור לדור בעל פה, שהייתה ידועה בתור תורת ( קבלה ), התורה עוותה בהדרגה, והוסיפה תכונות אנושיות חלשות לתורה. אדוני, והם הפכו אותו לאל שלהם בלבד, עד שדמיינו אותו כאל חומרי וביקשו לראות אותו, אז הגזימו בחומרנות הזו ולקחו את ה”עגל” כאל כמו שהוא, ואז את פולחן השטן הפרעוני חלחל לתוכם לאט לאט, במישרין או בעקיפין, במיוחד הכנסתו של האל השטני (סט) לתורת ( קבלה ) [156].

תפקידו של הנביא (משה) היה כפול, שכן הוא היה צריך להביא סימנים שעלו על רמת הקסם של שלטון באותה תקופה. הפיכת מקל לנחש הייתה עניין טבעי באותה תקופה, אבל זה היה לא טבעי למה שהמשה בלע נחש להיעלם לגמרי מעולם הבריאה, וזה מה שהדהים את הקוסמים שהביא פרעה, הם חשבו – אידיאולוגית – שהם בדרך להתמזגות עם אלוהים – לפי מדעי ( קבלה ) – עד. הנביא (משה) העיר אותם, ואלמלא עדותם, היה קשה לנביא (משה) לשכנע את בני ישראל, שלא לדבר על המצרים ופרעה ^[157].

היכולות של הנביא (משה) ויכולותיהם של קוסמי הפרעונים שונות במצרים הפרעונית הגיעו למעמד גדול, והתקשורת עם השדים הפכה לפילוסופיה של הציוויליזציה שלהם, אך יכולתם לא עלתה על הגבול שהן. הנביא (משה) יכול לבטל את השפעתו. בעוד שלפרעונים הייתה היכולת לגרום למתבונן להאמין שהדברים שונים ממציאות הדברים , אלוהים נתן לנביא (משה) את סוד החיים במטה שלו, למרות שהנביא (משה) אולי בלבל בין שתי התופעות, אז הוא חש לעתים קרובות פחד, ואלוהים יודע הכי טוב. הקוראן הקדוש הצביע על כך שהמקל, עם כל הווייתו והווייתו, הפך לנחש ששואף. זה לא היה עוד מקל, אלא נחש, כלומר המציאות החדשה שלו הפכה לזה ^[158]. בפסוקים אחרים בקוראן, המציאות של המקל הפכה לנחש, במציאות ולא מוסווה, בעוד היד הייתה לבנה למתבוננים מהצד, לא במציאות.

אבל מנהיגי אנשי פרעה – שהיו האליטה – התעקשו שמה שהביא הנביא (משה) הוא קסם, למרות שהם הבינו שזו תוצאה של מדע חדש שעלה על הידע שהיה להם ^[159], ושהנביא (משה) ) הבהיר שיביא מה שברור מכוח ^[160]. הידע שהיה ברשותם של הקוסמים של הפרעונים לא היה מסוגל לשנות את המציאות, כפי שהנביא (משה) יכול היה ^[161]ליכולתם של מנהיגי הקסם הפרעוני – שהיה כל כך חזק וגדול עד שנביא יכול היה לדמיין שחבלים נעים כמו נחש. – לא חרג מההשפעה שמחוץ למציאות לכן, בהשראת אלוהים אמר הנביא (משה) שמה שיש לו גבוה יותר ויותר, כי זה היה הידע של שינוי המציאות. מכיוון שהקוסמים היו מנהיגי הידע והמומחים הפרעוני, הם הבינו את ההבדל בין שני המדעים, הידע שלהם והידע של הנביא (משה), בניגוד להנהגה המדינית והצבאית הפרעונית ^[162].

אבל בשביל שליחות כפולה צריך בעליה שר, וזה היה הארון. הקוראן הקדוש מזכיר את אהרון יותר מעשרים פעם, כשר לנביא משה ^[163], או דובר מטעמו.^{[164] [165]}. וגם (הרון בן עמראן) הוא אחד מנביאי האל שחסידי האמונות היהודיות, הנוצריות והאסלאמיות מאמינים בהם. הנביא (אהרון) חי עם אחיו הנביא (משה) במצרים בתקופת הפרעונים, על פי הברית הישנה והקוראן הקדוש. בתקופה שבה כמה כתבים יהודיים מעוותים בתנ”ך מייחסים את ייצור אליל ה”עגל” ל(אהרון), ^[166]יש לציין שהקוראן הקדוש מעניק ל(אהרן) מעמד גדול ותפקיד חשוב בחברתו . אח, ובכך מנע ממנו את ייצור אליל ה”עגל” שהיהודים סגדו לו בהיעדרו של הנביא (משה), ומייחס אותו לאדם בשם (השומרוני) ^[167]הוא גם מזכיר את התנגדותו של אהרון לעבודה זו ^[168]. נראה כי (אהרון) היה הכלי המבצעי של הנביא (משה ), ובאמצעות ידיו הושגו ניסים גדולים התנ”ך הזכיר מספר פסוקים שהזכירו זאת [169].

יש לציין שהנביא (משה) ביקש מאלוהים שאחיו (אהרון) יהיה השר שלו, ויתמוך בו דרכו פירוש הדבר שהנביא (משה) האמין שהמשימה שהופקדה עליו הייתה גדולה מאוד, ודורשת את נוכחות של שני נביאים, מה שמעיד על רמה גבוהה מהמורכבות והסטייה האידיאולוגית והחברתית, היבט הסטייה היה סביר מאוד עצום, לא רק במונחים כמותיים, כי הנביאים בדרך כלל לא הסתכלו על הכמות, אלא הוא היה עצום. במונחים של כוח אינטלקטואלי וחלחל לנשמות ולמוחות, ומכאן מצוין בפסוקי הקוראן שהנביא (משה) – שהוא הדמות הענקית והמפורצת הזו – עובר רגעים של פחד פחד רגיל, לא, רחוק מזה, אבל הוא יותר מכובד ונעלה מזה, אבל זה הפחד הנובע מהמורכבות האובייקטיבית של החברה הפרעונית, כמו גם מהידע של הנביא (משה) שמה שהוא מתמודד הוא לא סטייה במחשבה האנושית, היא הסטייה הנובעת מהברית הישירה הראשונה בין האדם לשדים. לכן, הטעיה של הקהילה המאמינה על ידי הפרעונים תהיה אפשרית, כי הם יראו סימנים דומים לסימנים. נביא (משה), לולא חסד ועזרתו האלוהית של הנביא (משה).

האהרונים – צאצאיו של הנביא (אהרן) – היוו אליטה מיוחדת בתוך שבט (לוי), ולכן אחד מהם היה הכהן הגדול בין בני ישראל, ואילו הכהנים הזוטרים הלכו בעקבות שבט (לוי), ו הם היו אלה שהפיצו את הדת החדשה בשל מעמדם, ובשל נוכחות הטקסט אלוהים והציווי שלהם לתפקיד דתי זה [170].

על כך ש (משה) התקומם על פולחן השטן בארצות הפרעוניות, אחת ההסקות החשובות ביותר שנלמדו מהקוראן הקדוש, שמייצר מושגים חשובים בנושא זה, הפסוק ((והעיר נכנסה הזמן שבו זה לא מוצף על ידי אחד מחסידיו, והאחד מחסידיו ביקש עזרה נגד זה מהאויב שלו, אז הנביא משה דחף אותו והרג. הוא אמר, “זוהי עבודתו של השטן, הוא אויב שמטעה בבירור. ^[171]” , לא העם מה שמעיד על גישה מהפכנית ש (משה) נשא וקרא בסתר, “וכשהגיע לבגרותו והגיע לרמתו, נתנו לו חוכמה ודעת, וכך אנו מתגמלים את עושי הטוב. ” ^[172]למעט מקרים נדירים, לכן, סיבת ההרג הייתה חשובה ומסוכנת, כך שמותר ל(משה) להרוג את הפרעוני ההוא, ו(משה) ציין את הסיבה, כאשר אמר להם ((זהו עבודת השטן)), ועד לנקודה זו אין בעיה בקרב האנשים בתקופת הפרעונים, כי הכל משהו שהיה לעג לפולחן השטן, “אם לא היה כשהביא אליהם העונש שלנו, הם היו מתחננים, אבל ליבם ^[173]היה מוקשה, והשטן הבהיר להם מה הם עושים.” אויב מטעה)), כאן הייתה תחילתה של המהפכה, אל-מאוסאווי מבוססת על מאות שנים של פולחן השטן דרך הדת הפרעונית. כל זה נתמך על ידי מה שנאמר בפסוקי הקוראן על אנשים רבים המאמצים את פולחן השטן כאמונתם ^[174].

הריגתו של משה את האדם הפרעוני הייתה דחייה של עבודת הכפייה שהפרעונים השתמשו בה כמנגנון ליצירת מקדשים שטניים הוא שמשה לא שתק, ושתיקתו הייתה שלו העניין הוא רציונלי לפי חישובים אנושיים רגילים, במיוחד שהוא הרג איש סמכות, והסיבה לרטוריקה הזו מצד משה היא שפעולתו הייתה . לא אישי, אלא מהפכני, אז הוא הסביר לאנשים את הסיבה לפעולה, בהודעה הראשונה על המהפכה, שהייתה הודעה שצריכה להיות דרמטית, אז הוא אמר להם מה שאתה עושה זה למען. של השטן, לא למען הבורא, מכיוון שהם חשבו שהם סוגדים לבורא האמיתי, באמצעות הטקסים של אסיפות השטן שלהם, אז (משה) הסביר להם שהאליל הזה מטעה אותם בכוונה וזה יכול להתגלות בבירור . מכאן, ניתן להיות בטוח שעבודת הפרעונים הייתה כאמור לעיל, וכי (למשה) היו שכל והיגיון שהניעו אותו להיות נכון, והוא ידע את חוסר האפשרות להיות הבורא לפי מפרט הפרעונים. חוֹק.

לכן (משה) הרגיש עצוב על היותו בצד האפל, כפי שגדל בארמון פרעה, וכאשר נראו לו אורות הידע האלוהי ((הוא אמר, “אדוני, עשיתי עוול בעצמי, אז סלח אז הוא נסלח באמת, הוא הסלחן, הרחמן ביותר) ^[175], והוא נדר נדר מהפכני ((הוא אמר, “אדוני ב מה? אתה הענקת לי ברכות, ואני לעולם לא אהיה . תומך של פושעים.” ^[176]אז המסע הזוהר שלו לצד השני מתחיל.

היו כמה פרשנויות לפסוקים אלו כותביהם רצו לנקות את שמו של הנביא (משה), אך הם לא הבינו את האמת של מה שקרה. עם זאת, היו סיפורים ופירושים הקרובים למשמעות הקרובה ביותר לאפשרות הנזכרת, אבל הם לא זה, כמו בפירוש (אלמיזן) [177].

לאחר ההכרזה על המהפכה, השתנה מצבו של משה, “והוא נעשה בעיר, חושש ומחכה ” ^[178]. אז ציפה (משה) מתומכיו שלא ישובו למקורות החורבן החומרי והמוסרי, אבל הוא מצא את חברו הקודם ((וכאשר קרא אליו מי שביקש ממנו לעזור לו אתמול , אמר לו משה, “אכן, אתה מתקשר ברור”)) ^[179], אז (משה) החזירו את ההתקפה לאויבם, וזו ראיה שהוא יודע עם גורלו של האויב ומותר להרוג אותו, בשל אמונתו בפגיעתו החברה, ומכיוון שבעליו קיווה לתועלת ממנו באותם נסיבות ובמה מסוכנים, אבל (משה) הופתע מרוח חדשה שנכנסה למעמקי הנפש הפרעונית ((אז כשרצה להכות את מי שהיה שלהם אויב, הוא אמר, “הו משה, האם אתה רוצה להרוג אותי בדיוק כפי שהרגת נשמה אתמול, שלא רצית אלא להיות איש אדיר עלי אדמות, ולא רוצה להיות בין הרפורמים.) ^[180]הנה (משה) הבין שהוא נטע את התרופה לכל העוול שהתרחש, ושהאנשים האלה הפכו בדואליות של אמונה, התכנסות בין מה שהם ירשו למה שבא דרכו (משה), הרעיון של ספק מתקן התחיל להתפשט. בחברה הפרעונית.

אז החל שלב היציאה של מוסאווי מאפלת החברה הפרעונית לעולם האור, שם הוא (משה) יצא מאותו עולם פרעוני אפל לאחר “(אדם בא בריצה מהחלק הרחוק ביותר של העיר ואמר, ‘הו משה, המפקדים זוממים נגדך להרוג אותך, אז צא החוצה, אכן, אני שלך.'” מהיועצים)) ^[181], אבל הוא לא מצא את המהות של מה שהמוח שלו מחפש עדיין, ((אז. הוא עזב את זה, חושש ומצפה, הוא אמר , “אדוני, הציל אותי מהאנשים הלא צודקים.” ^[182]אולי אדוני ידריך אין דרך ישרה.) ^[183]בשלב זה היה צורך במורה ויועץ, מהארץ שעדיין הייתה תחת השפעת המונותיאיזם האברהמי חיכה לו שייח’ מהנביאים הערבים , שבביתו שהה משה מספר שנים ^[184]. לאחר הבמה החברתית האברהמית הזו, משה, המהפכן, התכונן להיכנס לעולם האור עם חדשות או גחלת מהאש שאולי תהיו רגועים. אז ^[185]מתקשרים ((מהחוף הימני של העמק, במקום המבורך של העץ, “הו משה, אכן אני אלוהים” ^[186]אבל הנביא (משה) היה צריך להבחין במושג “אלוהים”, בגלל מה שהוא ראה על מניפולציה פרעונית בפסוקי בראשית, ולכן ההגדרה. הגיעה אליו קריאה, “אדוני שני העולמות)) ^[187].

אבל הסצנה של ((ותשליך את המטה שלך, וכשראה אותו רועד כאילו היה ג’ין , הוא הסתובב ולא העיר)) ^[188]הייתה מוכרת לנביא (משה), כשהג’ין הופיע לפרעונים , דרך הטקסים שלהם. הביטוי הקוראני ((הוא ראה אותו רועד כאילו היה ג’ין )) היה מאוד מדויק ומכוון כדי לתאר את המציאות של הג’ין בהתבסס על תופעת הגלים ותדרי הרטט שלהם הם מסר לאדם, זה הוא, לעתיד הנה המהות של משחק האנרגיה השטנית שקיים היום, והוא הבסיס לקיומם של קולטני אנרגיה כגון פירמידות, אובליסקים ואחרים.

אולי הנביא (משה) חשש בעצמו שהוא עדיין יהיה בתוך העולם הפרעוני , אז הוא היה זקוק להבטחה אלוהית: “הו משה, בוא ואל תפחד, כי אתה מאלה המאמינים. ^[189]” הו משה, אל תפחד, שליחי לא חוששים * חוץ מאלה שנפגעו אז החליפו את הטוב ברע, כי אכן, אני סלחן ורחום .^[190]

בשלב מאוחר יותר בדרך להגירה, שאל הנביא (משה) את שאלת ההארה הגדולה האחרונה שלו, והוא קיבל את התשובה: “וכאשר בא משה למועדנו וידבר אליו אדוניו, אמר, ‘שלי אדוני, הראה לי שאוכל להסתכל עליך.’ , הוא גרם לו להתמוטט והוא נפל למטה משה היה המום, וכשהתעורר, הוא אמר, תהילה לך, אני פונה אליך בתשובה, ואני הראשון מבין המאמינים.) ^[191]אז הוא נעשה מוכן. לקבל את תורת ה’, וללמד אותה לעמו בשלב מאוחר יותר ^[192].

ומכיוון שהספק הוא דרך המחקר, פרעה – כמו אותם קוסמים – התחיל לפקפק באדון שלו, והתחיל להיות מושפע מצלם אלוהים שהציג הנביא (משה), אבל הוא בחר בדרך הלא נכונה כדי לאשר את האמת. (אלוהים), כמו שאמר ((אז שרף לי המן על החרס ובנה לי מבנה למען אראה אל אלוהי משה.) ^[193]((הו המן, בנה לי מבנה, כדי שאוכל להגיע לנתיבים)) ^[194], כשהוא הלך באותם נתיבים פיזיים וקוסמיים ( קבלה ) כדי להגיע לבורא, שבעזרתם הונה השטן את אבותיו.

פרעה לא היה כל כך תמים, כפי שחלק מהכתבים מציגים אותו. במקום זאת, הוא רצה ידע, אבל הוא היה יהיר לרדת לדרכו של הנביא (משה), שהגיע מקרב העבדים, אז הוא התעקש ללכת בדרך שלו. אבות בידע, שלמרות שזהו נתיב מדעי גדול מאוד, הוא פשוט הילה ענקית של הונאה. כמות הידע שהיה לפרעה הייתה גדולה מאוד לפי כל אמות המידה האנושיות, אומר אלוהים הכל יכול, “והראנו לו את כל האותות שלנו, אבל הוא הכחיש וסרב ^[195]ומי שראה את כל הסימנים – שהיו על טבעיים “. לטבע הגלוי – בוודאי ידע הרבה, אבל המנטליות שבה גדל פרעה גרמה לו שהוא חושב שמה שהוא רואה זה אותו דבר שהשדים יכולים להשיג עבורו, מה שקודם לכן הראה לו סימנים קוסמיים רבים, והוא התחיל להאמין שמה שהביא הנביא (משה) היה חלק מאותו עולם איתו מתקשר פרעה, אז הוא פנה לנביא (משה) ו((הוא אמר, “באת אלינו לגרש אותנו מארצנו עם הקסם שלך, הו משה, אז תן לנו להביא לך קסם כמוהו.^[196]

מכיוון שהאותות שאלוהים מבצע בידי קדושיו נועדו למחות או להוכיח את האמת, אלוהים הכל יכול העניק לנביאו (משה) את היכולת לשלוט בסימנים הקוסמיים. פסוקים אלו חולקו לשתי קטגוריות: סימנים לפרעה ולפקידיו, ואותות לבני ישראל. הסעיף הראשון היה למחות נגד פרעה ואנשיו, להוכיח את השחתת אמונותיו, להפגין את כוחו של הבורא האמיתי, למיין את הקלפים בין העולמות הנבראים, ולהשמיד את מי שמתמיד ועקשן תחת הדגל. של שקר. החלק השני היה לשטוף את המנטליות הישראלית ולנקות אותה מטינופת וזוהמת החושך שהותירה השפעת תורת הקבלה על נפשם ותרבותם.

אלוהים, הבורא והבורא, תכנן דרך ישרה לאנושות שמובילה לביטחון , אך היא פנתה לרע והתיישבה על הארץ, והוא לא מצא לכך החלטה, ולכן אלוהים הבורא – בהתאם ל- כלל הבחירה – יזם דרך שניה לישועה, דרך קריאת השליחים והנביאים. אבל מכיוון שהאנושות הייתה ברובה תאוותנית, אלוהים רשם שיטה פנימית להצילה, בהנחיית אנשים מוכשרים ומושלמים, שתיקנו את מה שהושמד על ידי יד האדם הלא נכונה ^[197]. המשרת הצדיק (אל-חיד) היה אחד מאותם אנשים יוצאי דופן.

כשהנביא (משה) חצה את קווי החושך האנושיים והתקרב לעץ האור , ומאחר שתפקידו היה להתעמת עם שדי הפרעונים, ולהסיר את ה”פחד” מחזהו הטהור בשל מספרם הנורא של רשתות של חושך סביב צווארם של בני האדם, היה לו צורך לפגוש אדם בעל ידע פנימי וזוהר. אז נסע הנביא (משה) על גבה של אחת הספינות הפיניקיות, יחד עם נערו – השומר שלו (יהושע בן נון) [198]– והם פגשו את העבד הצדיק (אל-חייד) ^[199], ב”סלע” [200], על החוף. החוף הספרדי במיצר גיברלטר , שם סימן ההגעה היה לראות דולפינים ליד הסלע, לאחר מאמץ והאשמה. אבל האמת שהנביא (משה) חיפש הייתה ראויה לו לחזור באותה דרך מתישה בחיפוש אחר השומר של העולם הפנימי, שהוכיח לנביא (משה) שאלוהים רואה [201].

עולם הידע הזה היה הכרחי לנפשו של משה, למען העימות והתכנית הנאורה שתבוא בימים הקרובים. מר מוחמד אל-חוסיין אל-חוסייני אל-טהראני מספר בספרו “הרוח המופשטת” את הדברים הבאים: (( איאת אל-חק ואל-עירפאן ז”ל, אייתוללה שייח’ (מוחמד ג’וואד אל-אנסרי אל-חמדאני), בשעה סוף חייו, נסע לפקיסטן, למרות התרחשות של חולשה חמורה וחולשת הלב, וזה היה עניין קשה בגלל היעדר אמצעי תחבורה באותה תקופה, כפי שהם היום המנוח לא ציין את סיבת נסיעתו לאיש, ולכן סיבת נסיעתו נדונה בהתכנסויות והתכנסויות של חברים, וכולם דיברו מתוך האינטואיציה והחשד שלו, עד שיום אחד שאלתי על כך מהוד מעלתו (אלחדד). ) לאחר שחלפו שנים רבות מותו של אותו נפטר, והוא אמר: נסיעתם של אנשים בולטים כאלה אינה נטולת אחד משני דברים: הראשון: שיהיה באותם אזורים וארצות מאהב, חסיד. אדם נלהב ומשוחרר, אז התרופה למחלת הנטישה שלו בעולם המונותאיזם תהיה בידיו של האיש הזה, אז אלוהים הכל יכול מצווה עליו ללכת לאותו מאהב להשתלט עליו בידו. לעזור לו, ולטפל במחלתו השנייה: שאלוהים קבע, על פי גזירות כלליות ואוניברסליות, להטיל ייסורים על אותם אזורים, ולכן אלוהים מצווה על משרתו לעבור לכל אותם אזורים, כדי שאלוהים. , בהשפעת הברכה והרחמים של נפשו הרחמנית של עבד זה, יסיר את ייסוריו מאותם אנשים [202].

 

תשעת הסימנים האלוהיים ^[203]שהתרחשו בידי הנביא (משה) בחברה כמו חברת הקסמים הפרעונית – המבוססת על פולחן השטן – היו צריכים להתאים למה שאנשי החברה ההיא היו טובים בו, וזהו של אלוהים. הלכה בפסוקים המעידים על נבואת השליחים. פסוקי הפסיפס היו קשורים כולם לניסים מעצבים, כך שניתן להסיק שלפרעונים היה ידע נרחב על סודות היקום והחיים [204]טַעֲנָה. בתנ”ך מוזכר על הנביא (משה) שכתוב : “אז למד משה את כל חכמת המצרים ” [205].

למרות שסימני הנביא (משה) היו גדולים, פרעה חשב שמדובר בפעילויות קסומות, מאותו עולם ממדי שתקשר איתו, אבל הוא לא הכיר אותם, אז הוא הניח סביר יותר, אבל לא היה בטוח, כי פרעה היה חבוי בעולם החושך. פרעה ופמלייתו ראו הרבה פלאים קוסמיים ומעצבים בעזרת תורות קסומות, “אכן, אני חושב שאתה, משה, הוקסמת . “^[206]

על מנת לחדור לעולם המורכב הזה, פסוקים אלו חייבים להיות מלווים בסמכות ברורה, או טיעון אלוהי ברור ^[207]. הנביא (משה) היה צריך להסביר להם את ההבדל ולהסיר את הבלבול. הוא אמר שהוא השליח של ריבונו של עולם לשני היצורים הגדולים, הג’ין והמין האנושי מהאמונות העתיקות ביותר בדת הפרעונית, כך שעולם הג’ין, כפי שטען הנביא (משה) כעת, לא היה אלא חלק מכמה עולמות שנוצרו על ידי האל הבורא ^[208]. עם זאת, השקפת היוהרה והנחיתות – שהפרעונים אימצו כרפורמטור – גרמה להם שלא להתייחס לפסוקים הגדולים הללו כפי שמגיע להם כדי להציל את עצמם ואת עולמם ^[209].

הראשון מבין אותם פסוקים היה בכיכר האלוהית של ירושלים, כאשר אלוהים פנה אל (משה) ודיבר אליו בצורה תמציתית, ונתן לו את ה”מקל”, שיכול להגיע, עם תדרי הרטט שלו, לרמת החדירה לעולם. של “ג’ין”. ^[210]לפיכך, לנביא (משה) היו המפתחות הראשונים לפתרון התעלומות הפרעוניות השטניות. אבל הכניסה לעולם הזה היא לא קלה, והאמת היא שהתבוסה בו מבוססת על משוואות הפחד בעולם הזה, הפחד – עם התדרים שלו – מהווה מקור אנרגיה עבור האויב, כך הודיע אלוהים לשליחו (משה). ) על האמת של המשוואה הפיזיקלית האוניברסלית הזו ^[211]. איך יכול הנביא (משה) לא לפחד בים הפלא הזה ובעולם הקלפים המעורבים אז אלוהים אמר לו לא לפחד כדי שהוא יהיה בטוח ^[212]? שרביט אלוהי זה היה מספיק טכנולוגיה כדי לחסל את הכמות הקסומה העצומה של פלאים קוסמיים ומעצבים שהיו לפרעונים והקוסמים שלהם לפניו ^[213].

ואז הגיע הפסוק “היד הלבנה” ^[214]. ואז הגיעו סימני ההרס, כמו מחיקת הכסף, המבול, ארבה, כינים, צפרדעים, דם ומחסור בפירות במשך שנים ארוכות יחסית ^[215], במיוחד מאז נפוצה הסיסמה של החברה הפרעונית שהם העשירים ביותר. החברה הודות לאלים שהם סגדו להם. הנביא (משה) רצה לייעץ להם ולהחזיר אותם הרבה לאלוהים על ידי הסבר שהפסוקים הללו היו אמורים לפתוח את התובנה הסגורה שלהם לפני שהמפלגה הפרעונית תושמד ^[216], אבל ((וכאשר האותות שלנו באו אליהם בתובנה, הם אמרו , “זהו קסם ברור”, והם הכחישו אותם , ונפשם הייתה בטוחה בהם בעוול וביהירות אז ראה מה היה הסוף של המשחיתים)) ^[217].

פסוקי הקוראן ^[218]כללו מספר התייחסויות על עולמו של הג’ין, שכן לקבוצה זו של הג’ין היה זיכרון ספציפי, מה שגרם להם לעורר כאשר שמעו את הקוראן הקדוש, עד כדי האזנה, וכי לקבוצה זו. הושפעו מאוד ממה שהם הקשיבו מהקוראן, כך שהם הפכו למטיפים של דת האסלאם המוחמד בבני עמם כאשר חזרו אליהם, והם אמרו להם ששמעו ספר שנחשף לאחר הנביא (משה), בעוד שבין הנביא (משה) לנביא האחרון (מוחמד) הייתה הנבואה והמסר של ישו (ישו), מה שאולי מצביע על כך שהמגע הישיר האחרון שלהם עם כדור הארץ היה בתקופה שבה הנביא (משה) ), או שלנביאים (מוחמד) ו- (משה) הייתה יכולת מיוחדת לתקשר עם עולמות אחרים, שלא ניתנה לנביא (ישעיה), לא בגלל כל חוסר בו, אלא בגלל שתפקידו שונה מהתפקיד שלו. נביאים (משה) ו(מוחמד), וכי האנשים הללו הם הבינו שמה שנאמר בקוראן הקדוש תואם את הדרך הישר ומדריכי האמת, מה שמעיד על כך שהם נמנים עם החוקרים שבבני עמם, ואלה שיש להם ידע על דתות ומסרי גן עדן, או שהם נמנים עם בעלי השכל הנשגב בקרב עמם, ושהם הגדירו את המושג “אלוהים” עבור עמם ישירות מתוך אלוהות , בריאתנות וממשל.

הללו , ולאחר איסוף אותן עם פסוקי הקוראן המציינים את האמונות הדתיות של עולם הג’ין ^[219], מתברר שהנביא (משה) הוא זה שהעביר את הג’ין מהדת שהונה אותם. פיתה אותם ב”הטיפש ” , כאשר נהג לומר “בחוסר יושר” על אלוהים, בטענה שאלוהים שייך לאלוהים ו”בנו” הובילו לידיעת אלוהים ולפולחן, ובכך ביסס את ההתחלה ידע הכרחי כדי לקבל את הדת האסלאמית של מוחמד, בתוך עולם הג’ין.

כאן בא תפקידו של החלק השני של הפסוקים האלוקיים, הנוגעים לבני ישראל, וצריכים להוציאם מעולם החושך לעולם האור ^[220]. גירוש בני ישראל דרש סימנים של כוח אלוהי, כי זה לא היה רק גירוש צבאי דמוגרפי, אלא זה היה גירוש מעולם החושך השטני לעולם האור האלוהי הם ראו ניסים אלוהיים של הנביאים, עם עיניהם שתובנתם נחלשה מתורת הפרעונים, והם סימנים גדולים כגון קריעת הים, בריחתם מצבא פרעה הגדול, טביעת הצבא ההוא, גילוי. טעות פרעה, ירידתם של המן, השליו והדברים הטובים, אז חרטת ה’ עליהם, אולם החרטה היא שקודמת לקללה אם בני ישראל התמידו בטעות לאחר כל זה ^[221]. אלוהים הוריש את הארץ למאמיני בני ישראל ^[222], והיא הפכה לתחילתה של מדינה עבורם.

הנביא (משה) הציל את בני ישראל, ומספרם באותה תקופה היה יותר מ-600 אלף איש [223], והוא חצה איתם את הים עם שלט גדול, שבו נחלק הים סימני הנביא (משה) הם אוניברסליים מרכזיים, המצביעים על התנהגות מעצבת, אך למרות כל זאת, הנביא (משה הציל חברה שהקבלה שלה חדרה לרבים מחבריה, אך היא עדיין הכילה אנשים מצטיינים ונאמנים כמו יהושע בן נון, האפוטרופוס של משה הנביא ויורשו. “כאשר תכנסו לארץ אשר ה’ אלוקיכם נותן לכם, לא תלמדו לעשות כמו תועבותם של אותם גוים לא יימצא בקרבכם איש אשר יעביר את בנו או בתו באש, ואף לא מי מתרגל עתידות, לא מגיד עתידות, לא מכשף, ולא מי שמבצע כישוף, ולא מי שואל ג’ין או לוויה אישה, או מי מתייעץ עם המתים [224]?

ילדי ישראל נכנסו למבוך אינטלקטואלי לפני המבוך הפיזי. אכן, המבוך האינטלקטואלי הזה הוא שהוביל אותם למבוך האינטלקטואלי. בהם התחילו לא אכפת להם מהפקודות האלוהיות, כי הם התחילו לפקפק לחלוטין לפי תפיסת האדון משה, הם היו במצב של חוסר ודאות, מה שאפשר להם לתמרן את המילים עם הנביא (משה). היוקרה שלו, אז הם טענו שהם רוצים להחליף את האוכל שה’ נתן להם, אבל הם התעלמו שבחרו במה שנחות מבחינה חומרית ומוסרית, אז הנביא ענה להם (משה) – לאחר שהמשטר הפרעוני עשה זאת כמעט התמוטטו – הם ירדו למצרים, וכאן הוא מתכוון לארץ מצרים, או במצרים הוא מתכוון לערים כפי שנהוג בשפת הערבים, כדי שבשני המקרים יהיו כפופים לאחרים, מפסידים. ברכת הטוהר הקוגניטיבי, שגרמה להם את זעמו של אלוהים. ייתכן שהם מחפשים את שרידי הטקסים והאמונות הפרעונים.

הנביא (משה) הרשה להם לרדת למצרים היה אפשרי לאחר שהראה להם את המציאות של שתי הדרכים, האלוהי והשטני, והותיר להם את הבחירה שליחותו התמצתה בכך ^[225].

בני ישראל היו זקוקים למראות נסים ענקיים שיוכיחו להם כי יכולותיו של הנביא (משה) עדיפות על קסם הפרעונים, כדי שהצדיקים מביניהם יאמינו בנבואתו, והרשעים יפחדו ממנו ו להירתע מלעשות רע. בין מראות הענק הללו – שהדהימו וסנוורו את החברה הישראלית ועשו אותה מוכנה ומוכנה פסיכולוגית – היה נס קריעת הים הגדול ^[226], פיצוץ שנים עשר מעיינות מים, מספר שבטי בני ישראל ^[227], העננים. ומזון המן והשליו ^[228], התרוממות ההר מעליהם ^[229], והברק שפגע בהם לאחר שהפרעונים רצו לראות את אלוהים ^[230], ולמרות הרעם שרצה להעלות אותם, הם לקחו את “. עגל” כאל ^[231], ואולי ההתעקשות הזו לסגוד ל”עגל” היא הסיבה לכך שאלוהים ביקש מהם “לשחוט פרה”, כדי להוכיח להם בשיעור מעשי את חולשתו של היצור הזה לפניהם והכנעתו. עבורם, אבל לאחר שהנביא (משה) ביקש מהם לשחוט את הפרה, הם הוכיחו שהם נמצאים במדבר שאין שני לו ^[232].

אבל בני ישראל, למרות הניסים הגדולים שראו , לא עמדו באחריות כשהנביא (משה) עזב אותם לכמה לילות, הם סגדו לעגל שעשוי מגאות, אחרי אחד הסוטים מהדת. השומרוני) הוליך אותם שולל, למרות נוכחותו של הנביא (אהרון), אחיו של הנביא משה) ביניהם, מה שחושף את רמת הירידה שפקדה אותם בתקופת השעבוד הפרעוני, כך שנוכחות נביא מ. משפחת מוזס לא הספיקה להדוף אותם מהשטויות המוטעות של אנשים בעלי מעמד חברתי או דתי קודם, כפי שמגלה הנאום העדין של הנביא (משה) אליו ^[233]. כפי שעולה מהבקשות המוזכרות בקוראן הקדוש ^[234]– על שפתי היהודים לנביא (משה) עם יציאת מצרים הגדולה – שהן החלו באותה תקופה את עידן הפגאניזם המורכב והמורכב , המעורב במונותיאיסטיות. אמונות, בסערה אינטלקטואלית ברורה, אז הם אימצו את “העגל” – שהוא העגל (אפיס) פרעה – אלוהים ברגע שחצו ממצרים והיעדרו של הנביא (משה) לכמה לילות, למרות שראו את נס קריעת הים.

העגל תמיד היווה את החוליה המקשרת בין שלוש הדתות, הפרעונית, היהודית והרומית במוזיאון הבריטי ישנה כתובת משנת 295 לספירה, בתקופת שלטונם של מקסימיאן ולריוס , המייצגת את הקיסר שמקריב קורבנות. העגל ( בוצ’יס ). בסביבות שנת 515 לפנה”ס, היה ליהודים מקדש באלפנטין , שבו קדשו האלים ( ענת ) והאלים (אשימה) , יחד עם האלוהות (יהוה).

מה שעולה מהרצף הזה במהומה של ההיסטוריה הוא שהיהודים הגיעו לשלב מסוכן, מעורפל, בו חדר הקסם לזירת האמונות הדתיות, וקיים בלבול בקרב אחוז ניכר מהאנשים ^[235]. היהודים החלו לא להבחין בין המטאפיזיקה של פרעה לעולם העריצות ^[236], אך הרעיון התפשט למרות שהיה מעוות ^[237]. אולם בני ישראל לא היו כולם כופרים, כפי שעולה מהנרטיב ההיסטורי, וכך מגלה גם הטלטלה בעמדותיהם ^[238].

לפיכך, טבעי היה לראות את בני ישראל מאשימים את הנביאים שהם קוסמים, שכן יהודים אלו החלו לחשוב על המוח הפרעוני, המבלבל בין המניפולציה הפיזית הנגרמת על ידי יצורים בלתי נראים לבין כוח הבורא המתרחש בידיים. של נביאיו אימץ גם את אותם מנגנונים אזוטריים הקשורים לגיאומטריה כדי לחקור את עניין אלוהי הנביא (משה), בשל הבלבול האינטלקטואלי שלו, תוך התעלמות מהמשמעות הבלתי-חומרית של הבורא ^[239]. תפיסה חומרנית זו של המטאפיזיקה, שניתן לכנותה “מטפיזיקה חדשה”, או “מטפיזיקה פרעונית”, הפכה להתגלמות המוח הכוהני של החברה היהודית, במיוחד לאחר גניבת הכהונה הזו מהפרעונים האזוטריים.

היה צורך למצוא את הנס האלוקי בבריאת המשיח (ישוע בן מרים ), כשם שהיה הכרחי לשושלתו הנכבדה בין בני ישראל, וכן לניסים הגדולים שבידיו, ב. מונחים של היכולת להחיות ולדעת, ברוך ה’, לאחר המהומה הזו שחוותה החברה הישראלית ^[240]. פסוקים מופלאים בעליל ביד ישוע המשיח – בנוסף להולדתו המופלאה גם כן – חושפים את העומק שאליו חדר הקסם לחברת הכוהנים של בני ישראל, עד כמה שלטו היהודים במדעי הקסם, וכן כיצד הם פיתחו את המערכת הפרעונית, כך שהקורבנות האליליים שלהם היו משמעותיים מבחינה מוסרית ^[241].

הבלבול האינטלקטואלי הזה הוא מה שמסביר את חזרתם של חלק מבני ישראל לעבודת אלילים עם מותו של (יהושע בן נון), שומר הנביא (משה) [242], וזה גם מה שמסביר את הקמת אלילים בממלכת ישראל ב. מקדשיה ועבודתם עם מות הנביא (שלמה ), שכן ממלכתו הייתה מחולקת לשני חלקים [243], הצפוני (ישראל), שיש לו עשרה שבטים, בראשות ( ירבעם בן נבט ), ומדרום ל(יהודה) , שיש בה את שבטי (יהודה) ו(בנימין), בראשות (רחבעם בן שלמה). ממלכת ישראל, בראשות ירבעם , הפכה לפגאנית ועבדה שוב לעגל [244], עד שפרצו קרבות בין שתי הקבוצות.

דרך היתרונות של הקוראן בנוגע לאזכור של (השומרוני), ניתן לגלות כמה דברים. הראשון הוא שהמילה (השומרוני) מופיעה רק בסורה טהא ^[245], שהיא סורה שמדברת על מדעים מיסטיים , יכולות פסיכולוגיות. ופסוקים מעצבים הדבר השני הוא שהנוסחאות שבהן דיברו פסוקי הקוראן (השומרוני) – ובכל המכתבים – זה מעיד שהוא היה אישיות ידועה, ולא מן הנמנע שהוא היה. הדבר השלישי הוא ש(השומרוני) ראה את מה שהעם לא ראה, והוא אחז בעקבות השליח, שטבעו אינו מסביר, מה שמעיד על היכולות של. (הרמה הקוגניטיבית והרוחנית של השומרוני הייתה גבוהה, והדבר הרביעי הוא שהדיבור של הנביא (משה) עם (השומרוני) – שהטעה את בני ישראל – היה דיבור גמיש ועדין יותר מהדיבור שלו עם שלו. האח הנביא (אהרון) ^[246], והדבר החמישי הוא שעונשו של (השומרוני) היה דומה לעונשו של (השטן), בחן ולהגיד “לא לגעת”, כפי שהיה אלוהיו “העגל”. הושמד לנגד עיניו, כלומר הנביא (משה) רצה להסיר את הבלבול מדעתו וכן ממוחם של בני ישראל ^[247]. כל הדברים הללו מביאים אותנו להאמין כי (השומרוני) היה אחד הדמויות הדתיות החשובות בחברה הישראלית, וכי הוא היה מתפלל ביניהם, והיה לו איזושהי כשרון בהפצת קריאת הפסיפס המונותיאיסטית, אבל הוא הלך שולל, והתוצאה שלו הייתה אובדן ברור.

 

 

לאורך כל תקופת הפסיפס, נותרו בני ישראל לא יציבים ותפיסת הדת האברהמית התערערה בנפשם , כתוצאה מהשפעת התקופה הפרעונית השטנית ^[248]הנביא (משה) סבל מהם מאוד, ולכן הם היו זקוקים לא פרק זמן לארגן מחדש את אמונותיהם, והסידור מחדש לווה בזעזועים ורעידות שהעירו אותם ^[249]. כתוצאה מההתנגדות והאי-ציות הישראלים, תחילת הנדודים הייתה העונש האלוהי לבני ישראל, ולכן הם נשארו בנדודים ארבעים שנה, עד שדור המרד והדחייה התחלף לדור של ציות ל- פקודות השליטים הצדיקים.

המורשת הדתית של בני ישראל רוויה בראיות שאין עוררין על כך שמי שליוו את הנביא (משה) בדרך ההגירה לא היו – ברוב המקרים – כשירים לשאת בנטל המונותאיזם ובפילוסופיה המופשטת הנשגבת שלו, ולא מצאו. במה שהדת החדשה הציעה כל דבר שיספק את צרכיהם משיקולים חומריים.

אלוהים ^[250]הכל יכול הבהיר את העובדה שהדור הזה של בני ישראל הפרעונים אינו יכול לשאת את המסר של יהוה . אבל היה יוצא מן הכלל, ששמר עליהם את רחמי ה’ ואת בחירתו הם היו המאמינים מבני ישראל, כגון (כלב בן יפונה ) ו(יהושע בן נון) [251], ולכן זעמו של. אלוהים אינו כולל את הדור הבא, שבידיו יוחזק דגל המונותאיזם [252], ולמעשה לאחר חלוף המאות הבאות, רבים מבני ישראל שנאו את הורדוס האדומי , השליט הרומי של ארץ ישראל עד שנת 4 לפנה”ס. , משום שהוא פעל להפצת אלילים רומיים ופגאניזם [253], למרות מעורבותם של ילדי ישראל האחרים בחיל האלילי הרומי והשתתפותם במשפטו הבלתי צודק של ישו.

המשימה העיקרית של הנביא (משה) סוכמה בשני דברים: הראשון היה להציל את קהילת האמונה הישראלית, שכן הקהילה היא שנשאה את דגל האמונה עד אותו רגע, והשני היה להעביר את המפורט החוק האלוהי, אשר תואם את התפתחותו האנושית בת זמננו, בניגוד לחוק אברהם, שהתאים לתקופתו ((ויחל משה להסביר את ההלכה בארץ מואב, מזרחית לנהר הירדן) [254]). הנביא (משה) השקיע תקופה ארוכה מאוד של שנים בהסבר לבני ישראל מיהו ה’, ואולי התקופה הזו ומקרה פסיפס זה בהצהרה היו המוקד של כל “ספר דברים” של התנ”ך הקדוש. מותם של הנביא (אהרן) [255]והנביא (משה) התרחש [256]לפני הכניסה לארץ הקודש, בדרך להגירה. ((וימת משה עבד ה’ בארץ מואב כדבר ה’. ויקברו בעמק בארץ מואב מול בית פאור. ולא ידע איש את קברו עד עתה. יום אחד היה משה בן מאה ועשרים שנה במותו, ובני ישראל אבלו על משה בערבות מואב שלושים יום ^[257].

 

 

לנביא (משה) היה שומר, כלומר (יהושע בן נון ), שכן (אבן אל-עברי) דיווח כי (יהושע בן נון) היה השומר של הנביא (משה) עם פקודה אלוהית ברורה, לאחר (יהושע) מלא חוכמה כאשר קיבל טיפול מיוחד מהנביא (משה), כי אלוהים לימד את בני ישראל שגויות וסטייה לאחר מות הנביא (משה) [258]. זה מה שהמוסלמים השיעים משתמשים כראיה בהוכחת נחיצות הרצון ( עלי בן אבי טאליב) באמצעות התגלות אלוהית לנביא (מוחמד), או לפחות עיקרו בביוגרפיה של הנביאים.

הנביא (משה) השאיר את האפוטרופוס שלו (יהושע בן נון) בין בני ישראל [259], או (יהושע בן נון) בקרב הנוצרים, או (יהושע בן נון) בין המוסלמים, אז הוא הוביל אותם לארץ הקודש. לאחר מות הנביא (משה), קיבל (יהושע) את מושכות הנהגת האומה, והפך למנהיגם של בני ישראל לאורך כל העידן בו נתפסה רוב ארץ כנען. יהושע, בהיותו עדיין במישור מואב, הצליח לגייס את כוחותיו, להכין אותם ולארגן אותם להילחם בקרבות שהתעצמו לאחר חציית הירדן . מספר קרבות פרצו בהנהגתו של יהושע , בצפון, במרכז ובדרום, שכולם הביאו לניצחונו [260]קרבות אלו תוארו בצורה מקיפה. זמן קצר לאחר הקרבות הראשוניים הללו, הוא חילק את הארץ בין השבטים השונים של בני ישראל [261], ונשא בפניהם נאום שבו הוא הפציר בהם להתמיד בציות לאלוהים [262].

מכיוון שבני ישראל ריצו תקופה של עונש אלוהי על אי ציות לפקודות ה’ בימי הנביא (משה ), היה זה (יהושע) שהוציא את בני ישראל מהמדבר והכניס אותם לבית הקודש.

המושג “אפוטרופוס” עם אלוהים זהה לזה המוצעים על ידי המוסלמים השיעים האימאמיים . אפוטרופוס מטעם אחד הנביאים חייב להיות ברמה הדתית, הפסיכולוגית והפיזית המתאימה (משה) שכן (יהושע) כשומר היה במימוש רצון אלוקי, לא רצון אישי של הנביא (משה), וה’ לא השאיר את העניין הזה לרוב בני ישראל, שהוכיחו שהם נזקק לאפוטרופוס קבוע להתנהגותם. לכן, הוא פנה אל ה’ (יהושע) כמי שהיה איתו כפי שהיה עם הנביא (משה ), והשאיר לו באומץ את חלוקת הארץ ואת יישום החוק [263].

(יהושע) היה כמו צל לנביא (משה), משרת אותו ולומד ממנו, ולכן הוא לקח ממנו את הידע של השריעה ואת ניסיון ההנהגה בזירת הקרב הקשה ההיא בתולדות המונותאיזם. אולי הוא זה שמתייחס אליו בקוראן הקדוש בסיפורו של הנביא (משה) עם הלוויתן [264]. התנ”ך גם הזכיר אותו פעמים רבות, כולל: (ויאמר ה’ למשה, כתוב זאת כזיכרון הספר והניחו לשמע יהושע) [265], (ויאמר ה’ אל משה קח את יהושע בן נון לאיש. רוח יש בו, שלח עליו ידך [266], (וכך משה רבנו). עשה כדברי ה’ לקח את יהושע והעמידו לפני אלעזר הכהן ולפני כל העדה) [267]וכו’ מהרבה פסוקים הנזכרים (יהושע). הטקסט האחרון זהה למה שעשה שליח האלוהים (מוחמד) איתו (עלי בן אבי טאליב) ביום ג’אדיר (ח’ום ).

( ליהושע בן נון) הייתה השפעה רבה על המעבר של בני ישראל מעידן הנדודים לעידן הכרת ה’, ונראה ברור שהנביא (משה) היה מודע לכך שתפקידו מוגבל להעברת ה’. ילדי ישראל מעידן השעבוד וההונאה ועד עידן הנדודים, והנדוד היה הכרחי כתקופה שבמהלכה יימחצו הדימויים הסוטים שיצר המוח הישראלי ממנהגי הפרעונים. לכן, הנביא (משה) ביצע את ציוויו של אלוהים להכין את השומר שלו (יהושע בן נון ), מי שהיה בעל התכונות המתאימות להנהגה, שעודכנו, מילא את שליחותו האלוהית בצורה מצוינת, ניצח את העמים האליליים של עמלק וכנעני, חילק את הארץ בין שבטי בני ישראל, ארגן את חברתם והניח. היסודות להקמת המדינה המונותיאיסטית הראשונה ^[268].

בפרקי זמן רחוקים יחסית , ותפקידו של (יהושע) התבסס על ארגון מחדש של החברה הישראלית בלבד, ולכן הסיבה ליישוב ארץ ישראל. כנען הייתה הגירה שבטית ועקירת אוכלוסין [269].

 

וסיפור בני ישראל עזבו החברה הפרעונית קרסה ומזדעזעת, במיוחד לאחר טביעת פרעה אז השטן נאלץ למצוא בקרב בני ישראל מישהו שיפתח א פרויקט חדש, לשקם את החברה הפרעונית השטנית, ולהרוג שתי ציפורים במכה אחת, להרוס את קהילת האמונה הישראלית, כלומר לנצל את הדת כדי לתקוף את הדת ולשקם את הפרויקט השטני. זו הייתה הזדמנות פז לשדים, וזו הייתה הזדמנות פז גם לסוטים השואפים של בני ישראל, במובן של תועלת הדדית בין שני עולמות אפלים לכך סייעה עזיבתם של דמויות חזקות ומרכזיות כגון הנביא (משה), הנביא (אהרן), והשומר (יהושע).

 

 

 

 

הנהגת בני ישראל עברה לאחר הנביא (משה) לתקופת השופטים והמלכים לאחר מותו של (יהושע בן נון), התחלקו בני ישראל לכמה שבטים, ושליטיהם נקראו שופטים. מלחמות וסכסוכים התפשטו ביניהם , והיו תבוסות גדולות עבור היהודים ארון הקודש נגנב מהם [270], והכיל את מטה הנביא (משה), את לוחות התורה המקוריים [271], את בגדי הנביא (משה). , ושרידי הנביא (אהרן). עידן זה מסתיים עם אחרון השופטים, הנביא (שמואל ). בני ישראל ביקשו ממנו לבחור עבורם מלך שיאחד את שורותיהם וילחם מאחוריו [272], אז שלח אליהם ה’ את שאול המלך [273], המלך הראשון בשבטים העבריים.

היהודים משתמשים במונח ” שופית = שופט” כדי להתייחס לשתי משמעויות ^[274]: הכללית השולטת במקרים של אנשים, כמו הנביאים ושומריהם, והספציפית המתייחסת למנהיגי החמולות היהודיות שהגיעו ל- דרגה גבוהה של סמכות דתית ועולמית. זה מה שדווח על ידי כמה מקורות, אבל יש משמעות נוספת, גבוהה יותר למונח “שופטים” בחברה הישראלית, המסכמת את השילוב של נבואה, שיפוט ושיפוט בין אנשים, כלומר פרידה, שזה מצב שהיה הכרחי לניהול חברה במורכבות אינטלקטואלית וחברתית זו, והיה חשוב גם להצלת הישראלים מהשפעת אירועים, טרגדיות ופלישות סביבם.

באשר למלכות, היא נוסדה על ידי (שאול = תלות ), והיא נקראה ממלכת ישראל, אבל הקרדיט האמיתי להקמת הממלכה מגיע ל(דוד) [275]. ו(תלות) הוא זה שהנביא (שמואל) הפקיד בידיו את המלכות ^[276]. אבל בני ישראל – כמנהגם החומרי ומתלונן – סירבו לתת (תלות) להיות מלכם ^[277], ולכן הסביר להם הנביא שהמלכות אינה מבוססת על חמולה או כסף, וקבע להם את הכלל. לשליט הנכון, כלומר שיש לו את התכונות והמאפיינים של ברירה אלוהית, ידע ובריאות נפשית ופיזית ^[278]. כמו כן, המלכות של (תלות) לוותה בסימן אלוהי, שהיה הכרחי לאידיאלים של התרבות הישראלית בתקופה שלאחר יציאת מצרים, וסימן זה היה שיבת התיבה, השלווה ונחלות הקודש. משפחת הנביא (משה) ומשפחתו של (אהרון), באמצעות מנגנון קוסמי התואם את חוקי היקום ^[279].

בתוך הצבא הנאמן של תלות, הצליח דוד להרוג את המנהיג האלילי (גוליית = גוליית ), בעודו צעיר [280], והוא הפך למלך עליהם, ומלך עליהם על פי תורת ה’ בתורת הנביא (משה) , וניסים רצופים הופיעו על ידיו, כולל האדרת הרים וציפורים עמו כאשר הוא קורא את ספרי התהילים שהתגלו לו ^[281]. דוד תמך באיחוד השבטים, הפך אותו לממלכה מאוחדת, הרחיב את גבולות ממלכתו והביס את המואבים , העמונים והאדומים בנו, שלמה, ירש אותו בשלטונו [282].

השיטה השבטית המשיכה לשרור בחברה של בני ישראל לאורך כל תקופת שלטון השופטים, אז התאחדו שבטים אלו תחת מערכת אזרחית וקרובה יותר בידי הנביאים (דוד) ו(שלמה). ואז ממלכתם חולקה לאחר הסתלקותם, לאזור צפוני שנקרא “ישראל” שכלל את עשרת השבטים והדרומי, שנקרא ממלכת יהודה, כלל את שני השבטים של יהודה ובנימין אחדות התקיימה בין כל השבטים הללו אפילו הדיאלקטים שלהם היו שונים, ורוב המלחמות הפנימיות שלהם היו על השפעה ^[283]. נראה ששבטים אלו הושפעו מהסביבה החיצונית המקיפה אותם באורח חייהם [284]. ואכן, החזקים מבין השבטים הבודדים הללו ( אפרים ) חיו לצד האמורי (עמלק ), ושאר השבטים התפזרו בבתיהם ^[285].

בתקופה זו בתולדות בני ישראל, ולמרות המנהיגים הטובים שהעניק להם ה’ ולמרות ההקפדה המיוחדת עליהם, רובם הראו את הרעות והרעות שהועברו בספרי הקודש השונים, עד שהפכו מקור עיקרי של הרוע עלי אדמות, ולכן היה צורך לחסל את הסוטה, תוך שמירה על אפשרות החזרה בתשובה, המשימה הכפולה של הנביא (שלמה) הייתה לשמור על הדלת לתשובה ולרפורמה. וכן לקחת מידיהם את דגל האמונה המונותאיסטי ולהפוך אותו לחברה האלטרנטיבית שתכנן הנביא אברהם קודם לכן.

 

 

הדואליזם הכוהני הישראלי הופיע לאחר שהיהודים עזבו את פלסטין. זהו דואליזם דוקטריני וחברתי. באמצעות החוק שלו, החלק השני נשאר ממוקד בדעתם של האדון המצרי ה”נסתר”. מכאן פרץ הסכסוך בין הכוהנים לנביאים, לשניהם הייתה פופולריות והשפעה. הדואליזם הזה נמשך בחברה הישראלית עד שהחלוקה התרחבה ושתי החברות נפרדו. כיום, המונח “יהודים” מתייחס לקהילה הישראלית שהלכה בעקבות הכוהנים והאמינה באל המצרי. באשר לקהילות היהודיות שקיימו כמה אמונות טהורות, הן היו מבודדות במפגשים מיוחדים במזרח התיכון .

הדואליות הזו היא מה שמסביר את מה שסבלו הנביאים (ירמיהו [286], ישעיהו , דניאל) בחברה הישראלית, שבה העם הזה היה מנודה [287], בעוד שהיהודים היו הגורם העיקרי לצליבתו של ישו (ישוע) ^[288]. אבל יהודי הגלות באשור היו [289]בין המאמינים הראשונים במשיח, במאה הראשונה לספירה [290], והם תרמו לביסוס הנצרות הנסטורית, הנחשבת לאחת מהכתות הנוצריות הטהורות ביותר מבחינה היסטורית מבחינת האמונה.

 

 

( קבלה = קבלה ) הייתה קבוצה של [291]תורות אזוטריות , שהועברו על ידי כוהנים יהודים, ויש לה משמעות לשונית המעידה על תדירות וקבלה ישירה מאבות אבות, או הוראה בעל פה. ואז, בסוף המאה השתים-עשרה, הוא קיבל צורה עצמאית בקרב חלק מהרבנים , תחת הכותרת ( מקובלים ), כלומר מי שיודעים את הסודות האלוהיים, ושם הפך למונח “סודות התורה”, עד הופיע מונח מורכב וגנוסטי יותר , שהוא ( yordi) . מרכבה ) כלומר “היורדים מהמרכבה”, ואז המונח (בעלי הסוד ) שפירושו “נאמני השם”, ואז המונח “בני ארמון המלך”. באותה תקופה רבנים אלה חשבו שהטקסטים התנ”כיים היו סמליים ואי אפשר לקחת אותם כראוי או את הפירושים של הפילוסופים שלהם, אז הם הרשו לעצמם למצוא את הפירושים שלהם, כולם אזוטריים. זה נתן להם הזדמנות גדולה לתמרן טקסטים ורעיונות דתיים הם הפכו כל אות בתורה לסמל, משמעות ומספר, והם יצרו שיטות מיוחדות לקרוא אותה, ואז לפרש אותה, ולכן אף אחד אחר לא יכול לשלוט במשמעויות הטקסט הדתי, אז הטקסט איבד את ערכו הרוחני והחינוכי, ואנשים איבדו את ההזדמנות להשתלב בטקסט האלוהי הטהור, והופיעו קבוצות של כתות אינטלקטואליות קיצוניות ומסתוריות, וכך ( קבלה ) נטו להשתלב עם תורת הקסם , אסטרולוגיה , אלכימיה וקריאה חיזוי עתידות והכנת נפשות, לאחר שהתרחקו מחזון הפסיפס של הדת, וכעת יש חזון מיוחד של אלוהים, השונה מחזון הפרשנים הפילוסופיים היהודים, הופך צר יותר. והתמקד במעגל הרבנים ( קבלה ), לאחר שבמקורו היה צר בתוך העם היהודי עצמו, הרואים בו “עם הנבחר של אלוהים”.

 

 

אז נלקח דגל האמונה מהחברה הישראלית הסוטה, והחלה לצאת לדרך החברה האלטרנטיבית, כאשר הסטייה גברה בקרב בני ישראל, והנביאים שביניהם סבלו, והם הפכו לשער לשחיתות, לאחר שהם. היה שער לאמונה.

אולי האמונות שעלו בחברה שלהם באופן שגוי נבעו מהמשקעים הפרעונים במנטליות הישראלית, כמו בטענתם ש”יד ה’ קשורה ^[292]“, כלומר הוא אינו מסוגל עוד להתערב ביקום לאחר בריאתו, ולא יעלה על הדעת שתורתם של הנביאים אברהם ו(משה) כללה. זהו כשל בבידוד הכוח האלוהי מנטיית הבריאה, אך כאשר מתבוננים באמונות הפרעוניות ובתורת הקבלה, ניתן למצוא את מקורן של אמונות כאלה . , שניכרים היום ברעיונות הבונים החופשיים, הדומים למה שעשו המצרים, וזה אותו דבר למה שלימדו העברים ומה שהם נהגו [293], אז היה צריך שה’ ישלח ביניהם נביא חזק אשר ייקח את דגל האמונה מידיהם לפני שיקרעו אותו, וימסרו אותו לחברה טהורה המסוגלת לשאת אותו מכיוון שאלוהים הוא רחום, חכם וחומל ליצירתו, הוא הכין חברה אחרת בחצי האי ערב. הרחק מהשפעת הרעלים השטניים של בני ישראל מעורבת ומכוסה בדת נמצאת החברה הסבאית , או ממלכת שבא, וביניהם היה שבט ג’רהם, צאצאיו של נביא האל (הוד). זוהי חברה הכוללת מאפיין ייחודי ומהותי, שהוא מוסר נעלה ואנושי, שהדת באה להשלים, כפי שהביע השליח (מוחמד).

כדי לבצע את התפקיד הזה, נביא זה היה צריך להיות שליט מלכותי, כי בני ישראל כבר לא היו רוחניים, אלא חומריים מה שהרשים אותם יותר מכל היה השפעה וכוח. כמו כן, שליחותו של הנביא הזה לא תהיה קלה, כי בני ישראל פתחו את דרכי הארץ למעבר שדים ((ואקרב אליכם למשפט, ואהיה עד מהיר כנגד המכשפים). , וכנגד העוברים, ונגד הנודרים בשקר, ונגד הגונבים השכירה: האלמנה והיתומה, וכל הדוחה את הנכרי ואינו ירא ממני, אומר ה’ חיילים) [294]עד שהפכה הופעתה לשגורה. התרחשות, לאחר שהוגבלה לטקסים סגורים בקרב הפרעונים.

לפיכך, היה צורך שלנביא חדש זה תהיה ממלכה וסמכות שלא תהיה לאף אחד אחר, שבהן יסגור את אמצעי החדירה לארץ, ולכן הנביא (שלמה) היה הכרח לאותו שלב ישראלי ומונותאיסטי. אלוהים הכין לו את העניין, כאשר אביו (דוד) סינוור את בני ישראל בהרג (גוליית), את ענק הצבא הפלסטיני העוין אותם, ואשר הם פחדו להתעמת איתו אז (דוד) הרג את גוליית בחרו בו בני ישראל למלך, ((וירש שלמה את דוד)) ^[295].

 

 

היה צורך שקהילת האמונה המתווכת תצוץ, דרך התוכנית הגדולה של שלמה, שכן עליית השלטון של הנביא (שלמה) על בני ישראל הייתה עניין הכרחי, כי הרוחניות של הנביאים כבר לא הועילה הרבה בם. החברה, אבל כשבני ישראל פתחו את שבילי הארץ לשדים, זה הפך להיות שלמה חייב לסגור את כולם, ובו בזמן לסנוור את העין החומרית הזו של בני ישראל.

אז זה הושג עם ממלכה וכוח שלא היה לאף אחד אחר, שכן אלוהים העניק לו את זה אז (שלמה) הטביל לשני נתיבים: תחליפים מבני אדם, ומאמינים מקרב הג’ין כלים ביצועיים, ובאמצעותם הכניע גם את הג’ין הסורר.

היכולות הפיזיות שאלוהים העניק לשלמה גרמו לו להתמודד עם הבלבול בין היקומים המקבילים של יצורים, בלבול שיצר את הכאוס האלילי והמעשי בשני העולמות. שלמה היה צריך לנוע בשני קווים מקבילים, הראשון היה לסגור את הפתחים והדלתות שנפתחו על ידי הקוסמים של בני ישראל והאלה שלפניהם כדי שהשטים יעברו דרכם, על ידי שימוש באמצעי הממלכה המדעית. שלמה השני היה למצוא חברה חלופית לילדי ישראל לשאת את דגל האמונה, והקהילה היא המועמדת החזקה ביותר לפי סולימאן היא קהילת שיבא של ערביי קחטנים, מסיבות רבות.

כדי לסגור את הדלתות בין העולמות, המלכות שהעניק אלוהים (שלמה) לא הייתה במובן של הממלכה החומרית הידועה, שמביאה את המוח לממלכות, צבאות וארמונות, אלא הייתה זו ממלכה מדעית. אשר (שלמה) נזקק בשליחותו ובתפקידו. הקוראן הקדוש קובע שמעמד זה ממנו נהנה הנביא (שלמה) גרם לו לשלוט פיזית באירועי העולמות הממדים ^[296]. התנ”ך מציין בבירור ששלמה לא ביקש חיים ארוכים ועושר או מוות של אויביו, אלא ביקש הבנה וידע, ולכן אלוהים נתן לו שכל וחכמה שלמות [297].

שלמה חולל מהפכה קוגניטיבית, שהייתה הכרחית כדי לפתוח את מוחם של אנשים לעובדות מדעיות, לטבע ולבריאה, כהכנה לשכנע את החברה החומרנית שהקסם אינו אלא מניפולציה של חוקי היקום. התנ”ך מציין שמועצת הנביא (שלמה) הפכה לאוניברסיטה גלובלית לדיון בחוכמה ובמדעי הטבע והרציונל , שאליה יגיעו כל עמי העולם [298].

הבקשה ששלמה רצה תשובה מרבו באותן נסיבות ועולמות מורכבים הייתה הטקסט של ((הוא אמר, ” אדוני, סלח לי ותן לי מלכות שאף אחד אחריי לא צריך לקבל. אכן, אתה הנותן “)), והביטוי “מלך” ו”אף אחד לא צריך” הם עדות ל”מתנה האלוהית”, זה חייב להיות משהו ייחודי וגדול, ותואם לבקשתו של שלמה ולנסיבות עולמו. אז מה זה? המתנה החשובה ביותר מגיעה בוודאי כראשון המתנות, וזו הייתה המתנה הראשונה במשפט ((אז הכפפנו לו את הרוחות)), שנעשה בפקודת (שלמה) כאשר עשה זאת, ואז מגיע הבא בחשיבותו, “רתמת השדים”, שהם אותם יצורים בעלי כוחות גדולים.

מה האמת על ה”רוח ” הזו? מה תפקידו וחשיבותו בתפקודו הקוסמי של שלמה? זה בהחלט לא היה כדי להזיז את “מרבד הקסמים” שלו כפי שמתואר בסרטים ובסיפורים. הקוראן הקדוש הגדיר את אופייה ותפקידה של רוח זו באומרו : “ולשלמה הייתה הרוח סערה, הזורמת בפקודתו אל הארץ אשר ברכנו, ועל כל הדברים, וידענו הכל. זוהי רוח של כוח אלים, הנעה בהתמדה לעבר “הארץ המבורכת ” . ^[299]מה נושאת הרוח הזו לאותה ארץ מבורכת? מה קורה שם כשאתה מגיע עם מה שאתה נושא? איזה אירוע הוא זה שאלוהים התייחס אליו כאחד מסימני הידע שלו? .

ההקשר הקוראני בו נעשה שימוש ברוח זו ורתימתה עולה בקנה אחד עם הגדולה והחשיבות של רתימת השמש והירח, מה שמעיד על קיומו של קשר בין שתי הרתמות, הקשור לנס קוסמי ((אללה הוא האחד) שהרים את השמים ללא עמודים שאתה יכול לראות ואז הוא התיישב על כס המלכות והכפיף את השמש ואת הירח הוא מתרחש לזמן מסוים ומנהל את העניין בפירוט: כדי שתוכל להיות בטוח בפגישה שלך אדוני.) ^[300]ו((האם לא ראית שאלוהים גורם ללילה להתמזג ליום, וגורם ליום להתמזג בלילה, והוא מכפיף את השמש והירח, כל אחד רץ לזמן קבוע, ואלוהים. מודע למה שאתה עושה .^[301]

הכניעה הזו הייתה חלק ממערכת הפלאים הקשורה לבריאה ((ואם תשאלו מי ברא את השמים והארץ והכניע את השמש והירח, הם ודאי יאמרו “אללה”, אז איך הם יתבדו ? )) ^[302]. לא ברור מהי אותה רוח בעצם, או מה היא נושאת, אבל לגבי “הארץ המבורכת”, ישנם קריינות מזרמים מוסלמיים שונים המתייחסים אליה, כדעת האימאם (ג’עפר בן מוחמד אל-סדיק). ), אשר מועבר על ידי (דווד בן קתר אל-רקי) שזו הארץ שיעיים יורשים את משפחתו של מוחמד [303].

מה שחשוב הוא שהנביא (שלמה) הביא או הוציא אל “הארץ המבורכת” הזו וממנה את מה שיועיל לו בסילוק העולם האנושי מתופעות ההפרעה בין עולמות או ממדים קוסמיים, כהכנה לשמירת הג’ין שדים הרחק מבני אדם.

בעוד יהודים בני זמננו מתעקשים להניח שמעונו של שלמה נמצא בירושלים בפלסטין , מקורות היסטוריים עתיקים – כולל יהודים מוסלמים – אומרים כי מקום מגוריו היה בפלמירה שבסוריה, ואלוהים רצה שהוא יעבוד בהדרכת החברה של המלכה בילקיס בסמכותו של וה”ב בן מונאביה ^[304], וכפי שדעת אבן בתותא במסעו ^[305].

 

 

 

 

 

התנ”ך תיאר ארון בני ישראל “הוא תיבה עשויה מעץ שיטה, במידות מסוימות, מצופה זהב מבפנים ומבחוץ, ועליה שני מלאכים ( כרובים ) פורסים כנפיים ^[306]. הארון היה אסור, והכיל את לוחות התורה, הברית, התורה , מטה הנביא (משה), והמן (אהרן) נעלמו בזמן מלכותו של (שלמה ). עם ישראל במסעותיו , והוא הובל אך ורק על ידי שבט (לוי) הארון נשאר באוהל מיוחד עד שנפל לידי הפלסטינים, והוא הועבר מ(אשדוד), ואז אל (). ירושלים). במהלך מלכות דוד, כלומר לאחר כשלוש מאות שנים , החזיק שלמה הנביא את התיבה במקום קדוש מיוחד . מאוחר יותר , כפי שדווח מיוספוס סמל של שבט אפרים החזק , אבל הוא היה ריק, כלומר רק סמל פולקלורי, עד שנעלם לחלוטין, שכן הבבלים לא מצאו אותו כשהם הפילו את מדינות היהודים שבני ישראל מאמינים בשובו כאשר ישוב המשיח המושיע [307].

 

 

 

ספרי הקודש הנזכרים (שדים בונים וצלילה) לעבודת הנביא (שלמה ), ((והשטים הם כל בונה וצולל * ואחרים כבולים בשלשלאות)) ^[308]. אבל מה שבטוח הוא שהנביא (שלמה) לא היה בעל חומרנות, עריצות או מחשבה קולוניאלית שגרמה לו להעסיק בונים מעולם הג’ין , וגם לא היה כל כך בזבזני להעסיק גם צוללנים מהג’ין.

אולי אי אפשר להבין את הצלילה שדורשת טכניקות מאוד גבוהות שיש רק לג’ין, אבל גם אי אפשר להוציא אותה מהסוג של צלילה באותו ים המוזכר בפסוק בקוראן ((והוא זה אשר יצרו את הלילה והיום ואת השמש והירח כולם שוחים במסלול)) ^[309].

בעוד ש”בניית הג’ין” – שהגיעה בצורה מוגזמת בשפה הערבית – יכולה להיכלל בין הפסוקים ((מי שעשה לך את הארץ בית גידול ואת השמים למבנה, והוריד מים מהשמים והביאו על ידי כך פירות כהספקה עבורכם, אז אל תזניחו אותם לאללה שווה לו, ואתה ^[310]יודע . ^[311]אין לו פתחים.) ((ואת השמים בנינו בידיים, ואכן נתרחב.)) ^[312]((האם אתה החמור בבריאה?) אם השמים הוא בנה)) ^[313], ((והשמים והשמיים מה הוא בנה)) ^[314].

זה תואם את תיאוריות הפיזיקה המודרניות כמו “מיתרי על” ו”יקומים מקבילים ” , שכן תיאוריות אלו קירבו רבות מהמשמעויות של הקוראן הקדוש לאנשים, ופתחו את הדלת להבנת סודות רבים.

כל הנושא עם עולם הג’ין קשור למדע האנרגיה ואומנות השימוש בה, ואיך לקבל ולשלוח אותה לכן, שלמה – כדי לשלוט בעולם הג’ין – היה צריך לשלוט בכניסות , יציאות ותנועה של אנרגיה מכל הסוגים עשה הכל דוד, תודה, ומעטים מהמשרתים שלי אסירי תודה .^[315]

הפירושים שעסקו בפסוקים הנ”ל רחוקים מאוד ממציאות הצורך של נביא כמו שלמה מטעמי מקדש ופסלים – בהנחה שהיו מעוטרים באותה תקופה – וכמה עציצים גדולים, הוא אינו צריך. לרתום את הג’ין ולשלוט בעולמם. אבל אולי הנישות האלה הן לא יותר מאשר מבנים לקליטת אנרגיה ושליחה ופתיחה וסגירה של פערי פורטל בין עולמות, ככל הנראה , כלומר רעיון מתקדם על מערכת הפירמידה, שהיא אחת הצורות החשובות של קבלת אנרגיה פיזית, כ”כיפות , מתומנים וצורות פירמידליות” הן בין הצורות החשובות ביותר שאושרו מדעית לשליחה וקבלה של אנרגיה על פני כדור הארץ. באשר לאגנים ולעציצים הקבועים, ייתכן שהם היו כלי רכב ענקיים או מערכות בקרה במערכת היקום.

מה שמאשש את נקודת המבט הזו הוא האמור בספר “אל-אילאל” עם שרשרת השידור שלו בסמכותו של (מוחמד בן עלי אל-בקיר), כלומר (סלימאן בן דאוד) הג’ין עשה כיפה עבור אותו מחומר הדומה לבקבוקים, ו”בקבוק” בשפה הערבית הוא כלי מזכוכית שקופה הדומה לכסף כמו כן, “אישון העין”, ^[316]שזו משמעות כוללת, ולכן מלאך המוות נכנס אליו. ליטול את נשמתו, וזה מגן עליו מעיני הג’ין, כך שלא ידעו על מותו שם עד שנפל לתוכו המטה שלו, שהוא סוד אחרוני הג’ין [317].

 

 

 

 

הטכניקות והמכונות ששלמה הסתיר לאחר שסיים להשתמש בהן הן בין הסודות שעדיין מסתוריים בתולדות האנושות בכלל והדתות בפרט.

תופעות ומכונות כגון “ארון הברית, מטה הנביא (משה), חותמו של שלמה,…” תוארו וניסו להגיע לאמתם על ידי אמירות רבות, חלקן דתיות ואחרות. מדעי וטכני, ויש משהו מעבר לטבעי, אבל מה שחשוב כאן הוא המאפיין המשותף לתופעות הללו הוא שהן נעלמו בזמן אחד, שהיה זמנו של הנביא (שלמה). יש האומרים שהוא נעלם בתקופת מלכותו, לאחר שסיים להשתמש בו, ויש אומרים שנעלם זמן מה אחריו, אבל כולם מסכימים שהוא נעלם בתקופתו.

הקשר בין התפקוד הקוסמי הפיזיקלי של שלמה לבין המכונות הללו מחייב שיהיו להן מאפיינים ספציפיים המשמשים לשלוט במסלולי האנרגיה והיקום.

ניתן להבין מאמצעי הזהירות שנלוו לנשיאת “ארון הברית” בקרב בני ישראל, ומהפרטיות שניתנה לו, ומנשיאתם בקרבות בהם ניצחו, כי היא כללה טכניקות הנדסיות אשר קשורים לפיזיקה של היקום בצורה כלשהי.

על ידי הסתרת המכונות הללו – העולות על היכולות הטכניות של הג’ין – סיים הנביא (שלמה) את שלב הכאוס והערבוב בין העולמות הפיזיים על פני כדור הארץ. אבל זה לא מונע מהמכונות הללו לחזור לשימוש אם הכאוס והערבוב בין העולמות יחזרו. לכן, על פי קריינות האיסלאם, המכונות הללו הועברו מ(אדם) ל(שואב), לאחר מכן לנביא (מוסא בן עמראן), ואז למשפחת הנביא (מוחמד) עד שהגיעו ל(אלקאים אלמהדי). ), ירוק, מדבר, עושה הכל אם פקודה, בשביל זה [318]. זה עם “לוחות הנביא (משה)” בקרב משפחתו של הנביא (מוחמד ), שכן הוא נחשב לאחת מנחלות הנביאים בפרט [319]. האמצעים והמכונות הללו מקורם בגן העדן, והם מקושרים בכמה סיפורים למסגד הכופה, שהוא אספת הנביאים. הם יהיו בידיו של המהדי המיוחל ביום הופעתו צרכי האנשים, והוא אפילו יוציא עמם מעיינות מים [320], וזה בהתאם לטקסט של הקוראן הקדוש ^[321].

ישנן מספרים רבים המעידים על כך שהנביא (שלמה) ניסה להעביר את “ארון הברית” מידי בני ישראל לידי הקהילה האלטרנטיבית (שבא ), ועל כך מתעקשים האתיופים. בעוד כמה חוקרים מאמינים כי הארון נפל תחת ידיה של הכנסייה הקתולית בעלת ברית עם הבונים החופשיים, במהלך ימי הקולוניזציה האירופית של העולם.

ברור מהסיפורים שלמקל, לאבן ולארון – העשויים להכיל אותם – יש חשיבות מיוחדת בחיבור בין עולמות הבריאה, והם יכולים להיחשב גם למערכות לשליטה בשערי העולמות. הם גבוהים ונשגבים יותר, שכן הם תלויים בעבודתם בחוקים האוניברסליים המקיפים את הבריאה. כאן מופיעות כמה מאפיינים של התיאוריה של “המצב המעצב “.

אפשר גם להבין את מידת המבוכה שחוו מנהיגי הג’ין מול יכולתו הפתאומית של האדם, שאפשרה לו לגבור על תולדות היהירותם ושעבודם לאנשים, במיוחד לאחר ( אסיף בן) . ברקיה ), השומר של הנביא (סלימאן) , הביא את כס המלכות של (בילקיס) ^[322], במהירות העולה על מהירות האור, בעוד שהצעת הג’ין לסולימאן הייתה להביא אותם במהירות נמוכה ממהירות האור, אפילו למרות שהוא היה אחד מהג’ין המובחרים שהיה לו הכבוד לשבת עם סולימאן ^[323]. לאסיף היה רק קצת ידע על הספר, אז מה עם מישהו שיש לו ידע על הספר כולו! .

ואז שלמה מת במצב מוזר, בעמידה, והג’ין לא היה מודע למותו, אלמלא חיית האדמה שאכלה את חיתו. אם הג’ין לא בדק את עמידתו, כיצד יכלה משפחתו להזניח את אורך העמידה והשקט שלו? לא ידוע היכן ומתי מת סולימאן, אך היא זו שתסביר את מציאות המצב באותה תקופה.

((וכאשר גזרנו עליו מוות, שום דבר לא הצביע להם על מותו חוץ מחיית הארץ הטורפת את צאצאיו . ואז כשהוא נפל, התברר לג’ין שאם רק היה להם ידיעת הנסתר הם נשארו בפנים ייסורים משפילים.) ^[324]ברור שיש התייחסות בפסוק הזה שמסבירה את מצבם של הג’ין באותה תקופה, שכן הייסורים שלהם לא היו פיזיים אולי, אלא, הם מוסריים, שנבעו אפילו מהכניעה שלהם לבני אדם למרות שהם היו האדונים והאלים שלהם לכאורה, אז הפסוק השתמש בביטוי “משפיל”.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

פרק שני: חברת שיבא האלטרנטיבית

 

 

 

מאז תקופת המלך שלמה הנביא, כדור הארץ חי בעידן חדש, והאנושות ראתה דרך חיים שונה מזו שלפני שלמה. כמו כן, הג’ין נאלץ להכניס לעולמם מושגים ואמונות חדשות לא ידע או למד קודם לכן. התקופה מהנביא (משה) ועד (שלמה) הייתה התקופה האחרונה של תקשורת ישירה בין עולמות הג’ין לבני האדם, אך תקשורת עקיפה נותרה נוכחת. כמו כן, לקדושים הגדולים, כמו השליח (מוחמד), הייתה היכולת להשפיע על העולם הזה ^[325].

 

הקוראן הקדוש התייחס למלכת שבא , מבלי להזכיר את שמה, והסביר את דעתה ונפשה הנעלה, בתוך סיפורה עם הנביא (שלמה), שם האמינה במסר שלו ובדתו בסופו של דבר, לאחר שהיא הלכה. דרך חוויה ייחודית, שבה הנס והשפעת הג’ין נשזרו בהסבר ותבונה, לאחר שהיא ואנשיה נהגו לקדש את השמש במקום את אלוהים. היה ברור שהיא חכמה, התייעצה עם אנשיה ובעלת מדינה חזקה ^[326].

מכיוון שהמחקר לא היה מכוון לגנאלוגיה, ככל שהיה מדובר בחקירה של תנועה חברתית היסטורית, לכן אין מדובר בהסבר מיהו (בילקיס), או מי אביה, או האם אמה הייתה ג’ין או לא, אלא היא מוגבלת לירושתה ולאנשיה – הסבאים – למסר האמונה. אבל אפשר להפיק תועלת משמו המשוער של סבה (החישוק ^[327]) בפיתוח הרעיון של החוקר (עבאס אל-זאידי) שהחישוק – שהיה בצבא הנביא (שלמה) – היה אחד מהקצינים המשתייכים ללאום הסבאי , לא שהוא היה ציפור שעפה עם שתי כנפיים, אלא דווקא ממחלקת הפרשים המהירה, על סמך משמעות השם, העניין המיוחד שלו בתנאי ממלכת שבא. והעובדה שהוא נשלח אליהם על ידי הנביא (שלמה).

הנביא (שלמה) החליט לבחור בקהילה הסבאית כיורש מיסיונרי למנהגים ולמוסר האנושי האצילי שהוא קרא להם, ללא קשר לאמונה הזמנית שהייתה לעם הזה היא משתרעת גם מדרום עיראק אפילו תימן, וכך היא גם יורשת את המוח השומרי, ושולטת בחלק גדול מהסחר הבינלאומי, מה שמעניק לה הזדמנויות גדולות יותר לתנועת טבליגי, והיא גם נהנית מאזור גדול של חירויות. על ידי הטקסט הקוראני שעסק בסיפור זה, בנוסף להנאתם מכוח רב באופן אישי וקולקטיבי, המספק את ההגנה הנדרשת לתורת המונותאיזם לאחר קריסת החברה הישראלית.

ו(בילקיס) היא דוגמה לאישה שהלכה עם סיפורי הרוקבן שלה, וסיפורה האנושי הועבר, באופן המשלב אמת עם דמיון, ואת העל-טבעי והאגדי עם המציאות ההיסטורית ^[328]. הקוראן הקדוש התייחס לעושר הרב שלה , שלא עניין את הנביא (שלמה) ככל שהוא נגע לו בסוגיית האמונה באל האחד, שכן היא (בילקיס) האמינה בו והוסיפה ליופיה, כסף וכוח אמונה. בהקשר זה, האמונה היא עדות לחוכמה ולדעת, כשם שהיא עדות לאהבה לאלוהים ולאנשים אין פלא שהיא הפכה בדמיון העממי למעיין של אגדות. כדי לא להיכנס לסכסוך על השושלת אליה משתייכת המלכה הזו, אפשר להסתפק במה שהכי קרוב להסכמה, כלומר שהיא מסיימת עם (שיבא הגדולה) ^[329]מהקהתנים הערבים.

הטקסט המקראי ^[330]חושף לחלוטין שבילקיס ביקשה לחפש את “כבוד ה'” בידי הנביא (שלמה ), ונדהמה מחוכמתו, שמסכימה עם הקוראן הקדוש בכך שהיא הגישה את (שלמה) לאלוהים, ריבונו של עולם, מה שמעיד על ציות לאמונה זו, ועל חוכמתה והדרכתה של האישה הזו ואנשיהן, והוא זה שגרם לנביא (שלמה) לבחור בהן כאלטרנטיבה מבוססת אמונה. לחברה הישראלית שקרסה.

פרופסור ורנר דאום אומר : ” הסבאים לא שלטו רק במוצרים, אלא גם במסחר, שכן לא היה מקדש או בית, בין אם בבבל, במצרים, ביוון, בירושלים או ברומא, שלא נזקק למוצרים יקרי הערך הללו והיה מוכנים לשלם את משקלם.” זהב) ^[331], ומכאן נוכל לדעת את החשיבות של גורם החופש המסחרי והתנועה העולמית בבחירת הסבאים כקהילת אמונה חלופית על ידי הנביא (שלמה).

הביקור של (בילקיס) נועד להבהיר עניינים שהיו עמומים בעיניה , וייתכן שמדובר ביחסים בין האדם לבורא בהקשר זה, כי השם (שלמה) נקשר כאן לשם ה’ (כך מלכת שבא שמעה את הבשורה על שלמה ושם ה’) [332], אז מה הבשורה הזו אם זה לא נבואה? מה שמאשר זאת הוא שלאחר שדיברה איתו “בכל מה שעל ליבה”, היא חזרה יותר חכמה, צדיקה ותובנה. הטקסט גם שיקף (של שלמה) את הסבלנות, החוכמה והנדיבות, מה שעולה בקנה אחד עם דמותו של הנביא כמטיף, שכן “כל הארץ ביקשה להתעמת עם (שלמה) לשמוע את חוכמתו שאלוהים הפקיד בלבו ” ^[333]. זה עולה בקנה אחד עם מה שסיפר אבן אבי חטים בסמכותו של אבן עבאס בפרשנות אמרתו “תן לי פתווה בעניין שלי ” ^[334]. הפירושים התייחסו לסיפור “הבניין” , ולמזימת הג’ין ולחשש ש(שלמה) יתחתן עם בילקיס, ויוולד לו בן, כך שהם יישארו כפופים למשפחת (שלמה). לנצח, כפי שדיווח (אבן קתר) ש ^[335]. אין ספק שהפחד מהג’ין היה כללי, ולא יעלה על הדעת שפחד זה התחיל רק עם הגעתם של (בילקיס) ואנשיה, ולכן ניתן להבין שהשטים חששו מהאיחוד הצפוי הזה בין המוסר. הקהילה הסבאית ותורת המונותאיזם.

אמרה המלכה למשלחת אנשיה – בבואם מ(שלמה) – “מה ראית ” הם אמרו: “מצאנו אותו אוכל שעורה, מאכיל את אורחיו אוכל טעים, יושב על מחצלות ועורות ולובש צמר? הוא לא מלך, אלא משהו אחר גדול ממלך הוא נביא ^[336]. המלכה הודיעה מיד לאנשיה שיחליטו בעצמם את גורל ארצם, שכן הם אלו שמקריבים את חייהם ומקריבים את חייהם למען הגנת ארצם, ויש פער עצום בין החלטה שמגיעה מהעם לבין החלטה שהתקבלה על ידי אדם אוטוריטרי.

המלכה אמרה (( הוי נכבדים, נמסר לי מכתב נעלה)) כי המכתב מתחיל ב-((בשם אלוהים, החסד, הרחמן)), אז היא פנתה לבני עמה בכבוד. נאום ((היא אמרה, גיבורים, תנו לי פתווה בעניין שלי. לא אוותר על עניין עד שתעידו)) [337]. אז המלכה (בילקיס) – מרצון וברצון – חילצה את הציות המוחלט של עמה, כפי שאנשיה העניקו לה סמכות מוחלטת. המלכה שמספרת לאנשיה עובדה זו היא עדות למעלתה והתחכום שלה ולניסיונה להעלות את הרמה של עמה ^[338].

 

 

ו(סבא) הוא שמו של אדם מקחטן הוא (סבא בן ישאב בן יערוב בן קחטן בן הוד), ^[339]הנביא. הוזכר בפירוש (אבן קתר) על כוחם ומספרם בסמכות (אבן עבאס) שאמר ((היו עם בילקיס אלף איש, ומתחת לכל קבוצה היו מאה אלף לוחמים)), ומועצת השורא – הפרלמנט – הייתה שלוש מאות ושנים עשר איש, וכל איש ביניהם היה עדיף על עשרת אלפים איש ^[340].

התורה הזכירה (שבע) בימי הנביא (משה) ושמונה מאות שנה לפני כן (שלמה), ואין היא מזכירה זאת עליה אלא כשהייתה מדינה קיימת וידועה ^[341].

הומל מאמין שהמילה ( sabum = sa – bu – um ), שהוזכרה ברישומים של מלכי אור בשנת 2500 לפני הספירה, פירושה ( saba ) המוזכרת בברית הישנה אם זה נכון, הטקסטים השומריים הללו יהפכו הטקסטים ההיסטוריים העתיקים ביותר עד לעידן הנוכחי, והוא מזכיר את (שיבא) ^[342].

ומן (שבע) שבטי ( קינדה), מדאג’ , אנמר, אשאריון, אזד, לחם, ג’ודם, אמילה, ע’סאן, הימיאר), ובין השבטים הללו ומהם ולפניהם יש שבטים רבים, כמו האנסאר מ- (אווס) ו- (חזרג’) גם כן. כמו (אלנח’) ו(חמדאן) ^[343].

 

המלכה הגדולה (בילקיס) לא הוזכרה בכתובות מוסנאד, ולדבר עליה דרך הכתובות בתימן עדיין בלתי אפשרי, ולא נמצאה כתובת בשום מקום מהתאריך שלפני ( שמחלי ינוף), שכנראה יהיה. הבונה הראשון של המקדש (אוואם) והתוכנית לבנות את סכר (מעריב) ומקדשים אחרים ב(מעריב), (סרווה), ו(המסגדים). מלכת שבא לאסלאם אולי היסטוריונים תימנים מסכימים שלא היה זכר לשמה של מלכה זו בהיסטוריה של תימן ^[344], למרות שהם גאים בעובדה שהיא ואנשיה מיוחסים להיסטוריה של ארצם. הם מצטטים את סיפורו מהקוראן הקדוש.

עובדה זו אינה מוזרה לעינה של החוקרת, שכן (בילקיס) ואנשיה לא חיו בתימן, וגם לא הפכו אותה למולדת, אך השבטים הסבאיים התרחבו מאוחר יותר לכיוון תימן, מכיוון שזו הייתה השלוחה הגיאוגרפית הקרובה ביותר למקור שלהם. בתים בדרום ההיסטורי של עיראק, ((ואז אמרו, “אדוננו, שמור את מסעותינו במרחק”) ) ^[345], ועיראק ההיסטורית משתרעת מארמניה בצפון ועד לגבולות סולטנות עומאן בדרום ^[346], ומאחוז במזרח ועד סוריה וחיג’אז במערב. זה מסביר את הכללת אל-ת’אלבי את ההתייחסות לקבורה של המלכה בילקיס בפלמירה ^[347], זה גם מסביר את בואו של הנביא איברהים מארמניה לבנות את הבית הקדוש, כפי שדווח על ידי בשר בן אסים ^[348].

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

אין ספק שלחוקרים היסטוריים וחברתיים קשה להכיר בקבלת החברה התימנית את מלכותה של אישה, לאור נוכחות הקנאות השבטית המוכרת בקרבם עד היום, אך ההיסטוריונים שלהם נאלצו לקבל את הסיפור הזה, ב- פני הלחץ הדתי המעורב במיתוס בסיפור המלכה (בילקיס) עם הנביא (ה’), למרות שהקוראן הקדוש כלל לא התייחס ל(תימן) בפסוקים האצילים שלו, אלא אמר (). ( ואז נשאר זמן קצר ואמר: “הקפתי את מה שלא הקפת, ובאתי אליך משבא בחדשות מסוימות. * אכן מצאתי אשה משועממת וניתן לה מכל הדברים”. ואליה כסא גדול.) [349]זוהי התייחסות ברורה לקיומה של מדינה בשם (שבע) כעם ברור לנביא (שלמה).

בין הכתובות העתיקות ביותר שהוזכרו (שבא) ו(תימא) נמצאות כתובות המלך האשורי ( טיילת ). בלייזר ) בשנים 744-726 לפנה”ס , המספר על בואם עם מתנות למלך, לאחר ניצחונו על שבטי ערב הצפוניים ועל המלכה הערבית (שאמסי) במאה השמינית לפנה”ס.

מכיוון שהערבית היא שפה שהתפתחה מהסבאים ומהציוויליזציה שלהם, המשמעות היא ששבטי צפון חצי האי ערב היו ביניהם בהכרח, ושהייתה להם שם מדינה בגבולות הדרומיים של אשור, שהיתה לה מלכה שנפילתה בשעה ידי האשורים הביאו אימה לנפשם של אנשי טיימה והמדינות שמדרום לה הם באו לברך את המלך האשורי. (טיימה) ממוקמת בחלק הצפון מערבי של חצי האי ערב.

ממלכת שבא הדרומית הוקמה בסביבות 1000 לפנה”ס , אך היא שגשגה בסביבות 800-700 לפנה”ס. זו התקופה שאליה הוקם סכר מעריב . במהלך השנה (685 לפנה”ס) הוא היה קיים , כפי שהמלך האשורי ( סנחריב ) הזכיר אותו באחת הכתובות. לכן, אין זה הגיוני שקריסת הסכר תהיה רגע התפשטות הסבאים , שכן ברור שהערבים התגוררו בדרום עיראק, בטיימה, במזרח ירדן, בסוריה, באל- אחסה, קטיף ובחריין, לפני בניית הסכר מלכתחילה. הסכר נשאר במקומו עד שנת 600 לפני הספירה, אז שיקם אותו אברהא אל-חבשי.

נראה שהאשורים ראו את חצי האי ערב כמכלול (שיבא ), שכן הם לא הזכירו בכתובותיהם מדינות דרומיות חשובות כמו (הדרמאות) ו(אווסאן), למרות אזכורן בכתובות מדינת סבא הדרומית בתימן. , כמו בכתובת (כרב איל וטאר). משמע שהאי היה בעיני מלכי אשור וכל שבא .

ממלכת שבא לא הייתה היחידה שהתערבה עם העולם הארמי מצפון, בעיראק ובסוריה, אלא היו ממלכות מתחתיה, ולעיתים מזוהות איתה, כמו קטאבן, שארגנה את החוקים בצורה של. אובליסק דומה לאובליסקים המשפטיים העיראקים, וטבעו כסף בכתב הארמי. אפילו שליטי קטבן הסבאים נשאו את התואר (מקרב) לאורך מאות שנות שלטונם, אך כאשר נפילת בבל – בידי הפרסים בשנה (539 לפנה”ס) – החל התואר להשתנות למלך.

הסבאים חולקים עם הארמים את אחדות המוצא הלשוני, שכן השפות השמיות המערביות מחולקות לשמית תיכונה (ארמית, ערבית כנענית), ולשמית דרומית ( סיהידית , לא סיהידית ) .

השיטה השמית הצפון-מזרחית ומערכת האלפבית הערבית מקורן במקור אחד בצפון , ממנו נפרדו – על פי ציפיות מדעיות היסטוריות – באלף השני לפני הספירה, והן נחשבות בין המערכות הלשוניות הגבוהות ביותר. רובן מאמין שהאלפבית הערבי הדרום הגיע מהצפון , במיוחד מהמודל האוגריטי בסוריה ^[350].

פרופסור טהא בקיר סבור שערביי הצפון לקחו את הכתב שלהם מהנבטים , והכתב הנבטי הוא סוג של כתב ארמי. זהו מקור הכתב הערבי הצפוני על כל שלביו ^[351]. עומר בן אל-ח’טאב חשב שהארץ האחרונה של הערבים היא בצרה, ואז החלה ארץ הפרסים, הנבטים, בגלל הערבוב האינטנסיבי של הערבים עם הנבטים לאחר מכן ^[352].

אם הטקסט השומרי – המתוארך לתקופת המלך ( ארדינר ), נסיך השושלת השנייה של לגאש בעידן השושלת השלישית של אור, בסביבות שנת 3000 לפני הספירה , שבה המילה ( Sa- bu -um = סבום ) – פירושו (שבע), היסטוריה זו רחוקה מאוד מההיסטוריה של הקמת מדינת סבא הדרומית בתימן.

האזור שבו התפשטו הסבאים הערבים היה בשטחם של העיראקים ( שושלת קטאר – בחרי). מקורה של ( שושלת חוף הים) בדרום בבל, על חוף המפרץ בדרום עיראק ההיסטורי, והיא כונתה חוף הים מכיוון שהיא השקיפה על חוף המפרץ והשתלבה בביצות עיראק. זה התעורר לאחר מהפכה בשומר , בראשות ( אילומה) . עילו , שהיה המלך הראשון שלה, נגד סמסו אילונה , בנו של חמורבי. שושלת זו שלטה בין השנים 1732-1460 לפני הספירה , ושמותיהם של מלכים אלה הופיעו ברשימת מלכי אשור, עם שמות אכדיים.

הופעתן של הממלכות הערביות – מהן הסבאים מהווים את החלק הגדול ביותר , כגון ( ערבאיה ), (חטרה), (פלמירה), הנבטים, מנאטירה והע’סאנידים – מיד לאחר נפילת בבל מגלה שהן יצרו חלק חשוב בבריתות הפנימיות של האימפריות העיראקיות בתקופות מאוחרות יותר.

החברה שהכי מתקרבת להבנה שנשים הן מלכות היא החברה העיראקית, שבתולדותיה הוזכרו שמותיהן של מלכות רבות מאותן תקופות. לפיכך, הפרופסור המומחה (ד”ר מוחמד באפקיח ) מטיל ספק בכל הטענה הסיפורית על היחסים בין בילקיס לסבאים בתימן בטיפולו בהיסטוריה של תימן העתיקה, באפקיח מסתמך על כתובות, תגליות ארכיאולוגיות ועל ההיסטוריה והאקדמיה. מחקרים שנבעו מהם הוא גם מראה הסתייגות לגבי אימוץ נקודות מבט. כי זה לא הופיע בכתובות התימניות. הם מאמינים שיש שתי סיבות להתפשטות השם הזה לפי (אל-חמדאני) שמתערבבות בין נרטיבים שעשויים להיות ישראלים גרידא, ששונו על ידי ידע שעבר מאז ימי קדם , או שזה היה קיים בכתובות של “בילקיס מוהר”ם” על ( אל-מח ), ו (שמס), שנעשתה אחות לבילקיס והוזכרה כאליל של ( אל-מח ) באותו מוהר”ם או מקדש. . ד”ר בפאקיח עוצר בעובדת קיומה של מערכת של מלכות שלטות בדרום האי, שם, למרות שישנן אזכורים מהמאה השמינית לפני הספירה המצביעים על נוכחותן של מלכות ערביות, הכתובות התימניות העתיקות והמודרניות עשו זאת. לא להזכיר מלכה שלטת, אלא להזכיר מלכה כאשת המלך. ד”ר בפאקיח מציג את מה שהציעו כמה מזרחנים, שלסבאים יש מוצא שונה משאר השבטים התימנים, כמו הימיאר והדרמאות, ושייתכן שהם הגיעו מהצפון והכירו את מערכת המלכות השלטות. זה תלוי בלימוד ומעקב אחר ההבדלים בין ניבים של שבטים שונים שיבא הוא שבט כמו שבטים ערביים אחרים שיצרו ממלכות. ד”ר בפאקיח מתייחס למחקר של סעיד קדום על רמלת ( אל-סבטיין ), שדרכו מתבררת עצמאותם עם מאפיינים דיאלקטיים שונים, כמו השימוש שלהם בקידומת “הא” במקום “חטא” למעבר, כמו למשל. השימוש בפועל ( haqna ) במקום (sqna), והתופעה הזו גרמה לכמה מזרחנים. אומרים שזה שבט שהגיע מהצפון. ישנם מחקרים רבים המצביעים על מקורותיהם הצפוניים של הסבאים , כמו בספר “עמי הברית הישנה”, והם סיפקו חוות דעת מפורטת על סמך האינדיקציות שסיפק (ד”ר בפאקיח ), שם ציינתי כי יחסים ברורים בשפות של דרום חצי האי מצביעים על כך שבזמן שבו למאינים יש הקטאבים במקורם מצפון מזרח חצי האי יתכן שהסבאים הגיעו ממרכז או מצפון חצי האי ערב בנוסף, הם הגיעו בזמן מסוים, למרות ההיסטוריה שלו עדיין לא ידוע, והם חדרו לדרום חצי האי, שם הפיצו בהדרגה את השפעתם על האוכלוסייה. לכן לא ניתן לשלול שבסביבות המאה השביעית או השמינית לפני הספירה, לפחות חלק משיבא עדיין השתרע לצפון האי. הנחה זו מקבלת משמעות כאשר נזכרים בסיפור ביקורה של מלכת שבא אצל שלמה ^[353]. בגלל הנתק הזה בין שיבא הקדומה, שמלכתה הייתה בילקיס, לבין שיבא דרום תימן המאוחרת יותר, טענו כמה מבקרי התורה שסיפור בילקיס ושלמה בתורה הוא אגדה, שנכתבה על ידי כותבי התורה, להדגים את גדולת עושרו, חוכמתו ומלכותו של שלמה. אחרים האמינו שמלכה זו אינה מעל ממלכת שבא המפורסמת, יוצאת תימן, אלא מלכה על ממלכה ערבית קטנה בחצי האי ערב העליון, שתושביה היו סבאים החיים בצפון ^[354].

חזון הגיוני זה של מגוריהם של הסבאים בעיראק ההיסטורית מסיר את הבעיה המניחה שהכלדים היו ערבים שהיגרו מ(עומאן ), בהתחשב בכך ש(אומאן) עצמה הייתה חלק מהמערכת הסבאית העיראקית עצמה. כמה היסטוריונים מזכירים שהכלדים – שהדיחו את מדינת אשור ולאחר מכן שלטו בעיראק לתקופה (626 – 539 לפנה”ס) – היו ערבים שהיגרו מעומאן , והתיישבו בדרום עיראק, והיו קרובים למגורי הסבאים , אז. הם הופיעו ככוח פוליטי בראש המפרץ בדרום עיראק, זה אפילו נקרא מפרץ כלדיה. המחזיקים בדעה זו מסתמכים על טקסטים בשפה הערבית העתיקה שנמצאו באתרים בדרום עיראק, כגון (אור, וורקה, נפאר), מה שמסביר שהם היו בין שבטי עומאן שהיגרו וצמחו ביכולותיהם, ובכך הקימו את מדינתם ^[355].

הבנה זו נובעת משגיאה בהבנת תנועתם של ערביי סבא , שהתפשטה בגוף הנקרא עיראק, צפון, דרום, מזרח ומערב, כתנועה של דם מזין, לא כהגירה והגעה זרה. לכן, השליט הכלדי מעולם לא התכוון לגרש אותם מעיראק, למרות ההתכתשויות הפנימיות עם רבים מהם, שכן הוא נלחם קרב עם השבטים הערבים להרחבת האימפריה שלו כללו גם ערבים תושבי סוריה, ארץ ישראל והצפון של חצי האי ערב, והוא תקף את הסוחרים שהיו בארצו, והם נהגו לבוא אליהם במסחר ובמכירות, והם היו קונים מהם אהבה, תמרים, בגדים ועוד דברים אלה שמצאו אותו ובנו להם מחנה על אדמת נג’ף, בצר אותו, וכלל אותם בתוכה, ומינה להם שומרים ושומרים ואז קרא לעם לפלישה, והכינו לזה. והידיעה התפשטה בין הערבים שלידם, אז יצאתי אליו קבוצות מהם היו שלווים ובטוחים, אז התייעץ ברכיה עם היועץ היהודי שלו, והוא אמר: ” הם יוצאים אליך מארצם לפני שתקום. להם שיבה ממה שהם היו, אז קבל מהם ” אז הוא הנחית אותם על חוף הפרת, והם בנו את המחנה שלהם וקראו לו “אל-אנבאר”, והוא נטש את אנשי. אל-חירה אז הם לקחו אותו כבית, וכשהוא מת הם הצטרפו לאנשי אל-אנבאר, ואל-חייר נשאר בהריסות ^[356]. כאשר ח’אליד בן אל-ואליד התיישב בארץ אל-אנבאר, הוא גילה שאנשיה היו ערבים, שכתבו בכתב האיאד ^[357]הם חיו שם בימי בוכטנזאר . כפי שברור, ברכיה הודו שהאדמה בה הם נמצאים היא ארצם, ולא קל לומר דבר כזה בנוכחות מלך עיראקי האזד- סבאים – הקימו את ממלכתם בדרום עיראק מאוחר יותר, אף אחד מהעיראקים לא ראה בזה כיבוש, כפי שהם ראו למשל את הממלכה הפרסית .

כדי להבין את מפת האוכלוסייה הזו בצורה ברורה יותר, אפשר לסקור את אזורי המגורים של שבטי האזד , שהם ענף של הסבאים שלאחר מכן הייתה להם היסטוריה חשובה עם תורת המונותאיזם, האמונה והמסרים האלוהיים הוא (אזד בן אל-גות’ בן נבאט בן מאליק בן כחלאן בן סבא בן יאשג’אב אבן יעראב אבן קחטן), שם התגורר (אזד שנווה) בין (טיהאמה) לתימן, (אזד ע’סאן) חי בלבנט ובחצי האי ערב , ו (עזד אל-סראת) בהרים ההם, ו (אזד עומאן) בתיהם היו עומאן עצמה ^[358].

מה שתומך בכך שמוצאם של הסבאים היה מדרום עיראק הוא מה שדווח במיקום קברו של אביהם הנביא (הוד) בסמכותו של (אבו מטר) בסמכותו של (עלי בן אבי טאליב) שאמר. (… אז אם אני אמות, הרוג אותו, ואם אני אמות, קבור אותי היום אחר הצהריים בקבר האחים שלי הוד וסאלח) ^[359].

בסמכותו של (עומר אל-ג’ורג’אני) בסמכותו של (אלחסן בן עלי בן אבי טאליב), כששאל אותו על מקום קבורתו של מפקד המאמינים (עלי), אמר ((על הקצה). של המצוק, ועברנו לידו בלילה במסגד אל-אשאת, והוא אמר: קבור אותי בקבר אחי חוד)) ^[360]. לכן, הסיבה לקריאה לסבאים (התימנים) היא כיוון מגוריהם מעיראק ההיסטורית לעבר ארץ תימן, או משום שהערבים האמינו בהם בשל תפקידם הגדול בהקמת האומה המאוחדת.

הסבאים התפזרו במדינות שונות , כעם גדול ואמיץ, הבקיא במסחר, והם ירשו את הציוויליזציה ממוצאם העיראקי ללא קשר לטענות ההיסטוריונים על הסיבה להתפשטות הסבאים בארץ ועל כל ייחוסם . להתמוטטות סכר מעריב, נראה שהמקור האמיתי של התפשטות זו היה. זה מבוסס על שני דברים: הראשון הוא צפיפות האוכלוסין והצורך הכלכלי ושיקולם שכל אזור חצי האי – מדרום עיראק ועד תימן – היא ארצם האמיתית, והשנייה היא החזון הדתי והבשורה הנבואית.

אחר כך התיישבו קבוצות מהם בארץ חיג’אז, והם היו (חוזאה), כאשר התיישבו בפאתי מכה, ובעיר הנביא (יתריב), שהייתה מאוכלסת על ידם ביניהם (או”ש) ו( ח’זרג’), ובלבנט (ע’סאן), (אמילה), (בחרה) ו- (לחם) ו (ג’דהם) ^[361], בעוד שהשבטים (תנוך) – שנזקפו לזכותם – הופצו בעיראק מ- ( מדהג’ ), ( אלנח’) ושבטים אחרים (אזד) ו(תאי).

את החזון הדתי של הסבאים – שגרם להם לנוע במדינות שונות – ניתן לקרוא בבירור בטקסטים היסטוריים רבים המספרים את הביוגרפיה שלהם. ) אחריו בתנועתו האזורית – היה “כומר”, וגם אשתו (טריפה בנט אל-ח’יר) הייתה ^[362]כזו . ^[363]בסיפורו של (נסר בן רביע בן אבי חריתא בן עמר בן עאמר אלחמי) עם (שק) ו(סתח) – שירש את סיפור העתידות מ(תריפה), אשתו של (עמר בן עאמר) – נבואה על שליחת ( נביא טהור שאליו תבוא התגלות מהעליון, שליח שליח שיביא אמת וצדק מאנשי דת ומידות טובות. הוא מצאצאי גליב בן פיהר, והוא יביא תהיה המלכות בעמו עד יום הדין ^[364]. באשר לעניין (טבא’ אבו כרב טבן אסעד), הוא בא ל(מדינה) עם צבאו, ושני רבנים יהודים מ(בני קוריזא) אמרו לו שזה עולה של נביא מקורייש, והזהירו אותו מהשכינה. עונש, אז הוא האמין במה שהם אמרו, והביא את רוב בני עמו, הסבאים , ליהדות מאוחדת ^[365]. כשערביי חיג’אז הגיעו לסייף בן דהי יאזן כדי לברך אותו, היה ביניהם עבדול מוטאליב בן האשים – סבו של שליח האלוהים, אז סייף מסר לו בשורות טובות על שליח האלוהים וסיפר לו את מה שהוא יודע. על מצבו ^[366].

נראה ברור שממלכות שבא ירשו את הבשורה הזו ושמרו אותה בזיכרון הלאומי שלהן, לא מתוך אובססיה דתית גרידא, אלא משום שידעו שידם העליונה בנשיאת נטל התמיכה במסר השמימי הזה, ו שזה היה כבוד מעבר לכבוד עבורם, אבל עם הבדל ברעיון ובהבנה ממפלגה אחת לאחרת, אבל הם האמינו בבואו של האיסלאם באופן כללי, ואז אחר כך הם חלוקים באשר למי שייצג אותו.

לאחר מכן (מחמוד סלים אל-הוט) מדווח כי יש אנשים שאפשר לסמוך עליהם שסבורים שנוכחותה של היהדות בתימן עוד מימי הנביא (שלמה ), וחלקם מתחברים אחריה לעידן נפילת ירושלים בידיו של ( נבוכדנצר ) ^[367].

ברור שהבעיה הקוגניטיבית נעוצה במנטליות של חוקרים בני זמננו הקוראים את המילה (תימן) כמילה נרדפת למילה (שיבא ), והאמת היא שמדינת סבאים בתימן או אפילו מדינת מעין אינם אלא זכר לציוויליזציה העיראקית ושני מעגלים במסלולה, במישרין או בעקיפין. לפיכך, הדת היהודית בהחלט התפשטה בקהילה הסבאית הקרובה לארץ הנביא (שלמה ), כלומר בעיראק ובדרומה, ואז היא נכנסה לתימן בידי חלק מהסבאים . לכן, אחמד סוסה מתייחס להפצת היהדות בתימן , עד שהפכה לאחד ממרכזיה ^[368]. מכאן שלמרות התפשטות היהדות ב (טיימה), (חיבר), ואדי אל-קורה ו(יתריב) במאה הראשונה לספירה, היא הגיעה לשיאה בתימן רק במאה השישית לספירה, בתקופת המלך. (Dhi Nuwas), למרות ייהוד שבטי ההימיר בתקופת שלטונו של המלך אסאעד אבו קארב ^[369]. מה שמוכיח את המרחק של המוקד הדרוש למונותאיזם מתימן הוא ש(הנאוואס) עצמו שרף את הנוצרים של (נג’ראן ), שהוא הסיפור שאליו מתייחס הקוראן הקדוש תחת הכותרת “אלה של החריצים ^[370]“, לאלץ אותם לעזוב את דתם ^[371], בזמן שבו הצבים של עיראק וסוריה נכנסו לנצרות, שם התנצרו שבטי טיי, מדהאג’, בהרה, סאלח, טנוך, ע’סאן ולכם, בשל קרבתם של ^[372]האחרונים . שניים למרכז המונותאיסטי האברהמי של הדתות, שהיא עיראק.

כמו כן, (אלמסודי) בספרו “אחו של זהב” מוכיח את שלטונו של (שלמה) לאחר (בילקיס) על עמה ^[373], ובנוסף להוכיח שהיא לא הייתה מלכה על אדמת תימן, (שלמה) עצמו לא שלט בתימן, והיהדות לא התפשטה כדת לאומית עבור התימנים עד מספר תקופות אחריו, לפיכך, שלטונו כביכול של סולימאן לאחר בילקיס יתקיים על האדמה הקרובה לממלכתו מפרברי עיראק, מאז בירתו של סולימאן. הייתה העיר הסורית פלמירה. אולי הדת האנטי-יהודית היא שעיוותה את כל ההיסטוריה המונותיאיסטית הזו, מסיבות דוקטריניות שהיו נגד שלמה וגם נגד בילקיס. לכן , ההיסטוריון היהודי יוספוס הפך את מלכי חבש לצאצאי בילקיס ^[374]הסיפור שהחבשים דבקו בו מאוחר יותר – כדי להגדיל את כבודם השמימי – ללא בדיקה וניסיון, מה שמסביר את ההדרה ההיסטורית של (שיבא) ו(בילקיס) כלפי תימן.

עם זאת, אין בכך כדי להכחיש כי (שלמה) ובילקיס מילאו תפקיד חשוב בנטיעת תורת המונותאיזם בארץ חבש , כמו באגדה על “מלכת הדרום” של השבטים ( הנמר ), משלחת ממלכת (שלמה) ובילקיס הגיעה אליהם, (כשהשטן הוא בונה בית להילחם באלוהים, וכשהגיע, השטן הרים אבן ענקית, אבל כששמע על הגעת המשלחת, הוא נמלט ועזב את האבן, כדי שניתן יהיה לבנות כנסייה מהאבנים הללו. האבן השטנית המיועדת היא אחד מהאובליסקים המפורסמים (Axum), כפי שתוארו על ידי (ברוס וליטמן) ^[375]. מה שמחזיר לתודעה את המלחמה הגלובלית בין שלמה לצבאות העולמות הנסתרים, שהשתמשו באובליסקים הללו רבות, במיוחד באמונה הפרעונית ובטקסיה, כפי שהוסבר בספר “התנגשות שתי הציוויליזציות ^[376]“, שהוא אותו אובליסק שהאסלאם הסקיל שלו עשה טקס חג’ג’.

 

 

ניתן לומר באופן כללי כי שבטי שיבא לקחו את היהדות המונותיאיסטית מהנביא שלמה , כדת וכדין, או כרעיון מונותאיסטי כללי, בין אם היא הפכה ישר או נוטה מאוחר יותר, לכן, ניתן רק לדמיין זאת החברה נשאה מסר אלוהי במצפונה, מחוזק על ידי היסוד המונותאיסטי העיראקי.

 

 

 

 

…….

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

פרק שלישי: מיון המסמכים וחלוקת הקהילה הגלובלית לשני קווים שונים

 

 

 

מותו של הנביא (שלמה) בשנת 931 לפנה”ס היה ההכרזה על חלוקת ממלכת ישראל לשתי ממלכות, הצפונית (ישראל) , החשופה יותר לפלישה זרה ואין לה מדיניות חוץ ברורה. לא היה יציב מבחינה פוליטית במשך שלוש מאות שנים, והדרום (יהודה) , עם בירתו (ירושלים) היה יציב יותר בשל הקטנות, העוני והמרחק מכבישים חשובים. כאן הופיעו רוב הנביאים, ורובם הטקסטים של הברית הישנה נכתבו שם. בתקופה זו אבדה התורה, והיהודים מאמינים שמצאו אותה בתקופת המלך יאשיהו [377].

תקופה זו שלאחר ממלכת הנביא (שלמה) הוכיחה שהיהודים היו נתונים לכוחו של (שלמה) ולא לאלוהים (שלמה ), וכי הם התמכרו לפגאניות עמוק בתוכם, והפכו לקרקע פורייה למען משחק שטני נהדר. הנסיבות הבשילו עבור סוטים של בני ישראל לעבוד מחדש את הקסם הפרעוני, למרות מה שעשה שלמה כדי לחסל אותו, אבל הם המשיכו לחפש את החוק המאגי של הקבלה שלו , והם גם חיזקו אותו עם תורתו של קסם בבבל, וזה מה שאושר על ידי הקוראן הקדוש ^[378].

ירבעם בנה את המקדשים , הניח בהם עגלי זהב והפך אותם למקדש מלכותי המקודש לו. כאן ניתן לציין שפולחן העגל (איביס) – הפרעוני – נשאר בזיכרון היהודי למרות חלוף השנים, וכן שרוב העם פנה לפולחן זה, בעוד המעטים נשארו עם יורשיהם של הנביא (שלמה) במונותאיזם.

(צפון ישראל) נפלו בידי האשורים, ו(דרום יהודה) נפלו בידי הבבלים, לאחר שהיהודים עסקו במצרים וכרתו עמם ברית, למרות שנביאיהם שהזהירו מפני בריתות אלו הסותרות את הצוואה. של ה’. בגלל הפלישות של האשורים והכלדים, מדינת היהודים בארץ ישראל נעלמה לאחר שחיה במשך ארבע מאות שנים (1000 – 586 לפנה”ס) שהיו מלאות במחלוקות, מלחמות ותסיסה [379].

 

 

ארץ ישראל הייתה נטולת יהודים לאחר נפילת ירושלים . היהודים חיו בשבי באשור ובבל, שם חיקו את מנהגי האשורים והבבלים, לקחו מהם רבים מהטקסים והנימוסים שלהם והשתתפו בתפקודים ממלכתיים תחת פיקוחם. של הבבלים.

 

– הצליחו לשלוט בחופי המפרץ ובערים השומריות והאכדיות השונות בדרום עיראק. אזור שומר ואכד במשך יותר ממאה וחצי. אז הצטרפו המוני ארמים סורים לשבטים הכלדים בין 1077 ל-911 לפני הספירה , והוקמה מהם מדינה בדרום עיראק בשם (בית יאקיני ). הם נשארו במצב של מאבק על השפעה עם הבבלים והאשורים במשך כמה מאות שנים, עד שהמנהיג והמושל הכלדי ( Nbopolassar ) תפס את מלוא השלטון וקיבל עצמאות בכל בבל ההיסטורית משנת 612 לפנה”ס. המפורסם שבמלכיהם היה ( נבוכדנצר = בוכנצר ), שבתקופת שלטונו הגיעה המדינה לשיא גדולתה המלכותית. מדינה זו תרמה את התרומה הגדולה ביותר להיסטוריה של העולם העתיק, שכן היא חיסלה מדינות שונות באזור סוריה, שמה קץ לחייה של ממלכת יהודה וכבשה את אנשיה לבבל באמצעות שתי מסעות צבאיים, שאחד מהם הונהג על ידי נבוכדנצר עצמו, סיים את המדינה היהודית האחרונה בהיסטוריה, וכדי להגר חלק גדול מהם פנה מערבה, בנוסף לאלה שהגיעו בשבי לעיראק ^[380].

הכשדים לקחו את הציוויליזציה הבבלית העתיקה והוסיפו לה הרבה אמנויות ותעשיות השתפרו, הם הקדישו תשומת לב רבה לדת ולספרות, והם עשו צעדים גדולים באסטרונומיה חכמים הופיעו בקרב הכלדים שהתרחבו באמנויות הידע. כגון מקצועות חינוך, מדעים מתמטיים וכהנה הם למדו איך לחשב ליקויי ליקויים, והם היו הראשונים שהוא חילק את הנכון לשישים חלקים, וחילק את היום ל-24 שעות, את השעה לשישים דקות. הדקה לתוך שישים שניות פיתגורס לקח את לוח השנה האסטרונומי שלו מהחוקרים המפורסמים שלהם, ובמהלך שלטונם הפכה בבל לארץ העולם המפוארת ^[381].

היהודים לקחו את הכתב שלהם שבו הדפיסו את ספרי התורה מהכתב הארמי, כמו שערביי הצפון לקחו את הכתב שלהם מהכתב הנבטי, שהוא צורה של הכתב הארמי ‘אן נכתב וממנו התפתח הכתב הערבי המודרני גם הארמנים, הפרסים וההודים לקחו את הכתבים שלהם הוא ממוצא ארמי, ומהכתב הנבטי צמח העט הערבי, שממנו נולד הכתב הכופי. מכאן יצא העט של נאסק ^[382].

אז נפלה השושלת הארמית בבבל בידי הפרסים האחמנים בראשות מלכם כורש , שטען שהאל הבבלי מרדוך הוא זה שהזמין אותו לפלוש לבבל וליווה אותו כידיד, ולכן הכוהנים היהודים נתנו לו טוב. חדשות, שאליהם החזיר את כלי המקדש, והתיר את מי שרצה ביניהם ביציאה לארץ ישראל, הם שדדו חלק מרכוש המקדש בבבל, ואמרו שכורש אחמני הוא “המשיח המיוחל” שיחזיר. ממלכת ציון ^[383]. אחר כך נפלה עיראק תחת שלטונו של אלכסנדר, ואחר כך יורשיו הסלאוקים, ואחרי זה עברה לשליטתם של הפרסים הפרתיים , ולבסוף היא נפלה לידיהם של הפרסים הסאסניים ^[384].

 

לאחר שהפרסים כבשו את בבל, איפשר מלכם (כורש) ליהודים לחזור לארץ ישראל, אך רובם העדיפו להישאר בבבל. היהודים זכו ליחס טוב מצד הפרסים , משום שהם היו אויבי הבבל, ו(יהודה) הפכה לאחת ממדינות פרס עד שנת 332 לפנה”ס, אז עברה לממלכת אלכסנדר מוקדון, לאחר שהביס את הפרסים ו כבשו את סוריה ופלסטין. הפרסים אפשרו ליהודים לבנות שוב את בית המקדש , בשם הממלכה הפרסית.

זרובבל – אחד מהכוהנים הגדולים שקיבל הקיסר הפרסי כורש לשוב לארץ ישראל – בנה מחדש את המקדש בתקופה 520-515 לפני הספירה, כלומר בארבע שנים זה נקרא מקדש זרובבל . הברית הישנה מזכירה כי בית המקדש השני נבנה בפקודת אלוהי ישראל, ובפקודת הקיסרים הפרסים (כורש, דריוש הראשון, ארתחשסתא ) ^[385]. לכן הוקרבו קורבנות יומיומיים למגן האלילי של ציון. בכניסה אליו הייתה מפה של העיר סוסה, בירת האימפריה הפרסית [386].

 

 

 

לאחר מותו של אלכסנדר חילקו מנהיגי מדינתו את הממלכה סלאוקוס שלטו בסוריה והקימו בה את המדינה הסלאוקית, ותלמי שלט במצרים והקים בה את המדינה התלמית. (יהודה) הייתה שייכת לתלמי, שם שלטו התלמים בעם היהודי, למרות התנגדותם האלימה, שאילצה ( אנטיכוס הרביעי) להרוס את (ירושלים) ולהרוס את חומותיה, ואילצה את היהודים לאמץ את הפגאניות היוונית.

היהודים נחלקו תחת שלטון היוונים לשני חלקים: חלקם הלכו בעקבות היוונים ונשאו את השם יהודים יוון, וחלקם דבקו ביהדות וברחו מפני הסלאוקים, כלומר המכבים , שנקראו על שם מנהיגם (יהודה המכבי ). הפך לעצמאי בשלטון בירושלים כאשר התעורר המחלוקת בין הסלאוקים לתלמיים. היהודים מאמינים שיהודה המכבי בנה שוב את בית המקדש . אך שלטונם של המכבים לא נמשך זמן רב, שכן התגלעה מחלוקת ביניהם, עמדתם נחלשה, והצבא הרומי בהנהגתו של פומפיוס כבש אותם בשנת 63 לפנה”ס [387].

 

 

 

אז עברו היהודים תחת שלטונם של הרומאים [388]במצרים , בני ישראל חולקו לשתי כתות, שכל אחת מהן באה בעקבות כת אחרת הראשון היה, אך היה חילוני, עולמי, והשני הוקסם מקסם וחוק פרעוני, ואחריו קבוצה שהחלה לחקור על אלוהים באמצעות פרעה.

למרות התגברות הסכסוך בין הכת הראשונה והשנייה, הוא לא הסתיים בבירור, אלא נמשך, שכן הכת הראשונה הונהגה על ידי הנביאים והצדיקים, בעוד שהכת השנייה הונהגה גם על ידי מי שהציגו עצמם כדתיים. מנהיגים, יודעים את הסודות של מה שהביאו הנביאים, או מה שהביא הנביא (משה) ^[389].

עד שהסכסוך הסתיים בשליטה של הכת השנייה, של קוסמים, אבל תחת הכותרת של הכת הראשונה, כלומר הבהיר שהדת המונותיאיסטית נגנבה על ידי הכוהנים של בני ישראל הפרעונים החדשים, וזה מה שעשה את ה’ כועס עליהם מאוד, כפי שברור ברוב ספרי התנ”ך.

לכן, העם היהודי – עד היום – לא היה מסוגל לדעת מי הוא, או לאן הוא מועד, או מדוע הוא עוין לכל כך הרבה עמים. רק הכוהנים שלו מבינים חלק ממה שקורה. ישראל שמיר אומר בהקדמה שלו לקבלה : “… כמו כן, יהודי כמעט שלא מבין או מבין מה היהודים רוצים מעצמם ומפני אנושות מבולבלת חוסר יכולת זה מוביל גברים ונשים רבים להכריז על תמיכתם – או על תמיכתם התנגדות – לגוף הפוליטי שנקרא “היהודים ” להיוולד וגדל כיהודי לא עוזר לך להבין, כמו שאתה לא מבין את התוכניות של המטה הכללי רק בגלל שאתה חבר בכוחות המיוחדים… ). בעוד שהיהודי גאה באביו שאכלס במדבריות מצרים, ספרד, רומא או מקום אחר, למרות שהיה פולני או אפריקאי ^[390].

לתקופה שלאחר תבוסת החיקסוס במצרים הייתה השפעה על החברה הישראלית, שככל הנראה לא השתתפה בסיוע לחיקסוס, ולכן היא לא נדדה איתם מחוץ למצרים לאחר התבוסה החברה איבדה את זהותה מימי קדם.

כן, החברה הישראלית הייתה נתונה לשעבוד על ידי הפרעונים, כמס על מוצאם האידיאולוגי המשותף (השמי) והמונותאיסטי. כתוצאה מכך, הישראלים תרמו באופן משמעותי לשירות הפרויקטים הפרעונים .

לאחר שכורש מאחמני , הקיסר הפרסי, כבש את עיראק והלבנט, הוא הורה לפתוח את הדרך ליהודים לשוב לירושלים , ואיפשר להם לבנות את בית המקדש, אולם היהודים כבר לא היו ביניהם – כפי שיש אומרים – חוץ מהקנאים. כשהחלו לבנות את המקדש , העמים השכנים, כולל ההוריים, החתים, העמונים והאדומים , מחו ואיימו בחוסר ציות, מה שאילץ את סמרדיס , יורשו של קמביסס השני, להפסיק את עבודות הבנייה.

מה שמעניין באירועים האלה הם הצווים הקיסריים הפרסיים לבנות את המקדש על חשבון אוצר המלך ! כמו גם המחאה הגדולה של העמים השכנים לאדמת המקדש, החושפת את תחושתם של מכלול סכנות משותפות! .

דריוש הראשון, מלך הפרסים, בנה מחדש את הבניין בתקופת שלטונו זוהי התעקשות מוזרה מצד המדינה הזו להקים את המקדש, שביטוייו הפולחניים סיים את מדינת בבל. היהודים השבים שהתיישבו בירושלים (ירושלים) קיבלו פריבילגיות מיוחדות מהמדינה הפרסית, בעוד ששאר היהודים שהעדיפו להישאר בעיראק מצאו בעסקיהם המסחריים החדשים תמריץ להמשיך את חייהם במסופוטמיה.

אז נשארו היהודים תחת שלטון אחת משתי המדינות היווניות, הסלאוקדים בלבנט, או התלמיים במצרים. על ידי ניצול הסכסוך בין שתי המדינות השונות מבחינה פוליטית, הם הצליחו להקים שלטון כוהני אוטונומי, שנראה כאילו השתולל בתקופה זו, תוך הסתמכות על טקסים אזוטריים מיובאים והסתמכות על חשכת הנשמות השטניות של הכוהנים החדשים של בני ישראל. עד שהמלך הסלאוקי ( אנטיוכוס הרביעי) הרס את המקדש ורוקן את קופתו, מה שחשף את הפרובוקציה המיוחדת שמקדש זה גורם לכולם, עד כדי כך שהפך אותו ליעד שביתה של כוחות צבא, כמו גם למחאות עממיות שונות.

לאחר התקופה המהפכנית של המכבים נפלה ירושלים – כמו הלבנט ונחלת המדינה הסלאוקית – לידי הרומאים, ולכן עברו היהודים בירושלים תקופה נוספת של התגבשות והיכרות. בתקופת שלטונו של יוליוס קיסר, נהנו היהודים משלטון עצמי כומר. מוזר גם שהורדוס האדומי – אשר מונה על ידי הרומאים למלך יהודה – בנה שוב את המקדש , למרות שהיהודים שנואים אותו בגלל הפצת אלילים וטקסים פגאניים בארץ ישראל! איך מישהו כמוהו יכול להורות על בניית “בית ה'” אלא אם כן זה בית לאלילים של עובדי ה’! .

לאחר מותו של הורדוס , קבוצה של פקידים רומיים נטלו אחריות על יהודה , ובמהלך שלטונם נולד ישוע המשיח גם בתקופת שלטונם, הוא נשפט על ידי הכוהנים של המקדש היהודי, תחת עיני השלטון הפוליטי של השלטון. רומאים, לאחר הדיכוי הכוהני היהודי נגד קיומו.

אז מונה הורדוס אגריפס , נכדו של הורדוס , למלך ארץ ישראל בתקופת שלטונם של הקיסרים קליגולה וקלאודיוס. התקופה הזו הייתה שם שקטה באופן מוזר ומעורר חשד , במיוחד לאחר משפטו של ישוע המשיח. אבל התקופה הסוערת הייתה לאחר מותו של אגריפס , כאשר שלטה קבוצה של מושלים רומיים, שכולם לא היו משכנעים את העמים המאכלסים אותה הארץ, מה שעורר מהפכה נוספת נגד קיומם. קרבות אלו נמשכו לאורך תקופת שלטונם של נירון וובססיאן , עד שהאימפריה הפקידה את מלאכת דיכוי המרד בידי טיטוס , בנו של הקיסר ווסבסיאן , שהצליח להיכנס לירושלים בשנת 70 לספירה, החריבה את העיר, שרף את בית המקדש, וכן. הרג אדם גדול והוא לקח את השאר כעבדים. חצי מאה לאחר מכן, התרחשה מהפכה נוספת בהנהגתו של ברקובה , אחד המנהיגים היהודיים במקומות הרריים, והם החלו להילחם בגרילה במשך שלוש שנים, עד שפלשו והכפרים שלהם נשרפו על ידי הרומאים אז הפך אדריאנוס (ירושלים) למושבה רומית-יוונית, ובחזרה מוזרה למקדש הוקם על אדמתו מקדש לאל היווני-רומי (יופיטר). על פי כמה היסטוריונים, כ-580,000 יהודים הלכו במערכה הזו אם זה היה מתווסף לקודמים, הקורבנות היהודים היו מונים מיליונים, מה שחושף את אובדן חלק ניכר מההיסטוריה והדת האמיתית של ילדי ישראל איתם. .

אבל ההיסטוריה האחרת הייתה ברורה בהמוני בני האדם היהודים שהועברו לעיראק , דרך המערכה האשורית והבבלית הכפולה, שבה הפכו רוב היהודים שהגיעו למסופוטמיה לנוצרים, בסביבות המאה הראשונה לספירה.

 

התורה בת זמננו מורכבת מ-39 ספרים, רק חמישה מהם היו קיימים בתקופת הנביא (משה). ספרים אלו חולקו לשלושה חלקים: ( חומש ), כלומר חמשת ספרי הנביא (משה), ( הנביאים ), כלומר ספרי הנביאים, ו- ( כתובים ), כלומר הכתבים והשירים. למרות שהחומש הוא מה שניתן לומר שמקורו בעידן בשורת הנביא (משה ), אך ניתן לקבל חלק מהתוכן של מה שהובא על ידי נביאי בני ישראל והוסיף כקודש. נספח לתורה בפסיפס, ואפילו חלק מרוח השירים והמזמורים ניתן לקבל. אולם התוספת המסוכנת ביותר לדת היהודית – כטקסט קדוש – הייתה התלמוד, שהוא ההסבר ותורות הכוהנים על התורה. גודלו של התלמוד הבבלי – כפי שיש תלמוד פלסטיני – הוא כ-5,894 עמודים, והוא מורכב מ- ( המשנה ), כלומר הטקסט או הטקסט, ו- ( הגמרא ), כלומר הסברים וויכוחים. סכנת התלמוד נעוצה בטענת הרבנים כי תורתו התקבלה בעל פה מהנביאים , למרות דין הכפירה שיש בו.

למרות האמונה בקיומו של טקסט מקראי עתיק, על מנת שחוקי אלוהים ייכתבו על ידי הנביאים, התורה שהגיעה לדור המאוחר נכתבה בבבל, על ידי הכוהנים היהודים, כשמונה מאות שנים לאחר עידן נביא (משה), כשהחברה הישראלית הייתה נגועה בכל מיני כפירות וקסם מיסטיים בהפצת החומריות והאנוכיות.

לאחר שבי בבל, הסמכות היהודית העולמית והדתית קיבלה מונופול על ידי מועצת כוהנים עליונה בשם הסנהדרין , שהופיעה בירושלים בתקופת הסלאוקית-תלמי. די לדעת את המציאות של מועצת הכוהנים הזו ואת מידת האפלה שלה כדי להבין שזה היה זה ששפט את ישוע המשיח , בשיתוף עם הרומאים האליליים, ולאחר מכן פסק להרוג אותו, לאחר שהתמודד עם קריאתו האלוהית רֵפוֹרמָה. אולם מועצה זו היא שכתבה את התורה, והיא עצמה היא שיצרה את התלמוד! .

את מועצת הסנהדרין , הרחיבו את סמכויותיה לפי הצורך, ולאחר מכן העניקו לה סמכויות דתיות וחברתיות גדולות יותר, בתנאי שלא יפגע באינטרסים הפוליטיים הרומיים. בתקופה שבה ניסתה הסנהדרין את ישוע המשיח – בסביבות שנת 29 לספירה – היא הייתה בשיא סמכויותיה, והורכבה מ-71 חברי כוהנים גדולים ורבנים. כאשר קיבל המושל הרומי ( גבינוס ) את הסמכות על ארץ ישראל, הוא חילק את האזור היהודי לחמישה חלקים, והציב מעל כל חלק מקומי ( סנהדרין ), המורכב משבעה חברים, כולם שייכים לסנהדרין העליונה ב (ירושלים).

כפי שנראה ברור, האזוטריות הפגאנית ספגה בנפשם של רבים מבני ישראל. לכן, החל סכסוך גדול בתוך חברה זו, בין המונותיאיסטים והמיסטיקנים הפגאניים. בין זה עשו השומרונים , שדחו את כל מה שהביאו כוהני הסנהדרין , ואמרו שרק חמשת ספרי הנביא (משה) של התורה היו קדושים, עד שניסו המנהיגים היהודים לגרש אותם מהיהדות, אבל הם היו קדושים. לא יכלו, כך עשו השומרונים – בעזרת רוב אויביהם של יהודי הסנהדרין – נגדם, מה שמגלה את אמונתם בסכנה הגדולה שנשקפת ממועצה זו, עד כדי כך שהשומרונים אסרו נישואים ליהודי סנהדרין .

מה שמעניין הוא שהשומרונים לא שיתפו פעולה עם הרומאים, והיו באותה רמת עוינות כלפיהם, כפי שהיו בעוינותם ליהודי הסנהדרין , בזמן שהם עזרו (נבוכדנצר) נגד הסנהדרין. . אמונתם של השומרונים התבססה על מונותאיזם, תורת הנביא (משה), תחיית המתים ויום התקומה, כמו כל דת מונותיאיסטית. בעוד השומרונים הסכימו – בעמדתם נגד כוהני הסנהדרין והתורות שבעל פה לכאורה – הופיע מעמד נוסף בתקופת שלטונם של הסלאוקים בשם הקבוצה (הצדוקים ), שהיו גם כמרים וסופרים, שהתעקשו לדבוק בחוק. פסיפס תורה ודחיית התורות שבעל פה.

מתוך התמודדות זו – ובנוסף לעמדות המוזכרות בתורת הנביאים מול הכהנים – ניתן לדעת את מידת חומרתן של תורות אלו שבעל פה המועברות למי שהכיר אותן, ורבים מהם חייבים. הוסתרו מפשוטי העם, כפי שהמועצה שהתקיימה בבולוניה בשנת 1631 לספירה החליטה פה אחד (מחק את הביטויים הפוגעים בגויים, ושאין להפיץ תורות הפוגעות בנצרות. נראה קרוב יותר למוח – על ידי קריאת הנתונים הללו – שאותן תורות שגרמו לעימות ההיסטורי העצום הזה – עד כדי חלוקה – אינן אלא אוסף של תורות מאגיות ( קבלה ) או ( קבלה ), שנלקחו מהטקסים של אמונה קסומה פרעונית, לאחר יציאת מצרים, שם נכתב בבבל. לכן, לא היה זה מוזר שתורה זו של סנהדרין כללה פקודות להרוג ילדים ונשים, לשרוף ערים וכפרים, ולייחס כל רע לנביאי ה’ וקדושיו, שפירושו שליטתם של כוהני הציוויליזציה ( קביליה ) בחברה הישראלית. אשר נשא את המסר המונותאיסטי של אלוהים, ולכן ההכרזה הסופית על המשיח הייתה תמימה של אלוהים מהכוהנים הללו (בשורת מתי 21) היא הכרח מונותאיסטי. גם משני הקדמות אלו, היה טבעי לשיח’ המקובלים (משה בן מימון) להגן על התורה בסנהדרין , בפרשנות, בפסיקה ובפילוסופיה, בספריו “אל-סיראג'”, “דברי התורה”. ו”מדריך למבולבלים”, ואפילו אם המקובלים ראו בו לאחר מכן “שייח’ החכמה”.

זה גם מוזר שמנהיג אלילי של תלמי , תלמי השני, מקשיב לעצתו של דמטריוס בנוגע להכרח בתרגום התורה ליוונית, שכן משמעות הדבר היא הגלובליזציה של המונותאיזם! אלא אם כן העם התלמאי היה מונותאיסטים, או היו בטוחים בפגאניות של התורה בסנהדרין . לכן, שבעים ושניים אפיפיורים יהודים התאספו בפארוס כדי לתרגם את התורה ההיא, בעוד שהספרים האחרונים תורגמו בתקופה הרומית.

בעיצומן של המהפכות הישראליות נגד הרומאים, התורה תורגמה ללטינית בתוך המאה הראשונה לספירה, שהייתה המאה שהייתה עדה, בנוסף למשפט ישוע המשיח, לחורבן ירושלים. לא ניתן להבין כיצד ניתן לתרגם ספר שנערץ על מי שכועס על האימפריה! . לפני כן אימצה יהדות הסנהדרין את מה שהתאים לאמונה הארית פרסית, שאפשרה למלכי פרס מבחינה פסיכולוגית וחברתית להגן על הכת הידועה לשמצה עולמית זו.

חברת בני ישראל, מהרגעים הראשונים של הופעת אנשי הנביא (משה) ממצרים הפרעונית, סבלה מהומה וחוסר ודאות, למעט קבוצת מאמינים שהיו צדיקים, אך הם נחלשו לא פעם. הם לקחו את ה”עגל” כאל והיו לא צודקים ^[391], אבל אחרי זה הם ידעו מה הם היו שוללו והתחרטו על כך אחרי ניסיון קשה ^[392].

גם המתווך המטפיזי הפרעוני העלה את רגשותיהם של הישראלים בחומריות ובישירות הפולחנית שלו, ולכן הם רצו להפוך את המתווך בין הבורא לנבראים – כפי שעשו הפרעונים המצריים – לעבודה אלילי ומיוצגת, ובו בזמן לקיים אינטראקציה עם טקס דתי בצורה חושנית, לא כפוף לחוכמה הבלתי נראית אליה היו רגילות הדתות האברהמיות ^[393].

אולי המניע החשוב ביותר של ההיסטוריה היהודית העכשווית או העתיקה הוא “המקדש ” , שבו יש מאמץ קדחתני לבנות אותו מחדש מבחינה היסטורית, לא ניתן לחזות את בונה המקדש האמיתי, או לדעת את מקור הקדושה של אדמתה, שכן דווח כי היא הייתה מקום מקודש לפגאנים לפני היהודים, בעוד שמקורות יהודיים מזכירים שדוד המלך התפלל בה, ושלמה החכם בנה אותה מצד שני, הפרסים והרומאים האליליים תרמו לבנות אותו מחדש מספר פעמים. מקורות יהודיים תיארו כיצד שלמה זימן את המהנדסים הגדולים מהעיר הפיניקית צור, וכיצד הוציא כמאה אלף טאלנטים של זהב ומיליון טאלנטים של כסף כדי לבנות אותו, בלי למנות את כישרונות הנחושת ושאר המתכות ו אבנים יקרות זה שווה ערך לעושר נפלא בעידן הנוכחי. הוא נבנה בסביבות 1005 לפנה”ס , ואז נהרס על ידי מלכי בבל בסביבות 424 לפנה”ס. בעוד שמקורות מסוימים מספרים שהיהודים שחזרו מהשבי שיפצו אותו , הוא נהרס שוב, אז הורדוס הגדול בנה אותו מחדש, למרות שהיה נציג המדינה הרומית הפגאנית, והוא היה אדומי , לא ישראלי! , ולמרות זֶה ( טיטוס ) מַנהִיג רוֹמִי תשמיד את זה בעבר . כשהצלבנים פלשו לירושלים, הפך אותה מלכם לארמון לתושבים, וסביבתה היוותה מחסה לחיות הבית שלו, עד שצלאח א-דין שיחזר אותה ובנה אותה מחדש. הוא גם הורה לפתוח את ירושלים לשלושים משפחות יהודיות. אז חזרו היהודים היום כדי להפוך אותו לסמל של ציוויליזציה ולאום, את מידת הקשר שלו לקיומה.

כפי שעולה מהבקשות המוזכרות בקוראן הקדוש על שפתות היהודים לנביא (משה) – עם יציאת מצרים הגדולה – כי הם החלו את עידן הפגאניזם המורכב והמורכב , המעורב באמונות המונותאיסטיות, ב. מהומה אינטלקטואלית ברורה, אז הם אימצו את ה”עגל” – שהוא (אפיס) הפרעוני – אלוהים ברגע שהם עברו ממצרים והיעדרו של הנביא (משה) לכמה לילות, למרות שראו את זה. נס קריעת הים. העגל תמיד היווה את החוליה המקשרת בין שלוש הדתות ( פרעונית, יהודית ורומית), שכן יש כתובת במוזיאון הבריטי משנת 295 לספירה, בתקופת שלטונם של מקסימיאן ולריוס , המייצגת את מנחת הקיסר . זבחים לעגל ( בוצ’יס ). בסביבות שנת 515 לפנה”ס, היה ליהודים מקדש באלפנטין , שבו קדשו האלים ( ענת ) והאלים (אשימה) , יחד עם האלוהות (יהוה).

מה שניכר מהרצף הזה במהומה של ההיסטוריה הוא שהיהודים הגיעו לשלב מסוכן, מעורפל, בו חדר הקסם לזירת האמונות הדתיות, ונוצר בלבול בקרב אחוז ניכר מהאנשים בין מהי דת אמת. ומה זה קסם ^[394]. היהודים החלו לא להבחין בין המטאפיזיקה של פרעה לבין עולם העריצות, עד שהם הכחישו את הניסים הברורים והמסנוורים של הנביא (ישו) ואת הבשורה המשמחת שלו על הנביא (מוחמד) אחריו ^[395]הסטייה שלו ^[396]. אבל בני ישראל לא היו כולם כופרים, כפי שעולה מן הנרטיב ההיסטורי, וזה מה שמתגלה גם מהסערה בעמדותיהם, ומה שמתגלה מההתייחסות בקוראן הקדוש בביטוי “ אז אלה שלא האמינו אמרו, כאשר המאמר “מ” פירושו “חלק” או “חלק” כדי לציין שהם שתי קבוצות, כופרים ומאמינים ^[397].

לפיכך, טבעי היה לראות את בני ישראל מאשימים את הנביאים שהם קוסמים, שכן יהודים אלו החלו לחשוב על המוח הפרעוני, המבלבל בין המניפולציה הפיזית הנגרמת על ידי יצורים בלתי נראים לבין כוח הבורא המתרחש בידיים. של נביאיו, כך שניתן היה לראות כיצד פרעה הסתמך על מנגנונים בשילוב עם גיאומטריה כדי לחקור את עניין אלוהי הנביא (משה), תוך התעלמות מהמשמעות הבלתי-חומרית של הבורא ^[398]. תפיסה חומרנית זו של המטאפיזיקה, שאנו יכולים לכנות “מטפיזיקה חדשה”, או “מטפיזיקה פרעונית”, הפכה להתגלמות המוח הכוהני של החברה היהודית, במיוחד לאחר גניבת הכהונה הזו על ידי הפרעונים המיסטיים.

היה צורך שהנס האלוהי יתרחש בבריאת המשיח (ישוע בן מרים ), כשם שהיה הכרחי לשושלתו המכובדת בין בני ישראל, כמו גם לניסים הגדולים שבידיו, במונחים של היכולת להחיות ולדעת, ברוך ה’, לאחר המהומה הזו שחוותה החברה הישראלית ^[399]. פסוקים ברורים אלו על הנס בידי (ישוע) המשיח – בנוסף להולדתו המופלאה גם כן – חושפים את העומק שאליו חדר הקסם לחברת הכוהנים של בני ישראל, ואת המידה שבה שלטו היהודים מדעי הקסם, וכיצד הם פיתחו את המערכת הפרעונית, כך שהמנחות שלהם היו גדולות, הקורבנות הללו היו הרג נביאי אלוהים ^[400].

הוא מה שמסביר את חזרתם של חלק מבני ישראל לעבודת אלילים עם מותו של (יהושע בן נון), שומר הנביא (משה ). המקדשים שלה, והפולחן שלהם במותו של הנביא (שלמה), כאשר ממלכתו הייתה מחולקת לשני חלקים בחלק הצפוני של ישראל יש עשרה שבטים, בראשות ירבעם בן נבט , ובחלק הדרומי של יהודה יש את. שבטי יהודה ובנימין בראשות רחבעם בן שלמה. ממלכת ישראל, בראשות ירבעם , הפכה לפגאנית, עד שפרצה קרבות בין שני החלקים.

אך לאור רוח פרעונית חדשה זו בעלת אופי יהודי, התרחשותם של עימותים אלימים בין הקהילה היהודית במדינותיה, האמירויות והקבוצות שלה, ובין הפרעונים וצבאותיהם, או עם הפרעוניות העולמית החדשה (הרומאים), ניתן להצדיק על ידי הגדלת המחקר על עומק האזוטריות המשותפת בין שלושת הצדדים הללו, כמו גם על עומק ההיסטוריה שלהם, לדעת את מידת האפשרות לשנות מוקדי השפעה, או להבין את מנגנון השליטה והכוח . אבל נראה שהחברות הללו לא היו ברורות באזוטריות שלהן, שכן אותו עולם קסום הוגבל ל”פשוטי העם”, כולל פוליטיקאים בכירים, אנשי כספים וצבא, ובכהונה הדתית, כך שהסכסוך ביניהן היה תוצאה של הזרם החברתי והפוליטי הכללי הרווח. ייתכן גם שהקונפליקט יתעורר בין קבוצות מאוחדות מצד אחד, ובין קבוצות פגאניות בצד השני, ואין זה מונע את משיכתו של האחר הדומה לדומה לו בחברה היריבה למרות המלחמה והקונפליקט.

באשר לשנים הראשונות של יציאת מצרים, העניין היה לא יותר מאשר תוצאה של העוינות ההיסטורית בין הפרעונים והחיקסוס , שנגדם נספרו בני ישראל ודאי שהפרעה (מרנפטה בן רעמסס ב) במערכה שלו נגד מחוזות אסיה לא היה הרבה כבוד לנוכחות הישראלית.

אבל המוזרות טמונה בהחזרת היחסים בין מצרים הפרעונית לשתי ממלכות (בית עומרי ), שהיא (ישראל) בתורה, ו (יהודה). היה צפוי שלממלכה פגאנית כמו ישראל יהיו קשרים לפרעוניות המצרית, והיא היווה איום על הממלכה המאוחדת בירושלים (יהודה), ולכן האשורים – לבקשת מלך יהודה ( אחז בן יותם ) – פתח במסע משמעת גדול נגד (בית עומרי ), בשלטון המלך האשורי ( תיגילת ). בלשר השלישי) הפיל את מלכה (פקה), והותיר רק את העיר שומרון ליורשו (הושע). ואז (אשור) חזרה במסע נוסף בתקופת שלטונו של ( שלמנסר ) למצור (שומרון ), והשלימה את כיבושה בתקופת שלטונו של (סרגון ב’), כדי להפיל לחלוטין את קיומה של ממלכת (בית עומרי ).

אבל ממלכת יהודה גם לא צייתה לציווי של נביאה ( ישעיהו ), ולכן מלכה (חזקיהו) נקשר עם מצרים הפרעונית, בתקופת שושלת נוביה העשרים וחמש, שהיא המשפחה שדבקה הכי הרבה במצרים העתיקה. הדת הפרעונית בפגאניות שלה, שכן היא כבשה את כל מצרים בתואנה של החזרת הדת הפרעונית. הנביא ( ישעיהו ) הזהיר את מי שמחפש עזרה מאותם פרעונים שהוא מחפש תמיכה כספית ארצית, לא אלוהית ^[401]. לכן, המלך האשורי ( סנחריב ), יורשו של (סרגון), פתח במסע נגד הממלכה המרדנית הזו, ולמרות שפרעוני מצרים שלחו צבא לתמוך בממלכת (יהודה), סנחריב הביס אותם, ולאחר מכן חילק הרבה. של ארצות הממלכה היהודית בין ממלכות סמוכות אחרות הנאמנות לסמכותו. האשורים עזבו את הממלכה הזו קרסה, ושולם להם מס. אבל (יהודה) חזר למרוד שוב נגד פקודותיו של אלוהים , אז הוא לא ציית למצוות נביאו (ירמיה), אז הוא התחבר שוב לפרעוני מצרים, וניסה להתנתק מסמכותם של הכשדים, יורשיהם של המדינה האשורית, אז (נבוכדנצר השני) פתחה במסע כדי להטיל עליהם משמעת, וצרה את ירושלים, שם מת מלכה במהלך המצור, יהואקים ירש את בנו יהויכין , שנאלץ להיכנע, ולכן מינה נבוכדנצר את המלך צדקיהו – יהויכין. דוד – במקומו. אולם, ( צדקיהו ) חזר להיכנס לברית שהקים פרעה המצרי (חופרה), למרוד ב(נבוכדנצר), והנביא (ירמיהו) התערב שוב, כדי להניא ( צדקיהו ) מרצונו הזה, אבל המרד הפסיכולוגי. הוביל למרד מדיני, אז הוא התרגז נבוכדנצר בעצמו, כשהוא מצור על ירושלים, אבל פרעה של מצרים (חופרה) שלח צבא לתמוך בממלכת יהודה, אז הבבלים הכשדים נסוגו מירושלים כדי לפגוש את המצרים. היהודים חשבו שהניצחון הוא שלהם, והם לא קיבלו את עצת הנביא שלהם (ירמיהו שהודיע להם על אשליה של אמונה זו, אז הם כלאו אותו, בפגאניזם נסתר מסוכן, אבל הפרעונים הובסו על ידי ה). הבבלים, אז הבבלים חזרו למצור על ירושלים, והפילו את ממלכת (יהודה).

התוצאות של כל מסעות אשור ובבל אלה היו ארבעה דברים חשובים:

הראשון: השבי של מספר רב של יהודים בצפון ובדרום עיראק ניתנה להם ההזדמנות להימלט מהלהט האזוטרי של הפרעונים, שהובל על ידי מנהיגי הכהונה הפוליטית, מה שהפך את היהודים הגולים הללו לאחד הראשונים. כתות שהאמינו מאוחר יותר בישוע המשיח.

שנית: בהירות ההבדל בין הקהילה הנבואית שבין בני ישראל לבין הקהילה הכהונה הפוליטית.

שלישית: פוליטיקאים עיראקים התוודעו לקהילה הנבואית הישראלית ותקשרו איתה.

רביעית: הגירת קבוצות מהכהונה של הפוליטיקה היהודית הפרעונית לכיוון אירופה וצפון אפריקה, בתקופה ההיסטורית 800 – 586 לפנה”ס.

למרות שהסטייה והשבר נראו ברורים בחברה היהודית מאות שנים לפני הולדת ישו, הביוגרפיה של ההיסטוריון המהסס ( פלביוס) מספרת גם את סיפורו של יוסף בן מתתיהו ) איך היו אנשים בקרב היהודים שהיו נאמנים יותר למדינה הרומית מאשר ליהדות, שכן הרומאים מינו אותו למושל הגליל, לאחר ביקורו ברומא בשנת 63 לספירה, אז הוא לחם לצד הרומאים בתקופה של טיטוס , ואסביאן העניקו לו את התואר אזרח, אבל החלק השני של היהודים עדיין שמר על המאפיינים של מסופוטמיה, שם נהגו להדליק מדורות בלילה כדי להדריך מטיילים, ולהזמין אותם לאירוח ולכבוד. עשו הערבים, כדי לרומם את כבודם ולשמור על תהילתם ^[402]. מכאן, ידוע עד כמה עמוק היה השבר בתוך הישות היהודית, בשל השוני ששרר ביניהם באמונתם הפילוסופית לאחר יציאתם ממצרים הפרעונית, שם הפכה האמונה להתנהגות ולחזון חיים.

התקופה הקשה ביותר עבור היהודים הפגאנים הייתה בתקופה 800-700 לפני הספירה, שהייתה אותה תקופה בה עזבו משפחות פרעוניות גדולות את מצרים, כאשר המשפחות הלוביות השתלטו על השלטון, ולאחר מכן השושלת העשרים וחמש של נוביה, אז היא הייתה עדה גם להגירה של מספר רב של משפחות האזוטריות האליליות שעמדה בראש הפוליטיקה והכהונה ב(בית עומרי ) או בישראל, וזו אותה תקופה שהייתה עדה להקמתה של (רומא). שנת 752 לפני הספירה, כך שלא ניתן לשלול שהקשר בין אירועים אלו הדוק, במיוחד עם קיומו של קשר האמונה האזוטרי שהוכח לעיל, ואכן היהודים היו נוכחים במספרים גדולים בבירה רומא, תחת שלטונו של (נרו), שאפשר לו להאשים אותם בשריפת העיר, ואין זה מותר שהם עשו זאת, למרות כל ההאשמות במחלה פסיכולוגית שהופנתה כלפי (נרו), שרוצה להטיל עליו אחריות לשריפה. העיר, כי זה לא הצדקה משכנעת לקיסר לשרוף את בירתו הגדולה.

היהודים נותרו מעגל של ערפל, מפוצל במחשבה ובהתנהגות עד להופעתה של הנצרות, כשיהודי הפזורה האמינו בה, בעיראק, בצפון אפריקה ובכמה מדינות אחרות, בעוד שהיהודים ( סנהדרין ) נשארו כ מקור העוינות כלפיו ביהדות, החל מבית המקדש. אחר כך השתנה המצב, כשיהודי המקדש או ( סנהדרין ) הפכו לאלה בגולה, ויהודי הפזורה לשעבר התיישבו בארצות מולדת שהאמינו בנצרות.

התורה המעוותת ופרשנותה (התלמוד) סגרו את הדלתות בפני כל מי שרצה להצטרף לעם ה’, בצורה הברורה ביותר של גזענות, שמשמעותה הרצון לסגור את תיק המונותאיזם, לולא התערבותו של ההשגחה האלוהית באמצעות הנביא (שלמה).

 

 

 

באשר לבית המקדש, או “קודש הקודשים”, הוא תפס מקום בולט ובולט בתרבות היהודית, שכן הם ראו בו את מרכז העולם, והדרך לטהר את היהודי מחטאים היא היקרה ביותר דבר אלוהים ברא, וערכו דומה לערכם של בני ישראל, כפי שנברא לפני בריאת היקום. הוא אפילו היה נתון להרבה מהרעיונות האוניברסליים של הרבנים , והתרבות הפופולרית והפקידותית היהודית זוכרת ללא הרף את אירוע הריסתה, וכולם מתפללים לזרז את בנייתו מחדש.

המקובלים ניסו להעסיק את בית המקדש בטקסים ובסמלים שלהם באמצעות תורת ( קבלה ). הציונים גם ניסו לנצל אותו כדי לתמוך בפרויקט הפוליטי הציוני, בטענה שהיסוד של קבוצתם הוקם עם הריסת המקדש, ושמדינת ישראל היא “המקדש השלישי ” [403].

כמה מקורות הזכירו כי נירון הטילה את האשמה על שריפת רומא על הנוצרים, אולי משום שהם היו, בשלב מתקדם זה של ההיסטוריה שלהם (64 לספירה), חלק מהשיטה המונותיאיסטית היהודית, שהואשמה – בשל כמה מכמריה. בעל היסטוריה קונספירטיבית – של תזמורת פשעים רבים, לא פחות מהריגת הנביאים. אולי הכוהנים היהודים – שהיו להם קשר מיוחד עם הפגאניות הרומית – הם אלו שבדו את האירועים הללו כדי לפגוע בנוצרים שהיוו סכנה גדולה לפגאניות היהודית החדשה.

האירועים שבאו בעקבות השריפה של רומא היו עדים למה שדמה לרצח העם של נוצרים ברומא , שם נידונו למוות במספרים עצומים, באמצעים הנוראים ביותר, חלקם נצלבו, אחרים נעטפו בעורות של בעלי חיים גדלו לכלבים משתוללים בתיאטרון הרומי, בעוד האכזריות הגיעה לשיא כאשר צוירו נוצרים טופלו בזפת ושמן והוצתו בגני רומא בלילה.

לגבי ( דומיטיאן ), הוא ראה בהתנצרות פשע, והוא גזר גזר דין מוות על נוצרים, כולל קרוב משפחתו, הקונסול ( פלביוס קלמנס), והחרים את הכסף של כמה מהם, והרחיב את רדיפת הכנסיות. של אסיה הקטנה, בזמן שהוא השליך את הקדוש (יוחנן האוונגליסט) לשמן רותח ברומא. הקיסר טראיאנוס ראה בנצרות דת אסורה, וראה בהתכנסויות חשאיות האסורות על פי חוק. היהודים ניצלו את החקיקה הזו במהלך שלטונו. הם האשימו את שמעון, הבישוף של ירושלים , והוא נידון לצליבה בן מאה ועשרים שנה. אותו דבר קרה לבישוף של אנטיוכיה ( איגנטיוס ), והוא נשלח לרומא והושלך אל חיות הבר.

למרות שההבחנה בין שתי הקבוצות – יהודים ונוצרים – נעשתה נפוצה בסביבות שנת 150 לספירה, הרדיפה הרומית של הנוצרים נמשכה בכוח, וכופה את הדת הרומית, שלא נכפתה קודם לכן על היהודים בצורה זו המחלוקת עם חלק מהיהדות הייתה לכאורה פוליטית, בעוד שרומא עסקה בחיוב ביהודי הסנהדרין . פקודותיה של רומא קבעו שעל הנוצרים לכבד את האלים השומרים על האימפריה, להקריב קורבנות לאלילים ולהאמין בפולחן הקיסר עצמו.

אפילו ברמת הפילוסוף והקיסר האינטלקטואלי כמו אורליוס, העימות לא פחת, אלא עבר מהפללה המשפטית של הנצרות להפללה הפילוסופית של קיומה. הוא איים בגלות. בתקופת שלטונו – שבמהלכו התפשטו אסונות טבע בתוך האימפריה – יוחס הדבר לחטאי הנוצרים ולהתעללותם באלים הרומיים, ולכן הם היו נצורים מבחינה חברתית ופוליטית. היו רדיפות נרחבות בליון בשנת 177 לספירה.

בתקופת שלטונו של ספטימיוס סוורוס ניתן לראות סתירה, החושפת את קיומם של שני סוגי נצרות, בדומה לשני הטיפוסים שאליהם נחלקה היהדות בעבר למרות שהיו כמה נוצרים בחצר הקיסר הזה, כמו למשל שלו רופא ( פרוקולוס ), הוא הוציא צו האוסר על נוצרים לקרוא ל… דתם והטפה של מה שנאמר בה כתוצאה מכך, נוצרים במצרים ובצפון אפריקה היו נתונים למעשי טבח רבים, במיוחד בקרתגו בשנת 203. מוֹדָעָה.

באשר למקסימיאן, שאיפשר לעם להשתתף ברדיפת הנוצרים, הוא הפנה את כעסו כלפי הבישופים הבכירים, עד כדי כך שיחסו לנוצרים תואר כברבריות אכזרית. בינתיים, דקיוס החליט בשנת 250 לספירה שמי שמסתפק בשמו של נוצרי ולא מקריב קורבנות לאלים הפגאניים יהיה נתון לרדיפה זהו חוק שאותו אישר ולריאנוס מחדש בשנת 257 לספירה. הוצאות להורג של מאמינים נוצרים עיכבו את הסיכויים להגיע להסכם. דקיוס רצה להחזיר את הדת האימפריאלית הישנה, ולכן השליטים האזוריים ניצלו גזירה זו והחלו להכפיף את הנוצרים לסוגים הגרועים ביותר של עינויים ועינויים, עד שחלקם נחלשו והקריבו קורבנות לאלים הפגאניים, אך רבים העדיפו. מאסר או מוות על כך, ובין אלה היו ( מרקוריוס ) ו ( פביאנוס מרומא ) ו(אלכסנדר מירושלים ).

בעוד שלטונו של ולריאן היה סותר כמו שלטונו של ספטימיוס סוורוס , מכיוון שחצרו כללה קבוצה של נוצרים, הוא הוציא צווים פליליים נגד הציבור הנוצרי, החליט להוציא להורג בכירי דת נוצרים, והחרים את רכושם של העשירים ואת התארים. של אבירים ואצילים מהם , תוך גניבת כספים של נשים וילדים נשואים הם נלקחים לעבוד באחוזת הקיסר כעבודת עבדות. בין אלה שנהרגו במהלך שלטונו היו סקסטוס השני, בישוף רומא, וקפריאנוס , בישוף קרתגו.

כשאורליאן הגיע , הוא הוציא פקודות להרוג נוצרים שוב, למרות תקופת השקט הפשוטה יחסית שלפניו. ירש אותו קבוצת קיסרים שתקופתם הייתה שקטה לעומת שלטונו, עד לבואו של דיוקלטיאנוס .

הנצרות נכנסה לקונפליקט חומרי לא שוויוני עם הפגאניזם הקדום של הרומאים, ותמונות המוות היו נפוצות ונפוצות בקרב מאמינים נוצרים, שנכנסו לעידן הקדושים, כדי להתעמת עם העריצות הגדולה הזו. המלחמה של הפגאניות הרומית נגד הנצרות השלווה הייתה ההרסנית ביותר, הארוכה ביותר , והכי מעכבת את התפשטותה ^[404].

הרומאים ראו בנצרות אמונה תפלה , אי דת, דת נבזית שלא ראויה להסתכל עליה – לפי החזון שלהם – ולכן הם עמדו בפני התפשטותה כאסורה רשמית. לפי הדיווח של טרטוליאנוס , הביטוי שהופנה לנוצרי הפך ל”אין לך זכות קיום “.

הפרספקטיבה הדתית – במובן הפילוסופי – לא הייתה הדבר היחיד שהניע את ההסתה והדיכוי של הנצרות, אלא היה המניע התועלתני של ניצול הדת, כמו המניעים של דמטריוס הצורף באפסוס, וגם המניעים של זה. מכשפה בפיליפ, שם מסביר המושל ( ביטיניה ) שנקרא (פליניוס הצעיר) בשנת 100 לספירה בדיווח לקיסר כיצד התפשטות הנצרות והגידול במספר חסידיה גרמו לירידה במספר מנחות לאלים, שמשמעותה ירידה בשוק הזהב, הקטורת וכו’, וכן ירידה קשה בעבודת הסיבים והכוהנים.

הנוצרי נחשף לסמכות, כיוון שסבל מהפרדה מהשפה הפגאנית של החברה, מהשוק האלילי שלה, מהחגים האליליים שלה, מהמשפחה הפגאנית שלה ומהטקסים הקהילתיים שלה, לכן, הוא סבל בכל נשימה ובכל צעד.

בין הסיפורים שאוסביוס מזכיר הם אלה שמספרים על מות הקצין מרינוס בקיסריה , שם נקרא לקידום לדרגת centurion, אך עמית שלו קרא תיגר עליו והאשים אותו כנוצרי, כך נתן השופט. מרינוס שלוש שעות לבחור בין התנ”ך לחרב אז הוא בחר בתנ”ך, ומת קדוש מעונה.

בשלב היסטורי מאוחר, בסביבות שנת 306 לספירה, שהספיק לממש את המשמעויות הפילוסופיות, הקוגניטיביות והרוחניות של הנצרות, ביקר הקיסר מקסימיאן בקיסריה, ביום השנה להולדתו, ובמנהגם האכזריים, הסדיסטיים והדתיים הללו. קיסרים באותו זמן, הוא החליט להקריב קורבנות אדם כדי להיבלע על ידי חיות טורפות, אז הוא הביא שני אנשים, אחד מהם היה נוצרי הוא ( Agabios ), והשני הוא פושע ורוצח פגאני, אבל הוא שחרר את הרוצח, העמיד את הנוצרי ללעג פומבי, אחר כך השליך אותו לדוב רעב, ומשלא מת, השליך אותו לים.

בליון ובווינה הגיע העניין עד כדי מניעת כניסת נוצרים לשווקים ולמרחצאות ציבוריים, בתקופת שלטונו של אורליוס, על ידי הסתה של הציבור האלילי והשארת העניין בידיהם, עד כדי כך שהציבור החל לענות את הנוצרים ולהרוג. אותם, ואז השליכו את גופותיהם בנהר הרון. בזמן שבתיהם של כמה נוצרים נשדדו ונשרפו. באחד המשפטים המוזרים של איש דת נוצרי באיזמיר בשם פוליקר , אישר השופט את רצונות הציבור האלילי כפסיקות משפטיות כאשר הם קראו לשרוף את האיש, השופט אישר זאת, אז הם אספו עצי הסקה לקראת כי מיד.

הרומאים רדפו נוצרים במצרים , וראו בהם איום על בטחון המדינה, משום שלא השתתפו בביצוע טקסים ובקידוש פסלי קיסרים. הרדיפה שלהם במצרים החלה באופן שיטתי בתקופת שלטונו של ספטימיוס סוורוס ) בסביבות 193-211 לספירה, והגיע לשיאו בסוף עידן דיוקלטיאנוס, בסביבות 284-305 לספירה, שזה מה שהכנסייה מכנה “עידן האנוסים”.

הקריאה הנוצרית העכשווית של תקופת הרדיפה הגדולה, המכוערת והקשה ביותר בתולדות הנצרות בתקופת שלטונו של דיוקלטיאנוס אינה מבוססת על בחינת ההיגיון הרציונלי, אלא היא קריאה הרואה שתי תקופות של סובלנות ורדיפה, של א שינוי בעמדות פוליטיות, של הבדל בין המזרח למערב במקרה. אבל זה לא המקרה, שכן… דיוקלטיאנוס יצא עם הפקודה להשמיד את הנצרות מתוך החדר הקדוש בבית המקדש הוא היה האיש שבארמונו החזיקו נוצרים בעבודות רבות, בעוד חתנו ( ג’רליוס ) היה עובד אליל קנאי, והוא היה הבעל. של ולריה, בתו של הקיסר, שחלקם ראו בה את אמה ( Prisca )! . הרשת הזו, ששרפה מאוחר יותר נוצרים, מעולם לא האמינה בנצרות כלל, אבל היא התחילה בפרויקט חדש, כשהביאה את הנוצרים למה שהגיעו הפרעונים עם היהודים, כשהפכה חלק מהם ליהודים פגאניים, בראשות הכהונה האפלה בסנהדרין , כמו כן, הנצרות הפכה לשני חלקים, אחד מהם הביא על הכהונה החדשה שנוסדה על ידי פאולוס.

פרויקט זה מחייב את השמדת כל הקבוצות הנוצריות שעדיין מאחדות את אלוהים, ושימור הקבוצות ( פאוליסטיזם ), שיעבדו את הדת הרומית החדשה, המבוססת על פגאניזם ( פאוליסטיזם ), שניתן לקרוא לה הגרסה המעודכנת של הדת הרומית החדשה. הדת הרומית הישנה, שהייתה גם גרסה מעודכנת של הדת הפרעונית העתיקה.

 

באשר למבנה הפיזי כביכול , שאותו מכנים המוסלמים “מסגד אל-אקצא”, ושהיהודים היום טוענים לבעלותו, כשריד למקדשם, ישנם אירועים ועובדות מוזרות ותמוהות שהוצאו על ידי שליטים מוסלמים – ב. בעד תוכניות יהודיות – שמעוררות תדהמה. האדם הראשון שיצר את האשליה מבחינה היסטורית היה הח’ליף (עומר בן אל-ח’טאב ), כאשר תכנן עבור המוסלמים – עם כיבושו של (ירושלים) – מסגד על הסלע הדרומי של מסגד (דוד)! בזמן שמסגד דוד היה בצפון!! בעצת היהודי המומר (כעב אל אחבאר), שהתלווה אליו בטיול [405], ושהיה רשמית המופתי הרשמי של המדינה, למרות נוכחות האליטה של המלווים, בעודו הבטוח ביותר במדינה. הח’ליפות של (עומר)! . עד לתקופתו של הח’ליף האומיי (עבד אל-מאליק בן מרוואן ), שבנה את מה שמכונה הכיפה המתומנת הצהובה המפורסמת היום, “מסגד אל-אקצא” זה היה חיזוק לאשליה ש-(. עומר בן אל-חטאב) החלה [406]. בעוד (סאלח אל-דין אל-איובי) היה הראשון שנתן אישור ליהודים לחזור לקרבת “מסגד אל-אקצא ” , בהתערבותו של הרופא המקובל היהודי האישי שלו (מוסא בן מימון) [407]. אז הגיע הח’ליף העות’מאני (סלימאן המפואר) בשנת 1536 לספירה כדי לתת ליהודים פירמן, לפיו הם הורשו להתפלל ליד מסגד דוד המקורי [408].

לארבעת הגברים היה מאפיין משותף בהיסטוריה האנושית, שכן כולם היו עוינים מאוד למשפחת הנביא (מוחמד), ואלימים עם השיעים ממשפחת הנביא. שני הדברים הללו יחד פותחים פתח להטיל ספק במניעים האמיתיים מאחורי התנהגותם של ארבעת האנשים הללו, במיוחד מאז שהתקשורת הרשמית הפכה אותם לפסגות ההיסטוריה, בעוד שהכסף הקבלי העכשווי [409]מחזק את הרעיון להעלות את מעמדם ולמחוק את מעמדם. תקלות. אף אחד לא יכול להתעלם (עומר) מעמדה שלו לגבי בתו של הנביא (פטימה אלזהרה), שבירת הצלעות שלו, שריפת ביתו של (עלי), שומר הנביא, דיכוי השיעים שלו בקרב (עלי). החברים, ועמדתו על הנבטים של עיראק, המוסלמים והנוצרים. מספיק ל(עבדול מאליק) שהוא נסיך השוחט והקצב (אלחג’ג’ אלתכאפי ), ואבו (אלוואליד) שאמר כשקרע את הקוראן הקדוש (האם אתה מאיים). כל עריץ עקשן הנה אני, עריץ עקשן *** אז כשאתה פוגש את אדונך ביום הדין, אמור, הו אדון, תקרע אותי מאל-וואליד). באשר (סאלח אל-דין אל-איובי), הוא התעלל בשיעים של עלי ואל-זהרה פטימה, אחד הפאטימים במצרים והלבנט , עד שהשמיד רבים מהם, אומרים שהוא חתך את הבטן של נשים בהריון שהיו שיעיות של עלי. סולימאן המפואר פלש לאדמות השיעיות בצורה מאורגנת, הגביל את פרנסתם, וארצו פלשה אליהן ללא הרף וכופה עליהן את חוקיו ואמונותיו.

השורה התחתונה היא שארבע אלו היו הסיבות החשובות ביותר לחזרת היהודים לשלוט בבית המקדש, והסיבה החזקה ביותר לאשליית התקשורת והמוח האיסלאמי והערבי כיום לגבי המציאות של מיקומו של אל-אקצא. מסגד, שלדעתם הוא “הכיפה הצהובה”, וזה מה שהיהודים הסכימו והותירו להם.

 

 

 

ההכרזה הסופית של ישו: החברה הרומית הייתה החברה היחידה שמצאה הרמוניה התנהגותית וברית פוליטית עם הכוהנים היהודים הסוטים, אחרי החברה הפרעונית. לכן, היהודים המושחתים בעידן הרומאים נהנו ממה שנראה כמו יחס טוב. בניגוד למה שקרה ליהודים שנותרו רחוקים מפגאניות. עד שהגיע העניין לגזר דין המוות של ישו (ישו ), על פי החקיקה היהודית וההוצאה להורג של רומא.

הדבר השני הוא שהמדינה הרומית טבחה מאות נוצרים אמיתיים, אבל אז היא פנתה לפתע לנצרות, בלבוש פגאני ופילוסופיה טריניטרית, לשחוט גם נוצרים מונותיאיסטים בטענה של חילול השם! . הפרדוקס הזה זהה לזה שחוו האויבים היהודיים המסורתיים של ישו , כמו פאולוס, שהפך להיות חסיד של הנצרות, אבל זו הייתה הנצרות הרומית הפגאנית עצמה .

כשהמשיח בא אל בני ישראל, הכוהנים שלהם האשימו אותו בכישוף וניסו בכל כוחו לחסל את המסר המוסרי שלו ^[410]. ברמה מאוד נמוכה זו, אליה הגיעו האנשים המשפיעים, האליטה ובעלי הממון בחברה של בני ישראל, היה צורך להציל את שנותרו מהם המחויבים מלידה לדת הראשונה, ו הם היו רבים, בנוסף להכרזה רשמית על הסטייה של האליטה שלהם, ושהם לא מייצגים עוד את חוק האדון. עניין זה היה צריך להיעשות בידיו של אדם רגיל , אלא על לשונו של נביא אלוהים. אבל נביא זה – כדי לשכנע את קהילת בני ישראל – היה צריך להביא נסיבות ומאפיינים מופלאים, ולסנוור את עינם החומרית של בני ישראל. לישוע המשיח היו מאפיינים שאיפשרו לו להטיל ויכוח על החברה של בני ישראל ולהביך את האליטה שלהם. לידתו המופלאה עלתה על הרבה ניסים , שושלת המלוכה שלו לדוד וחסותו ממשפחה נבואית . שלוש הנקודות הללו סיפקו סיקור הולם מאוד למהלך של ישוע לחשוף את הכוהנים של בני ישראל ולהסביר את סטייתם, ומנעו מאף אחד לא להאמין בו. תפקידיו העיקריים של המשיח היו קשורים בהכרזה על “נטילת דגל האמונה” מידיהם של הכוהנים של בני ישראל, בהכרזה על הסטייה של החברה הישראלית, במיוחד של האליטה הכוהנית , בהצלת המונותאיסטים מילדי ישראל, מפרידים אותם מהשיטה היהודית , וסוללים את הדרך להקמת חברות מונותאיסטיות אחרות, נושאות את דגל האמונה והמונותאיזם ומקלה על הגזמה של החומרנות שהכריעה את ילדי ישראל והעולם .

על ידי בחינת משפטו של ישוע המשיח עצמו נגד הכוהנים היהודים הסוטים בבית המקדש, בטרם נשפט על ידי הרומאים, ניתן לדעת את מידת הסכנה הפנימית והעולמית שאליה הגיעו דוברים אלו בשם ה’. הוא בא מאשר את התורה, והבטיח שליח שיבוא אחריו, והפגין ניסים, אבל הכוהנים היהודים אמרו שמה שהם ראו ממנו לא היה אלא קסם, והם רצו מאוד לחסל את המסר האלוהי שלו ^[411].

הבשורה הנוצרית הייתה בעיקרה החזרה של היהודים לעולם הרוח, ושבירת תבנית החומריות שחדרה לגופם, שהפך חסר נשמה ^[412]. בעוד הניסים של המשיח היו פיזיים, לעתים קרובות קשורים לגוף, כדי לעמוד בקצב המצב היהודי החדש הזה, כמו בנס חמשת כיכרות הלחם שבהם האכיל חמשת אלפים בני ישראל לפני שנכנס למקדש כדי להכריז על הודעתו הסופית ^[413].

הנביא (ישוע) היה מודע היטב להגותם של בני ישראל ולפילוסופיה החדשה שלהם, אז הוא רצה להרשים אותם ולהתריע בפניהם על מה שעומד לבוא, “אכן, זה הנביא שבא לעולם ^[414],” וישוע ידע, “הם עומדים לחטוף אותו כדי להחיות אותו למלך)), תגובתו הייתה, “הוא חזר להר לבדו . ^[415]הוא ניסה – באמצעות דרשת מוסר – להוציא אותם מהעולם החומרני אליו הביא אותם הכוהנים והעשירים ^[416]שלהם יהודים והחזירו להם את רוחם שאבדה להם, כדי להביא אותם לאווירה המוסרית הנשגבת של הדת. במקום זאת, הם שמעו מושגים חדשים כמו הקרבה וקדושת קדושים ^[417], וזה מה ששונה מהמחשבה הישראלית העתיקה ^[418]. (ישו) בא ותנאיהם של בני ישראל היו מושחתים ומושחתים ביותר , אמונותיהם התנוון, והחומריות השתלטה עליהם, עד כדי כך שהם הפכו את המקדש לשוק של כסף. מחליפים ורובים, ומועדון למירוץ יונים אז הוא גירש אותם ממנו, והאשים אותם בכך שהפכו אותו למאורת גנבים ^[419], ואמר להם שהעונש השני מגיע אליהם על השחיתות השניה שלהם ^[420]. אחר כך הלך המשיח (ישוע) לבית המקדש, שהוא סמלם של בני ישראל בירושלים, כדי לבשר את ההודעה האחרונה לבני ישראל, אך קודם כל היה עליו למחות נגד המנהיגים והכוהנים של ירושת הסטייה הזו. רוצחי הנביאים בשם הדת, אז שאלו אותו על הטיעון שלו, כלומר הם לא בחרו בו הוא הביך אותם כששאל אותם על הטבילה של (יוחנן), מאלוהים או מהם? אם אמרו “מן השמים” ולא הלכו אחריו, היה הדבר מביך, ואם יאמרו “מן העם” היו נבוכים מהעם הרואים (יוחנן) נביא, אז אמרו “אנו לא יודע”, אז אמר להם שהוא גם לא יסביר להם את טיעונו. הוא נתן להם דוגמה דומה למה שהם תובעים הנהגה וכהנה עם שני בנים, שאחד מהם סירב לפקודת אביו לעבוד בגידולים אך הלך לעבודה אחר כך, וזהו המקרה של נואפים וחוטאים, והשני אמר. הוא התכוון לעבוד אבל הוא שיקר ונשאר ולא הלך, וזה המקרה של טוענים לכהונה סוטים מי מהם הגיב לצו אלוהים? ^[421]אחר כך הסביר את האמת על המנהיגים והכהנים הללו לעם, שהנואפים והחוטאים טובים מהם כי הם חזרו בתשובה והאמינו ב(יוחנן), והמנהיגים והכהנים הללו לא חזרו בתשובה ולא האמינו ^[422]. אחר כך הוסיף להם פתגם נוסף השורף את העלים שלהם, ולכן נתן להם דוגמה של עבדים המפרים את פקודות אלוהיהם והורגים את נביאיו, שהם כפועלים המפרים את פקודות אדונם בעל ה’. אדמה, אשר נטע במו ידו את היבול ובנה את חומת הפרדס, והורגים את עבדיו אותם הוא שולח לקצור את הפירות, כך שכשהתייאש מהם, שלח את בנו אליהם , אבל הם לקחו אותו והרגו אותו מחמדת הגן, והמשיח שאל אותם על המידה הראויה שינקוט בעל הגן עם אותם אנשים סוררים ורודניים ^[423], והם ענו לו בכוח שעליו להשמידם. ומסרו את הגן לאחרים המתאימים לעבודה ^[424], והוא אמר להם שבבורותם הם דוחים את אבן ה’, שהיא אבן הפינה לבנייה טובה, ^[425]והנה הגיע הרגע המשיח הכריז כי ההכרזה העולמית ((לכן אני אומר לכם, מלכות אלוהים תילקח מכם ותינתן לעם שמפיק את פירותיו)) ^[426]כן, מלכות אלוהים נלקחה מהם, וכך היה מועבר לעם הפועל למען הפרי הטהור והטוב של המונותאיזם.

 

אולי המפתח הראשון להכרת הדוקטרינות של החדש ( הסנהדרין הרומית – הנצרות היהודית ) טמון בידיעה (פולוס), שהקתוליות מכנה אותו השליח, בגלל תפקידו המכונן באפיפיור הרומאים. למרות שפול נתן לישו תפקיד עיקרי, אין זה אומר שהוא היה מייסד הדת הזו, בדיוק כפי שהמלט לא כתב את המחזה של שייקספיר ^[427].

ככל הנראה, פאולוס נכנס לשיחות של הקבוצות היהודיות, מה שעורר מאוד פילוג וסכסוך ביניהן “וכאשר נודע לשאול שחלקם צדוקים והחלק השני פרושים, הוא צעק על האחים… כאשר. הוא אמר כי התעוררה מחלוקת בין הפרושים והצדוקים, והקבוצה התפצלה..) ^[428].

פאולוס מטרסוס, ההרפתקן ממוצא ודת לא ידועים, נולד בטרסוס מקיליציה שבאסיה, הרחק מירושלים, והוא לא ראה את ישו בחייו. הוא עלה לירושלים , למטרה כלשהי, אך עבד כשוטר וכמלשין אצל הכהן הגדול היהודי, שמונה על ידי המדינה הרומית, ולכן שניהם עובדים רומיים. התנ”ך מזכיר ששמו לפני הנצרות היה (שאול ). הוא עבד עבור הכהן הגדול ברדיפת, כליאה ועינויים של מאמינים נוצרים . אחר כך הודיע שבדרכו לדמשק – במסגרת משימת חטיפה נגד נוצרים הנמלטים למדינה הנבטית – התגלה אליו ישוע המשיח והפך אותו לשליח ^[429].

נראה שהוא ניצל את רצונם של שני צדדים לטרוף את הדת הנוצרית, הרומניזם והיהדות הכוהנית, ולכן זכה לעזרתם, והם נהנו מעזרתו. לכן, הוא נכנס לעימות חריף עם תלמידי ישוע המשיח בין התלמידים, כמו יעקב הצדיק, שהיה ממונה על התפקידים המנהליים של ישוע, ושמעון פטרוס, שהיה אחראי על תורתו הדתית של ישוע, ואשר שניהם פיקחו על הקבוצה הירושלמית שלימדו אותו הנביא. הוא טען שחלומותיו וחזיונותיו מלאי הדמיון על ישו חשובים יותר מהמורשת שהותיר לבית הספר הירושלמי , שהיה בפיקוח אחיו של ישו, יעקב. לכן, הוא עבד קשה – והצליח מאוד – למחוק את ההיסטוריה של הנוצרי הירושלמי בית ספר לתלמידים ותומכים ראשונים במשיח.

לוק, תלמידו של פאולוס, השלים את המשימה של זיוף ההיסטוריה, והותיר בשורה מלאה בסתירות היסטוריות ואינטלקטואליות, שכולן נועדו למחוק את המאפיינים של הנצרות הקדומה עבור השליחים, אותם הוא הציג בבשורתו באופן שגרם להראות שהם לא הבין את תורתו של המשיח, כפי שהזר (פולוס) הבין אותם! .

הטקסטים העוברים בירושה החשובים ביותר של פאולוס היו מכתביו, שכתב בתקופה (50-60) לספירה, ולכן הם קדומים יותר מתולדות הבשורות שהגיעו לעידן הנוכחי, שנכתבו ככל הנראה בתקופה (70) -110) לספירה, ולכן הם הושפעו בגלל ההסברים, הפירושים והכהונה שברא פאולוס, והחזיונות שהוסיף לתורתו של ישוע.

בתקופה שבה בשורות הכנסייה האזוטריות ניסו להזדהות עם מושגיו של פאולוס , על ידי התאמה בין האירועים שקדמו להופעתו לפילוסופיה שלו, הוסתרה כל מורשת הבשורה של תלמידי ישוע שלא הסכימו עם אמונותיו של פאולוס. באופן דומה, תלמידיו הישירים של ישוע הוצגו כקבוצה של אינטליגנציה מוגבלת שלא הייתה מסוגלת להתעמת עם המוח שבבעלותו של הזיקית (פולוס ). מאוחר יותר האשימה הכנסייה הרשמית את כל תורתם ומורשתם של תלמידי הנביא (ישו) בחוסר אמונה וכפירה, והורתה על סילוקם, תוך השמדת ההיסטוריה והעם, וגניבה דומה למה שעשו כוהני הפרעונים. כשהם גנבו את היהדות, עם ההבדל שגניבת הדת הנוצרית הייתה אכזרית יותר והייתה לה יותר השפעה.

מכאן ניתן לראות שאותם אישים נבחרים והאליטה האמונית של השליחים הוסתרו בתנ”ך , והפכו לדמויות דהויות, בעוד שההיסטוריה שנכתבה עליהם אמורה להיות גדולה כמו מה שהם ירשו, מה שהם סבלו. , ומה הם השיגו, אבל התנ”ך היה מרוצה מכמה מהניסים שלהם, ומחלק ממה שהם עשו הוא טען שפול היה נוכח ביניהם.

מה שמוזר בהיסטוריה הרשמית של הדת הזו הוא שהיא מעבירה את מורשתו של אדם שלא פגש את הנביא (ישו), מחבר המסר, כמו (פולוס ), ומשאירה באופן כללי ופרט את מה שהיה. נאמר באחריות לענייני נוצרים מיד אחרי (ישו), והוא נקרא (יעקב) אחי המשיח! . כפי (יעקב) הנהיג את הנוצרים מאז (עיסא ) נפטר, והוא היה מנהיגם בזמן היעדרותו, ועל שם קבוצתו נקראה הכנסייה הרשמית (כנסיית ירושלים).

האביוניטים – שהיו חסידיו העניים של ישו – תקפו את פאולוס ואת אמונותיו, וראו אותן מעוותות ופגאניות, בעוד מקבי אומר שיש טקסט ערבי מאחד מחסידיו הראשונים של ישו בו הוא תוקף את פאולוס.

בעוד לוקס, תלמידו של פאולוס, דיווח שהוא נולד בטרסוס שבאסיה , פאולוס שיקר לאנשי הרומאים ואמר שהוא ישראלי משבט בנימין. זה מה שהכנסייה הרשמית מתעלמת ואינה מנסה להתעמק בו, כי זה יגלה איך פול ניסה לרמות את האומות באמתלה שהם קרובים למקור המסר, וזה מה שהפרופסור להיסטוריה של התיאולוגיה ( מקבי ) באה לידי ביטוי גם כן. בהמשך להונאה, פאולוס טען שהוא פרושים , בשל המוניטין הטוב יחסית של כת הפרושים היהודית, שכן היא הייתה קרובה יותר לעם מאשר כת הצדוקים, שהכומר שלה ייצג את הסמכות הרומית ייצוג היהדות באופן עממי, מה שאפשר (פאולוס טוען שהידע שלו שואב את שורשיו מהיהדות, אבל ההפתעה היא שפול היה שוטר של הכומר הצדוקי, כפי שהוא ביטא זאת! .

לוקס אומר במעשי השליחים , “אבל שאול נהג לשדוד את הכנסייה, להיכנס לבתים, לגרור גברים ונשים ולמסור אותם לכלא ^[430]. ” הכהן הגדול שפיקח על הכלא היה צדוקי, כפי שאומרים מומחים.

תורתו של פאולוס הייתה פגאנית, שמקורה באמונותיהם של עמים לא מונותיאיסטים, מה שאומר שהן אינן קשורות למונותאיזם היהודי, במיוחד בתורת הגאולה והקרבת האדם למען ישו ואלוהותו.

בעוד מרקיון – שחי ברומא לאחר תקופתו של פאולוס – הטיף את תורתו החדשות של פאולוס, אך הוא ראה בה דת חדשה, כפי שהייתה באמת, ולא ראה בה קשר ליהדות.

הדבר המצחיק הוא שהפילוסופים הנוצרים במאות הבאות ניסו ליישר את אמונותיו של פאולוס עם השורשים היהודיים, למרות הידע שלהם על העימותים החדים בינו לבין הכמורה היהודית והנוצרים הקדומים, עד לנקודה שבה טען שאכפת לו מהלא- עמים יהודים והשאירו את היהודים למה שבחרו ביניהם.

תקופת הטרור העקובת מדם (303-311 לספירה) הספיקה כדי לחסל את מה שכתבו הנוצרים האביוניים העניים והנפוצים על ” ישו” או “פולוס” נראה שהמטרה של המערכה הזו לא חרגה מעבר למטרה זו, אלא מהדעות שלהם המועבר בספריהם של אלה שהגיבו להם מגלים שהם לא ראו את (ישוע) אלא שהוא היה שליח מטיף, וש (פולוס) סטה מדרך המונותאיזם. למרות שהאביוניטים היו חסידי ישו והיו עדים למסר שלו ולהפצתו, והם גם הכירו את פאולוס מקרוב, הכנסייה הרשמית דחתה את עדותם על מוצאו הפגאני של פאולוס ושהוא לא היה יהודי עד עזיבתו את טרסוס.

בעוד שהיהודים היו חלוקים לגבי נבואת ישוע , קבוצה גדולה מהם – במיוחד בקרב האנשים – האמינה במסר שלו, מלבד הכהונה שעבורה עבד פאולוס. בתקופה שבה רוב היהודים, יחד עם ישו ותלמידיו, היו עוינים לסמכות הרומית הפגאנית, פאולוס שיתף עמה פעולה לפני ואחרי תביעתו הכוזבת. הוסבר איך זה היה לפני השקר הגדול שלו עדיין יש צורך לדעת כיצד היה שיתוף הפעולה שלו לאחר מכן, מאז השקר שלו וגניבת הנצרות זה לא היה אלא השלמת משימת ביטחון רומית.

התיאוריה של הישות האלוהית “האדון” הגואל את האנושות לא הייתה אלא מיתוס פגאני מצרי קדום, ותיאוריה זו סיפקה לחסידיו של פאולוס הזדמנויות לחטאים גדולים, מעשי טבח, התעללות וכל חטא אחר, בתואנה של כפרה על חטאים. דרך אמונה במשיח, והיה מקור ה”פינוקים” הידועים לשמצה.

מבחינה לוגית זה לא טעים עבור חוקרים להפוך את האנשים הפושעים ביותר בעלי הכוח האלילי – כגון (פול = שאול) – לדובר של אלוהים ושליחו, ולשומר על אמונותיהם והתנהגותם של תלמידיו הראשונים של ישו, השליחים ^[431]. כאן, אנו יכולים להשתמש בתפיסה המיסיונרית הקוראנית, האומרת לנו ש”ברית אלוהים” – שהיא המסר, הנבואה והאימאמט – לא תהיה מנת חלקם של המדכאים, שכן אלוהים הוא זה שמציב אותה בכל מקום שהוא רוצה, ובחירה זו אינה מבוססת על מצב רוח אנושי, במיוחד עבור מדכא כמו פול ^[432].

נראה – כפי ששמו המומחים – כי נסיעתו של פאולוס לדמשק לא הייתה לשם מכתבים, שכן דמשק הייתה תחת שלטונו הערבי של המלך הנבטי (אלחרית), שלא היה נאמן לרומאים, ונכנס. למחלוקות איתם, אז קבוצות נוצרים מצאו בו מקלט כדי להימלט מפשעי הרומאים והכוהן הגדול היהודי, ולכן לא יורשה פאולוס לקחת אותם כבולים לירושלים, אלא העניין – כפי שנקרא. מבחינה צבאית – לא היה אלא אחד ממבצעי החטיפה שפול ניהל נגד מנהיגי הקהילה הנוצרית המאמינה.

למעשה, סופר נוצרי בתקופה מאוחרת יותר בשם קלמנט מאמין בספרו שכותרתו “מחקרים” שפול נסע לדמשק כדי לחטוף את פיטר , אחד משני הקטבים של הנצרות הנאצרית, שמצא מקלט בדמשק לאחר ניסיון התנקשות בג’יימס, קוטב אחר של הנצרות הראשון. זה נתמך בהודאה של פאולוס במכתבו לאנשי קורינתוס , שם הודה שהמלך ארטאס חיפש אותו כדי לתפוס אותו, אך הוא נמלט בקושי ^[433].

מסע ההתנקשות והחטיפה הזה לדמשק הוא זה שבו טען פאולוס כי התגלותו של ישו ירדה אליו בדרך לשם , ואמר לו שהוא שליחו לאומות, מה שהתנ”ך סותר בדיווח, ואמר באחת ההזדמנויות כי חבריו של פול ראו את האדם ולא שמעו את הקול, ובהזדמנות אחרת הם שמעו את הקול והם לא ראו את האדם! . מנתיב טרור זה התחיל הסיפור של ( הקתוליות האפיפיור הנוצרית הרשמית).

אחד הכשלים והכפירות החשובים ביותר של פאולוס שהביא מהטקסים הפרעונים – הקשורים לאוזיריס – הוא הרעיון של “הסעודת הקדושה” , כאשר המאמין משתתף בשתיית דמו של ישו שגאל אותו ^[434], אשר יהודים ונוצרים מוקדמים ראו את מנהגיהם של עובדי האלילים, ואלו הם הקטעים התואמים את אמונתו של פאולוס במכתבו השני לאנשי קורינתוס , ^[435]ובמכתבו הראשון אליהם ^[436], ומה שמוזר הוא שפאולוס טוען שיש לו קיבל את הטקס הזה בהתגלות באמצעות “ה'”, כמו במכתבו לאנשי קורינתוס ^[437].

בין היצירות שהמציא פאולוס הייתה הקמת הכנסייה שלו, שכן נוצרים – וגם הנביא (ישוע) – לא הקימו מרכזים דתיים משלהם, וזה מה שהתנ”ך מגלה במעשי השליחים ^[438]. אבל פאולוס רצה שתהיה לסמכותו היררכיה מנהלית דומה לזו של הפגאניות הפרעונית והרומית, וכן משהו שיאפשר לו להתחרות בכהונה היהודית על בסיס מרכזיותו של המקדש. זה מה שלימים נתן לרומאים את היכולת לנהל את האומות הנוצריות.

למרות הסתירה הקיימת בשני טקסטים של התנ”ך בפרק השש עשר של בשורת מתי ^[439], ניתן להסיק ממנו שישוע הפך את פטרוס למנהיג הרוחני של האומה הנוצרית, ולא ניתן לדעת כיצד הצליח פאולוס. להתנגד לו, לדון איתו, ולהיכנס איתו ועם הקבוצה שהוא מפקח בה (ירושלים) יש מחלוקת! . אבל אלה שכתבו את הבשורה לאחר פאולוס התמודדו עם בעיה זו על ידי ביקורת על פטרוס בטקסט הבא ^[440]! . באשר למילה “הכנסייה שלי” שנכנסה לקטע, היא אולי נוצרה על ידי סופרים אלה, ואולי זה תרגום על ידם למשמעות רוחנית שכוונת המשיח, ותרגומים מעוותים אלו מופיעים לעתים קרובות בתנ”ך או במקומות אחרים, כפי שהאתרים תרגמו את המילה השומרית ( דינגיר ) למשמעות “אלוהים” וזה לא היה אלא במובן של “שומר” או “נביא”. אולי אחת המטרות של טקסטים אלו הייתה לעורר ולהציג במכוון את הבשורות הפאוליניות של השליחים באופן שגורם להן להופיע ברמה נמוכה יותר משל פאולוס עצמו, כדי לתת לו את ההזדמנות להגיח ולזנק אל ההיסטוריה.

בתקופה שבה (פולוס) הבחין ביחסים עם הכהן הגדול היהודי צדוקי, וגם נהנה מאזרחות רומית, שסיפקה לו הגנה צבאית, חסידי (עיסא) ומשפחתו סבלו ממס אמונתם, כמו כל חסידי השליחים, שלא כמו (פאולוס). הכהן הגדול היהודי עצר את המשגיח על הנוצרים אחרי ישו, קרא ליעקב והוציאו להורג אחריו, הוציאו הרומאים פקודה לעצור את צאצאיו של דוד, ובעקבות כך עצרו את יורשו של יעקב, שנקרא שמעון, והוציאו אותו להורג . . זה מה שמסביר את הבריחה של פטרוס וחבורתו לדמשק הנבטית, למרות שלא היה צאצא של דוד.

חוסר ההסכמה בין השליחים לפאולוס היה ברור, והוכיח שהם נאבקים בחירוף נפש ברעיונותיו. המסוכנת ביותר בטענותיו של פאולוס הייתה דחייתו את התורה, “תורת משה הנביא”, כולל ברית המילה, שעוררה סערה גדולה, הן מתוך היהודים שידעו ש(ישו) הפך את תורת משה רבנו לחלק מעשי. של המסר שלו, ומתוך הנוצרים שהצטערו על הכפירה הזו, ומתוך העמים שהיו מוטרדים כתוצאה מהחזונות השונים שהגיעו אליהם על תורת הנצרות. לכן התקיימו בתי משפט נוצריים כדי לחקור את פאולוס , ולפעמים הציבור הנוצרי בירושלים רצה להטיל עליו משמעת, אך הוא נחסך בשל ההגנה הרומית, ובידי קצינים וחיילים רומיים, והתנ”ך ציין כי ^[441]. למרות שהטקסטים הללו ואלה שאחריו נוסחו לטובת השקפותיו של פאולוס , הם חושפים את מידת אי ההסכמה בין השליחים לבינו.

במכתבו לגלטים , פאולוס חושף בפני החוקר מספר עובדות ברור שהוא הואשם בשימוש בבשורה מעוותת כדי לקרוא לו בין האומות, זה שונה ממה שעשו השליחים, אז הוא נאלץ להציג את זה למנהיגים אלה, וזה גם מצביע על כך שהנוצרים עקבו אחריו וריגלו. תנועותיו, מה שמגלה כלפיו חשדנות רבה, ודרך זה ניתן להבין ש(פול) לא שהה עם המנהיגים הללו ומלמד אותם במשקל, הוא הניח שהוא שווה לכולם בערכם הרוחני והדתי. ונראה בדבריו שהוא לא שוכנע שהם עמודי התווך של העם והדת, למרות ששיקר בטענתו שהעניקו לו סמכות דתית שווה למה שהיה להם, בניגוד לערך הנמוך שנתן להם. והצורך שלו באישורם הכוזב. אולי הדבר החשוב ביותר שהוא הציג במכתב זה היה החידוש העיקרי שלו בהיעדר חוק מעשי פשוט על ידי אמונה בישוע המשיח , כמו גם המושגים של “מכשיר הפינוק”.

מהפרק העשרים ואחד של מעשה השליחים, ניתן להבין עובדות אחרות, שכן פאולוס היה כמו זיקית, החליף צבעים בהתאם לרמת הסכנה והאיום ניתן לראות גם כיצד הוא הואשם על ידי יהודים ונוצרים כאחד של קריאה לאנשים לכפור מחוק הנביא (משה), שהוא הצד המעשי של המסר של הנביא (ישוע). בעוד שהוא למעשה קרא לכך – וזה מה שהבשורה תומכת – תלמידיו וחסידיו המוקדמים של המשיח גינו זאת אם הכפירה הזו והנטישה של חוק משה היו אחת מתורותיו של (ישוע), איך זה יכול להיות מותר עבור. העוקבים המוקדמים והקרובים האלה להתעלם ממנו ולהוקיע אותו! . אך נראה שהנוצרים בני זמננו מתעלמים מכך בשל השפעת תורתו של פאולוס עצמו, בחסות הכנסייה הרומית האפיפיורית הנוכחית.

לכן, הוא ציווה על תלמידי המשיח (פאולוס) לנטוש את התעמולה המעוותת הזו ולא להפיץ אותם בקרב היהודים, ולהיטהר ולאחר מכן להיכנס למקדש, להופיע בפני העם שהוא מקיים את תורת הנביא (משה) ) ^[442].

מה שתומך בזיקית זו של פאולוס הוא מכתבו לאנשי קורינתוס ( וליהודים הפכתי כיהודי, למען לזכות ביהודים, ולבעלי התורה, כמוני, למען לזכות בתחת-החוק, ולחסרי-החוק, כמוני. לא בלי החוק, אם כי איני בלי תורת אלוהים, אלא תחת תורת המשיח, כדי שאוכל לזכות באלה שאין להם החוק ^[443].

אבל הוא היה שנוא על ידי תושבי ירושלים , אז העם קמו נגדו ורצו להטיל עליו משמעת, במיוחד מכיוון שהוא היה מלווה באחד האלילים הטמאים שנקראו ( טרופימוס ) הביא אותו לקודש המקדש, אבל הרומאים הצילו אותו, והרומאים ציינו שהוא מצרי שעורר בעבר סכסוכים. הוא בילה בעיר בשיתוף פעולה עם הכנופיות, ולמרות זאת, הרומים הרשו לו לעלות ולפנות לעם ^[444]!! . נראה ברור שהרומאים האליליים סיפקו הגנה צבאית ומודיעינית עבור פאולוס , והכינו את אלו שיסייעו לו ויפעלו למסור את החדשות שלו לרומאים כדי להגן עליו ^[445]. התורות הפוליטיות שפירסם פאולוס היו בדיוק מה שהרומאים היו צריכים, במונחים של לטרוף את הדת הנוצרית, ומבחינת הפצת רעיון ההתרפסות והכניעה לסמכות ^[446].

באשר לסוף אליו הגיע פאולוס, זה היה דרמטי וצפוי, שכן הכהן הגדול היהודי – חברו הוותיק – התלונן עליו בפני המושל הרומי החדש ( פסטוס ), שמסר אותו למלך היהודי (הורדוס אגריפס השני), ששנא נוצרים, ואביו הוציא להורג כמה ממנהיגיהם בעוד שהיה מצופה ממלך כזה – ששילב שתי סיבות לשנאת נוצרים, כיהודי וכנציג הסמכות הפוליטית הרומית – לבצע ניסים עם. מטיף נוצרי כביכול כמו פאולוס, הוא שלח אותו לקיסר ברומא, כאזרח רומי, כדי לגור שם ולבנות את הכנסייה שלו, מה שפתח את דלת השטן לעולם. שם, פאולוס החל את הצעדים המעשיים של מה שסיפר באופן תיאורטי במכתבו לרומאים , על ההכרח להיכנע לסולטאנים ולמלכים, באשר הם, בהתחשב בכך ששלטונם מסודר על ידי אלוהים, ושהם משרתיו ^[447]. לפיכך, הוא יצר את התיאוריה של שלטון בשם האל עם גרסה אנושית מעוותת.

חיים אומר מקבי ) מה זה אומר : ” בולוס התחיל ממערבולת ההשפעות הדתיות שהצטופפו בראשו, אז הוא יצר תערובת טעונה בדמיון, תערובת שנועדה להפוך אז – בין אם נרצה ובין אם לא – לבסיס ו מהות התרבות המערבית”.

לא קשה לחוקר לדעת שפול לא המציא את הדוקטרינה של “בן האלוהים” ואת המיתוס של “אב, בן, רוח קודש = אלוהים אחד”, אלא מדמיונו שלו דוקטרינה עתיקה שהתקיימה בארץ הפרעונים, וממנה יצאו היפוסטזות הפרעוניות המפורסמות. לאחר ניצחונם של הפרעונים התבאנים מהשושלת השמונה עשרה על ההיקסוס, והתפשטותם באסיה, אוחדו שני האלים הגדולים (רא) ו- (אמון) לכדי היפוסטזיס אחד, האל (אמון – רא), שהפך להיות הראשי. אלוהים , ושני מקדשים הוקדשו בקרנק (Karnak) ו-(Luxor) לביצוע טקסים עבור ההיפוסטזיס החדש הזה. טרילוגיה זו מצויה בהיפוסטזיס ( אטום – שו – תפנות ), שיצאה מהאוקינוס הנצחי (נון), אך היא הייתה שלושה באחד, אם החזון הנפוץ לגבי שלישיה זו מתקבל, מלבד הפרשנות המיוחדת לה. באשר להיפוסטזות המפורסמות ביותר שמהן לקחה הנצרות (פולוס) את ההיפוסטז שלה , היא הייתה תוצאה של הדוקטרינה של ( אוסיריס – איזיס – הורוס ), (אבא – אמא – בן), אותם אלים מצריים גדולים, אשר שלטו בכל התנועה של האמונה הפרעונית.

באשר לתחייתו של ישוע מהמתים, פאולוס הביא אותה מהאמונה הפרעונית, המאמינה בתחייתו של אוזיריס מהמתים. אמונה זו מאמינה שאוזיריס נהרג ואז קם מהמתים, והחג השנתי שלה קשור לתקרית זו. זה היה המנהג בכמה ציוויליזציות היורדות מהפרעונים להרוג את מלכיהם, כדי לפדות את העם ואת הברכות, כפי שקורה במקרה של ישו הפודה את עמו בתורת הפאולינה. בכמה תרבויות סודניות – הקרובות לאלו הפרעוניות – המלך – במקרה של בריאות לקויה – היה מסתפק בהרג, בתמורה לבריאות עמו. בעוד מאנטו , ההיסטוריון המצרי, הזכיר שהמצרים נהגו להקריב אדם אדום שיער על קברו של אוזיריס , ואז לפזר את אפרו.

באשר לחגיגה המוזרה של הולדת ישו – שאמור להיוולד ב-1 בפברואר – היא מתקיימת ב -25 בדצמבר, והיא אינה אלא חזרה על חגיגת חג השמש של הולדת רא, אל הפרעונים המצריים, אשר נקרא על ידי המצרים (מסו – רה). לכן, זה לא מוזר אחר כך למצוא תמונות של מרים הבתולה עם ילדה, ישו, בעותק שנלקח מתמונות של איזיס עם ילדה, הורוס .

מכאן שהביטוי הקוראני – בתיאור אמונות כפירה אלו כמצב האומות האליליות שקדמו להן – היה מדויק ונכון, “ויאמרו היהודים, ‘עוזאיר הוא בן האלוהים, והנוצרים אמרו’ משיח הוא הבן של אלוהים.’ זה מה שהם אומרים בפיהם. )) ^[448], בעוד הקוראן הקדוש שואל בפסוק הבא על ההיגיון של המונותאיזם שמחדשים כאלה וחסידיהם דבקים בו, “הם לקחו את הרבנים והנזירים שלהם לאדונים מלבד אלוהים ומשיח בן מרים, ו הם לא נצטוו אלא לעבוד את אלוהים לו הוא אחד, אין אלוהים מלבדו מעל מה שהם מקשרים איתו .^[449]

אולי המשותף הסמלי המפורסם ביותר בין שתי הדתות הפרעוניות והנצרות הפאולינית היה ה”צלב ” , או “אנך” בפרעונית. סמל זה הורשה להינשא רק על ידי מלכי פרעה או המלכות, מכיוון שהוא מסמל חיים, ורק למי שנושא אותו יש סמכות להעניק או ליטול חיים מאנשים מדרגים נמוכים יותר, ולכן נשאו אותו על ידי האפיפיורים הפאולינים כראיה של הסולטנות. הפרעונים נהגו לייצר אותו מפאאנס , והוא היה מקושט בשרביט עם ראש של כלב, כדי לסמל כוח . בהמשך להתנהגות הפרעונית של נישואי גילוי עריות, התחתן הרקליוס עם בת אחותו, מרטינה, לאחר מות אשתו הראשונה, אודוקיה , בשנת 612 לספירה, לנגד עיניה של הכנסייה הרומית.

 

(יוחנן) כתב על הכלקדונים במצרים בזמן הכיבושים הערבים את מה שכתב: “אויבי המשיח מתועבים בכפירותיהם, והם פיתו את העם מאמונתם בפיתוי חמור, שכמותו לא נעשה מעולם . לעובדי האלילים או הברברים הם לא צייתו למשיח והשפילו את חסידיו . בעוד ההיסטוריונים הרומאים של כלקדון מספרים כיצד הקופטים ( היעקוביטים ) היו הסיבה לתבוסה של צבא האימפריה הרומית! . באשר לאביוניטים , שחלק מהספרות מתארת אותם כיהודים החדשים, הם היו התגלמות האמונה הנוצרית המונותיאיסטית, שכן הם דחו את הכפירה הפגאנית של פאולוס, ולכן הם דבקו בגישה שהובילו יעקב, פטרוס ותלמידיו הראשונים של ישו. . הכנסייה הרשמית הסתירה את כתביהם כ”עלבון” לעמדתו של השליח פאולוס! .

 

 

בשביל כל זה, היה צורך לארגן מחדש את הדרך המונותיאיסטית, למיין את העיתונים הדתיים והאינטלקטואליים, להחדיר חיים לגוף האברהמי, להסיר את הדת הסמכותית המעוותת, להפגין נצרות נוצרית אמיתית, שראשיתה ב(איסא בן מרים), ולגלות את שותפותם של היהודים עם הרומאים, וזה נעשה באמצעות מסר שמימי חדש הוא (איסלאם).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

פרק רביעי: ההשפעות הפילוסופיות הנותרות של תופעות קהילת האמונה הבינונית: הדת העולמית החדשה “היהודים”.    “תחת שלטון העמים”

 

 

 

לאחר מות הנביא (משה ), הוא קיבל על עצמו את המשימה להכניס את בני ישראל לארץ כנען (יהושע בן נון). יהודים ציונים בני זמננו נהגו לקרוא לכל מנהיג חדש בולט בעולמם “הנביא החדש משה ” , במיוחד לאחר אובדן חמשת ספרי משה רבנו במשך שנים, ואובדן הביוגרפיה של רוב מנהיגיהם הראשונים, כגון ( יהושע בן נון), לאחר שהם ערבבו בין תכונות ההנהגה הטובה, כתוצאה מתורות התורה המעוותות המעודדות פשע ^[450]. המקובל (משה בן מימון) והציוני (משה דיין) [451]הפכו למנהיגי היהדות החדשה .

העלבון לתולדות הנביא (משה) אינו תוצאה של המציאות, אלא השפעת הדוקטרינה הישראלית החדשה ותורת ( קבלה ). אשר שילב שתי ציפורים במכה אחת בעלבונו לנביאים ולצדיקים, הראשונה שבהן עיוות את ההיסטוריה שלהם, והשנייה שבהן הייתה מתן לגיטימציה להתנהגויות סוטה, שהקבלה מאמינה בהן כאמצעי להשגת מטרותיה, אשר תורגם מאוחר יותר לפרוטוקולים של זקני ציון. ( מוסא בן מימון) – כידוע – הוא האב המפורסם ביותר של המקובלים בעולם, והוא, בפיקחותו, שכנע את (סאלח אלדין אל-איובי) – כשהיה רופא המשפחה של צלאח א-דין – להתיר היהודים לשוב לעיר (ירושלים). ואילו משה דיין היה המנהיג הציוני שפתח בפניהם את ירושלים בעידן הנוכחי.

בהתבוננות פשוטה ניתן להבין שקישור תולדות הנביא (משה) עם תולדות תורת ההיסטוריה הפוליטית ( הקבלה ) והציונית אינו עולה בקנה אחד עם ההיסטוריה האברהמית המונותיאיסטית, אך הוא תואם את החזון האזוטרי. של הדת הפרעונית הישראלית, שקיימת מאז יציאתם ממצרים ועד היום.

היהדות המודרנית מבוססת על שני יסודות :

( סעדיה ) או (סעיד בן יוסף אל-פאומי) המצרי, במאה העשירית לספירה לפי כמה דיווחים, שהיגר ל (טבריה), אחד ממרכזי החינוך היהודי בלבנט, ואז לעיראק והתגורר בעיר. אזור (סורה) ליד העיר (אל-הילה), אחד ממרכזי החינוך היהודי בלבנט לאחר שבי בבל, בנוסף לאחד הכפרים אנבאר, כשהיה אחד מהכפרים. מרכזי חינוך יהודי, המנוהלים על פי חוקם, כדי שיקבל את נשיאותם, שם למד את רוב הספרים היהודיים, למד מספר שפות, שלט בכמה מדעים ופילוסופיות, והגיע לדרגה האקדמית הגבוהה ביותר (גאון). השכלה, היו לו ספרים רבים, כמו “הכתר”, שהוא תרגום לערבית של ספרי הברית הישנה, והוא זכה לשבחים על ידי סופרים יהודים בני זמננו במידה רבה, שווה או עולה על תיאורם של החוקרים החרוצים בין ראשי הכתות הגדולות בקרב המוסלמים [452].

וגם (מוסא בן מימון ), היהודי האנדלוסי שהיגר למרוקו ולאחר מכן למצרים, והפך לרופא המשפחה של (סאלח אלדין אל-איובי), שם שכנע אותו לאפשר ליהודים לעבור לארץ ישראל. המקובלים רואים בו את אבי הקבלה המודרנית [453].

שני אנשים אלו הניחו את היסודות של האמונה היהודית בת זמננו, שהן התורות המסבירות את הפיזור האינטלקטואלי היהודי ואת הסחף אל מאחורי הלא נודע, כאשר הדוקטרינה הדתית הרציונלית מבוססת על מועצות מלומדים מ (אל-פאיומי), והאזוטרית המהגרים. דוקטרינה המבוססת על המועצות הסולטניות מ (אבן מימון).

 

 

האמונות והפילוסופיה של הקבלה הן היורשת של האמונות הפרעוניות, המאגיות והשטניות. מה שמדהים הוא שההשוואה המדעית בין אמונות אלו לאמונות של עמים אחרים מוכיחה הסכמה רבה. לדוגמה, אפשר להתבונן בדואליזם הקיומי בין אור לחושך, בין אלוהים לשטן, או להתבונן בריבוי האדונים, הנובע משיטת התקשורת עם העולם האחר, שבו השטן הוא האדון, בעוד שקבוצת חברי ג’ין את משימות הסיוע. ישנה גם האמונה שהאלים הללו הם אלו שעזרו לאדם לקום לאחר שאלוהים נטש אותו, והם אלו שהדריכו אותו אל עץ הדעת. גם תרבויות אלו מאמינות שבני אדם יכולים להשתלב בעולמם של האלים, אך בתנאי שהם יבצעו טקסים המעוררים קבוצה של אלים מועילים.

 

 

המשכיות ועכשוויות: אם ( Free Builders = בַּנָאוּת = הבונים החופשיים) הם יורשי הפרעונים האילומינטיים הם יורשי הסנהדרין היהודית . למרות ההגבלות על מקורות מידע הקשורים לבונים החופשיים מבחינה היסטורית, כמעט ברור שקבוצה זו קשורה לדרכן של משפחות המלוכה האירופיות, עד ליציבותן על אדמת סקוטלנד. זוהי קבוצה מוכרת רשמית כיום, ויש לה קשרים משפטיים עם מוסדות פוליטיים, כלכליים ומשפטיים בינלאומיים שונים ^[454]. לאחרונה היא החלה לחשוף את עצמה בתקשורת, לאחר מאבק ממושך מול מתנגדיה.

ניתן להבין זאת דרך הסרט “אוצר לאומי” בהפקה אמריקאית – רמת הביטחון והעוצמה שהקבוצה הזו הגיעה אליה בסולם ההשפעה בעולם , שכן היא מדברת על היסטוריון ומדען בעל תואר ממסצ’וסטס המכון הטכנולוגי ושייך לזן של ציידי אוצרות שביקשו לחפש… אוצר אגדי, שהוסתר על ידי האבות המייסדים של ארצות הברית, שהציבו שלטים המציינים את האוצר שלהם בכל מקום. האנשים האלה – על פי הסרט שהופק על ידי מוסד הבונים החופשיים המפורסם ביותר (וולט דיסני ) בשנת 2004 לספירה – היו לא אחרים מאשר הבונים החופשיים .

אבל קבוצת (אילומינטי) נכנסה כנראה לשלב של מאבק על השפעה עם הבונים החופשיים המבוגרים יותר, תוך ניצול העושר העצום שזכתה למשפחת רוטשילד הגרמנית , תוך שימור הקבועים של הדת השטנית “פולחן לוציפר” ביניהם. תנועת האילומינטי הצליחה מאוחר יותר לכפות את האג’נדה שלה, באופן שתנועת הבונים החופשיים קיבלה בכפייה, אך במסגרת ברית ששמרה על מה שהופק מהמגמה ההיסטורית של תנועת הבונים החופשיים.

יצחק אקנן היה יהודי ממוצא חזרי. הוא התיישב דרך קבע בפרנקפורט, גרמניה, בשנת 1750 לספירה, והפך לסוחר מטבעות גרמני, מקצוע שהתרחב בתקופת הסנהדרין , עד שנוהל במסגרת “מקדש של”. האדון”, באופן מגונה, עד שהמשיח אסר זאת.

לאחר מכן ירש אותה אמשל משה באואר (מאיר / 1743-1812 ), הממולח מבחינה כלכלית, אשר בתורו יצר את המשפחה העשירה והמשפיעה ביותר בעולם עד כה, משפחת רוטשילד .

” רוטשילד ” הוא שם משפחה, לא שם זה נלקח מהלוגו האדום שמאיר נהג להציב על דלתו, כאינדיקציה לדתו (אילומינטי = שטן). מאיר עבד בבנק אופנהיימר ולאחר מכן הפך לשותף בו. למאיר נולדו עשרה ילדים, חמישה זכרים וחמש נקבות.

נתן רוטשילד היה המפורסם מבין הבנים הזכרים אביו שלח אותו לאנגליה, שם הפגין את יכולותיו המעולות ושילש את עושרו בתקופה קצרה מאוד. נראה שהבחירה שלו התבססה על יכולתו לנהל את המשחק עם הלובי של הבונים החופשיים בבריטניה .

מאיר ניצל את ההפרש במטבעות של מדינות גרמניה כדי להכפיל את עושרו, עד שנכנס לידידות ושותפות עם הנסיך הגרמני וילהלם באותה תקופה גדלו הכנסתו של מאיר, כך שהוא הפך לאחד מאנשי העשירים של גרמניה בשנת 1790 לספירה. הוא גם נכנס למערכת יחסים ייחודית עם המלך הגרמני (פרדריק השני ), והגדיל את השפעתו ואת הקשר שלו עם משפחת האצולה הגדולה שם. עד שהחל לממן את הסכסוכים שהתעוררו לפני, במהלך ואחרי המהפכה הצרפתית. בשנת 1773 לספירה הוא ערך אסיפה של עשירי יהודי הסנהדרין , כדי להתחיל את תנועת הקבוצה (אילומינטי=שטניזם) בצעד חכם, שכן החליט להיכנס איתם לשותפות כלכלית, ביודעו שזה כסף. שמניע את הפוליטיקה והחברה, ובכך מוביל אותם. לאחר מכן (מאיר) הציג את הפרופסור הישועי לשעבר למשפטים באוניברסיטת ( אינגולדשטדט ), הנקרא (אדם וייסאופט ), כתאורטיקן של הקבוצה החדשה שהוקמה (אילומינטי) , כדי שהכלים התיאורטיים שלה יתאימו לרוח גיל, אשר (מאיר) היה חסר זה נעשה בשנת 1776 לספירה, כאשר ( Weishabt ) הכריז על השקת התנועה (אילומיניטי), בסיסמאות הומניטריות ומדעיות, אך היא מסתירה את המטרות הגדולות יותר של הפרויקט הישן, של עולם. הממשלה תחת הכתר השטני. הם הראו שהתנועה רוצה ממשלה של עולם אחד, הנשלטת רק על ידי אנשים אינטליגנטים שהפגינו יכולות שכליות גבוהות, והם בהחלט התכוונו לעצמם. סיסמאות אלו ריכזו אלפי אמנים, סופרים, מדענים, כלכלנים ותעשיינים, כמו גם פוליטיקאים.

הקבוצה הייתה חכמה בהחלטתה להתמקד בבעלי יכולות אקדמיות ומנטליות גבוהות באוניברסיטאות , ובילדים למשפחות מרכזיות ידועות, בגלל השפעתם על התנועה החברתית והשפעתם על עתיד העמים. הוא גם הורה לעוקביו להשתמש בכסף, במין ובסחטנות כדי לזכות, למשוך או לנטרל דמויות משפיעות.

פרויקט ממשלת עולמי אחד , שדרש לקדם את מושג האינטרנציונליזם, על ידי שבירת המושגים של פטריוטיזם ודת בקרב העמים. ובזמנים המודרניים כמו הומניזם אוניברסלי.

הרעיון הראשון שנוצר במוחות של הקבוצה היה לשלוט במוח האנושי, באמצעות נשק חשוב מאוד, שהוא התקשורת אז הם החלו לשלוט בעיתונים בינלאומיים ולאומיים, במיוחד אלה שפושטי רגל, כדי להחזיר דם אותם, אבל זה היה דם שחור. זה הפך מאוחר יותר לעולם עצום של תקשורת מבוקרת ומכוונת, המנוהלת על ידי היהודי המפורסם (רופרט מרדוק ), הבעלים של הקבוצה הגדולה ביותר של ערוצי לוויין, כלי תקשורת וחברות הפקה בעולם כיום.

התנועה גם החלה את מאמציה העצומים והעקשניים להשיג שליטה בשלוש המדינות החשובות ביותר המנהלות את גלגל הפוליטיקה העולמית כיום, כלומר צרפת, אנגליה וארצות הברית של אמריקה, שיש להן “כוח וטו” ופעולה באו”ם העכשווי. מועצת הביטחון אפשר לדעת את היקף מה שהתנועה הזו הצליחה בו מאז הקמתה.

מה שתומך בכך הוא התרחשותו של הספר “כתבי היד המקוריים היחידים ” , המתאר את תוכניותיו של וייסאופט , בידי שלטונות בוואריה ברטיסבון בשנת 1784 לספירה, והנושא שלו פנה אליו לקבוצה בתוך צרפת, מה שחושף את תפקידה של קבוצה זו בארגון המהפכה הצרפתית הכוללת, אשר בתורה, היא יצרה את מכלול המחשבה הליברלית האירופית העכשווית. לאחר מכן , שלטונות בוואריה סגרו את “פורום המזרח” ותקפו את ארמונו של הברון באסוס בסנדרסדורף . שלטונות בוואריה הוציאו מאוחר יותר את הספר בצורת אזהרה בשם “הכתבים המקוריים של המערכת והדוקטרינות של האילומינטי” בשנת 1786 לספירה, ושלחו עותקים שלו למנהיגי הכנסייה ולאנשים מתעניינים. עם זאת, השפעתה של קהילת נוראני מנעה מאיש אכפתיות. לכן הוציא וייסאופט את פקודותיו לעבוד בחשאי, ולאמץ את שיטת התנועה של הבונים החופשיים, באמצעות הסתרה ושימוש בחזיתות מטעות.

הם ניסו להתקרב לקבוצת הבונים החופשיים, שיש לה השפעה פוליטית רבה, אז הם הזמינו את אחד מהמנהיגים הבכירים שלה במטה שלה בסקוטלנד בשם (ג’ון רובינסון), שהוא פרופסור לפילוסופיה טבעית באוניברסיטת אדינבורו ומזכיר החברה המלכותית שם, כדי לבקר בפורומים שלהם במדינות אירופה ואז הם הפקידו בידיו עותק של הפרויקטים של Weishaupt , אבל נראה שהוא לא אהב אותם. לאחר הצלחת הפרויקט שלהם במהפכה הצרפתית של 1789 לספירה, שהיה הצעד הראשון לגלובליזציה של עקרונותיהם ולסיים את עידן המשפחות האירופיות הקדומות, רובינסון חש בסכנה. בשנת 1798, הוא הוציא ספר אזהרה בשם “הוכחה לקיומה של קונספירציה” עולה מכותרתו שהוא רצה לשמור על רמת ההשפעה של הבונים החופשיים בתוך ארמונות המלוכה האירופיים, על ידי שימור קיומם של אותם ארמונות עצמם. הספר לא מצא אוזניים קלילות כמו קודמו – הספר של השלטונות הבוואריים – עם מישהו, קהילת הבונים החופשיים ידעה באותה תקופה את מידת החוזק של קבוצת האילומינטי, אז החל שלב המיזוג ביניהם.

אבל שלב האינטגרציה דרש עימות ועימות מסוים בין אגפי שתי הקבוצות הללו, במיוחד בתוך קבוצת הבונים החופשיים עצמה, במיוחד במטה החדש שלה בארצות הברית של אמריקה, שם פרסמו מנהיגי הבונים החופשיים אזהרות כלליות, כדי לצפות את התוצאות שהביאו. מהעימות באירופה עם האילומינטי, כפי שעשה (וויליאם מורגן) ב-1826 לספירה, שנרצח על ידי האילומינטי בידי (הווארד).

בשנת 1829 לספירה, קבוצת האילומינטי החליטה להתחיל את פרויקט הבינלאומיות הלא-אילומינטי, כצעד מקדים לפרויקט הגדול יותר שלהם, אז הם התחילו בשני פרויקטים שהחלו מגרמניה ביחד, כלומר קומוניזם, בראשותו של קרל מרקס, ו ניטשיאיזם , בראשותו של פרדריק וויליאם. הם היו בפיקוח אינטלקטואלי על ידי פרופסור קארל ריטר מאוניברסיטת פרנקפורט , בעוד המימון היה באחריותם של רוזוולט והווארד . גרילי וצ’רלס דיינה. ניטשיאיזם הוא הדוקטרינה שממנה יצאו הנאציזם ואסכולות לא-קומוניסטיות אלימות אחרות . מה שהפך את כל הדוקטרינות הללו למקור טבעי למלחמות עולם גדולות מאוחר יותר.

בתקופה שלאחר 1840 לספירה, השנה שבה מציני , מנהיג המהומה הנאורה באירופה, שיתף פעולה עם גנרל פייק , הצבא האמריקאי, החל שלב היישום המעשי של פרויקטים גדולים. אבל פייק – שעלה בסולם הדרגות של הכהונה הנאורה – רצה לשים את הנגיעה שלו בפרויקטים